“Η συμβολική συμφιλίωση του Μίκη Θεοδωράκη με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2010”, όπως την περιγράφει ο άνθρωπος που την επεδίωξε και την πέτυχε . Ο κ.Λεωνίδας Τσιαντούλας σε κείμενο του στην προσωπική του σελίδα στο facebook αφηγείται πως ο Μίκης Θεοδωράκης “άλλαξε χρόνο” τη Πρωτοχρονιά του 2010 ως τιμώμενο πρόσωπο στη ΛΑΕΔ.
Το κείμενο του:
Το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν των Ενόπλων Δυνάμεων στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 ήταν αρκετά διαφορετικό από τις ετησίως επαναλαμβανόμενες ανάλογες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Στο κεντρικό VIP τραπέζι της μεγάλης αίθουσας της Λέσχης Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, μαζί με την Πολιτική και την Στρατιωτική Ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας καθόταν, ως τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς ο Μίκης Θεοδωράκης και την όλη εκδήλωση πλαισίωνε μουσικά ο «Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης» παίζοντας τα υπέροχα τραγούδια του. Ήταν μια βραδιά που είχα τη χαρά να την ζήσω από κοντά και θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη.
Όλα άρχισαν το καλοκαίρι του 2009 που υπηρετούσα στο ΓΕΕΘΑ ως Διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων. Η σχεδίαση και εκτέλεση της ετήσιας εκδήλωσης της αλλαγής του χρόνου στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων συμπεριλαμβανόταν στις υποχρεώσεις μου. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν καλό, προκειμένου η βραδιά αυτή να έχει και ένα συμβολικό χαρακτήρα πέρα από τον συνήθη ψυχαγωγικό, να προσκαλέσουμε τον Μίκη Θεοδωράκη ως τιμώμενο πρόσωπο και παράλληλα η Ορχήστρα του να αναλάβει το μουσικό μέρος. Αν και φίλοι και συνάδελφοι στους οποίους εξομολογήθηκα τη σκέψη μου με απέτρεψαν έντρομοι από το να το προτείνω στον Α/ΓΕΕΘΑ (τότε ήταν ο Στρατηγός Γράψας), εντούτοις το τόλμησα και εξεπλάγην και ό ίδιος από το πόσο γρήγορα και ευχαρίστως το ενέκρινε. Αν θυμάστε τον Αύγουστο του 2009 υπήρξε μια αιφνίδια αλλαγή Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, αλλά και ό νέος Αρχηγός (ο Πτέραρχος Γιάγκος) τάχθηκε υπέρ της ιδέας όταν του την επανέλαβα (είχα πολύ θράσος) τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Από την πλευρά του Μίκη, η κόρη του Μαργαρίτα, που είχε αναλάβει την επικοινωνία μας μαζί του, μου είπε ότι ο πατέρας της αισθάνεται πως τον τιμά η πρόκλησή μας, αλλά πριν την αποδεχθεί θα ήθελε να συναντηθεί από κοντά με τον Α/ΓΕΕΘΑ για να γνωριστούν καλύτερα. Έτσι ένα απόγευμα του Νοεμβρίου του 2009 βρέθηκα μαζί με τον Διευθυντή του Επιτελικού Γραφείου του Αρχηγού, να συνοδεύουμε τον Πτέραρχο Γιάγκο στο σπίτι του Μίκη στην οδό Επιφανούς 1. Εκεί μείναμε για πάνω από 2 ώρες ακούγοντάς τον μαγεμένοι να μας διηγείται τη ζωή του, τις καλές και κακές αναμνήσεις του, να εξομολογείται τα λάθη του και να μας ρωτά με νεανικό ενθουσιασμό να μάθει λεπτομέρειες για το πώς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα από την πλευρά μας ως Ένοπλες Δυνάμεις. Φύγαμε με το αίσθημα ότι περπατήσαμε στην ιστορία της Ελλάδας και στη διάρκεια του περιπάτου γίναμε φίλοι με ένα θρύλο.
Το βράδυ, λοιπόν, της 31ης Δεκεμβρίου είχα την τιμή να συνοδέψω τον Μίκη στην μεγάλη αίθουσα της ΛΑΕΔ και να τον οδηγήσω στη θέση του στο τραπέζι, παρατηρώντας ταυτόχρονα μια αμήχανη σιωπή μεταξύ των παρευρισκόμενων ήδη στην αίθουσα συναδέλφων. Όμως πολύ γρήγορα, απλά με ένα ζεστό χαμόγελο και ένα «καλησπέρα σας και καλή χρονιά να έχουμε» ο Μίκης κατάφερε να ζεστάνει την αρχικά ψυχρή ατμόσφαιρα υποδοχής. Η βραδιά ήταν εξαιρετική, η μουσική θαυμάσια και Μίκης πολύ κεφάτος. Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα των ομιλιών. Ο Α/ΓΕΕΘΑ ήταν, όπως το συνήθιζε, σύντομος αλλά και ιδιαίτερα θερμός αναφερόμενος στην παρουσία του τιμώμενου προσώπου. Μετά μίλησε ο Μίκης. Η ομιλία του ήταν αυτό που ήλπιζα όταν πρότεινα να έρθει στην εκδήλωση. Ένα κείμενο έκφρασης αγάπης προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και προς την Πατρίδα. Μια ομιλία θερμή, πατριωτική και ενωτική. Μια εξομολόγηση, μια δήλωση συμφιλίωσης και μια προτροπή για το κοινό μας μέλλον.
Η ομιλία αυτή δεν έγινε κατά την άποψή μου όσο πρέπει γνωστή στο ευρύ κοινό αλλά ούτε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Για το λόγο αυτό την παραθέτω αυτούσια, ως ένα μικρό μνημόσυνο και ως χρέος μου προς έναν άνθρωπο που ήταν, όπως λένε οι Άγγλοι, «larger than life».
Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ (31.12.09)
Ολόκληρη η ζωή και το έργο μου μπορούν να ερμηνευτούν και να κατανοηθούν μόνο κάτω από το πρίσμα των τριών λέξεων που με γαλούχησαν: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία. Τα δόγματα, οι δοξασίες και οι θεωρίες όπως ο Χριστιανισμός, η Ορθοδοξία, ο Κομμουνισμός και ο Διεθνισμός, που κατά διαστήματα επέλεξα, συνδέονται άμεσα με αυτά τα τρία ιδεώδη. Όπως η διδασκαλία της αγάπης που την θεωρώ συνεκτικό κρίκο μιας ιδανικής κοινωνίας, η Ορθοδοξία που συνδέεται με την διαφύλαξη της Ελληνικότητας και του Ελληνισμού, ο Κομμουνισμός ως το αποκορύφωμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, της παλλαϊκής ευθύνης και εξουσίας και της απόλυτης ελευθερίας (όραμα που έμεινε άπιαστο φυσικά, δεν εφαρμόστηκε πραγματικά ποτέ και πουθενά, ώστε να παραμένει ακόμα σήμερα μια ουτοπία) και τέλος ο Διεθνισμός που σφυρηλατήθηκε μέσα μας τον καιρό του αγώνα όλων των λαών κατά του φασισμού-ναζισμού για μια παγκόσμια κοινωνία χωρίς σύνορα και πολέμους.
Ταυτόχρονα η αγωγή μου με οδήγησε στο να συνδέσω μ’ αυτές τις τρεις έννοιες τον ελληνικό στρατό. Κι αυτό γιατί η πρώτη μεγάλη μυθολογία μέσα μου ήσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι με πρωτοπόρο τον ελληνικό στρατό, στον οποίο κατατάχθηκε ως εθελοντής σε ηλικία μόλις 16 ετών ο πατέρας μου, Γεώργιος Θεοδωράκης, που τραυματίστηκε βαριά στο Μπιζάνι, στην κρίσιμη εκείνη μάχη που άνοιξε τον δρόμο στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Ήταν τότε που ενωμένοι οι Έλληνες από την κορυφή ως τη βάση δημιούργησαν την σημερινή Ελλάδα κι ακόμα πιο πολύ.
Ανάμεσα σ’ αυτό το «πιο πολύ» υπήρξε και το καλλίτερο τμήμα της, ο απαστράπτων ελληνισμός της Μικράς Ασίας. Όμως τότε ο διχασμός στην κορυφή οδήγησε τον ελληνικό στρατό σε τραγική και επαίσχυντη ήττα συμπαρασύροντας στον όλεθρο μαζί του αθώα θύματα, ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό κι ανάμεσά τους την οικογένεια της μητέρας μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μεγαλώσω βιώνοντας σχεδόν ταυτόχρονα τον θρίαμβο και την καταστροφή.
Επομένως ήταν φυσικό να σημαδευτώ μέσα μου για πάντα με το δίδαγμα ότι η Εθνική μας Ενότητα αποτελεί το Α και το Ω, εάν θέλουμε να προχωρήσουμε και να ακτινοβολήσουμε ως Έθνος και ως Λαός. Διαφορετικά θα υποχρεωθούμε να ζούμε καταδικασμένοι στον ρόλο του ουραγού, του εξαρτημένου και παρακμιακού.
Από τότε βιώνω την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας από την 28η Οκτωβρίου του 1940 έως σήμερα συνεχώς και αδιαλείπτως προσπαθώντας να είμαι στην αιχμή των γεγονότων με όποιες συνέπειες.
Έτσι η τιμητική πρόσκληση από την κορυφή της στρατιωτικής μας ηγεσίας για την οποία σας ευχαριστώ θερμότατα, έχει εξαιρετική σημασία για μένα, τόσο ουσιαστική όσο και συμβολική. Ο ρόλος σας ως φρουρών της ακεραιότητας της πατρίδας υπήρξε ένα κύριο στοιχείο της βασικής φιλοσοφίας της ζωής μου, που συνοψίζεται όπως είπα μέσα στις τρεις λέξεις: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία.
Γι’ αυτό, ας μου επιτραπεί να αναφέρω εδώ, ότι η τραγική παρένθεση της στρατιωτικής δικτατορίας αποτέλεσε για μένα μια μεγάλη εθνική τραγωδία και γι’ αυτό αντιτάχθηκα με όλες μου τις δυνάμεις, γιατί πλήγωνε βαθιά μέσα μου την εικόνα με την οποία με γαλούχησαν οι γονείς και οι πρόγονοί μου, που ήθελαν τον ελληνικό στρατό να ταυτίζεται με τον φρουρό του Έθνους, της Πατρίδας και της Δημοκρατίας, μιας Πατρίδας και ενός Έθνους που ταυτίζεται με την έννοια της Ελευθερίας. Γιατί Ελλάδα και Ελευθερία για μένα υπήρξαν ανέκαθεν έννοιες ταυτόσημες.
Και είμαι περήφανος που με τις λίγες δυνάμεις μου επιτελώντας το χρέος μου ως ελεύθερος πολίτης συνέβαλα στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, συνεπώς στην αποκατάσταση του ελληνικού στρατού στο υψηλό βάθρο που βρίσκεται σήμερα εμπλουτισμένος από τα διδάγματα του παρελθόντος, έτσι ώστε το δημοκρατικό φρόνημα, η προσήλωση στους θεσμούς και στο Σύνταγμα και η πίστη στα συμφέροντα του λαού μας να διαποτίσουν σε μεγάλο βαθμό βαθμοφόρους και οπλίτες σε όλο το πλάτος και το βάθος του Σώματος.
Ειδικά σήμερα που ο Πατριωτισμός τείνει να καταστεί κυρίαρχο στοιχείο στην ζωή της χώρας μας καθώς αντιμετωπίζουμε μεγάλους κινδύνους, φανερούς και ύπουλους που απειλούν την πεμπτουσία της Ελληνικότητας και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να έχουν στο στόχαστρό τους την ίδια την εδαφική μας ακεραιότητα.
Έτσι στην σημερινή συγκυρία Λαός και Στρατός επιβάλλεται να είναι όσο ποτέ άλλοτε ενωμένοι, ενημερωμένοι και άγρυπνοι. Και φυσικά αυτό αποτελεί προ παντός ευθύνη της πολιτικής μας ηγεσίας, που συμβολίζει και εκφράζει την ελεύθερη θέληση του ελληνικού λαού επωμιζόμενη μεγάλα ιστορικά βάρη, πολύ πιο σημαντικά από την κρίσιμη οικονομική μας κατάσταση, μιας και αφορούν στην υπεράσπιση της ίδιας της ουσίας και της συνείδησης της ελληνικότητας και του ελληνισμού που βάλλεται πανταχόθεν εσωτερικά και εξωτερικά από δυνάμεις εχθρικές και δόλιες, τυφλωμένες από την ακτινοβολία της Ελλάδας ως ιστορικής οντότητας, παρουσίας και διαχρονικής έκφρασης με αθάνατα ιστορικά επιτεύγματα Πατριωτισμού, Πολιτισμού, Δημοκρατίας και Ελευθερίας.
Σας ευχαριστώ.
Η συμβολική συμφιλίωση του Μίκη Θεοδωράκη με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2010.
Το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν των Ενόπλων Δυνάμεων στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 ήταν αρκετά διαφορετικό από τις ετησίως επαναλαμβανόμενες ανάλογες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Στο κεντρικό VIP τραπέζι της μεγάλης αίθουσας της Λέσχης Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, μαζί με την Πολιτική και την Στρατιωτική Ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας καθόταν, ως τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς ο Μίκης Θεοδωράκης …
