Ο Μέγας Αλέξανδρος κατόρθωσε να κατακτήσει σχεδόν κάθε περιοχή που έθεσε στόχο, εκτός από μία, την Τερμησσό, γνωστή και ως «Η φωλιά του αετού».
Η αρχαία αυτή πόλη, που βρίσκεται στις κορυφές των βουνών της νοτιοδυτικής Τουρκίας, κατάφερε να αποκρούσει την επίθεση του Αλέξανδρου το 333 π.Χ. Παρόλο που τα ερείπιά της στέκουν πλέον εγκαταλελειμμένα, διατηρούν τη στρατηγική θέση που την έκανε τόσο ισχυρή.
Οι κάτοικοί της, οι Σόλυμοι, ήταν απόγονοι των Λουβίων, ενός πανάρχαιου πολιτισμού της περιοχής. Ωστόσο, οι ιστορικές αναφορές για τους Σόλυμους είναι ελάχιστες και το πότε ακριβώς ιδρύθηκε η πόλη τους παραμένει άγνωστο. Αυτό που είναι βέβαιο, όμως, είναι η δεξιοτεχνία τους στην κατασκευή και η στρατηγική επιλογή του σημείου όπου χτίστηκε η πόλη. Βρισκόταν σε σημαντικό εμπορικό δρόμο, κάτι που την καθιστούσε οικονομικά ακμάζουσα, ενώ το υψόμετρο και η θέα της προσέφεραν εξαιρετική άμυνα.
Γι’ αυτό, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε να την καταλάβει, δεν μπόρεσε να εισβάλει ή να την αποκλείσει παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του. Κατά την παράδοση, ο ίδιος έδωσε στην πόλη την ονομασία «Φωλιά του αετού».
Ο αρχαίος ιστορικός Αρριανός κατέγραψε πως ακόμη και μια μικρή ομάδα θα μπορούσε εύκολα να υπερασπιστεί την Τερμησσό χάρη στα φυσικά της οχυρώματα. Αναφέρει επίσης πως η πόλη βρισκόταν σε πέρασμα που συνδέει την ενδοχώρα της Φρυγίας με τις πεδιάδες της Παμφυλίας. Φαίνεται πως ο Αλέξανδρος, θέλοντας να φτάσει στη Φρυγία, κατευθύνθηκε προς την Τερμησσό μέσω του απόκρημνου περάσματος του Γενίτσε, παρακάμπτοντας ευκολότερα περάσματα. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι κάτοικοι της Πέργης τον παραπλάνησαν στέλνοντάς τον εκεί.
Καθώς δεν μπόρεσε να διασπάσει το κλειστό πέρασμα, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να περικυκλώσει την πόλη, χωρίς όμως να καταφέρει να την υποτάξει.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα, οι κάτοικοι της Τερμησσού, οι Σόλυμοι, λάτρευαν τον θεό Ζευς Σολύμεο, ο οποίος προερχόταν από την τοπική θεότητα Σολυμέα. Το όνομα αυτό επιβιώνει μέχρι σήμερα ως επώνυμο στην περιοχή της Αττάλειας, διατηρώντας ίχνη της κληρονομιάς των Σολύμων.
Πηγή: https://www.himara.gr
