Έχω υποστηρίξει διαχρονικά ότι το ζήτημα του κρατικού, εθνοτικού και γλωσσικού ονόματος των Σκοπίων δεν μπορεί να λυθεί χωρίς να “σπάσουν αυγά”, χωρίς δηλαδή να χάσει η μία πλευρά! Όχι πάντως η ελληνική, η οποία έχει υπέρ αυτής το ιστορικό, γεωγραφικό, εθνοτικό και γλωσσικό δίκιο. Δυστυχώς, με την κάκιστη Συμφωνία των Πρεσπών, έγινε ακριβώς το αντίθετο: έχασε “αυτοβούλως” η αλήθεια και κέρδισε η παράνομη ιδιοποίηση και υποκλοπή!

Επιβραβεύτηκε η παράνομη χρησικτησία, για 30 ή έστω 70 χρόνια, απέναντι στην τρισχιλιετή μακεδονική ιδιοκτησία και χρήση του ονόματος ως πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων της Μακεδονίας, αλλά και όλων των υπόλοιπων που συναπαρτίζουν το ελληνικό έθνος. Θεωρήθηκε ως “ασθενής” η πλευρά των Σκοπίων και κρίθηκε ότι αυτή έπρεπε να κερδίσει τα περισσότερα στην διαμάχη για το όνομα!

Η διεθνής διπλωματία έριξε το βάρος της υπέρ του ψευδομακεδονισμού των Σκοπίων και –με την βοήθεια των εμφυλιοπολεμικών και ψυχροπολεμικών καταλοίπων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ– οδήγησε με διάφορες μεθοδεύσεις στην αποδοχή ενός κρατικού ονόματος, ιθαγένειας και εθνότητας, αλλά και γλώσσας, που καμία ή ελάχιστη σχέση έχουν με την Μακεδονία! Η συμφωνία για σύνθετο κρατικό όνομα (Βόρεια Μακεδονία) θεωρήθηκε “νίκη” της Ελλάδας, ενώ παραχωρήθηκε στους Σκοπιανούς η ιθαγένεια, η εθνότητα και η γλώσσα που ήθελαν.

Όχι μάλιστα ως “Βορειομακεδόνες” ή “βορειομακεδονική”, αλλά ως “Μακεδόνες” και “μακεδονική γλώσσα”, ενώ με το (αμφίσημο και αόριστο) άρθρο 7 της διαβόητης Συμφωνίας των Πρεσπών, επιτρέπεται και η χρήση του όρου “Μακεδονία” από τους Σκοπιανούς, όπως γινόταν από το 1991 (ως κράτος) ή από το 1945 (ως Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία). Πουθενά στη Συμφωνία δεν αναφέρεται ο όρος “Ελληνική Μακεδονία”, αλλά «ως η βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους» (Ελλάδας)!

Ο κλεψίτυπος “Μακεδονισμός” 

Έχω τονίσει σε ομιλίες, σε σχετικό βιβλίο μου και άλλα κείμενά μου ότι ο κλεψίτυπος “Μακεδονισμός” των Σκοπίων είναι βαθιά ριζωμένος στο σλαβικό τμήμα του πολυεθνικού πληθυσμού. Αυτό ως αποτέλεσμα της επιχειρηθείσας τεχνητής “εθνογένεσης” από τον Τίτο (μετά το 1944) και από το κατεστημένο των Σκοπίων, ιδίως μετά την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας (1991) και την αναγνώριση του ανεξάρτητου κράτους που αυτοονομάσθηκε “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.

Η κακή και μη προβλεπτική Ενδιάμεση Συμφωνία (Σεπτέμβριος 1995), ιδίως δε, ο τρόπος που την εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη από το 1996 μέχρι τις αρχές του 2004, έδωσε στα Σκόπια την δυνατότητα να μην διαπραγματευθούν ουσιαστικά. Παρέμειναν στο όνομα “Μακεδονία” (με την α ή β εκδοχή) και προωθούσαν την διεθνή αναγνώριση του (προς αλλαγήν) ονόματός τους, φθάνοντας να αναγνωρισθούν σχεδόν από 140 κράτη, χωρίς ουσιαστική ελληνική αντίδραση.

Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή προσπάθησε να διαφύγει από την δρομολογημένη πορεία και μπλοκάρισε το 2008, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, την ένταξη των Σκοπίων στην Συμμαχία. Μία κακή, αν και μη ουσιαστική ως προς τις κυρώσεις, απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, καταδίκασε την Ελλάδα το 2010. Έτσι προετοιμάσθηκε το έδαφος για επάνοδο στον “διάλογο των κωφών” υπό την μεροληπτική μεσολάβηση Νίμιτς.

Πώς εννοείται η συμφωνία

Το πρώτο εξάμηνο του 2018, η “πρόθυμη” κυβέρνηση Τσίπρα, με πρωτεργάτη τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε στις 18.06.2018 την Συμφωνία των Πρεσπών, που η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων την θεώρησε απαράδεκτη και ζημιογόνα. Γι’ αυτό και στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, διοργανώθηκαν ογκώδη συλλαλητήρια διαμαρτυρίας.

Αν κρίνουμε από λαϊκές και πολιτικές αντιδράσεις του σλαβικού στοιχείου στα Σκόπια, αλλά κυρίως από το αποτυχημένο δημοψήφισμα (διοργανώθηκε σύμφωνα με σχετική πρόβλεψη της Συμφωνίας) στην γειτονική χώρα, η πλειοψηφία του σλαβικού στοιχείου δεν αποδέχθηκε την Συμφωνία, μολονότι αυτή θα έδινε το “διαβατήριο” για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ! Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα δεν ξεπέρασε το 36% αντί του προβλεπόμενου συνταγματικά 50%+.

Πώς λοιπόν θα εφαρμοσθεί μία διμερής Συμφωνία που την απορρίπτουν με μεγάλη πλειοψηφία και οι δύο λαοί τους οποίους αφορά (έστω για αντίθετους ο καθένας λόγους); Ο ελληνικός λαός, μάλιστα, δεν είχε –με ευθύνη της τότε κυβέρνησής του– το δικαίωμα να εκφρασθεί με δημοψήφισμα. Κι αυτό, παρότι η Συμφωνία των Πρεσπών του αφαιρούσε το πολιτιστικό κεκτημένο του, για την υπεράσπιση του οποίου ως γεωγραφικής περιοχής, εθνοτικής ταυτότητας και γλώσσας, είχαν δοθεί ηρωικοί αγώνες.

Η πτώση του Ζάεφ

Η πτώση της δημοτικότητας του Ζάεφ και του κόμματός του (σοσιαλδημοκρατικό) από το 2019 που κυρώθηκε η Συμφωνία των Πρεσπών και μέχρι πρόσφατα (31.10.2021) φάνηκε στην παταγώδη ήττα στις δημοτικές εκλογές. Κακή οικονομική διαχείριση, διαφθορά, έλλειψη δημοκρατίας και διάψευση ελπίδων για ευρωπαϊκή ένταξη, συνέβαλαν προφανώς στο αποτέλεσμα. Ο Ζάεφ υποχρεώθηκε να δηλώσει ότι θα παραιτηθεί από πρωθυπουργός και ηγέτης του κόμματός του.

Κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει την αντίφαση ανάμεσα στο νόθο “Μακεδονισμό” που εκπέμπεται αδιαλείπτως από το κράτος και την κυβέρνηση των Σκοπίων, παρά τις προβλέψεις της Συμφωνίας για προσαρμογή στο γεωγραφικό όρο “Βόρεια Μακεδονία”, που στην πράξη αναιρείται από τη μακεδονική εθνοτική και γλωσσική αποκλειστικότητα, με την οποία έχουν γαλουχηθεί και πιστεύουν.

Χωρίς την προσαρμογή των Σλάβων της γείτονος στο νέο όνομα Βόρεια Μακεδονία, κάτι που δεν υπηρετεί η χορήγηση της “μακεδονικής” ιθαγένειας, εθνότητας και γλώσσας, δεν πρόκειται να πεισθεί ο λαός της να εγκαταλείψει, έστω σταδιακά, την πλάνη ότι αυτοί είναι οι μόνοι γνήσιοι “Μακεδόνες” και μάλιστα έχουν ευθεία καταγωγή από την κλασσική Μακεδονία του Φιλίππου-Μεγάλου Αλεξάνδρου και μάλιστα διεκδικούν “μακεδονικές” μειονότητες σε Ελλάδα και Βουλγαρία.

Καμία πληροφοριακή εκστρατεία δεν έγινε στα Σκόπια για την πλάνη περί “μακεδονικής ταυτότητας” (αποκλειστικής και ιστορικής μάλιστα), ώστε να μπορεί να “χωνευθεί” από τον λαό της η καθαρά γεωγραφική διάσταση του ονόματος “Βόρεια Μακεδονία”. Ίσως, αν έλειπαν οι επαίσχυντες εκχωρήσεις της μακεδονικής ιθαγένειας-εθνότητας και γλώσσας από τη Συμφωνία των Πρεσπών, να μπορούσε να υπάρξει ελπίδας καλόπιστης εφαρμογής της.

Προβλέψεις και εξελίξεις

Η εξέλιξη των πραγμάτων, δυστυχώς, επιβεβαιώνει την πρόβλεψη που έχω κάνει (όπως και άλλοι συνετοί αναλυτές). Δηλαδή, ότι με δεδομένη την εκχώρηση “μακεδονικής” ιθαγένειας-εθνότητας-γλώσσας στα Σκόπια, αλλά και την κεκτημένη ταχύτητα χρήσης από τις 2-3 τελευταίες γενιές του όρου “Μακεδονία” και των παραγώγων του, ήταν αδύνατον το επίθετο “Βόρεια” στο κρατικό όνομα να εμποδίσει την κατάχρηση και τον “Μακεδονισμό”.

Μιλάμε για “μακεδονικό” έθνος με αρχαίες καταβολές, όταν πρόκειται για Σλάβους, οι οποίοι έφτασαν στην Βαλκανική 1.000 χρόνια μετά την εποχή των αρχαίων Μακεδόνων, που κατοικούσαν στην κλασική γεωγραφική Μακεδονία, που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα. Η κληρονομιά αυτή, όπως και η μακεδονική ταυτότητα ανήκουν αποκλειστικά στο ελληνικό έθνος. Ως πολιτιστική πτυχή του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των Ελλήνων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ξένους προς τον Ελληνισμό.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε απόλυτα δυσμενή θέση απέναντι στα Σκόπια, που χρησιμοποιούν και διακινούν παγκοσμίως ως κρατικό όνομα (αλλά και ως εθνοτικό και γλωσσικό) το Μακεδονία-μακεδονικός. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό σε βάθος χρόνου να εξοβελίσουν διεθνώς τον ιστορικό τίτλο της Ελλάδας. Κι αυτό, επειδή η ελληνική Μακεδονία αποτελεί εσωτερική περιφέρεια της Ελλάδας, χωρίς διεθνή εκπροσώπηση!

Συμπεράσματα

Είναι αξιοπερίεργο πάντως,  Συνέχεια στο slpress.gr