Όλα τα δεινά που αντιμετωπίζουμε σήμερα τα αποδίδουμε στην μεταπολίτευση. Φταίει η μεταπολίτευση ή η ανάκτηση της ιδεολογικής ηγεμονίας από την δεξιά διέσυρε μια περίοδο κατά την οποία αμφισβητήθηκε η εξουσία της;
Μετά το πραξικόπημα του Κονδύλη το 1935 εξοβελίστηκαν από τον στρατό και τις δημόσιες υπηρεσίες όλοι οι στρατιωτικοί και πολίτες που ήταν βενιζελικοί ή δεν ανήκαν στην δεξιά, που επικράτησε.
Αυτή η απόλυτη κυριαρχία της δεξιάς (με τις διάφορες μορφές της, από την ήπια μέχρι την δικτατορική) κράτησε ως την επομένη της μεταπολίτευσης.
Η δυναμική παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου που εξέφρασε τα δυναμικά αλλά περιθωριοποιημένα στρώματα μετά τον Εμφύλιο ήταν σίγουρο από τις πρώτες ημέρες της ανάληψης της εξουσίας από τον Καραμανλή ότι θα τον οδηγούσε στην διακυβέρνηση της χώρας. Η πολιτική ικανότητα του Ανδρέα, τα δυναμικά στρώματα που εξέφρασε και το στελεχιακό του δυναμικό το οποίο βγήκε από το καμίνι της δικτατορίας και τα φοιτητικά αμφιθέατρα έδωσαν την δυνατότητα στην μη δεξιά να κυριαρχήσει πολιτικά. Και εν μέρει και ιδεολογικά.
Αυτό είναι το θανάσιμο αμάρτημα που η σημερινή δεξιά και οι ιδεολογικές θεραπαινίδες της 9αυτοί που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται διανοούμενοι) δεν συγχωρούν στον Ανδρέα Παπανδρέου και έχουν καταφέρει με την βοήθεια των ΜΜΕ και παλαιών συντρόφων του να ταυτίσουν στη λαϊκή συνείδηση το όνομά του με το απόλυτο κακό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αγόραζε προεκλογικά με διάφορα κρατικά επιδόματα του πενηντάρικου την ψήφο των πολιτών αλλά η περίπτωση αυτή υπάγεται κατά τις θεραπαινίδες του στη ανακούφιση του λαού από την οικονομική καχεξία και δεν είναι λαϊκισμός ή εξαγορά ψήφων. Η μείωση του εισοδηματικού χάσματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου μεταξύ υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων που έγινε σε βάθος χρόνου ήταν λαϊκισμός και τόσο ακραίος που πρέπει να θεωρηθεί εξοβελιστέος.
Η σημερινή περίοδος και η περίοδος των πρώτων χρόνων διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικές. Σήμερα ο δανεισμός θεωρείται επικριτέα τακτική οικονομικής πολιτικής. Τότε, δεν νοείτο ανάπτυξη χωρίς δανεισμό. Και όταν τα μεγέθη έγιναν ανησυχητικά ήταν κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου που άρχισε να παίρνει περιοριστικά μέτρα.
Αυτά όλα έχουν ξεχαστεί και δεν τα γράφω για κανέναν φανατικό είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς.
Τα γράφω περισσότερο για να καταλήξω σε τούτο. Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης βγήκε από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις της δεκαετίας του 60, του αντιδικτατορικού αγώνα και των φοιτητικών αμφιθεάτρων της μεταπολίτευσης. Μπορεί να βγήκε και από τον κομματικό σωλήνα αλλά δεν συγκρίνεται με το σημερινό. Οι σημερινοί βγήκαν από τα σπουδαστικά εργαστήρια χωρίς καμιά επαφή με την κοινωνία. Φαίνεται από όσα λένε. Και από τον τρόπο που τα λένε. Περιμέναμε η σύγκριση να αποβεί θετικότερη για τους σημερινούς. Όσο περνά ο καιρός καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με λογιστές μικρών επιχειρήσεων.
Το μοναδικό τους επιχείρημα είναι «είδαμε τι έκανε και που μας οδήγησε η γενιά σας, αφήστε να αναλάβουμε εμείς σήμερα».
Το ότι αυτοί θα αναλάβουν δεν είναι θέμα να το αποφασίσει κανείς. Το αποφασίζει ο χρόνος. Αυτοί θα αναλάβουν. Το θέμα είναι αν ξέρουν τι θα κάνουν.
Τέλος, η αναφορά στην γενιά της μεταπολίτευσης δεν παραβλέπει την αλαζονεία που την κατέλαβε από την διαχείριση της εξουσίας, τις αριστερές αγκυλώσεις της που δεν επέτρεψαν βήματα προόδου της χώρας ή το μεγάλο φαγοπότι στο οποίο ενεπλάκη. Αλλά ήταν μια γενιά πολιτικών. Η σημερινή είναι μια γενιά διαχειριστών.
Διαχειριστές θα έχουμε. Με τους πολιτικούς τι θα κάνουμε;
Χαίρετε κ. Σαββίδη.
Κατ’ αρχάς δηλώνω πως είμαι εξ αυτών που θεωρούν την καλούμενη “μεταπολίτευση” την χειρότερη περίοδο στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος. Και αυτήν την άποψη δεν την σχημάτισα, μετά την κατ’ ουσίαν χρεωκοπία μας, την τελευταία δεκαετία, όταν τείνει να γίνει πλειοψηφική, αλλά την διατράνωνα, ως αιρετικός, σε φοιτητικές συζητήσεις από τα πρώτα έτη του 21ου αιώνα, που διήγαμε εποχές “παχέων αγελάδων” και κυριαρχούσε το σημιτικό σύνθημα της “ισχυρής Ελλάδας”!
Το ότι την περίοδο αυτήν ηγεμόνευσαν στην χώρα μας “αριστερές” (και μάλιστα διεθνιστικές) αντιλήψεις μόνον τυχαίο δεν το βρίσκω…
Η πεποίθησή μου εδράζεται στην αξιακή καταβαράθρωση της κοινωνίας, την εν λόγω περίοδο. Η οικονομική αποτυχία ήταν φυσικό επακόλουθο της πνευματικής παρακμής.
Επειδή, όμως, όλες αυτές οι απόψεις είναι υποκειμενικές, θα σταθώ σε ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο, στο οποίο αναφερθήκατε, τον δανεισμό, ο οποίος μπορεί να προσεγγιστεί με αντικειμενικά κριτήρια.
Όπως ορθώς αναφέρατε, “δεν νοείτο ανάπτυξη χωρίς δανεισμό” (και δεν νοείται, θα προσέθετα, εξακολουθητικώς). Αλλά η φράση πρέπει να συμπληρωθεί με την ρήση του Κων/νου Μητσοτάκη “κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν γίνεται”. Το μείζον, λοιπόν, εν σχέσει με τον δανεισμό, είναι πώς αξιοποιούνται τα εισρέοντα κεφάλαια.
Δύο νόμοι ορίζουν το πλαίσιο της εκδόσεως εντόκων γραμματίων του δημοσίου:
1. Ο 3745/1957 (ΦΕΚ 173Α, 09.09.1957)
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=19570100173
2. Ο 1266/1982 (ΦΕΚ 081Α, 02.07.1982)
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=19820100081
Προσέξτε μια σημαντική λεπτομέρεια, που αποτυπώνει όλη την κακή διαχειριστική νοοτροπία στα δημόσια οικονομικά, επί “μεταπολιτεύσεως”.
Ο 1ος νόμος ορίζει ότι:
“Το προϊόν των δι’ εκδόσεων εντόκων γραμματίων συνομολογουμένων δανείων χρησιμοποιείται υπό του Δημοσίου αποκλειστικώς προς κάλυψιν δαπανών των παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων.”
(άρθρο 1, παρ. 4)
Ο 2ος νόμος, όμως (που τροποποίησε τον 1ο και εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα!) ορίζει ότι:
“Το προϊόν της εκδόσεως έντοκων γραμματίων χρησιμοποιείται για την κάλυψη εν γένει δαπανών του Δημοσίου.”
(άρθρο 4, παρ. 3)
Άρα, ο δανεισμός κατέστη πρόβλημα, όχι αφ’ εαυτού, αλλά όταν ήρθησαν και διά νόμου οι περιορισμοί στην αξιοποίηση των κεφαλαίων του. Το ότι οι ίδιες συμπεριφορές εξακολουθούν και σήμερα δεν δικαιώνει τους προηγηθέντες, παρά καταδεικνύει την βαθύτατη σήψη της ελληνικής κοινωνίας, που δεν μπορεί να απαλλαγεί από ένα διαρκώς ανατροφοδοτούμενο πελατειακό πολιτικό σύστημα…
ΥΓ1:
Εάν το σημερινό πολιτικό προσωπικό προέκυψε χειρότερο από την προηγηθείσα γενεά, μήπως ευθύνονται οι προκάτοχοί του και ο τρόπος που το γαλούχησαν;
ΥΓ2:
Σε καμμία περίπτωση δεν συμμερίζομαι την δαιμονοποίηση του Α. Παπανδρέου ως του “απολύτου κακού”. Την άποψή μου για το πρόσωπό του την έχω συμπυκνώσει σε ένα σύντομο σχόλιό μου, προ τριετίας.
https://kak-ies.blogspot.com/2020/06/blog-post.html
Η μεταπολίτευση και, κυρίως, η περίοδος του ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι πολύ περισσότερο απο την οικονομική διαχείριση. Θα μπορούσε να το καταλάβει μόνο κάποιος που έχει βιωματική συνείδηση της δεκαετίας του 60 ως σήμερα. Θα γελάσετε αν σας πω πως η κατάργηση του φόβου του χωροφύλακα ήταν εξίσου σπουδαία με την λείανση των οικονομικών αντιθέσεων. Μας έβλεπαν στο δρόμο οι χωροφύλακες και μας εδερναν επειδή ο πατέρας μας ψήφισε Γεώργιο Παπανδρέου. Θα μπορούσα να πεινάσω ή να βγω να λουστράρω παπούτσια για ένα σάντουιτς. Την προσβολή του ξύλου απο τον χροφύλακα δεν θα μπορούσα να την δεχθώ. (ΣΣ Ο ΣΑΝ μπορεί σε αυτό να σας διαφωτίσει καλύτερα). Ωραία η κριτική στην οικονομική πολιιτκή του ΑΠ. Θα περιμέναμε, όμως, κάποιος κάποτε να μας πει αν έπρεπε να καλυφθεί το τεράστιο χάσμα μεταξύ των συμμετεχόντων στην νομή της εξουσίας και των μη συμμετεχόντων. Και οικονομικά και στη διοίκηση της χώρας. Θα γνωρίζετε για τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων για να διοριστείς σε κάποια δημόσια θέση. Ακόμη και στο στρατό σου έβαζαν να υπογράψεις για τα πολιτικά σου φρονήματα. Διαφορετικά η μοίρα σου ήταν τραγική. Στα όρια το πρόλαβα το 1982 όταν πήγα στο στρατό. Όλα αυτά σήμερα θεωρούνται τόσο παρατραβηγμένα που εκλαμβάνονται ως αστειότητες. Ήταν; Τέλος, η μεταπολίτευση κι ο κύριος φορέας της, το ΠΑΣΟΚ εκφυλίστηκε, έγινε αλαζονική και διεφθάρη. Σωστά. Το πολιτικό προσωπικό της, όμως, ήταν πολύ διαφορετικό. Ήταν πολιτικό προσωπικό, όχι διαχειριστικό όπως σήμερα. Και άντε τους σημερινούς τους έπλασε έτσι η γενιά της μεταπολίτευσης. Την γενιά της μεταπολίτευσης δεν την έπλασε η προηγούμενη την οποία έπλασε η γενιά του 30;
Αγαπητές Ανιχνεύσεις-κύριε Σαββίδη , χαίρομαι πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία με ερώτησή σας προς εμένα να απαντήσω για το καλούμενο και διαφημιζόμενο από την καθ’όλου Αριστερά ”αστυνομικό κράτος” , το οποίο γενικεύθηκε από ορισμένες περιπτώσεις κακών αστυνομικών , που με δική τους πρωτοβουλία και δημοσία έκαναν τον παιδονόμο και τον μπαμπούλα ”για να φάνε το φαγητό τους τα αδύνατα παιδάκια” ή να ”συμμορφώσουν τα ατίθασα παιδιά τους ”΄όπως ζητούσαν στα χωριά οι γεωργοί -κυρίως- γονείς που όλη μέρα έλειπαν στα χωράφια και δεν μπορούσαν να τα ”ορμηνεύουν”.
Καμιά -γραπτή ή άγραφη- εντολή δεν υπήρχε από το κράτος της 10ετίας του 1960 -στην οποίαν κυβέρνησαν και οι καλούμενες δημοκρατικές κυβερνήσεις για τέτοιες συμπεριφορές και αν κάνετε το λεγόμενο ρεπορτάζ θα διαπιστώσετε ότι και τότε τιμωρούνταν αστυνομικοί για ανάρμοστη συμπεριφορά προς τους πολίτες ,ιδίως προς μικρά παιδιά.
Να έρθουμε στα προσωπικά σας βιώματα. Σας βρήκε έφηβο όχι η προδικτατορική ”Δεξιά” αλλά η στρατιωτική δικτατορία , κατά την διάρκεια της οποίας είχαν ανασταλεί συνταγματικά δικαιώματα και γενικά επικρατούσε μια κατάσταση που δεν συγκρίνεται με το προδικτατορικό κράτος, ούτε ιδίως το κράτος της Μεταπολίτευσης ,η οποία το κατάργησε και έδωσε ΑΜΕΣΩΣ όλες τις ελευθερίες και οι οποίες -με ενθάρρυνση του ΠΑΣΟΚ και των άλλων ”δημοκρατικών” δυνάμεων ”θέριεψαν” και σημαντικούς και ασήμαντους -πολλούς πρώην χειροκροτητές της ”Επανάστασης και του Παπαδόπουλου-να ”έμβουν” στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, από την οποίαν έγιναν τα εκατομμύρια των αντιστασιακών(αν ζούσε ο φίλος όλων των Θεσσαλονικέων φωτογράφος Γιάννης Κυριακίδης θα είχατε και πλούσιο φωτογραφικό υλικό) και οι οποίοι στρατευθέντες στην καλούμενη αντικρατική πάλη ”τρόμαξαν και τρομάζουν τα απομεινάρια τους ” όλους τους κρατικούς υπαλλήλους και του Μεταπολιτευτικού μας κράτους-είχαμε και την 17 Νοέμβρη- το οποίο έκτοτε δεν μπορεί να επιβληθεί, παρ’ότι αυτό έγινε και είναι απαίτηση όλων των Ελλήνων πολιτών .
ΕΝ ΤΕΛΕΙ εσείς προσωπικά, αγαπητέ κύριε Σαββίδη , ”πέσατε” σε ανεξέλεγκτους και παθιασμένους αστυνομικούς (ίσως και γνωστής ανθρωπογεωγραφίας) και για να σας πείσω ,προκαλώ οποιονδήποτε πολίτη να αναφέρει απάνθρωπη συμπεριφορά δική μου και των περισσότερων αστυνομικών της περιόδου εκείνης ,,αστυνομικών όμως που πληρώνονταν και πληρώνονται να εφαρμόσουν νόμους σε όλους τους πολίτες.
Υ.Γ Για τους λεγόμενους Λαμπράκηδες , που εμφανίστηκαν μετά την δολοφονία του Λαμπράκη ”άνοιξαν και γέμισαν οι φάκελοι” νεαρών κυρίως με τις ”δημοκρατικές” κυβερνήσεις των ετών 1963-67 και με τα στοιχεία αυτών των φακέλων βρέθηκαν πολλοί από αυτούς στα ξερονήσια και παρακολουθούνταν παντού από Αστυνομία και ΚΥΠ της 7ετίας.
ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ-ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΙΝΑΤΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΠΑΡΑ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ -Η ΟΠΟΙΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΠΗ ΣΑΣ-. ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ .
ΡΩΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ ΣΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΤΟΥΣ.
Καλημέρα κ. Σαββίδη.
Δέχομαι όλα όσα αναφέρετε για τις παθογένειες του μετεμφυλιακού κράτους (“κοινωνικά φρονήματα”, αστυνομοκρατία, κλπ).
Η ένστασή μου είναι ότι η “μεταπολίτευση” δεν επέφερε ομαλότητα, αλλά ώθησε τα πράγματα στο άλλο άκρο ή σε μετάλλαξη!
Πλέον, μπορεί να μην φοβούνται οι πολίτες την αδικοπραξία από αστυνομικούς, αλλά τρέμουν οι αστυνομικοί να εκτελέσουν το καθήκον τους, μήπως και βρεθούν κατηγορούμενοι ή και νεκροί!
Ενώ τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων αντικαταστάθηκαν απλώς από ταυτότητες μελών κόμματος (μετά λόγου γνώσεως σας μεταφέρω ότι για να γίνει κάποιος διευθυντής σε σχολείο, την δεκαετία του ’90 έπρεπε να είναι ενεργό μέλος κόμματος!!!).
Σε προσωπικό επίπεδο, έχω βιώσει την πλήρη απαξίωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων την δεκαετία του 2000, υπό την ομηρία των κομματικών παρατάξεων και καθηγητικών/συνδικαλιστικών συντεχνιών.
Εν κατακλείδι, εκτιμώ πως η “μεταπολίτευση” δεν κατάφερε να εμπεδώσει το μέτρο, παρά μας οδήγησε από το ένα άκρο στο άλλο. Το μέτρο και η ευνομία εξακολουθούν να είναι ζητούμενα και σήμερα…
“Η ένστασή μου είναι ότι η «μεταπολίτευση» δεν επέφερε ομαλότητα, αλλά ώθησε τα πράγματα στο άλλο άκρο ή σε μετάλλαξη!
Πλέον, μπορεί να μην φοβούνται οι πολίτες την αδικοπραξία από αστυνομικούς, αλλά τρέμουν οι αστυνομικοί να εκτελέσουν το καθήκον τους, μήπως και βρεθούν κατηγορούμενοι ή και νεκροί!”
Συμφωνώ απολύτως και το έχω γράψει πολλές φορές. Ένα παράδειγμα: Πριν και προπαντός κατά την διάρκεια τής δικτατορίας, ποιος θα είχε φανταστεί καταλήψεις σχολείων από μαθητές, εκ των οποίων μαθητικών καταλήψεων μάλιστα ανεδείχθη και πρωθυπουργός(!) ; Ήταν έγκλημα το ότι άφησαν να πέσομε από το ένα άκρο στο άλλο, με την φθηνή δικαιολογία ότι ο λαός ήταν καταπιεσμένος για επτά χρόνια.
Τα κόμματα, ειδικά μετά την άνοδο τού … λαού στην εξουσία, εισ΄χωρησαν παντού. Στις δημοτικές εκλογές, στα πανεπιστήμια, στα σωματεία, στα επιμελητήρια, στα σχολεία, παντού. Και το γεγονός ότι δόθηκε ψήφος σε 17χρονα παιδιά, δείχνει τον ξεπεσμό και το χάλι τής μεταπολίτευσης. Όλα για την καρέκλα!
Αγαπητές Ανιχνεύσεις .Καλό μήνα με κάθε καλό σ ‘εσάς και όλους τους αναγνώστες σας.
Και σήμερα και σχεδόν καθημερινώς μας ”τροφοδοτείτε” με άρθρα και δημοσιεύσεις ενδιαφέρουσες και που δίνουν αφορμές -όπως αυτή- και για δικές μου παρρησιακές απόψεις ,χωρίς ίχνος φανατισμού , απόψεις ,που προκύπτουν και από την Ιστορία και κυρίως από τα γεγονότα που βίωσα-βιώσαμε στην σωτήρια για το κράτος μας Μεταπολίτευση.
ΕΡΩΤΗΣΗ 1. Θα είχαμε την συγκεκριμένη Μεταπολίτευση ,χωρίς τον Κων/νο Καραμανλή ,αυτόν που κατέβηκε από το αεροπλάνο -όπως δείχνετε στην φωτογραφία -ώρα τρεις το πρωϊ στις 24 Ιουλίου 1974 και τον οποίον υποδέχθηκαν με λαμπάδες περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες ;;;.
ΕΡΩΤΗΣΗ 2. Θα είχαμε το Σύνταγμα του 1975 -που ψήφισαν μόνο οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας -,ενώ όλα τα άλλα κόμματα απείχαν γιατί το θεωρούσαν αντιδημοκρατικό- αν είναι δυνατόν τι φανατισμός-;;; .
ΕΡΩΤΗΣΗ 3. Ποιος Δεξιός ”αντιδημοκράτης” νομιμοποίησε το εκτός νόμου από το 1947 ΚΚΕ , το οποίο πλαισίωσαν στον ένοπλο αγώνα του κατά της Πατρίδος οι αναφερόμενοι ως διωχθέντες το 1935 αξιωματικοί , -οι οποίοι ”προδοτικά για στρατευμένους υπέρ της Πατρίδος ” ταυτίσθηκαν από το 1916 με το αντιμοναρχικό από τότε Βενιζελικό κόμμα και τους κληρονόμους του και ουκ ολίγοι συνεχίζουν τώρα ως αντιδεξιοί διεσπαρμένοι -εν ενεργεία και αποστρατεία -σε κομμουνιστογενή κόμματα-προφανέστατα από προσωπική ιδιοτέλεια ;;;.
ΕΡΩΤΗΣΗ 4. Στην Δημοκρατία της Μεταπολίτευση-που χαρακτηρίζεται συνεχώς ως η καλύτερη του νεότερου κράτους μας – φυσιολογική και αναμενόμενη ήταν η εναλλαγή στην κυβέρνηση το 1981 του ΠΑΣΟΚ , αφού ”κατάπιε” – δυστυχώς και ιδεολογικά -σε τρία χρόνια(1977-1980 )την αξιόλογη Ένωση Κέντρου και τις Νέες Δυνάμεις ,ένα ΠΑΣΟΚ που δεν είχε καμιά σχέση με την προ της 7ετίας Ένωση Κέντρου ,-η οποία ”στέγαζε” προσωπικότητες και πολιτικές και πνευματικές – ,ένα ΠΑΣΟΚ τριτοκοσμικό στην εξωτερική του πολιτική, με τριτοδρομικό σοσιαλισμό στην οικονομία , με άγριες και φανερές διαθέσεις διάλυσης του ”κράτους της Δεξιάς” , με αναθεώρηση της Εθνικής Ιστορίας και με ένα Αρχηγό -τον Ανδρέα- ο οποίος και ως πρωθυπουργός ήταν εναντίον του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ στην πρώτη 4ετία του , -σμικρογραφία της οποίας ήταν το πρώτο εξάμηνο του κ.Τσίπρα το 2015, χωρίς τον κ. Βαρουφάκη-, με οδυνηρή για το το έθνος και το Πολίτευμα κατάληξη την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 , κατά την οποίαν μειώθηκαν οι ”υπερεξουσίες” του Προέδρου της Δημοκρατίας και δημιουργήθηκε ο παντοδύναμος πρωθυπουργός ,- όταν έχει την δεδηλωμένη στην Βουλή -,λάθος που ούτε αναγνώρισε και ούτε θέλει να αλλάξει και το σημερινό ”ημερωμένο και εξευρωπαϊσμένο” ΠΑΣΟΚ , το οποίο πέραν της μειωμένης απηχήσεως του στον λαό ”χαίνει” και από αξιόλογα και μορφωμένα στελέχη του (μας άφησε χρόνους και ο οξυδερκής ,αλλά επισπεύδων σε λόγια -κυρίως-Θεόδωρος Πάγκαλος και ”αποτραβήχτηκαν” -όσοι δεν είναι υπόδικοι – και στηρίζουν την Νέα Δημοκρατία και τον κ. Μητσοτάκη .
Έχουμε χρόνια μια μετριοκρατία στον πολιτικό κόσμο ,αλλά νομίζω πως το σημερινό ΠΑΣΟΚ -σε σύγκριση με το παλαιό- παίζει με τα τσικό .
ΚΑΤΑΛΗΞΗ .
Αγαπητές Ανιχνεύσεις ελπίζω να συμφωνήσουμε για τον έξυπνο και δημεγέρτη Ανδρέα Παπανδρέου ότι ,
ΜΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1981 ΚΑΙ 1985 ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ -ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ-ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΘΑΣΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ”ΨΥΧΡΑΙΜΟΥΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΥΣ” ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ”ΓΙΑ ΤΟΥ ΨΥΛΟΥ ΠΗΔΗΜΑ” ,ΑΧΟΡΤΑΓΟΥΣ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.
η… κρατικοποίηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος επί ΠΑΣΟΚ ήταν μάλλον αμερικανικής έμπνευσης σχέδιο, το δεύτερο μετά την αμερικανική “βοήθεια” κατά και μετά τον εμφύλιο, με την οποία απετράπη ουσιαστικά η δημιουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων και επιχειρήσεων τις οποίες είχε ανάγκη η χώρα για να απεξαρτηθεί από τις εισαγωγές. Με το ΠΑΣΟΚ απετράπη στην συνέχεια η δημιουργία ουσιαστικής αστικής τάξης.
Θα συμφωνήσω στο σημείο, ότι η δεξιά φέρει μεγάλες ευθύνες στην πορεία της χώρας και ειδικά για την διαχρονική υπανάπτυξη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, στέλνοντας τα τελευταία μοιραία στην αγκαλιά των αριστερών λαϊκιστών του ΠΑΣΟΚ.
Η μεταπολίτευση και η πασοκική πολιτική ειδικά την δεύτερη κυβερνητική τετραετία και μετά, δεν έκλεψε μόνο τον δημόσιο κορβανά (αυτό το είχε κάμει και με μεγαλύτερη αποτελεσματικά η δεξιά όλα τα προηγούμενα χρόνια), αλλά πέραν αυτού έβγαλε τα μάτια του λαού κάμοντάς τον άμεσα εξαρτημένο από το κρατικό χρήμα. Τον λογαριασμό έτυχε να τον πληρώσει το 2012 ο Βενιζέλος, αλλά τον άξιζε ουσιαστικά όλη η προηγούμενη νομενκλατούρα της “αλλαγής”. Μόλις ακούστηκε το δεν υπάρχει σάλιο κατέρρευσαν αμέσως τα ποσοστά και υπήρξε η μεγαλύτερη διαρροή ψηφοφόρων από το ένα κόμμα σε ένα άλλο η οποία έχει καταγραφεί στα χρονικά της νεοελληνικής ιστορίας με εξαίρεση ίσως την περίπου τυπική μετάβαση ψηφοφόρων από το Λαϊκό Κόμμα του Τσαλδάρη στον Συναγερμό του Παπάγου.
Μία μάνα θέλει ὅλα τά παιδιά της. Ἔτσι, ὅλοι οἱ πολίτες τῆς ῾Ελλάδας, πῶς εἶναι δυνατόν νά συμφιλιωθοῦν μέ σκοπό τήν δική τους εὐημερία ἀλλά καί τήν εὐημερία τοῦ τόπου. Μήν ξεχνᾶμε τίς ἰδεολογίες πού ἐπικράτησαν καί χώρισαν γιά δεκαετίες λαούς σέ ἀνατολικό καί δυτικό μπλόκ. Μέ μεγάλη πληγή στόν λαό μας τόν ἐμφύλιο. ῾Η κομμουνιστική τότε πλευρά στήν ῾Ελλάδα εἶχε πολλούς διανοούμενους καί ἁπλό λαό, οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν περιθωριοποιημένοι λόγω διεθνιστικῶν ἀπόψεων, ἔξω ἀπό δημόσιους φορεῖς καί σέ ἐξορίες καί φυλακές. Οἱ ἄμεσοι ἀπόγονοί τους, ἔχοντας αὐτά τά βιώματα, βρῆκαν στέγη στό ΠΑΣΟΚ, πού βοήθησε στήν ἔνταξή τους στό σύνολο τῆς νόμιμης κοινωνίας, ἐπουλώνοντας τήν χαίνουσα πληγή. Πρός τήν σκοπιά αὐτή καί ἡ νομιμοποίηση τοῦ ΚΚΕ ἀπό τόν Κ. Καραμανλῆ. Οἱ ἀριστεροί δυσκολεύτηκαν νά συμφιλιωθοῦν μέ τήν ἐλεύθερη οἰκονομία καί ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον της, ἀντί νά τήν θέσουν κατά τήν γνώμη μου σέ κατάλληλα πλαίσια.
᾿΄Ας ξεχωρίσουμε καί τήν περίοδο ᾿Ανδρέα Παπανδρέου, πού δέν πρόλαβε νά ὁλοκληρώσει π.χ. τήν ἀποκέντρωση, ἀπό τήν περίοδο Σημίτη καί τίς νεοφιλελεύθερες τάσεις πού ἐπικρατοῦσαν καί διεθνῶς.
Χρήσιμο θά ἦταν νά ἐξετάσουμε ποιές τάσεις ἔστρεψαν σέ κομμουνιστικές ἰδέες τόσους διανοούμενους στήν χώρα πού γέννησε τήν δημοκρατία. Βλέπω ὄτι τό τονίζει καί ὁ Λούμπεν “η δεξιά φέρει μεγάλες ευθύνες στην πορεία της χώρας και ειδικά για την διαχρονική υπανάπτυξη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ”
῾Η πολιτική προϋποθέτει ᾿Εθνική συνείδηση καί μνήμη, πολιτῶν καί πολιτικῶν. ῾Η διαχείρηση ἐξυπηρετεῖ οἰκονομικά συμφέροντα.
Η δική μου εξήγηση είναι, ότι οι διανοούμενοι έχουν την τάση να ανακαλύπτουν από πολύ νωρίς τις ανησυχίες και ιδιαιτερότητές των. Ως νέος, ανήσυχος άνθρωπος έχεις ένα μεγάλο μειονέκτημα: την έλλειψη εμπειρίας της ζωής.
Οι ιδεολογίες για τους νέους είναι ο καλύτερος σύμμαχος, ειδικά εκείνες οι οποίες απορρίπτονται από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Σου δίνουν την ευκαιρία να εξισορροπήσεις την απειρία σου διαβάζοντας βιβλία.
Έτσι χωρίς καμία απολύτως εμπειρία πουλάς θεωρία στον περίγυρο και όσο πιο απορριπτέα είναι η ιδεολογία τόσο περισσότερο ξεχωρίζεις.
Το πρόβλημα ωστόσο με τις ιδεολογίες είναι, όπως είχε επισημάνει και ο Γιανναράς σε παλαιότερη εκπομπή των ανιχνεύσεων, ότι σε καθιστούν δογματικό με αποτέλεσμα να γίνεσαι όλο και λιγότερο επιδεκτικός για άλλες θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η αριστερά, ο κατεξοχήν ιδεολογικοκρατούμενος χώρος είναι μόνιμα διχασμένος σε έναν άπειρο αριθμό “συλλογικοτήτων” οι οποίες συχνά διαφωνούν μεταξύ των για ένα “ν” και ένα “κόμμα” και παρόλα αυτά αδυνατούν να συνθέσουν μια εκλέξιμη πολιτική πρόταση γιατί δεν είναι σε θέση να κάμουν διάλογο.
Έτσι αποκτήσαμε και εμείς “προτεστάντες” διανοούμενους οι οποίοι επιδίδονται σε σκιαμαχίες με αφηρημένες έννοιες και όχι φιλοσόφους. Διότι υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσα στην αυθαίρετη σκέψη του προτεσταντικού βορρά η οποία γεννά “διαννοούμενους” και στην αναίτια σκέψη της αυθεντικής ελληνικής φιλοσοφίας.