του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η διπλή παγίδευση της χώρας από την δόλια συμπαιγνία Τούρκων και Γερμανών και ο διασυρμός της ελληνικής κυβέρνησης τον οποίο ενορχήστρωσε προσωπικά ο Τούρκος ΥΠΕΞ, υπήρξαν αρκούντως αποκαλυπτικές εξελίξεις…
Ως τέτοιες δεν αφήνουν πλέον περιθώρια για αυταπάτες σε σχέση με τα μελλούμενα και με την πολλαπλά επιβεβαιωμένη ακαταλληλότητα της πολιτικής τάξης να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις σύγχρονες εθνικές προκλήσεις. Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους…
Η παραδοσιακή ατζέντα η οποία δεκαετίες ολόκληρες συνιστά το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαφορών και προσδιόρισε ως “ελληνοτουρκική” την αντιπαράθεση με την γείτονα, πρακτικά ΔΕΝ υφίσταται πλέον.
Για την ακρίβεια συνεχίζει να υπάρχει ως τέτοια, ΜΟΝΟ στα μυαλά μιας ελίτ απρόθυμης να συνειδητοποιήσει τις μεγάλες ανατροπές που έχουν συντελεστεί, και ανίκανης να δρομολογήσει τους κρίσιμους στρατηγικούς αναπροσανατολισμούς που απαιτούνται για να οχυρώσουν τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις γεωπολιτικής επιβίωσης της χώρας.
Στην πράξη, ο ακραία επιθετικός τουρκικός αναθεωρητισμός και το περιβάλλον της ατολμίας και του κατευνασμού μέσα στο οποίο μεγαλούργησαν οι ελληνικές αυταπάτες, είχε ως αποτέλεσμα…
- Α. Την ανεμπόδιστη και ανεξέλεγκτη διεύρυνση των τουρκικών απαιτήσεων…
- Β. Την βίαιη ενσωμάτωση της παραδοσιακής Ελληνοτουρκικής ατζέντας στο αναβαθμισμένο νεο-οθωμανικό όραμα της τουρκικής πολιτικής ελίτ και εν τέλει…
- Γ. Την οργανική αλληλοσύνδεσή της με τους ευρύτερους στρατηγικούς σχεδιασμούς μιας ανεξέλεγκτα δρώσας ηγεμονικής δύναμης που διεκδικεί ευρύτερο ρόλο και αναβαθμισμένο λόγο στην γεωπολιτική της επόμενης μέρας, όχι ως τυχαία – αν και ισχυρή – περιφερειακή παρουσία, αλλά ως κρίσιμη συνισταμένη και πρωταγωνιστική παράμετρος στην νέα ισορροπία ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.
Όλο αυτό, δεν συνιστά απλώς μια διαφοροποιημένη εξέλιξη σε σχέση με το παρελθόν, αλλά μια θεμελιώδη στρατηγική ανατροπή των δεδομένων, την οποία επιμένει να αρνείται να κοιτάξει κατάματα η ελληνική πολιτική ελίτ, την ύπαρξή της ωστόσο οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε άμεσα ως ελληνική κοινωνία.
Η κατάρρευση της ελληνοτουρκικής ατζέντας με την παραδοσιακή της μορφή και το χιλιοδιατυπωμένο της περιεχόμενο, είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη.
Για την τουρκική εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα έχει πάψει πλέον να είναι ένας αντίπαλος από τον οποίο διεκδικεί να κερδίσει στα σημεία, ένα καλύτερο για αυτήν status στο Αιγαίο ή περισσότερο γκρίζο καθεστώς γύρω από κάποιες βραχονησίδες προκειμένου να επέλθει η εκτόνωση.
Για την επιθετικά αναθεωρητική ατζέντα της νεο-οθωμανικής Τουρκίας του 21ου αιώνα, η Ελλάδα είναι το μεγάλο πρόβλημα… το μεγάλο εμπόδιο στον περιφερειακό της σχεδιασμό.
- Αυτή η Τουρκία, δεν αρκείται και δεν είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί με επιμέρους ωφελήματα που θα βελτιώσουν υπέρ της το ισοζύγιο στην γεωπολιτική μας γειτονιά.
- Αυτή η Τουρκία, θέλει τον αφανισμό της Ελλάδας. Θέλει την πλήρη κατάλυση της ελληνικής πολιτικής κυριαρχίας πάνω στο ιστορικό ελληνικό γεωπολιτικό αποτύπωμα, διότι μόνο αυτή η εξέλιξη μπορεί να ξεμπλοκάρει οριστικά τους ευρύτερους γεωπολιτικούς της σχεδιασμούς.
- Αυτήν την επιδίωξη, την γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι “στρατηγικοί” μας σύμμαχοι, και αυτό που κάνουν είναι να συμβάλουν ΚΑΙ με τις διπλωματικές παρεμβάσεις τους (βλέπε Γερμανία) αλλά ΚΑΙ με τις στρατηγικές συμφωνίες στις οποίες σπρώχνουν την χώρα (βλέπε ΗΠΑ), στο διαρκές ροκάνισμα της πολιτικής της κυριαρχίας.
Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…
Στην αντιπαράθεσή μας με την Τουρκία, δεν είμαστε απλά μόνοι. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα αφού οι περίφημοι “σύμμαχοι”, με την στήριξη των οποίων παραμυθιαζόμαστε νυχθημερόν, με τις επιλογές και με την στάση τους, στηρίζουν αναφανδόν το τουρκικό σχέδιο και όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς πέτσινες προσδοκίες.
Η Τουρκία που είναι απέναντί μας, δεν είναι απλά ο κακός απαιτητικός γείτονας των περασμένων δεκαετιών. Είναι μια πολλαπλά χειραφετημένη γεωπολιτική παρουσία, ηγεμονική, βουλημική και αδίστακτη, που δεν επιδιώκει μια νίκη στα σημεία με γκρίζα και απροσδιόριστα αποτελέσματα, αλλά τον γεωπολιτικό αφανισμό του Ελληνισμού.
Σε αυτό το περιβάλλον και με τις εξελίξεις να καθίστανται ανεξέλεγκτες από μέρα σε μέρα, δεν μπορούμε να παίζουμε σαχλαμαρίζοντας με αμπελοφιλοσοφίες περί διεθνούς δικαίου.
Η Ελλάδα οφείλει να προετοιμάσει τον στρατό της και τον λαό της για να καταφέρει το πρώτο στρατηγικό συντριπτικό πλήγμα που θα ανακόψει τους σχεδιασμούς του Ερντογάν και θα απασφαλίσει το ντόμινο για εξελίξεις σε διαφορετική από την διαφαινόμενη κατεύθυνση.
Ναι… Η Ελλάδα οφείλει να ετοιμάσει τον στρατό της και τον λαό της για επιθετικό πολεμικό αντιπερισπασμό, διότι είναι ο μόνος ικανός να διασφαλίσει την στρατηγική της επιβίωση…
Ναι… Η Ελλάδα οφείλει να έχει ήδη πάρει την πολιτική απόφαση έτσι ώστε μόλις προκληθεί, να τσαλακώσει ανεπανόρθωτα το γόητρο του Ερντογάν χτυπώντας κρίσιμης σημασίας στρατηγικούς τουρκικούς στόχους.
- Ναι… Και στην Πόλη…
- Ναι… Και στην Σμύρνη…
- Ναι… Και σε όλο το εύρος της Μ. Ασίας…
- Ναι… Και σε κάθε άλλον κρίσιμο και στρατηγικά επιλεγμένο στόχο που θα οδηγούσε σε ανεπανόρθωτη κατάρρευση του νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού…
Ναι… Η στρατηγική επιδίωξη θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε όταν μετά τις πρώτες κρίσιμες ώρες χρειαστεί να παρέμβουν οι “σύμμαχοι” – πυροσβέστες, το μενού να μην έχει τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας, αλλά τον διαμελισμό της Τουρκίας και την δραστική γεωπολιτική της συρρίκνωση, ως αναπόδραστο μονόδρομο στην γεωστρατηγική της νέας εποχής.
Και αυτή ακριβώς θα είναι η ύψιστη συμβολή του Ελληνισμού στην σύγχρονη γεωπολιτική διεργασία.
Ενώ ταυτόχρονα, είναι η μοναδική ενδεδειγμένη λύση, αφού η απολύτως προβλέψιμη – ως προς το αποτέλεσμά της – επιλογή της «άμυνας για την τιμή των όπλων», θα σηματοδοτήσει και την έναρξη του τέλους του Ελληνισμού, στην αδυσώπητη σύγκρουση που έχει ήδη ξεκινήσει.
Όσο για τους καλοθελητές που θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν ουτοπική ή πολύ περισσότερο τυχοδιωκτική αυτήν την προσέγγιση, είτε γιατί ξέχασαν την κατάντια του κοινοβουλίου την νύχτα των Ιμίων, είτε γιατί θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια να επενδύσει κανείς στις αυταπάτες του εξευμενισμού και της συνεννόησης, τους προκαλούμε να μας πουν ποια φαντάζονται πως θα είναι η εξέλιξη μετά την παρέμβαση των συμμάχων που θα ακολουθήσει μια λελογισμένη ελληνική «αμυντική» αντίδραση ως απάντηση σε επιχειρησιακή κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας…
