Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Οι Γερουσιαστές την μια νύχτα απέρριψαν το σημειολογικό Μέτρο του «Νόμου για την ηθικοποίηση της γαλλικής Πολιτικής», αναφορικά με την απαγόρευση προσλήψεων των συγγενών από τους αιρετούς, ως βοηθών τους. Και την επομένη το αποδέχθηκαν με συντριπτική πλειοψηφία(!), σύμφωνα μα τα ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής εφημερίδας Le Monde και του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP), στις 12 και 13 Ιουλίου.
Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτήν την ανατροπή, ας θυμηθούμε όμως λίγο τον σάλο που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια της καμπάνιας των προεδρικών εκλογών, όταν η σατυρική εφημερίδα Le canard enchaîné έφερε στη δημοσιότητα το «Penelope Gate». Βλέπε το άρθρο μου «Πολιτικός Σεισμός :Ο Fillon στον Ανακριτή!» στις Ανιχνεύσεις https://www.anixneuseis.gr/?p=163556. Όλοι βέβαια οι πολιτικοί γνώριζαν τότε, όχι όμως ολόκληρος ο γαλλικός Λαός και μάλιστα οι ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικάνων, ότι το ένα τρίτο περίπου των αιρετών αρχόντων είχαν στη δούλεψη του Πολιτικού τους Γραφείου συγγενείς τους (σύζυγο ή φιλενάδα ή μαιτρέσα, ή συμβία ή παιδιά ή τους Αναπληρωτές τους) οι οποίοι αμείβονταν σε βάρος του Φορολογούμενου, και κάποιοι μάλιστα από αυτούς έκαναν πως ήταν βοηθοί τους, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο περί αργομισθίας ή εξυπηρέτησης της κομματικής τους παράταξης.
Αυτή λοιπόν η κάκιστη πρακτική, που εφαρμόζεται δια-παραταξιακά και στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι πια ανεκτή στη Γαλλία. Αυτό τουλάχιστον έδειξαν τα αποτελέσματα των τελευταίων γαλλικών εκλογών.
Έτσι το 1ο εμβληματικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μακρόν, που είναι υπεσχημένο να ψηφιστεί μέχρι τις αρχές Αυγούστου και που δεν θα στοιχίσει τίποτα στον προϋπολογισμό της Γαλλίας, είναι αυτό που αφορά την «ηθικοποίηση της γαλλικής πολιτικής ζωής», μπας και ανακτήσει κάποτε τη χαμένη της αξιοπιστία. Όταν όμως ψηφιστεί και εφαρμοστεί άμεσα, θα στοιχίσει ακριβά στην Νεποτισμό των αιρετών που με αυτήν τη μέθοδο βόλευαν τους δικούς τους, ενίσχυαν το οικογενειακό τους εισόδημα, δημιουργούσαν την αναγκαία προϋπηρεσία τους και οικοδομούσαν σταδιακά, την τόσο κυρίαρχη σήμερα για τους επικοινωνιολόγους, Αναγνωρισιμότητά τους. Κάπως έτσι δεν χτίζονται τα πολιτικά τζάκια;
Έτσι λοιπόν την περασμένη Τρίτη 11 Ιουλίου, ενώ 40 μόνο Γερουσιαστές ήταν παρόντες στη Γερουσία (έναντι 348 συνολικά που είναι η δύναμή της), κατατέθηκε από τον Pierre-Yves Collombat μια τροπολογία απόσυρσης της εν λόγω απαγόρευσης και ψηφίστηκε με ανάταση της χειρός. Ο εν λόγω Γερουσιαστής δήλωσε ότι «η διάταξη αυτή δεν παρέχει ικανοποιητική λύση στο στόχο του κειμένου του Νόμου, το οποίο έχει ως σκοπό να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στη δημόσια δράση». «Η προτεραιότητα πρέπει να είναι μάλλον να διασφαλιστεί ότι οι πόροι που διατίθενται στους βουλευτές για να πληρώνουν τους υπαλλήλους τους, οι οποίοι πραγματικά τους βοηθούν στα καθήκοντά τους, αντί να θεσπιστούν διατάξεις που εισάγουν διακρίσεις των οποίων οι συνέπειες για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου είναι υποθετικές», πρόσθεσε.
«Μολονότι αυτό το νομοθέτημα εκκινεί από μια καλή πρόθεση, δεν θα το ψηφίσω : η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις, δήλωσε η Catherine Tasca (PS). Εμείς επικρίναμε για χρόνια τον πειρασμό να νομοθετούμε κάτω από την πίεση διαφόρων γεγονότων. Εδώ έχουμε ένα κείμενο βγαλμένο από την περίπτωση των θέσεων εργασίας της οικογένειας Fillon. Πέρα από τις οικογενειακές θέσεις εργασίας, το ζήτημα είναι η πλασματικότητα και η αντισυμβατικότητά τους. Και είναι στο χέρι της Γερουσίας να το ελέγξει, κάτι που το κάνει ήδη η Γερουσία».
«Το γεγονός της πρόσληψης μελών της οικογενείας δεν είναι αξιόμεμπτο, είναι το να το κάνεις με τρόπο εικονικό», πρόσθεσε ο Maurice Antiste. «Αντί να σκοτώσουμε το κοπάδι, λόγω των λίγων απολωλότων προβάτων, ας θεσπίσουμε έναν αποτελεσματικό έλεγχο», σχολίασε ο Hervé Maurey, χαρακτηρίζοντας την κυβερνητική διάταξη «υπερβολική» και «ρατσιστική».
Αυτό ήταν ένα μικρό απάνθισμα μερικών αντιπολιτευτικών τοποθετήσεων Γερουσιαστών οι οποίοι φαίνεται δεν έλαβαν το σαφέστατο μήνυμα των τελευταίων γαλλικών εκλογών οι οποίες είπαν : «όχι στην οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό».
Την επομένη όμως ημέρα, Τετάρτη, τα πράγματα άλλαξαν. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν μια «τυχαία ψηφοφορία αναφορικά με τις αποφάσεις που λήφθηκαν από τις πολιτικές ομάδες», ο Πρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων στην επιτροπή των νόμων της Γερουσίας, Philippe Bas, ζήτησε να γίνει μια νέα ψηφοφορία, μετά από την οποία 306 γερουσιαστές ψήφισαν υπέρ της απαγόρευσης και 11 κατά. Η αρμόδια υπουργός δικαιοσύνης, Nicole Belloubet τόνισε από την πλευρά της την ανάγκη για τη Γερουσία να υιοθετήσει αυτό το μέτρο «για τη συνοχή του κειμένου» του Νόμου. Η σχετική συζήτηση επί του κειμένου συνεχίστηκε και την Πέμπτη στη Γερουσία. Στη συνέχεια θα διαβιβαστεί στην Εθνοσυνέλευση, με στόχο την τελική έγκριση στις αρχές Αυγούστου.
Συμπερασματικά :
Αν θέλει ο Emmanuel Macron να επιτύχει, η κυβέρνησή του οφείλει να προσδιορίσει το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει και να το τηρήσει απαρέγκλιτα . Και επίσης να μη χάσει τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων αυτών, τώρα που τα αντιπολιτευτικά κόμματα τα έχουν χαμένα. Μόνον έτσι θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των Γάλλων και των επενδυτών, ημεδαπών και αλλοδαπών. Οι ψηφοφόροι του, 20.000.000 περίπου κι όχι μόνο, θέλουν να δουν ότι οι δεσμεύσεις, π.χ. ενάντια στην οικογενειοκρατία, τηρούνται. Και θα πρέπει να δοθούν σαφή μηνύματα από την αρχή. Διαφορετικά το πουλάκι θα πετάξει, η απογοήτευση θα αντικαταστήσει την σημερινή προσδοκία και οι απανταχού καλοθελητές θα δικαιωθούν στο ότι ο Macron είναι «ένας αχυράνθρωπος των ομίλου Rothschild» και τίποτα περισσότερο.
