Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected], www.kalkis.eu
Η Ελλάδα ευτυχώς δεν βρίσκεται πια στην περίοδο του 2015 που οι πρόσφυγες και μετανάστες περνούσαν ανεμπόδιστα από τη χώρα μας, «λιάζονταν και έφευγαν» προς τις χώρες των κουτόφραγκων οι οποίες, όλες, έβαλαν συρματοπλέγματα στα σύνορά τους ως αντίδοτο στην Συριζανελική ανοησία.
Μετά την συνεχιζόμενη ερντογανική εκβιαστική πολιτική στον Έβρο και στα νησιά μας, με μοχλό εκβιασμού τους μετανάστες και πρόσφυγες, καταφέραμε επιτέλους να σύρουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας να 
πουν φωναχτά προς την Τουρκία, και αυτοί για 1η φορά, το αυτονόητο, που μέχρι τότε το λέγαμε και το ακούγαμε μόνον εμείς : ότι δηλαδή «τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά σύνορα» κι άρα θα τα διαφυλάξουν μαζί με εμάς. Αναμένουμε δε επί γερμανικής προεδρίας «Ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο», για το οποίο έγραψα αναλυτικά στις 22-6-2020 στις Ανιχνεύσεις και στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και το οποίο, αν όλα πήγαιναν καλά, θα μπορούσε να ελαφρύνει τα μέγιστα το δυσβάστακτο βάρος που σηκώνει σήμερα η χώρα μας. ΕΔΩ
Φτάσαμε δε στο σημείο να πάρουμε και διεθνή εύσημα για την αποτελεσματική απόκρουση της εργαλειοποιημένης από την Τουρκία μεταναστευτικής επίθεσης που δεχθήκαμε. Όμως δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την εν λόγω επιτυχία μας. Δεν τα κάνουμε όλα τέλεια αλλά και νόμιμα κατά το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων. Εξ ου και έκτοτε, έχουν δει το φως της διεθνούς δημοσιότητας διάφορα αρνητικά ρεπορτάζ σε βάρος της Ελλάδας για την μεταχείριση των τελευταίων, στο βαθμό που έχουν σχέση βέβαια με την πραγματικότητα. Διαβάστε ενδεικτικά ορισμένους τέτοιους τίτλους :
«Η επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων προειδοποιεί για τον {περιορισμό} των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα» (La commission des droits de l’homme alerte sur le « confinement » des demandeurs d’asile en Grèce), εφημερίδα Le Monde με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), 24-1-2020.
«Η Ελλάδα σκληραίνει περαιτέρω τη μεταναστευτική της πολιτική με ένα έργο πλωτών τειχών στο Αιγαίο» (La Grèce durcit encore sa politique migratoire avec un projet de mur flottant en mer Egée), της Marina Rafenberg, 13-2-2020, ηλεκτρονικός Le Monde.
«Μυστηριώδεις εξαφανίσεις προσφύγων στην Ελλάδα» (En Grèce, les mystérieuses disparitions de réfugiés), της Maria Malagardis, 12 Μαΐου 2020, στην ηλεκτρονική Libération.
«Στην Αθήνα, τα δεινά των προσφύγων που βρίσκονται υπό έξωση από τα διαμερίσματά τους» (A Athènes, la détresse des réfugiés en voie d’expulsion de leurs appartements), της Marina Rafenberg στον ηλεκτρονικό Le Monde, στις 10-6-2020.
Εμείς δεν είμαστε Τουρκία, καυχιόμαστε. Πορευόμαστε με γνώμονα το διεθνές δίκαιο. Αυτή είναι η εθνική 
γραμμή μας πλεύσης.
Και πώς συμβιβάζεται τότε αυτή η ορθή γραμμή πλεύσης με την περίπτωση ενός ασυνόδευτου ανήλικου, του Amadou Diallo, από τη Γουϊνέα, τον οποίο δέχθηκε ήδη ως υπότροφο φοιτητή για την ακαδημαϊκή χρονιά 2020-2021 η γνωστή Σχολή του Παρισιού Πολιτικών Επιστημών (Sciences-Po), γιατί τον θεωρεί αστέρι, κι εμείς τον έχουμε μπλοκάρει στην Ελλάδα για διαδικαστικούς λόγους χορήγησης ασύλου, ενώ υποτίθεται ότι είναι «βάρος» για εμάς, όπως και οι άλλοι ασυνόδευτοι ανήλικοι ; Με αποτέλεσμα να δουν το φως της δημοσιότητας για την ίδια συγκεκριμένη περίπτωση τα εξής δυο δυσφημιστικά για τη χώρα μας άρθρα :
«Ο Amadou Diallo, δεκτός στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών αλλά μπλοκαρισμένος στην Ελλάδα» (Amadou Diallo, admissible à Sciences Po mais bloqué en Grèce), της Marina Rafenberg, 10-7-2020, ηλεκτρονικός Le Monde.
«Ο Amadou Diallo, στις πύλες της Σχολής Πολιτικών Επιστημών, αλλά μπλοκαρισμένος στην Ελλάδα» (Amadou Diallo, aux portes de Sciences-Po mais bloqué en Grèce), του Fabien Perrier, ανταποκριτή στην Αθήνα της εφημερίδας Libération, 11 Ιουλίου 2020.
Εκ των οποίων το δεύτερο άρθρο βρέθηκε μάλιστα μεταξύ των 5 πρώτων σε αναγνωσιμότητα άρθρων της εφημερίδας Libération. Μας συμφέρει αυτή η αρνητική διαφήμιση ; Για μια περίπτωση που η Γαλλία θέλει τον ανήλικο, με υποτροφία, ενώ εμείς παρακαλάμε τους εταίρους μας να μοιραστούν μαζί μας 2.500 ανηλίκους που βρίσκονται στην Ελλάδα ! Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει, στα πλαίσια μιας ευφυούς συνεκτικής μεταναστευτικής-προσφυγικής πολιτικής, να επιλέγουμε να κρατάμε εμείς τα αστέρια εκ των αφικνούμενων στην Ελλάδα για να σπουδάσουν και να δουλέψουν για τη χώρα μας. Εδώ βέβαια είναι σίγουρο ότι θα ξεσηκωθούν δικαίως (;) πολλοί συνελληνες και θα πουν : «αφήσαμε τα δικά μας αστέρια να πάνε και να δουλεύουν σήμερα στην ξενιτιά κι εμείς θα διαμορφώσουμε ευνοϊκό περιβάλλον για τους αλλοδαπούς ;» Ας ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι θέλουμε ;
Ποιος είναι ο ασυνόδευτος Amadou Diallo και ποιο είναι το πρόβλημα ;
Ο Amadou Diallo λοιπόν είναι ένας νεαρός αιτών άσυλο που έφτασε ως ασυνόδευτος ανήλικος στη Λέσβο.
Γίνεται δεκτός στην παρισινή Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Αλλά σε μια ολοένα και λιγότερο φιλόξενη Ευρώπη, είναι μπλοκαρισμένος στην Ελλάδα, περιμένοντας μια απόφαση από τις έμφορτες ελληνικές υπηρεσίες ασύλου, έτσι συνοψίζει το πρόβλημα στο ρεπορτάζ του ο Fabien Perrier.
«Είμαι πολύ ανήσυχος. Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου », 
εξηγεί ο Amadou Diallo, από τη Γουινέα, τώρα 20 ετών. Εισήχθη στη γαλλική Σχολή, αλλά επί του παρόντος είναι αιτών ασύλου στην Ελλάδα. Για να πάει στη Γαλλία, δεν διαθέτει τα απαραίτητα : δηλαδή τα χαρτιά. Οι ελληνικές αρχές του έχουν ήδη αρνηθεί δύο φορές το καθεστώς του πρόσφυγα. Τώρα κινδυνεύει να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του. Την περασμένη Τετάρτη 8-7-2020, θα έπρεπε να είχε ακρόαση από το Εφετείο Αθηνών, δηλαδή την τελευταία προσφυγή που δικαιούται να κάνει. Αλλά η ακρόαση αναβλήθηκε για τις 23 Σεπτεμβρίου 2020, δηλαδή πολύ μετά την έναρξη των μαθημάτων της Σχολής των ονείρων του. Για το νεαρό Amadou Diallo, τα πάντα είναι μπερδεμένα. «Έχασα κάθε ελπίδα», αναστενάζει στον Fabien Perrier πριν προσθέσει. «Είδα μια πόρτα να ανοίγει, αλλά δεν μου δίνουν τα κλειδιά για να μπω σε έναν νέο κόσμο». Ωστόσο, μια ακλόνητη αποφασιστικότητα τον οδήγησε σε όλη την οδύσσειά του. Στην ηλικία των 9 ετών ο Amadou έχασε το πατέρα του, όταν αυτός συμμετείχε σε διαδηλώσεις της πολιτικής αντιπολίτευσης. Η μητέρα του πέθανε 3 χρόνια αργότερα. Στη συνέχεια τον αναλαμβάνει η μητριά του, η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του, η οποία όμως τον κακομεταχειρίζεται. Ο Amadou Diallo περνάει 3 χρόνια δοκιμασίας, για τα οποία προτιμάει να μη δίνει λεπτομέρειες. Απλώς αρκείται να πει : «Κανείς δε θέλει να φύγει από τη χώρα του. Διηγήθηκα την ιστορία μου στις ελληνικές υπηρεσίες ασύλου. Τους παρουσίασα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, ότι διώχθηκα στη χώρα μου, επειδή ανήκω στη μειονότητα Peule».
Πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Για να ξεφύγει από τις φρικαλεότητες που υπέστη, ξεκίνησε για την Τουρκία και στη συνέχεια για την Ελλάδα, πάνω σε μια αυτοσχέδια σχεδία και έφτασε στη Λέσβο. Στα 16 του, ο Amadou Diallo βρέθηκε μόνος του, σε αυτό το μικρό κομμάτι της Ευρώπης. Είναι «ασυνόδευτος ανήλικος» σύμφωνα με την επίσημη διοικητική κατάταξη. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν περίπου 5.000 νέοι κάτω των 18 ετών, χωρίς τους γονείς τους … που τους φροντίζουν δομές υποδοχής ή το κράτος. Αλλά σύμφωνα με διάφορες άλλες πηγές, περίπου 3.000 άλλοι νέοι είναι μόνοι στη χώρα, και προσπαθούν να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι ιστορίες τους είναι συγκρίσιμες : φεύγουν από τον πόλεμο, από τη δίωξη ή από τη δυστυχία. Έχουν γνωρίσει νύχτες που κοιμούνται στο δρόμο, έχουν εκβιαστεί, έχουν συχνά υποστεί καταναγκαστική εργασία, ακόμη και σεξουαλική εκμετάλλευση. Για αυτούς, η Ελλάδα είναι η πύλη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ είναι εγγεγραμμένοι εν αναμονή μιας αίτησης ασύλου. Αλλά όμως, έμφορτες από τον αριθμό των αιτήσεων, οι υπηρεσίες ασύλου δεν καταφέρνουν να επεξεργάζονται όλες τις περιπτώσεις. Περισσότεροι από 121.000 αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες ζουν στην Ελλάδα, προκαλώντας την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των Ελλήνων, αναφέρει ο Fabien Perrier.
«Κάποιος που μπορεί να προσφέρει πολλά στη Γαλλία»
Από την ανάληψη της εξουσίας στη χώρα στις 7 Ιουλίου 2019, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 
(συντηρητική δεξιά, όπως την αποκαλεί ο εν λόγω ρεπόρτερ) έχει σκληρύνει τη μεταναστευτική πολιτική. Την 1η Ιανουαρίου 2020, ψήφισε έναν «νόμο διεθνούς 
προστασίας», ο οποίος προκαλεί την οργή των ΜΚΟ. Παραβιάζει το δικαίωμα ασύλου και καθιστά σχεδόν αδύνατη την απόκτηση διεθνούς προστασίας, λένε η Oxfam και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σε μια έκθεση που κυκλοφόρησε στις αρχές Ιουλίου 2020. Η Άννα-Μαρία Κουντούρη, δικηγόρος του συνδέσμου Home Project, ο οποίος παρακολουθεί την περίπτωση του Amadou Diallo, εξηγεί στον ρεπόρτερ : 
«Από εδώ και στο εξής, μεμονωμένες καταστάσεις, όπως οι πολιτικές διώξεις, το να ανήκεις σε μια εθνική μειονότητα ή σε κάποιο σεξουαλικό προσανατολισμό δεν 
λαμβάνονται πλέον υπόψη. Ωστόσο, αυτά τα κριτήρια εμπίπτουν στο δικαίωμα ασύλου. Ο Αμαντού δεν προέρχεται από μια εμπόλεμη χώρα, αλλά από τη Γουινέα. Για τη δικηγόρο, το ότι ανήκει στην παραπάνω εθνότητα αγνοήθηκε, όπως και το γεγονός ότι ήταν ορφανός, ότι ο πατέρας του είχε καταδικαστεί πολιτικά ή ακόμη και ότι είχε υποστεί φρικαλεότητες».
Θα καταφέρει να πάρει το απαραίτητο διαβατήριο για να ενταχθεί στην εν λόγω γαλλική Σχολή (Πολιτικών 
Επιστημών) ; Εκείνος που έκανε τα πάντα για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στο γαλλικό Λύκειο στην Αθήνα, εργαζόταν το καλοκαίρι για να πληρώσει τα δίδακτρά του, αναφέρουν τα άρθρα του καθολικού χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της σύμβασης της Γενεύης για τους πρόσφυγες, για να υποστηρίξει το σκοπό του και κατέληξε: «Εάν υπάρχει δικαιοσύνη, πρέπει να δικαιωθώ από αυτήν». Γύρω του, οι δάσκαλοι και οι φίλοι του ομοφωνούν : είναι ένας «ζωντανός και έξυπνος μαθητής», «κάποιος που ενώνει» ο Amadou Diallo… Η Marie Husson, η οποία ήταν καθηγήτριά του ιστορίας στο γαλλικό λύκειο, δήλωσε : «Η Γαλλία κινδυνεύει να χάσει κάποιον που μπορεί να της αποφέρει πολλά». Αλλά προς το παρόν, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, το ζήτημα είναι ευθύνη της Ελλάδας. «Όλα γίνονται για να αυξηθεί ο αριθμός των μεταναστών που επιστρέφουν στη χώρα καταγωγής τους», καταλήγει η Άννα-Μαρία Κουντούρη.
Για τον γράφοντα η Ελλάδα, εν όψει και της διαμόρφωσης «Ενός Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο», οφείλει να επεξεργαστεί μια συνεκτική μεταναστευτική-προσφυγική πολιτική που :
@ θα διαμορφώσει πρωτίστως ένα ευνοϊκό περιβάλλον επαναπατρισμού μερίδας των προσοντούχων Ελλήνων που έφυγαν, λόγω κρίσης 2010-2019, για να συμβάλλουν, ως ανθρώπινο κεφάλαιο, στη διαμόρφωση και την εφαρμογή του «νέου παραγωγικού μοντέλου» της χώρας μας. Εν όψει και του αναμενόμενου πακτωλού κοινοτικών πόρων 32 δις ευρώ από το υπό διαπραγμάτευση «Σχέδιο ανάκαμψης» της Ε.Ε..
@ θα επιλέγει αυτή τα αλλοδαπά αστέρια σαν τον Amadou Diallo, μέσα από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που θα ήθελαν να παραμείνουν, να εργαστούν και να ενσωματωθούν στη γερασμένη και φθίνουσα δημογραφικά χώρα μας, για να ενισχύσουν περαιτέρω το ανθρώπινό μας κεφάλαιο.
@ θα επιδεικνύει τη δέουσα σύννομη διαδικαστική ευελιξία και δεν θα εγκλωβίζει ανηλίκους πρόσφυγες-μετανάστες, οι οποίοι θέλουν να φύγουν από τη χώρα μας κι εφόσον μάλιστα τους θέλουν διακαώς άλλες κοινοτικές χώρες. Για να γίνονται αυτοί εθελοντικοί πρεσβευτές κι όχι δυσφημιστές της χώρας μας στο εξωτερικό.
Γιατί να δυσφημείται η Ελλάδα χωρίς ιδιαίτερο λόγο ;
