Η μάχη του Ρίμνικ δόθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1789 στην Βλαχία της σημερινής Ρουμανίας μεταξύ μιας συμμαχικής στρατιάς Ρώσων και Αυστριακών υπό τον περίφημο Ρώσο στρατηγό Αλεξάντερ Σουβόροφ και τον εξαίρετο Αυστριακό ομοιόβαθμό του πρίγκιπα Ιωσία του Σαξ Κόμπουργκ και μιας τετραπλάσιας οθωμανικής στρατιάς.
Η σύγκρουση εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του πολέμου των δύο χριστιανικών αυτοκρατοριών κατά των Οθωμανών με στόχο τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που όμως δεν εξελίχθηκε θετικά για Αυστριακούς και Ρώσους λόγω και του ξεσπάσματος της Γαλλικής Επανάστασης.
Τον Σεπτέμβριο του 1789 ο Οθωμανός μεγάλος βεζίρης Χασάν πασάς συγκέντρωσε 100.000 άνδρες, μεταξύ των οποίων πολλές χιλιάδες γενίτσαροι, και κινήθηκε κατά της μικρής συμμαχικής στρατιάς Αυστριακών (18.000 άνδρες) και Ρώσων (7.000 άνδρες) υπό τους άξιους στρατηγούς Κόμπουργκ και Σουβόροφ.
Ο Οθωμανός βεζίρης αποφάσισε να επιτεθεί στους Αυστριακούς έναντι των οποίων η δύναμή του υπερείχε σε αναλογία 5:1. Ωστόσο ο Σουβόροφ αντελήφθη τις τουρκικές προθέσεις και έσπευσε με τους μόλις 7.000 άνδρες του προς ενίσχυση των συμμάχων του. Μετά από σύντονη πορεία 100 χλμ. οι Ρώσοι ενώθηκαν με τους Αυστριακούς την παραμονή της μάχης.
Επίθεση, επίθεση, επίθεση…
Ο Σουβόροφ ήταν οπαδός του επιθετικού δόγματος και προτιμούσε την ξιφολόγχη από τα πυρά… Έτσι αποφάσισε να επιτεθεί αιφνιδιαστικά τους τετραπλάσιους Τούρκους, αντί να περιμένει να συντριβεί από την τεράστια αριθμητική τους υπεροχή.
Η χριστιανική στρατιά σχηματίστηκε σε δύο μεγάλες φάλαγγες εφόδου και αφού διέσχισε τον παραπόταμο του ποταμού Σερέτη Ρίμνικ, επιτέθηκε. Κινούμενοι ταχύτατα οι σύμμαχοι έφτασαν στις γραμμές του τουρκικού πυροβολικού και το κυρίευσαν πριν προλάβει καλά – καλά να βάλει εναντίον τους.
Ο Χασάν απάντησε ρίχνοντας στη μάχη το πολυάριθμο ιππικό του. Ωστόσο το συμμαχικό πεζικό σχημάτισε άμεσα τετράγωνα και διέλυσε τους Τούρκους με φονικές ομοβροντίες. Καθώς χιλιάδες πτώματα Τούρκων άρχισαν να γεμίζουν το πεδίο, Σουβόροφ και Κόμπουργκ διέταξαν έφοδο.
Με προτεταμένες της ξιφολόγχες, υπό την κάλυψη του ιππικού τους, με τις σημαίες να κυματίζουν στον πρωινό ήλιο, οι σύμμαχοι πεζοί εξόρμησαν κατά του τουρκικού στρατοπέδου επιτέθηκαν και κατέλαβαν το πρώτο, μικρό, τουρκικό στρατόπεδο, διαλύοντας τον εχθρό.
Γύρω στις 15.00 οι σύμμαχοι είχαν ανατρέψει τους Τούρκους αμυνόμενους στο χωριό Μπόγκσα οι σύμμαχοι, πάντα με τον ίδιο σχηματισμό, συνέχισαν την επίθεση κατά του κύριου τουρκικού στρατοπέδου… Οι Τούρκοι αντέδρασαν μανιασμένα με κύματα γενιτσάρων να εφορμούν κατά των Αυστριακών και των Ρώσων πεζών που ανέλαβαν ρόλο κάλυψης καθώς ο Σουβόροφ ετοίμαζε «τον τελικό σπαθισμό…».
Καθώς οι γενίτσαροι ήταν αγκιστρωμένοι έναντι του συμμαχικού πεζικού το συμμαχικό ιππικό εξόρμησε κατά των πλευρών τους και τους διέλυσε κυριολεκτικά. Πανικόβλητοι οι Τούρκοι πετούσαν τα όπλα και τρέπονταν σε φυγή. Αμέσως και το συμμαχικό πεζικό εξόρμησε εναντίον τους.
Οι Τούρκοι παγιδεύτηκαν με τον ποταμό στα νώτα τους και σφαγιάστηκαν… Πολλοί πνίγηκαν προσπαθώντας να περάσουν τον ποταμό. Οι απώλειες του Τούρκων ήταν συντριπτικές… Πάνω από 20.000 άνδρες τους σφάχτηκαν ή πνίγηκαν. Οι απώλειες των δύο χριστιανών συμμάχων ήταν μόλις 700.
Ο ηττημένος Χασάν έχασε τη θέση του μεγάλου βεζίρη αλλά γλίτωσε το κεφάλι του. Η μάχη του Ρίμνικ είχε ως συνέπεια την αποχώρηση των Τούρκων από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
