του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή, με αποκορύφωμα την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία, έχουν δημιουργήσει μια νέα κατάσταση η οποία – παρά την σοβαρότητά της – φαίνεται ότι ΔΕΝ έχει καταφέρει να αφυπνίσει την Ελληνική πολιτική τάξη από τον διαχρονικό της λήθαργο και φυσικά ΔΕΝ έχει καταφέρει να την αποσπάσει από την μίζερη ενασχόλησή της με τις κακοδαιμονίες του νοσηρού μικρόκοσμου στον οποίο έχει εγκλωβιστεί εδώ και κάμποσες δεκαετίες…
Η Μ. Ανατολή εξελίσσεται σταδιακά σε ένα εργαστήρι ανασύνθεσης του ευρύτερου περιφερειακού status, με την Συρία να αναγορεύεται σε θερμοκοιτίδα δυναμικών ανατροπών που απειλούν να επαναπροσδιορίσουν τους όρους της ισορροπίας ισχύος και πιθανότατα το ίδιο το γεωγραφικό αποτύπωμα της περιοχής. Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά ρευστό περιβάλλον καταγράφουμε:
Α. Την υποστολή και όπως διαφαίνεται την οριστική απόσυρση του Παλαιστινιακού από την περιφερειακή ημερήσια διάταξη, τουλάχιστον με την μορφή και το πλαίσιο των διεκδικήσεων και των αιτημάτων με τα οποία το είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα και αυτό σε συνάρτηση με την ταυτόχρονη εισβολή του Κουρδικού στην περιφερειακή εξίσωση…
Β. Την επιχειρησιακή αποδυνάμωση, την αχρήστευση και εν τέλει την διαφαινόμενη και τυπικά διάλυση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, γεγονός που σηματοδοτεί την βίαιη ανακοπή της δυνατότητας του Ιράν να παρεμβαίνει άμεσα και με δυναμισμό στις περιφερειακές εξελίξεις…
Γ. Την διαφαινόμενη θεσμική αναβάθμιση της τρομοκρατικής οργάνωσης HTS (Χάγιατ Ταχρίρ αλ Σαμ) η οποία μετά το ουσιαστικό ξέπλυμά της από την απερίσκεπτη Δύση, προετοιμάζεται να διαχειριστεί πολιτική διακυβέρνηση και κυρίως γεωπολιτική υπογραφή με βαρύτητα και με ευρύτερο περιφερειακό κόστος…
Δ. Την ουσιαστική αποδυνάμωση του Λιβάνου, άρα και εν δυνάμει την εύκολη και ολοκληρωτική χειραγώγησή του, σε συνάρτηση και σε απόλυτη προσαρμογή με τις δρομολογούμενες περιφερειακές ανατροπές…
Ε. Την κατάρρευση της Συρίας, με το σενάριο του εδαφικού διαμελισμού της να θεωρείται πλέον εξαιρετικά πιθανό, γεγονός που θα τροφοδοτήσει ένα νέο ανταγωνιστικό – συγκρουσιακό περιβάλλον μεταξύ των συνιστωσών που ενσωμάτωσε στην επικράτειά της και συνακόλουθα των νέων προσεταιρισμών που διαφαίνεται ότι θα καταγραφούν, με πρόσχημα την στήριξη και την προστασία τους…
Στ. Τον ορατό ενδεχομένως κίνδυνο να επιχειρηθεί η κατάλυση του Χασεμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας από τις ένοπλες ισλαμιστικές οργανώσεις και η διάχυση της αποσταθεροποίησης και σε αυτήν την χώρα…
Ζ. Την ενδυνάμωση του Ισραήλ και συνακόλουθα του περιφερειακού του ρόλου, πάνω στον οποίο έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται ότι θα «χτίσουν» οι ΗΠΑ τον επικαιροποιημένο περιφερειακό τους σχεδιασμό για την επόμενη μέρα…
Η. Την δραματική συρρίκνωση της Ρωσικής δυνατότητας για ενεργητική παρέμβαση στις περιφερειακές εξελίξεις, με την παράλληλη μετάπτωση σε καθεστώς ομηρείας της δυνατότητάς της να διατηρήσει το αεροναυτικό μεσογειακό της πάτημα, το οποίο πλέον συναρτάται ευθέως από την Τουρκική καλή διάθεση και ανοχή…
Θ. Την επιταχυνόμενη διαδικασία πολλαπλής στοχοποίησης του Ιράν, ως συνέπεια της δραματικής αποδυνάμωσης την παρουσίας του ιδίου και κυρίως της δυνατότητας των χειραγωγούμενων από αυτό τρομοκρατικών οργανώσεων να δρουν επ’ ωφελεία του και για λογαριασμό του…
Ι. Τον δυναμικό επαναπροσδιορισμό της δυνατότητας στρατηγικού προσεταιρισμού του Ισραήλ με σειρά Αραβικών χωρών στην βάση μιας τριπλής επιδίωξης που ορίζεται:
- 1. Από την κοινότητα των συμφερόντων που σχετίζονται με την εν πολλοίς συμπεφωνημένη περιφερειακή αναπτυξιακή ατζέντα.
- 2. Από την κοινή επιδίωξη όλων να αποδυναμώσουν οριστικά και πλήρως την παρεμβατική δυνατότητα του Ιράν και την ικανότητά του να διεμβολίζει Αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής. Και…
- 3. Από την καταφανή αντίθεση όλων στον Τουρκικό αναθεωρητισμό που απειλεί να απορυθμίσει πλήρως τις περιφερειακές ισορροπίες.
Συνοψίζοντας, αυτό που οφείλουμε να διαπιστώσουμε είναι το γεγονός ότι μια αλληλουχία γεγονότων με αποκορύφωμα την κατάρρευση της Συρίας, τροποποιεί δραματικά τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, συμβάλει στην διάχυση της αποσταθεροποιητικής δυναμικής και στην εμφάνιση επίδοξων σχηματισμών, με ριζοσπαστικό Ισλαμικό πρόσημο και πρόθυμων να εργαλειοποιηθούν για λογαριασμό των Αναθεωρητών με προεξάρχουσα την Τουρκία.
Η Λωζάνη αμφισβητείται πλέον σοβαρά και εμπράκτως…
Από δυνάμεις (βλέπε Τουρκία) που επιδιώκουν την ολοκληρωτική της κατάρρευση και την παράδοση της ευρύτερης περιοχής στην περιδίνηση ενός ντόμινο αναθεωρητισμού που θα διευρύνει την δυναμική της αποσταθεροποίησης και θα επιφέρει σημαντικές ανατροπές στον περιφερειακό χάρτη.
Η πατρίδα μας, έχει εξέχουσα θέση στο περιβάλλον των Τουρκικών αναθεωρητικών ονειρώξεων και οι πρόνοιες της Λωζάνης, οι οποίες θωρακίζουν την γεωπολιτική της υπόσταση, έχουν τεθεί οριστικά και αμετάκλητα στο στόχαστρο της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με δεδομένο το κλίμα που κυριαρχεί την συγκεκριμένη ιστορική εποχή, η επιθετική ανασύνταξη στην Διπλωματία, στην πολιτική ρητορική, στον στρατηγικό σχεδιασμό, στην διαχείριση του οπλοστασίου που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο και φυσικά στην ανάγκη της στοχευμένης αξιοποίησης των ευκαιριών και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που παρέχει αφειδώς (παρά τα φαινόμενα) ο παρών γεωπολιτικός χρόνος, είναι ορισμένες μόνο από τις εξαιρετικά κρίσιμες επιλογές που συνιστούν αδιαπραγμάτευτο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ για την χώρα.
Αντ’ αυτού, το πολιτικό της προσωπικό συνεχίζει αμετανόητο να επιδίδεται σε πολιτικές μικρότητες και εξευτελιστικούς καιροσκοπισμούς, ενώ όποτε κρίνει πως το «σηκώνει το κλίμα», πουλά και μερικά φούμαρα και «ισχυρές δεσμεύσεις» για την σταθερότητα του Λιβάνου. Το χειρότερο όμως όλων, είναι το γεγονός ότι έχει επιδοθεί με φανατισμό, σε έναν αγώνα δρόμου που κατασκευάζει άλλοθι στον ενδοτισμό, προσχήματα που να δικαιολογούν την αναποφασιστικότητα και κυρίως αλληλέγγυους και χειροκροτητές στις πολιτικές Εθνικής μειοδοσίας.
Σε αυτόν τον απαράδεκτο και προκλητικό κατήφορο, πρωτοστατούν πολιτικά, ακαδημαϊκά και μιντιακά στελέχη ενταγμένα ή προσκείμενα στο κόμμα της ΝΔ. Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τις συνέπειες της πολιτικής κριτικής που άσκησαν οι πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλής και Σαμαράς και να απαξιώσουν τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής επιχειρηματολογίας τους, όλοι αυτοί ανέλαβαν απροκάλυπτα και εργολαβικά να μας υπενθυμίσουν ότι:
Α. Τα φοβικά σύνδρομα και η αναποφασιστικότητα, είναι διαχρονικό εθνικό «σπορ»…
Β. Η ατολμία και η προσκυνηματική υποταγή στο τουρκικό casus belli, είναι διαχρονική στάση ζωής, ενσωματωμένη πλήρως στο DNA του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, από την οποία θεωρείται αδιανόητη κάθε προσπάθεια να αποστασιοποιηθούμε…
Γ. Οι Έλληνες πολίτες διαχρονικά δεν δίνουν και ιδιαίτερη σημασία στα ζητήματα που σχετίζονται με την υπεράσπιση της Εθνικής κυριαρχίας και συνακόλουθα της Εθνικής αξιοπρέπειας. Και ότι…
Δ. Κάθε προσπάθεια εναρμόνισης των Εθνικών μας τετελεσμένων με βάση τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου, θα βρει απέναντί της την ρωμαλέα Τουρκική αμφισβήτηση, σε ένα περιβάλλον απροθυμίας ή ανικανότητας της Ελλάδας να υπερασπιστεί τον Εθνικό της βηματισμό.
Έτσι…
Αντί να απαιτήσουν την ανακοπή αυτής της εθνικά επιζήμιας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, κατασκευάζουν «νομιμοποιητικό» πλαίσιο προκειμένου να την εμφανίσουν ως αναγκαίο μονόδρομο από τον οποίο η πατρίδα μας δεν έχει την δυνατότητα να δραπετεύσει…
Αντί να εγκαλέσουν τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του για την υποχωρητικότητα και τις καταστροφικές του επιλογές, εγκαλούν αυτούς που τον κρίνουν με πρόσχημα ότι και εκείνοι έκαναν τα ίδια όταν θα έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε μια κατεύθυνση διαφορετική…
Αντί να αναδείξουν την παρελκυστική τακτική με την οποία η Τουρκία επενδύει στην ατολμία, στην αναποφασιστικότητα και στα φοβικά σύνδρομα χτίζοντας μια νέα γενιά τετελεσμένων, προτείνουν ακόμη περισσότερη ατολμία, ακόμη μεγαλύτερη αναποφασιστικότητα, απόλυτη προσαρμογή των πάντων στα φοβικά σύνδρομα που έφεραν τα πράγματα εδώ…
Αντί να επενδύσουν επικοινωνιακά στην αδιαπραγμάτευτη δυνατότητα της χώρας να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και την εδαφική ακεραιότητά της, προσπαθούν να την εμφανίσουν σαν μια δύναμη που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης η οποία θα σπεύσει να αποσυρθεί στην ασφάλεια του Ναυστάθμου, μόλις τολμήσουν οι Τούρκοι να αμφισβητήσουν εμπράκτως το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12νμ, στέλνοντας δυο δικά τους πολεμικά πλοία για προβολή ισχύος στα 9 νμ…
Αντί να τροφοδοτήσουν με επιχειρήματα και δυναμισμό την λαϊκή αγανάκτηση και οργή για όλα όσα συντελούνται στο παρασκήνιο και να συμβάλουν έτσι στην διαμόρφωση ενός ισχυρού ανένδοτου κινήματος ικανού να αποτρέψει νέες εθνικές τραγωδίες, αυτοί επενδύουν στην συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης κάθε φωνής η οποία τολμά να κινηθεί στον αντίποδα του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, χαρακτηρίζοντάς την γραφική και προσβάλοντας συλλήβδην την Ελληνική κοινωνία, εμφανίζοντάς την ως κοινωνία κιοτεμένων και συμβιβασμένων ραγιάδων…
Με άλλα λόγια…
Σε μια εποχή που η Ελλάδα θα έπρεπε να επενδύσει τα μέγιστα στον δυναμισμό και στην αποφασιστικότητά της να αξιοποιήσει την διεθνή συγκυρία και να ρευστοποιήσει άμεσα το πακέτο των στρατηγικών παροχών που προσέφερε στους συμμάχους της, διεκδικώντας έναν ρόλο ισχυρό, περιφερειακό, αναβαθμισμένο και απολύτως εναρμονισμένο με την αναγκαία υπεράσπιση των ιστορικών δικαίων του Ελληνισμού, προειδοποιώντας εμπράκτως όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει έστω και κατ’ ελάχιστον το αποτύπωμα της Λωζάνης…
Οι κήρυκες της γλίτσας, στην προσπάθειά τους να νομιμοποιήσουν το καταστροφικό έργο του πρωθυπουργού και του επιτελείου του, δεν διστάζουν να λειτουργήσουν ως μακρύ χέρι του Σουλτανάτου εντός της Ελληνικής επικράτειας, απαιτώντας από τους πάντες να παραμείνουν γονατιστοί και συμβιβασμένοι, αδιαφορώντας πλήρως για τις καταστροφικές συνέπειες της επιλογής τους.
Όλοι αυτοί, δεν είναι άγνωστοι και ανώνυμοι μεταξύ αγνώστων. Είναι οι πένες και οι φωνές που πρωταγωνιστούν στην προσπάθεια του εκμαυλισμού των συνειδήσεων. Που νέμονται και απομυζούν τον αξιακό και υλικό πλούτο αυτής της χώρας. Που ροκανίζουν επιδοτήσεις και λοιπά στηρίγματα που τους εξασφαλίζει ένα κράτος από το οποίο ζητούν κατά τα λοιπά, να απαρνηθεί τον εαυτό του, τον ρόλο του, την ίδια του την υπόσταση σε ένα περιβάλλον προκλήσεων, κινδύνων και ευκαιριών και το κάνουν κατασκευάζοντας ηθικά και πολιτικά άλλοθι σε επικίνδυνους διαχειριστές των κρίσιμων εθνικών μας υποθέσεων.
