10-2-2017
22-12-2016
Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς
Γεωπολιτικός – Ιστορικός Αναλυτής
- Όπως είχαμε επισημάνει προ 2 μηνών περίπου, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αντικαθεστωτικές ομάδες που σχηματίζουν την «Ασπίδα του Ευφράτη» (πράσινο χρώμα) θα παρασύρονταν σε έναν πόλεμο φθοράς εναντίον των δυνάμεων του Daesh (μαύρο χρώμα) για τον έλεγχο της Al-Bab, από τον οποίον θα προέκυπτε αποκόμιση εδαφικών κερδών μεν, αλλά με δυσανάλογες απώλειες, τόσο σε χρόνο, όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό. Σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις μας, αυτός ο πόλεμος φθοράς θα λειτουργούσε επ’ ωφελεία τόσο των καθεστωτικών (SAA – κόκκινο χρώμα), όσο και των κουρδικών δυνάμεων (YPG/ SDF – κίτρινο χρώμα). Όντως έτσι και έγινε, καθώς χρειάστηκαν περίπου 50 ημέρες για να επεκταθεί η «Ασπίδα» μόλις 1 χλμ. (!) Α του υψώματος, στο οποίο βρίσκεται το νοσοκομείο της Al-Bab, και να προσεγγίσει το κέντρο της πόλεως σε απόσταση αναπνοής. Η λογική υποδεικνύει πως η κατάληψη της ευρύτερης περιοχής που βρίσκεται περικυκλωμένη από τις δυνάμεις της «Ασπίδας» πλησιάζει, με την απαραίτητη αεροπορική υποστήριξη φυσικά, η οποία είναι αναγκαία για την αποδυνάμωση των θέσεων που καταλαμβάνουν οι μαχητές του «χαλιφάτου». Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, βεβαίως, και το σενάριο επανακάμψεως του Daesh εις βάρος των δυνάμεων της «Ασπίδος», κάτι το οποίο συνέβη σχετικά πρόσφατα, όταν, παρ’ ότι βρέθηκαν μία ανάσα από την οριστική συντριβή τους στην Qabasin, κατάφεραν να αποκρούσουν αποτελεσματικά τον κλοιό των ανταρτών. Όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, φυσικά, οι καθεστωτικές δυνάμεις θα ευνοούνται, ενώ δεν αποκλείεται διόλου το ενδεχόμενο η όλη εξέλιξη να είχε προβλεφθεί εξ αρχής από την ρωσική ηγεσία (στο πλαίσιο της υλοποιήσεως του σχεδιασμού της εκεχειρίας), εν είδει μίας «proxy warfare» τακτικής προς όφελος των συριακών δυνάμεων, οι οποίες βρήκαν εκ των πραγμάτων τον απαιτούμενο χρόνο για την περαιτέρω προώθηση τους εις βάρος των δυνάμεων του Daesh.
- Για του λόγου το αληθές, το ίδιο χρονικό διάστημα, όπως προκύπτει από την σύγκριση των δύο χαρτών, οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν προωθηθεί Α-ΒΑ του Χαλεπίου, σε τέτοιο βαθμό που έχουν μειώσει την απόστασή τους από ΝΔ και προς το κέντρο της Al-Bab στα 7 από τα 21 χλμ. (!) (ως σημείο αναφοράς λαμβάνεται το τριπλό σημείο επαφής SAA – Daesh – FSA/ΤΕΔ και SAA – Daesh – YPG/ SDF, στους δύο χάρτες αντιστοίχως), στα 5 από τα 12 χλμ. σε ευθεία από Ν προς Β (μεταξύ Birat al Bab και Tadif), ενώ οι αποστάσεις από τα δύο άκρα, στα οποία αναπτύσσονται στην παρούσα φάση οι δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ και οι σύμμαχοί τους, απέχουν από την Al-Bab 11 χλμ. (το Δ) και 9 χλμ. (το Α), αντιστοίχως. (Μεταξύ τους τα δύο άκρα απέχουν 20 χλμ.)
- Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ’ αρχήν, δεν θα πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο καταρρεύσεως της εκεχειρίας, υπαιτιότητι φυσικά της Τουρκίας, η ηγεσία της οποίας μόνο ευχαριστημένη δεν πρέπει να είναι από τις εξελίξεις. Σε αυτή την περίπτωση, θα αναδειχθεί ενδεχόμενη στρατηγική μπλόφα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία, έχοντας υλοποιήσει έναν αριστουργηματικό ελιγμό υπονομευτικού χαρακτήρα, θα έχει δει να επιβεβαιώνεται επί του πρακτέου η πρόβλεψή της πως μία επίπλαστη και παροδική συμμαχία με την Τουρκία, θα παρέσυρε τις ένοπλες δυνάμεις της δεύτερης σε μία σύγκρουση με το Daesh, από την οποία θα επωφελούνταν πρωτίστως οι συριακές και δευτερευόντως οι κουρδικές δυνάμεις (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, βρήκαν τον απαιτούμενο χρόνο για να επικεντρωθούν στην προώθησή τους προς την Raqqah, στην προσπάθεια που καταβάλλουν για την κατάληψη μίας ακόμα στρατηγικής τοποθεσίας).
Στο πλαίσιο αυτής της εκτιμήσεως, η εικόνα που διαμορφώνεται επί της παρούσης υποκρύπτει την πρόθεση των συριακών δυνάμεων να κινηθούν περιμετρικά της Al–Bab, συγκλίνοντας ολοένα και περισσότερο προς τα Α-ΒΑ, με αντικειμενικό σκοπό αφ’ ενός να εγκλωβίσουν τις δυνάμεις τις «Ασπίδος», αποκόπτοντας την πρόσβασή τους προς τον Β, και αφ’ ετέρου να απομακρύνουν πλήρως τις δυνάμεις του Daesh προς τα ΝΑ. Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται φυσικά η συνδρομή των κουρδικών δυνάμεων, οι οποίες με την σειρά τους θα συγκλίνουν τόσο από τα Δ προς τα Α, σε συνδυασμό με τις συριακές δυνάμεις, όσο και από τα Α (Al-Arimah) προς Δ-ΝΔ, «διαρρηγνύοντας» με την σειρά τους την «Ασπίδα», μία πολύπλοκη φυσικά διαδικασία σε επίπεδο θεάτρου πολέμου, η οποία δύναται να υλοποιηθεί με την προϋπόθεση πως οι ανωτέρω δυνάμεις θα συντονίζονται υποδειγματικά από ένα (ρωσικό) στρατηγείο. Πρακτικώς και επί χάρτου, το τρίγωνο που διαμορφώνεται από τις αποστάσεις που προκύπτουν μεταξύ συριακών και κουρδικών δυνάμεων, θα αρχίσει να συγκλίνει με επίκεντρο την – κατά πάσα πιθανότητα εκκαθαρισμένη από τις δυνάμεις του Daesh – Al-Bab, εξέλιξη η οποία θα σημάνει, κατά πάσα πιθανότητα, μία ευρεία τουρκοσυριακή σύγκρουση.
