Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια WIKIPEDIA «μια κοινωνική κατοικία, στη Γαλλία, είναι μια κατοικία προορισμένη, ύστερα από μια δημόσια ή ιδιωτική πρωτοβουλία, για άτομα των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης των οποίων το εισόδημα δεν υπερβαίνει ορισμένα όρια. Ο όρος καλύπτει τόσο την κατασκευή κατοικιών όσο και την πληρότητα και τη διαχείριση αυτής της στεγαστικής κληρονομιάς. Συμμετέχει στην δημόσια στεγαστική πολιτική και των πολιτικών κοινωνικής οικονομίας που διέπουν τη χορήγησή της. Η 
κοινωνική κατοικία είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ ενός προπομπού του «φορντισμού», που σχεδιάστηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα, για να ηρεμήσει τις αντιπαλότητες στους κόλπους των εργαζομένων και την υλοποίηση του δημοκρατικού σχεδίου για την παροχή από το νόμο των προϋποθέσεων για την μεγαλύτερη ισότητα μεταξύ όλων των πολιτών. Οι κοινωνικές κατοικίες αντιπροσωπεύουν το 19% του συνόλου των γαλλικών κατοικιών». Και τις διαχειρίζονται συνήθως οι Δήμοι.
Από τον παραπάνω ορισμό ας συγκρατήσουμε ότι :
@ η κοινωνική κατοικία προορίζεται για τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα. Δεν είναι για τους πλούσιους Γάλλους.
@ η κοινωνική κατοικία συμβάλλει στην μεγαλύτερη ισότητα μεταξύ των πολιτών,
@ η κοινωνική κατοικία εντάσσεται στη δημόσια στεγαστική πολιτική.
Ας δούμε τώρα πώς καταστρατήγησαν νόμιμα τα χαμηλά ενοίκια (δηλαδή τα επιδοτούμενα από το γαλλικό κοινωνικό σύνολο για αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη) της κοινωνικής κατοικίας που κατέχουν ένα 
ζευγάρι και μια μεμονωμένη δημοτική σύμβουλος του Δήμου των Παρισίων. Και οι τρεις τους νυν επώνυμα στελέχη του κόμματος «Ανυπότακτη Γαλλία» του Jean-Luc Mélenchon, συνοδοιπόρου του κόμματος «Πλεύση Ελευθερίας», του «Plan B in Europe» (όπως δείχνει η σχετική φωτογραφία), και πρώην φίλου του πρωθυπουργού μας. Ποιος δεν θυμάται το εκστομισθέν τότε ειρωνικό «κοσμητικό επίθετο» «Ολαντρεού» μπροστά στο «δάσος» μικροφώνων και καμερών στο Παρίσι;
Σύμφωνα με το δημοσίευμα και τη παρακάτω φωτογραφία (Sipa) του δημοσιογράφου Alexis Boisselier της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Le journal de dimanche στις 27-10-2017, τα «Μέλη της Ανυπότακτης Γαλλίας η Raquel Garrido (εκ δεξιών), ο Alexis Corbière και η Danielle Simonnet (εξ αριστερών) παρόλο ότι διαθέτουν σημαντικά εισοδήματα, διαμένουν μέσα σε κοινωνικές κατοικίες. Αν και είναι ηθικά κατακριτέοι,
δεν παραβιάζουν ωστόσο τον νόμο». Γιατί είναι κατακριτέοι ; Διότι όπως θα δούμε παρακάτω δεν ανήκουν πλέον στα χαμηλά και μεσαία στρώματα ούτε υπηρετούν έτσι στην πράξη την ισότητα, όπως λέει ο παραπάνω ορισμός της «κοινωνικής κατοικίας» αλλά και διότι οι εν λόγω «ανυπότακτοι Γάλλοι επαναστάτες» υποτίθεται ότι εξ ορισμού είναι οι υπέρμαχοι του ανέργου ή του χαμηλόμισθου εργάτη για τον οποίο εφευρέθηκε από τον 19ο αιώνα η φτηνότερη «κοινωνική κατοικία» σε σχέση με την αγοραία.
Οι παραπάνω πολιτικοί που ζουν σήμερα σε κοινωνικές κατοικίες τροφοδοτούν τα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων και προκαλούν τη λαϊκή οργή. Στο όνομα της ηθικής που καθημερινά πιπιλίζουν στα αφτιά της «εργατικής τάξης», οφείλουν να εγκαταλείψουν πάραυτα τα φτηνά νοικιασμένα διαμέρισμά τους για να τα νοικιάσουν οι πραγματικά μη έχοντες ενοικιαστές. Να πάψουν να επωφελούνται από τις πολλές αδυναμίες της ισχύουσας νομοθεσίας για την «κοινωνική στέγαση» και νομίμως να τα καταλαμβάνουν. Πολύ περισσότερο δε όταν η Raquel Garrido (εκπρόσωπος της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και χρονογράφος στο κανάλι C8) και ο Alexis Corbière (βουλευτής) είναι ζευγάρι με μηνιαίους μισθούς των 7.000 ευρώ ο καθένας ή 14.000 οι δυο τους ή 168.000 ευρώ το χρόνο, σύμφωνα με δημοσίευμα του δημοσιογράφου Thomas Liabot στις 26-10-2017 στην ηλεκτρονική έκδοση της Le journal de dimanche. Μένουν σε διαμέρισμα 80m2 στο 12ο Διαμέρισμα του Παρισιού με ενοίκιο 1.200 ευρώ το μήνα το οποίο θεωρείται ως «κοινωνική κατοικία» και το οποίο αντιστοιχεί σε ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 64.417 ευρώ. Οι ίδιοι βέβαια λένε ότι όταν νοίκιασαν το διαμέρισμά τους το 2003, αυτό δεν θεωρείτο τότε ως κοινωνική κατοικία (HLM), είχε ελεύθερο ενοίκιο και άρα δεν προϋπέθετε ανώτατο πλαφόν οικογενειακού εισοδήματος.
Ας θυμηθούμε όμως ότι η Raquel Garrido, ως δικηγόρος που είναι, απασχόλησε πρόσφατα τον γαλλικό τύπο διότι «ξέχασε» να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές της 32.215 ευρώ για 6 χρόνια στο Εθνικό Ταμείο Νομικών, όπως είχα γράψει στις Ανιχνεύσεις στις 10-10-2017 https://www.anixneuseis.gr/?p=176810. Κι ας κόπτονται δημαγωγικά οι Μελανσονιστές για τις «χαμηλές» συντάξεις των Γάλλων. Απορώ πώς θα παρέχονται υψηλές συντάξεις από τα Ταμεία, αν δεν πληρώνουμε ανάλογα υψηλές ασφαλιστικές εισφορές; Με επαναστατική γυμναστική μήπως ή με δανεικά εξωτερικού ;
Ιδίου τύπου νόμιμα νοικιασμένου διαμερίσματος του 20ου Διαμερίσματος του Παρισιού είναι επίσης και αυτό που καταλαμβάνει με τον συμβίο της η παραπάνω Dianielle Simonnet, δημοτική σύμβουλος του Δήμου Παρισίων από το 2003, συμπράττουσα με το κόμμα της «Ανυπότακτης Γαλλία». Πληρώνει δηλαδή ένα ενοίκιο ύψους 1.300 ευρώ, δηλαδή 30% έως 40% κάτω από την τιμή αγοράς για ένα διαμέρισμα 83τμ. Το αξιοσημείωτο δε είναι ότι το 2013, το μέσο μαζικής ενημέρωσης Médiapart είχε αποκαλύψει ότι 5 αντιδήμαρχοι 
του Παρισιού ζούσαν σε κοινωνικές κατοικίες και η Δήμαρχος Anne Hidalgo τους ζήτησε να τα εγκαταλείψουν αμέσως και να μην επαναληφθεί αυτή η πρακτική από αιρετούς, γιατί προκαλείται η κοινή γνώμη. Όμως η Danielle Simonnet δήλωσε σχετικά στην εφημερίδα Le Parisien : «Δεν θέλω να μείνω σε ιδιωτικό διαμέρισμα, να πλουτίσω έναν ιδιώτη ιδιοκτήτη και να συμμετάσχω στην κερδοσκοπία των ακινήτων» ! Και τούτο παρόλο ότι το ζεύγος Alexis Corbiere και Raquel Garrido, δήλωσαν ότι θα αλλάξουν διαμέρισμα σύντομα. Μια κατάσταση δηλαδή που προκαλεί 
κριτική. Ο Jérôme Dubus, δημοτικός σύμβουλος του 17ου διαμερίσματος του Παρισιού, είναι αγανακτισμένος και δηλώνει : «Βλέπω ότι η κα Simonnet, η οποία μας δίνει μαθήματα ηθικής στο Δημοτικό Συμβούλιο του Παρισιού πρωί, μεσημέρι και βράδυ, αναφορικά με τη διαφάνεια που πρέπει να υπάρχει στη διαχείριση της κοινωνικής κατοικίας, διαθέτει μια ηθική μεταβλητής Γεωμετρίας».
Ο Άλκης Καλλιαντζίδης είναι οικονομολόγος.
