Με αφορμή ένα ενδιαφέρον άρθρο του πρώην υπουργού Ελευθέριου Τζιόλα το οποίο αναδημοσίευσαν, χθες, οι Ανιχνεύσεις ακολουθούν ορισμένες επισημάνσεις για την νέα ιθύνουσα τάξη της Θεσσαλονίκης που βρίσκεται υπο διαμόρφωση και τις προοπτικές για την πόλη και την Ελλάδα.
Το άρθρο του κ. Τζιόλα μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
1.-Τα πολιτικά συστήματα αντιστοιχούν σε κοινωνικά καθεστώτα. Η αστική δημοκρατία βασίζεται στο αστικό καθεστώς και για να λειτουργήσει εύρυθμα χρειάζεται συγκροτημένη και σοβαρή αστική τάξη. Στην Ελλάδα τέτοια τάξη δεν διαμορφώθηκε. Ίσως, διαμορφωνόταν αν δεν δολοφονούνταν ο Καποδίστριας. Δολοφονήθηκε απο τους κοτζαμπάσηδες οι οποίοι και επέβαλαν το δικό τους ιδιόμορφο σύστημα: κοτζαμπασική ημιδημοκρατία με ιδεολογία μικροελλαδισμού στα όρια της Πελοποννήσου, αρχικά, και της Περιφέρειας Πρωτευούσης σήμερα.
2.-Ο δεύτερος- και εδώ τελειώνουν οι προσπάθειες- που επιχείρησε να διαμορφώσει αστική τάξη στη χώρα ήταν ο Βενιζέλος αλλά είχε την τύχη του Καποδίστρια. Πιο τυχερός, χρειάστηκαν περισσότερες προσπάθειες για να εξοντωθεί. Με τον Κονδύλη, (πραξικόπημα 1935), τον Μεταξά (δικτατορία 1936) και τη βασιλεία διαχρονικά, ο κοτζαμπασισμός επικράτησε ως απόλυτο σύστημα στην Ελλάδα. Για όσους αμφιβάλλουν για τον ρόλο της βασιλείας, η βασιλεία, ούτως ή άλλως ήταν προϊόν της φεουδαρχίας. Η αρχαιοελληνική βασιλεία είχε άλλα χαρακτηριστικά.
3.-Ο κοτζαμπασισμός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του την ιδεολογία του μικροελλαδισμού. Είναι εύκολα ερμηνεύσιμο. Αναπτύχθηκε επι τουρκοκρατίας και τα όρια της επιρροής του ήταν περιορισμένα. Φέρει αυτό το γενετικό σύνδρομο ως σήμερα.
Κέντρο του είναι η Περιφέρεια Πρωτευούσης. ‘Ο,τι γίνεται αρχίζει και τελειώνει εκεί. Η υπόλοιπη χώρα λειτουργεί ως εσωτερική αποικία.
4.-Τα υπόλοιπα περιφερειακά διαμερίσματα της χώρας, αν θέλουν να υπάρξουν, θα πρέπει να αναπτύξουν τις δικές τους ιθύνουσες τάξεις. Οι τάξεις αυτές δεν μπορεί να έχουν αστικό χαρακτήρα αφού δεν έχει αστική τάξη ολόκληρη η χώρα. Και ο αστισμός αποτελεί, πλέον, παρελθόν. Το αστικό σύστημα ταυτίστηκε με την βιομηχανική επανάσταση. Σήμερα, η οικονομία έχει ξεφύγει απο την βιομηχανική εποχή. Είναι μια άυλη, χρηματοπιστωτική οικονομία. Ο παραδοσιακός αστός είχε σταθερά δεδομένα. Το εργοστάσιό του. Σήμερα τα δεδομένα αυτά άλλαξαν. Ο κάτοχος του πλούτου είναι πολύ περισσότερο κινητικός, τόσο αυτός όσο και το κεφάλαιό του. Μπορεί να το διπλασιάσει ή να το χάσει σε μια ημέρα. Το σύστημα, σήμερα, δεν είναι το γνωστό αστικό σύστημα, ούτε στις χώρες όπου ο αστισμός ήκμασε.
Βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο όπως την περίοδο που η κοινωνία περνούσε απο την φεουδαρία στην βιομηχανική εποχή.
Οι αριστοκράτες της φεουδαρχίας περνούσαν στο περιθώριο και οι αστοί κυριαρχούσαν στο προσκήνιο.
Στην Ελλάδα αυτά δεν ισχύουν διότι, όπως σημειώθηκε, η Ελλάδα είχε μια ιδιαίτερη, δική της πορεία.
Δεν ολοκληρώθηκε αστικά, διατήρησε και συνεχίζει να διατηρεί δομές αναχρονιστικές, δομές ταύτισης και διαπλοκής οικονομικής, πολιτικής και δικαστικής εξουσίας.
Γι αυτό τα οικονομικά στρώματα και σήμερα είναι κομπραδόρικα, μεταπρατικά, υπόδουλα στην κεντρική εξουσία. Κυρίως στην περιφέρεια.
Όσο παραμένουν τέτοια οι πόλεις στις οποίες ζουν και δραστηριοποιούνται δεν θα έχουν κανένα μέλλον.
Θα είναι μικροί πλανήτες, ορισμένοι ακατοίκητοι, στον αστερισμό της φερόμενης πρωτεύουσας της χώρας, ουσιαστικά, της πρωτεύουσας του μικροελλαδισμού.
5.-Περίπτωση οι παραδοσιακές ιθύνουσες τάξεις των ελληνικών πόλεων να αυτονομηθούν ως προς τις δυνατότητές τους απο την επιρροή της Αθήνας δεν υπάρχει. Η εξάρτησή τους είναι απόλυτη.
6.-Οι σύγχρονες τεχνολογίες διαμορφώνουν νέα δυναμικά στρώματα τα οποία σε επιρροή, δυνατότητες και οικονομικό εκτόπισμα ξεπερνούν σιγά σιγά τις παραδοσιακές συντηρητικές τάξεις και επιβιώνουν πέρα απο την αθηναϊκή εξάρτηση.
7.-Αυτά τα νέα στρώματα ή θα εγκλωβιστούν στην αθηναϊκή κεντρομόλα δύναμη η, αν θελήσουν να απεξαρτηθούν και να αποκτήσουν έναν παγκόσμιο χαρακτήρα πρέπει να αναζητήσουν οδούς διαφυγής. Η φύση της εργασίας τους και η επιβίωσή τους ξεπερνά τα εθνικά σύνορα. Αναγκαστικά θα αναζητήσουν διεθνή ερείσματα, διεθνείς αγορές, διεθνές πεδίο δραστηριότητας.
8.-Το πρώτο ζητούμενο, επομένως, είναι αν αυτά τα στρώματα θα μπορέσουν να βρεθούν, να συνυπάρξουν και να διεκδικήσουν απο κοινού την δυνατότητα αυτοδυναμίας τους χωρίς τον βρόχο της αθηναϊκής γραφειοκρατίας.
9.-Το δεύτερο ζητούμενο είναι με την υπόσταση που θα αποκτήσουν και την δυναμική τους να θέσουν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης το ζήτημα ότι δεν μπορεί η επιβίωσή τους να εξαρτάται απο τον απόλυτο έλεγχο της αθηναϊκής νομενκλατούρας. Ενός μείγματος πολιτικών, οικονομικών παραγόντων και μιντιαρχών που χειραγωγούν την ελληνική κοινωνία.
Ο ευρωπαϊκός πλούτος που δίνεται στην Ελλάδα δεν κατανέμεται αναλόγως των κοινωνικών και περιφερειακών αναγκών.
Συσσωρεύεται στην Αθήνα. Αυτή η συσσώρευση πρέπει να αμφισβητηθεί. Και η αμφισβήτηση μπορεί να προέλθει μόνο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης απο δυναμικά, ανερχόμενα οικονομικά στρώματα. Στην οικονομία παίζεται το παιχνίδι. Ό,τι εξαρτάται απο την πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης θα παραμείνει στα αθηναϊκά όρια.
Αυτό πρέπει να τεθεί σε επίπεδο Ε.Ε. διότι η Ελλάδα έχει μονοκομματικό πολιτικό σύστημα. Στα αστικά, κοινοβουλευτικά συστήματα τα πολιτικά κόμματα εκφράζουν διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. στην Ελλάδα πέραν του κυβερνώντος κόμματος δεν υπάρχει άλλη πολιτική υπόσταση άξια λόγου στην οποία θα βασιστούν κοινωνικές ή περιφερειακές δυνάμεις.
Η οποιαδήποτε απελευθέρωση απο τον αθηναϊκό βρόχο χρειάζεται δυνάμεις που δεν υπάρχουν στο εσωτερικό της χώρας. Θα σταθεί δυνατόν να αναζητηθούν στην Ευρώπη;
10.-Μια ακόμη διάσταση της πρωτοβουλίας που θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτά τα νέα δυναμικά στρώματα είναι η παράκαμψη της Αθήνας. Να αναζητήσουν νέες αγορές και νέες συνεργασίες σε χώρους πέραν των Αθηνών και χωρίς καμιά εξάρτηση απο την Αθήνα. Να δουν προς τις άλλες διαστάσεις του ορίζοντα πέραν του νότου.
Γνωρίζω διεθνούς εμβέλειας επιχείρηση της Θεσσαλονίκης την οποία προσπάθησε να πνίξει η Αθήνα. Για να αποφύγει τον πνιγμό μετέφερε την έδρα της στην Ελβετία. Πολύ καλά έκανε. Γλύτωσε απο τον αθηναϊκό επαρχιωτισμό. Επιβίωσε και ακμάζει.
Η Ελλάδα τελειώνει με ευθύνη του πολιτικοοικονομικού συστήματος που έχει εγκαθιδρυθεί απο την επομένη της δολοφονίας του Καποδίστρια. Την λύση για την σωτηρία της μπορούν να την δώσουν τα νέα ανερχόμενα οικονομικά στρώματα. Είναι η μόνη μας ελπίδα.
Η επανάσταση της Θεσσαλονίκης μπορεί να σώσει την Ελλάδα απο την παρακμή.
1.Η Θεσσαλονίκη δεν θα κάνει καμία “επανάσταση” γιατί δεν υπάρχουν οι προσωπικότητες για να την καθοδηγήσουν.
2. Την ευθύνη για τον εθνικό διχασμό την μοιράζεται εξίσου και ο Βενιζέλος. Άλλωστε το παραδέχτηκε και ο ίδιος σε ομιλία του στη βουλή.
Διόρθωση: βρόχος όχι βρόγχος.
“Μια ακόμη διάσταση της πρωτοβουλίας που θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτά τα νέα δυναμικά στρώματα είναι η παράκαμψη της Αθήνας. (…) Να δουν προς τις άλλες διαστάσεις του ορίζοντα πέραν του νότου.”
Το έχω επισημάνει και στο παρελθόν εδώ. Εάν δεν υπάρξει διαπεριφερειακή συνεργασία, ανάμεσα σε πόλους αστικών λειτουργιών με αλληλοσυμπληρούμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τότε η όποια προσπάθεια παράκαμψης της Αθήνας είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Οι δε σκέψεις περί αναπτυξιακού σχεδιασμού, όταν εγκλωβίζονται στην αντίληψη της φυσικής γεωγραφίας (ο νότος, ο βοράς κλπ), διολισθαίνουν σε έναν στείρο τοπικισμό. Η Θεσσαλονίκη είναι πολύ μικρή ως αστική οντότητα για να σηκώσει το βάρος της σωτηρίας της Ελλάδας από την παρακμή. Είτε θα αναπτυχθούν οικονομικά δίκτυα* μεταξύ ομοειδών φορέων Θεσσαλονίκης – Πάτρας – Ηρακλείου – Λάρισας – Ιωαννίνων κλπ, είτε ολόκληρη η περιφέρεια θα πεθάνει ολοκληρωτικά.
*Επιτυχημένα παραδείγματα τέτοιων υπερτοπικών δικτύων θα βρει κανείς στον χώρο της βιομηχανίας τροφίμων και μάλιστα στην γαλακτοβιομηχανία: εταιρείες με έδρα εκτός Αθηνών παραλαμβάνουν εσπεριδοειδή, λαχανικά, ελαιόλαδο ή γάλα από διάφορα μέρη της Ελλάδας (όχι από ένα μέρος αποκλειστικά), διατηρούν μονάδες επεξεργασίας σε διάφορα αστικά κέντρα και συγχρόνως έχουν αναπτύξει συναλλαγές με ευρωπαϊκές εταιρείες.
Δεν διαφωνω στις.επισημανσεις σας. Ειναι περαιτερω αναλυση
Χαίρομαι που συμφωνούμε. Να προσθέσω μόνον ότι στα εγχειρήματα διαπεριφερειακών συνεργασιών πρέπει να συμπεριληφθεί ισότιμα και η Κύπρος.
Αν καλοί μου άνθρωποι χωριστούμε οικονομικοπολιτικώς σε Περιφέρειες , χωρίς να γίνουμε Ομοσπονδία , σε μια 10ετία θα αυτοδιαλυθούμε ή σε μια 20ετία θα φάει ο λύκος μία-μία τις μικρές Ελλάδες κοκκινοσκουφίτσες, κυρίως γιατί δεν θα θέλουμε να έχουμε ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική, αφήστε που θα ξαναρχίσουμε Μεσσηνιακούς ,,Πελοποννησιακούς, Θηβαϊκούς, Αιτωλικούς πολέμους και στην Βόρεια Ελλάδα δημοψηφίσματα για αυτοδιάθεση πρώτα και ένταξη ύστερα σε γειτονικές Βαλκανικές ”ευρωπαϊκές ” χώρες.
Αφού όλα αυτά τα ζήσαμε από την Αρχαιότητα μέχρι το 1949 γιατί ”ανακατεύουμε την χόβολη”.
Εν τω μεταξύ δεν θα έχουμε ούτε τους Μακεδόνες Φίλιππο και Αλέξανδρο ”να μας στραμπουλήξουν τα χέρια” -που και αυτό τώρα απαγορεύεται από την Ε.Ε- και να μας κάνουν με το ζόρι μία και δυνατή Ελλάδα .
Να τονίσουμε ακόμη ότι οι Ομοσπονδίες έχουν Βασιλείς -που ενώνουν τους ομογενείς κατοίκους των Ομοσπονδιών- ή Προεδρική Δημοκρατία οιονεί Δικτατορία για να διατηρεί τις διασπαστικές τάσεις και με κατασταλτικές επεμβάσεις.
ΚΑΘΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ”ΤΑ ΞΕΦΤΙΑ ΤΗΣ”.
Υ.Γ Να αναγκάσουμε να αυτοδιορθωθεί το χρόνια τώρα αναποτελεσματικό κράτος μας ψηφίζοντας και Βορειοελλαδίτη πρωθυπουργό , -που θα τον επιλέξουμε και θα τον προβάλλουμε συνεχώς και όλοι -,χωρίς βέβαια να θέλουμε συντηρητικές και ”προοδευτικές” λύσεις -που τώρα δεν υπάρχουν- αλλά πατριωτικές και φιλοευρωπαϊκές .
Δεν θέλουμε οράματα. Θέλουμε πρότυπα, που μας έλειψαν .
ΑΣ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ 8ΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ .
Ο κοτζαμπασισμός δεν είναι μόνο αθηναϊκό φαινόμενο. Είναι πανελλαδικό. Αυτοί που έχουν το κεφάλαιο κάνουν κουμάντο και κυρίως στην επαρχία. Η Θεσσαλονίκη δεν αποτελεί εξαίρεση ίσα ίσα που η Θεσσαλονίκη πέφτει ευκολότερα θύμα των επιτηδείων λόγω του αθηναϊκού μένους που συμπαρασύρεται. Ο Βελόπουλος αυτό κάνει και σε λίγο θα πιάσει 10% . Άλλοθι δεν έχει κανείς και οι τοπικιστές βγάζουν fake αφηγήματα.
Κυβέρνηση όμως θα κάνει και στις επόμενες εκλογές αυτός που θα πιάσει άνω του 37%.
Απλώς με ένα άνω του 20% θα έχουμε μια ενδιαφέρουσα αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ τα δύο-τρία 10% θα καλοπερνούν στην Αθήνα ,με αξιόλογες αποδοχές των βουλευτών τους.
Και άλλοτε έγραψα πως νέα πολιτική κατάσταση δημιουργείται με ένα πολύ διαφορετικό και ικανότερο από τους σημερινούς αρχηγό νέου κόμματος και στηρίγματα από τα μισά τουλάχιστον ΜΜΕ και εφημερίδες -ιδιοτελώς φυσικά-,γιατί ”το τζάμπα τελείωσε”.
Μετά τις ευρωεκλογές θα δούμε να παιχθεί αυτό το παιχνίδι από τον Τύπο και τα ΜΜΕ .
Δεν έγινε τυχαία η αγορά του τίτλου της Ελευθεροτυπίας.
Fake, ανωτερη λέξη ανώτερης γλώσσας ανωτερου πολιτισμού. Πώς το λέγαμε αυτό στα παλαιοελληνικά;
“Την λύση για την σωτηρία της μπορούν να την δώσουν τα νέα ανερχόμενα οικονομικά στρώματα”
εδώ θεωρώ ότι είναι η ουσία του προβλήματος, καθώς δεν έχω πειστεί, ότι υπάρχουν τέτοια στρώματα.
Όσο δεν υπάρχουν τέτοια στρώματα, εκ των πραγμάτων δεν διεκδικούμε ως κοινωνία ένα καλύτερο μέλλον, πόσο μάλλον ανατροπές αλλά απλά της ζητάμε.
Πάντως δεν καθόμαστε στον καναπέ με πίτσα και μπύρα φωνάζοντας γκολ.
Ο Σαββίδης οπωσδήποτε παλεύει, εντός και εκτός της εκπομπής και από αυτή την ιστοσελίδα, δίνοντας και σε εμάς την δυνατότητα να εκφραστούμε, για δεκαετίες.
Αλλά η πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων μάλλον είναι ικανοποιημένη στα πλαίσια του παρόντος παρασιτικού παραγωγικού προτύπου.