Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected], www.kalkis.eu
Ως γαλλομαθής, με περισσή σεμνότητα, ενημερώνω τους αναγνώστες μου ότι έχω την ευχέρεια να παρακολουθώ εναλλακτικά, αλλά συστηματικά, τα γαλλικά τηλεοπτικά κανάλια France 24, TV 5, ARTE, LCI, BFMTV και να διαβάζω τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των γαλλικών εφημερίδων Le Monde, Libération, Les Echos, La Croix, Le Point, Le journal du Dimanche. Δηλαδή ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των γαλλικών ΜΜΕ. Τούτο φυσικά μου παρέχει τη δυνατότητα να έχω μια σφαιρική άποψη για την κρατούσα καθημερινή επικαιρότητα της Γαλλίας αλλά και της παγκόσμιας. Και διαπιστώνω ότι τα γαλλικά ΜΜΕ, δίχως να τα θεωρώ ως τέλεια (κάθε άλλο), είναι πολύ πιο διεθνικά σε σχέση με τα δικά μας, τα οποία πολλές φορές έχουν την τάση να ομφαλοσκοπούν, όπως κι ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα κι έτσι, και ως λαός, να νομίζουμε ότι όλοι οι άλλοι στον κόσμο γυρίζουν γύρω από εμάς. Κάτι που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα βέβαια. Και συνακόλουθα συνήθως μας οδηγεί στο να κάνουμε λάθος προσεγγίσεις για τα εθνικά και τα παγκόσμια δρώμενα.
Εν πάση περιπτώσει, μέχρι περίπου πριν ένα μήνα, τα γαλλικά ΜΜΕ που παρακολουθώ δεν ασχολούνταν και τόσο συχνά με τα ελληνικά δρώμενα. Κι όμως και οι ελληνο-τουρκικές διαφορές και το μείζον μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, με τον υβριδικό πόλεμο που μας κήρυξε η Τουρκία, τους ήταν γνωστά. Καθώς και τα υπάρχοντα ελληνικά και κυπριακά υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου.
Διάβασα πρόσφατα για τα εκτιμώμενα αποθέματα φυσικού αερίου από τις εξής δυο πηγές :
1) «Νέες επιθυμίες και παλιές διαμάχες στο Αιγαίο Πέλαγος» (Nouvelles convoitises et vieux contentieux en mer 
Egée) των δημοσιογράφων Pierre Alonso και Maria Malagardis, 9 Σεπτεμβρίου 2020, στην ηλεκτρονική Libération. Η εν λόγω πηγή αναφέρει ότι : «σύμφωνα με τους υπολογισμούς της «Γεωλογικής Επιτροπής των Ηνωμένων Πολιτειών» (Commission géologique des Etats-Unis), αυτά τα αποθέματα ανέρχονται σε 5.765 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, έναντι 47,8 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων για τη Ρωσία, 33,720 δισεκατομμυρίων για το Ιράν και 20,070 για το Κατάρ, δηλαδή οι τρεις χώρες με τα 
μεγαλύτερα αποθέματα, σύμφωνα με τα στοιχεία της CIA. Όσον αφορά τη Μεσόγειο, τα κοιτάσματα μοιράζονται μεταξύ διαφόρων κρατών. Το Ισραήλ είναι το πρώτο που άρχισε να τα εκμεταλλεύεται. Πρόκειται για το κοίτασμα του Tamar (2009) και το κοίτασμα του Leviathan (2010) που θα του καλύπτουν την κατανάλωση φυσικού αερίου για τις επόμενες δεκαετίες και θα μετατρέψουν το εβραϊκό κράτος σε μια χώρα εξαγωγής φυσικού αερίου». 2) «Ανατολική Μεσόγειος : Η Τουρκία απειλεί, η Ελλάδα εξοπλίζεται» (Méditerranée orientale : la Turquie menace, la Grèce s’arme) του δημοσιογράφου Luc Mathieu, 13 Σεπτεμβρίου 2020, στην ηλεκτρονική Libération. Η εν λόγω πηγή επιβεβαιώνει την προηγούμενη, εκτιμώντας τα αποθέματα στη Μεσόγειο «περίπου 5,8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ή περισσότερα από το ένα τέταρτο των αποθεμάτων του Κατάρ».
Συνακόλουθα, στα γαλλικά έντυπα αλλά και ηλεκτρονικά ρεπορτάζ, που μας αφορούν, αποδίδεται «η όλη επιθετικότητα» που προκαλεί η Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στη Λιβύη, στη μη νόμιμη πρόσβασή της, με βάση το διεθνές δίκαιο (το οποίο δεν συνυπέγραψε), στους παραπάνω εικαζόμενους ή πραγματικούς φυσικούς πόρους.
Οι Γάλλοι ειδικοί, για την Τουρκία, αναλυτές, και οι δημοσιογράφοι, που παρακολουθώ στην τηλεόραση, 
φαίνονται «να ενοχλούνται» με ψυχραιμία, όπως κι ο Μακρόν φυσικά, από την τουρκική επιθετικότητα αλλά και τα πεπραγμένα της Τουρκίας στη βορειοδυτική Συρία και το βόρειο Ιράκ, ενάντια στους Κούρδους. Αλλά και από τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Ερντογάν να προσεταιριστεί, στην νέο-οθωμανική του ονείρωξη, ορισμένες από τις χώρες του Μαγκρέμπ, ήτοι : την Τυνησία, την Αλγερία, το Μαρόκο, τη Λιβύη και τη Μαυριτανία, στο όνομα της κοινής μουσουλμανικής τους θρησκείας. Μάλιστα για την τελευταία, η οποία δεν απαγορεύεται φυσικά στη Γαλλία με τους περίπου 5.000.000 Γάλλους μουσουλμάνους που έχει, 
εκείνο που ενοχλεί τη γαλλική πολιτεία κι η οποία μάλλον θα πάρει μέτρα, κι εν μέρει την κοινή γνώμη, είναι οι 150 περίπου Τούρκοι Ιμάμηδες, στους συνολικά 300 υφιστάμενους στη Γαλλία, που διορίζονται, χρηματοδοτούνται και ελέγχονται απευθείας από το τουρκικό Υπουργείο Θρησκευμάτων (με το 1 δις εκατ. ευρώ ετήσιο προϋπολογισμό !) και που φέρονται να δουλεύουν υπόγεια για την ανάπτυξη και ενίσχυση ενός αποσταθεροποιητικού «σουνιτικού κοινοτισμού» («le communotarisme»), ως πολιτικό ισλάμ. Κάτι άλλο, που ενόχλησε τους Γάλλους, ήταν η απειλή βομβαρδισμού της γαλλικής φρεγάτας, από τουρκικές, στα ανοιχτά της Λιβύης. Το συχνό ερντογανικό υβρεολόγιο και οι υποτιμητικές εκφράσεις του εναντίον του Μακρόν και της «αποικιοκρατικής Γαλλίας» μνημονεύονται απλά, στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, μέσα σε εισαγωγικά, δίχως τις ανάλογες ιταμές απαντήσεις από γαλλικής πλευράς, η οποία, πολύ συχνά δίνει τηλεοπτικό και έντυπο βήμα στους Τούρκους αντιφρονούντες του εξωτερικού και του εσωτερικού οι οποίοι καταχερίζουν δεόντως τους υβριστές. Κι αυτό νομίζω ότι είναι η καλύτερη γαλλική εκδίκηση με βαμβάκι στο αυταρχικό και υβριστικό καθεστώς της Τουρκίας. Πονάει πιο πολύ στον «Σελίμ πασά». Η Μαρίν Λεπέν δήλωσε, εξάλλου, πριν δυο μέρες ότι είναι στο πλευρό του Μακρόν, 
αναφορικά με την Τουρκία. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι «σε λίγο φεύγει ο Μακρόν λόγω λήξης της θητείας του», όπως είπε πρόσφατα ο «Σελίμ πασάς», ποιος θα έρθει ; Η Λεπέν ; Θα το δούμε. Πάντως η Γαλλία δεν θα γίνει Γερμανία για την Τουρκία.
Όλα τα παραπάνω τα επικαλούμαι για να επιχειρήσω να αποδείξω ότι : δεν είμαστε πια, εμείς οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι, οι μόνοι που μας υβρίζουν σκαιότατα, μας προπηλακίζουν και μας απειλούν καθημερινά οι Τούρκοι υψηλόβαθμοι προύχοντες του καθεστώτος Ερντογάν. Εδώ κι έναν μήνα περίπου υβρίζονται και απειλούνται, κι ο Μακρόν, κι η αποικιοκρατική Γαλλία ακόμα και το σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, εναντίον του οποίου έκαναν μια σκόρπια διαδήλωση την περασμένη Κυριακή (13-9-2020) οι Τούρκοι φανατικοί, όπως δείχνει η διπλανή φωτογραφία.
Έχω τη γνώμη, με αυτά που βλέπω και διαβάζω καθημερινά, η γαλλική κοινή γνώμη (όχι οι Γάλλοι ειδικοί) εδώ κι έναν μήνα ενημερώνεται εντατικά : α) για την γεωγραφία της ελληνο-τουρκικής διαφοράς, ήτοι 
βλέπει στις εφημερίδες ή στις τηλεοράσεις πού ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα, όπως δείχνει ο διπλανός δημοσιευμένος χάρτης (Πηγή : Pourquoi la Grèce et la Turquie s’affrontent en Méditerranée orientale, της Eléa Pommiers, 14-9-2020, Le Monde). Δηλαδή μέχρι πού φτάνουν τα νόμιμα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και μέχρι πού θέλει να τα συρρικνώσει η Τουρκία. β) για την πραγματική ιστορία της διαφιλονικούμενης από τους Τούρκους περιοχής. Ούτε εγώ γνώριζα, έως πρόσφατα ότι με την Συνθήκη της Λωζάννης η Τουρκία αποδέχθηκε ότι τα νησιά, δίπλα στα παράλιά της θα είναι ελληνικά, έναντι της εκδίωξης 2.000.000 περίπου ελλήνων από τα μικρασιατικά παράλια, στα πλαίσια της συμφωνηθείσας ανταλλαγής πληθυσμών, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Γάλλος γεωγράφος Michel Foucher, τεκμηριώνοντας την «ρεβιζιονιστική στρατηγική» της Τουρκίας, σε συνέντευξή του στη Libération στις 15-8-2020 με τίτλο : «Ο Ερντογάν εφαρμόζει μια στρατηγική απαλλαγής από όλες τις διεθνείς συνθήκες». Η Τουρκία αναγνώρισε τότε την ελληνική κυριαρχία τους στο Αιγαίο. Σήμερα όμως, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής της προπαγάνδας, παίζει με την ιστορική άγνοια των πολλών. Των τηλεθεατών και των ανύποπτων αναγνωστών Γάλλων, λέγοντας με πικρό παράπονο : «Είναι δυνατόν εμείς μια μεγάλη χώρα να μην έχουμε άνετη πρόσβαση στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο γιατί οι [ασήμαντοι] έλληνες και οι ελληνοκύπριοι είναι πλεονέκτες» ; Και τούτο προβληματίζει, αν δεν επηρεάζει, τον μέσο τηλεθεατή, αν δεν υπάρχει ο εδραίος ιστορικός αντίλογος. Κι ευτυχώς υπάρχει στα γαλλικά ΜΜΕ που παρακολουθώ.
γ) Ικανοποίησε πάρα πολύ νομίζω τα γαλλικά ΜΜΕ και την ευρύτερη κοινή γνώμη η αναγγελία του 
έλληνα πρωθυπουργού ότι πρόκειται να αγοράσουμε 18 Rafale, ότι θα συντηρήσουμε τα υφιστάμενα Mirage κι ότι θα προμηθευτούμε λοιπό γαλλικό εξοπλισμό, στα πλαίσια της ενίσχυσης της στρατιωτικής μας αποτρεπτικής ισχύος. Κι ότι θα είμαστε η 1η ευρωπαϊκή χώρα που θα έχει Rafale. Αντίθετα εξόργισε έναν Τούρκο νομικό ινστρούχτορα που παρακολούθησα χθες βράδυ (14-9-2020) σε ένα σχετικό πάνελ της εκπομπής «28 λεπτά» (28 minutes) του γαλλο-γερμανικού καναλιού ARTE. Ο εν λόγω αμετροεπής ινστρούχτορας, μεταξύ άλλων, διερωτήθηκε : «γιατί η Γαλλία ανακατεύεται στην περιοχή του Αιγαίου και δεν αφήνει τους 
Τούρκους και τους έλληνες να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές μόνοι τους ;» «Γιατί ο Μακρόν διακινδυνεύει να απομονωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επί αυτού του θέματος, αφού οι εκεί εταίροι του δεν θα συμφωνήσουν με την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας στην επικείμενη σύνοδο κορυφής» ; «Γιατί έτσι ενισχύει τη δημοτικότητα του Ερντογάν στην Τουρκία» ; Διότι του αντέτεινε Γάλλος καθηγητής διεθνολόγος, συμμετέχων στο πάνελ, ότι ο Μακρόν επιθυμεί να αναπτυχθεί μια «ευρωπαϊκή κυριαρχία» (souverenisme européen) η οποία δεν θα επιτρέπει την παραβίαση των ευρωπαϊκών συνόρων στην Ελλάδα, την Κύπρο και αλλαχού.
Συμπέρασμα : Η ελληνο-τουρκική αντιπαλότητα έχει καταστεί ήδη και γαλλο-τουρκική. Αν αποφάσιζε δε η Γαλλία, να επαναπατρίσει στη χώρα της, τις εν Τουρκία υφιστάμενες γαλλικές βιομηχανικές επενδύσεις, τότε οι Τούρκοι θα πονούσαν πιο πολύ από την πώληση των 18 Rafale. Αυτό όμως το θεωρώ σχεδόν αδύνατο, διότι οι ιδιωτικές επενδύσεις στο εξωτερικό σπανίως υπακούουν σε κυβερνητικά γεωπολιτικά κελεύσματα. Συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους, εφόσον δεν θίγονται τα κέρδη τους.
