[δημοσιεύτηκε 10:45 07/07/22, ανανεώθηκε 12:25 07/07/22]
Είναι να απορεί κανείς με την χαύνωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αδράνειά μας στο να διεμβολίσουμε την Ιταλοτουρκική συνεργασία και να την αντιστρέψουμε. Η Ιταλία καίτοι φαίνεται να διατηρεί μια επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά έναντι της Τουρκίας, παρά ταύτα είναι προφανές ότι δεν έχει πάψει να εργάζεται παρασκηνιακά στην προώθηση των τουρκικών θέσεων στην Ευρώπη. Πέραν των ιστορικών δεσμών τους, μια σειρά από γεωοικονομικούς και γεωπολιτικούς παράγοντες τις φέρνουν πολύ κοντά:
-Οι εξαγωγές της Ιταλίας προς την Τουρκία για το 2021 σημείωσαν άλμα και ανήλθαν σε 11,07 δισ. δολάρια. Περίπου 1300 ιταλικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Τουρκία.
Εξαγωγές Ιταλίας προς την Τουρκία για τα έτη 2012-2021 σε δισ. δολάρια. Πηγή: tradingeconomics.com
-Η Τουρκία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εισαγωγέας ιταλικών οπλικών συστημάτων για το 2018. Oι δύο χώρες έχουν αναπτύξει πολύ στενή συνεργασία στο σχεδιασμό και παραγωγή της αμυντικής βιομηχανίας που περιλαμβάνει, επιθετικά ελικόπτερα (Τ129 ΑΤΑΚ), κορβέτες, κατασκοπευτικούς δορυφόρους και άλλα. Μάλιστα, ο τούρκος πρόεδρος μετά τη συνάντησή του με τον Ιταλό πρωθυπουργό Μ. Ντράγκι στις 05/06/22, απεκάλυψε ότι γίνονται προσπάθειες για να προμηθευτεί η Τουρκία ένα από τα καλύτερα αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς στον κόσμο, το γαλλοϊταλικό SAMP-T.
Εξαγωγές οπλικών συστημάτων Ιταλίας στην Τουρκία για τα έτη 2014-2020 σε δισ. ευρώ. Πηγή: statista.com
-Οι Ιταλοτουρκικές σχέσεις ενδυναμώνονται επίσης στο ρευστό και εύφλεκτο πεδίο της Λιβύης. Πρώτον όσον αφορά στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών (σημειωτέον ότι η Ιταλία χορήγησε 224,9 εκατ. ευρώ στην Τουρκία για το μεταναστευτικό). Και δεύτερον όσον αφορά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας.
-Στον τομέα της ενέργειας, είναι επίσης πρόδηλο ότι η Ιταλία διακριτικά ανθίσταται στην κατασκευή του αγωγού EastMed ο οποίος παραγκωνίζει/παρακάμπτει την Τουρκία και υποδαυλίζει τις επιδιώξεις της στην Αν. Μεσόγειο. Δεν είναι τυχαία η αποχή της Ιταλίας από τη συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, όταν αρκέστηκε στην αποστολή μιας τυπικής επιστολής του Ιταλού υπουργού Οικονομικής Ανάπτυξης προς τον Έλληνα υπουργό Περιβάλλοντος εκφράζοντας “ευχές” για την επιτυχία της πρωτοβουλίας.
Η Ελλάδα λοιπόν οφείλει να ενεργήσει προδραστικά για να μην πετύχει η Ιταλία να μετατοπίσει την Γαλλία προς τις θέσεις της Τουρκίας, δυναμιτίζοντας την Ελληνογαλλική συμμαχία. Αντ’ αυτού η Ελλάδα δύναται να δελεάσει την Ιταλία, με όχημα την Ελληνογαλλική και Ιταλογαλλική συμφωνία προκρίνοντας ένα δυναμικό τριμερές (συν 1) σχήμα Ελλάδας-Γαλλίας-Ιταλίας με τη συμμετοχή και της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως διεξοδικά αναλύθηκε ΕΔΩ. Η συνάντηση Μακρόν-Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, έπρεπε τουλάχιστον να είχε σημάνει συναγερμό στην Αθήνα, ειδικά μετά τις δηλώσεις Μακρόν για την άρση του βέτο της Τουρκίας για την ένταξη Φιλανδίας-Σουηδίας.
Είναι υψίστης σημασίας η Ελληνογαλλική συμφωνία να ανατροφοδοτείται συνεχώς με ελληνική πρωτοβουλία (δείτε και ΕΔΩ), για να μην καταλήξει σε κενό γράμμα, επιτρέποντας -ο μη γένοιτο- στην Τουρκία να την αδρανοποιήσει. Ειδικά όταν/αν υπάρξει ανάγκη για την ενεργοποίηση της αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας σε πιθανή ελληνοτουρκική διένεξη…
Η Λιβύη, η Τουρκία και ο ρόλος της Ιταλίας ξανά στο «ραντάρ» της ελληνικής διπλωματίας
Λιβύη: Εκτός η Ελλάδα από το κοινό σχέδιο Ιταλίας, Τουρκίας και Αιγύπτου
Είναι γνωστό ότι η Ιταλία διαχρονικώς ποτέ δεν υπήρξε καλός γείτονας για την Ελλάδα. Η τελευταία δεν έχει ικανό διπλωματικό προσωπικό για να στηρίξει τα συμφέροντά της. Και στην ΑΟΖ που “οριοθετήσαμε” κάναμε υποχωρήσεις, όπως και με την Αίγυπτο.