Του Παντελή Σαββίδη
Α’ ΜΕΡΟΣ: Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Η σειρά ντοκυμαντέρ του Παπαχελά στον Σκάι επανέφερε στον δημόσιο λόγο την κρίσιμη δεκαετία 1964-1974 κατά την οποία διαμορφώθηκε μια γενιά. Σ αυτήν την γενιά ανήκω και εγώ.
Παρόλο που ασχολήθηκα αρκετά με την ίδια περίοδο κάθε φορά που συναντώ ένα πρόσωπο που πρωταγωνίστησε σε εκείνα τα γεγονότα κάτι σημαντικό προστίθεται στην ενημέρωση και στην οπτική μου.
Καθώς, λοιπόν, αναζητώ πηγές πού έζησαν τά γεγονότα συνάντησα τον Επίλαρχο, όπως υπογράφει στα βιβλία του, Ιωάννη Αλμπάνη ο οποίος μυήθηκε στην ομάδα που πραγματοποίησε το πραξικόπημα υπο τον Παπαδόπουλο πρίν εκδηλωθεί και συμμετείχε το βράδυ της 21ης Απριλίου επικεφαλής ομάδος Τεθωρακισμένων {από το ΚΕΤΘ (ΓΟΥΔΗ) και ΤΟΜΑ από το Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού Χαϊδαρίου( Διοικητής ο Αντισυνταγματάρχης Αντώνιος Μέξης).
Μετά την Μεταπολίτευση ο Ι. Αλμπάνης κατηγορήθηκε τόσο γι’ αυτήν όσο και γιά άλλη, υποτιθέμενη, όπως λέει ο ίδιος, συμμετοχή του στο κατ ευφημισμόν Πραξικόπημα της Πυζάμας προς ανατροπήν της Νέας Καταστάσεως το οποίο, όπως μου διηγήθηκε, οργανώθηκε απο τον τότε ΥΠΕΘΑ Ευάγγελο Αβέρωφ προκειμένου να αρχίσει, και άρχισε, η λεγομένη εκκαθάρισις τών Ενόπλων Δυνάμεων υπό των «Χουντικών σταγονιδίων».
Ο Ιωάννης Αλμπάνης αφηγείται:
«Έτσι λοιπόν ευρέθη εις Δικαστικάς περιπετείας τόσον μετά της τριανδρίας τού Στρατιωτικού Καθεστώτος (Παπαδόπουλον-Παττακόν-Μακαρέζον) όσον και ετέρους Αξιωματικούς διά την «Πυζάμαν» βιώσας ούτω πώς εις τάς φυλακάς σχεδόν επι 3ετίαν χωρίς ποτέ να καταδικασθώ δι’ ό,τι εκατηγορούμην.
Ούτω πώς λοιπόν εύλογον ήτο συναγελαζόμενος μεθ’ όλης της ηγεσίας τού Καθεστώτος πλείστα όσα είδον και ήκουσον και επειδή ήμουν ο νεαρώτερος στην ηλικίαν μεταξύ των Απριλιανών τότε και επειδή είχον το χάρισμα τού γράφειν εκρίθη ότι θα έπρεπεν να γνωρίζω καλύτερον τά γεγονότα και εις λεπτομερείας ώστε μελλοντικώς, όπως τώρα, να τά παραδώσω όπως πραγματικώς έγιναν τότε και όχι όπως μέχρι σήμερον μετά 50 χρόνια ανακριβώς παρουσιάζονται»
Αξιωματικός των Τεθωρακισμένων υπηρέτησε υπο τον Παττακό ώς ανθυπίλαρχος. Από αυτόν και μυήθηκε.
Εχει ενδιαφέρον η μύησίς του όπως την περιγράφει ο ίδιος “καθό ήρχισεν γενομένη εκτός τού φυσιολογικού χώρου της Στρατιωτικής Υπηρεσίας και πολύ πριν την 21ην Απριλίου 1967 ώς ακολούθως:
“Μία ομάδα, κυρίως φοιτητών της Νομικής, Μεταξικής ιδεολογίας, εξέδιδεν την εφημερίδα «4η Αυγούστου» και αναζητούσε συνδρομητές. Μιλάμε για αρχές τού 60 όταν η ιδεολογική αντιπαράθεση ήταν έντονη. Όπως έντονες ήταν και οι καθημερινές συγκρούσεις στους δρόμους. Στην εφημερίδα εγγράφονταν συνδρομητές αρκετοί Ευέλπιδες και εν ενεργεία Αξιωματικοί προσκείμενοι στην Μεταξική ιδεολογία.
Φαίνεται όμως ότι κάποιος έκ της εφημερίδος τά εγγραφόμενα ονόματα των Ευελπίδων-Αξιωματικών θα τά έδιδεν εις ένα μεμυημένον στέλεχος της Απριλιανής ομάδος καθό εκρίνετο ότι ήσαν πολύ προωθημένοι και εκ πεποιθήσεως προσκείμενοι αφ’ εαυτών προς τους σκοπούς της οργανώσεως των Απριλιανών”. Μετέπειτα ο Αλμπάνης είκασεν χωρίς βεβαιότητα αλλά συμπερασματικώς ότι «πρέπει να εδίδοντο εις κάποιον υψηλότατον Απριλιανόν στέλεχος” πού δεν θέλει να κατονομάσει “καθό μετά την 21ην Απριλίου μέλη της εφημερίδας τής 4ης Αυγούστου διετέλεσαν εις θέσεις δευτέρας γραμμής τού επισήμου Κυβερνητικού σχήματος της 21ης Απριλίου”.
“Επίσης φαίνεται ότι τό παραλαμβάνων τά ονόματα των εγγεγραμμένων συνδρομητών στέλεχος των Απριλιανών με την σειράν του τά έδιδεν εις τους αντιστοίχους Διοικητάς πού υπηρέτει ο καθένας απ’ αυτούς εφ’ οσον οι Διοικηταί ήσαν μεμυημένοι όπως ο Αλμπανης πού το ονομά του εδόθη εις τον Διοικητήν του Παττακόν”.
Ετσι, λοιπόν, λέει ο Ιωάννης Αλμπάνης “τοποθετηθείς εις το ΚΕΤΘ στο ΓΟΥΔΗ με Διοικητή τον έχοντα φήμην αυστηρού και ατέγκτου Ταξιάρχου Στυλιανού Παττακού εκλήθη απ’ αυτόν εις το Γραφείον του”.
“Εκεί μου απηύθυνε δύο ερωτήματα. Τό ένα ηταν εάν πιστεύει στην Μεταξική ιδεολογία και διαβάζει την εφημερίδα 4η Αυγούστου. Αμέσως αντελήφθη ότι εκ της εφημερίδος είχε φθάσει το όνομά μου εις τον Παττακό. Ακαριαίως τού απήντησα θετικά αφού πέραν των όσων είχον μελετήσει ο ίδιος είχον ακούσει πάρα πολλά περί της περιόδου Μεταξά από τον πατέρα μου που είχε εργασθεί ως τεχνίτης εις τά έργα των οχυρών της Γραμμής Μεταξά”.
“Η επομένη ερώτηση τού Παττακού ήταν ως Ανθυπίλαρχος εάν ήμουν διατεθειμένος με τά άρματα να αναλάβω δράση για αυτές τις Μεταξικές ιδέες και η απάντησή μου ήταν, επίσης, θετική.
Έτσι, έγινα μέλος της Απριλιανής ομάδας με έναν κωδικό αριθμό αναγνώρισης για οποιονδήποτε τρίτον που θα μού τον έλεγε”.
Από την συζήτηση που είχα μαζί του προκύπτει ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήτο ευφυέστατος “με πολλές στροφές και ότι απελάμβανεν σεβασμού και από τους κατωτέρους αλλά κυρίως από τους ανωτέρους του κατά βαθμόν και Ταξιν της Σχολής των Ευελπίδων”.
Παραθέτει κατωτέρω “δύο σχετικά συμβάντα που έλαβαν χώραν πρό της 21ης Απριλίου πού θα αποδείξουν το αληθές, όπως λέει, περί αυτού.
1ον.Τό 1954 ο Γ.Παπαδόπουλος εφοίτα εις την Ανωτέραν Σχολήν Πολέμου και ήτο ο νεαρότερος και εις βαθμόν Ταγματάρχης αλλά και κατά Τάξιν έκ της Σχολής Ευελπίδων μεταξύ άλλων 60 ανωτέρων του. Με το πέρας της φοιτήσεως ο Διοικητής της Σχολής τότε Υποστράτηγος και μετέπειτα Στρατηγός Α/ΓΕΕΘΑ Αθανάσιος Φροντιστής ηρώτησεν τους μαθητάς εάν τους εδίδετο το δικαίωμα να επιιλέξουν ως Διοικητήν Στρατιάς ποίον θα εξέλεγον μεταξύ των 60 συμφοιτητών. Αμέσως και οι 59 ανώτεροι του κατά Τάξιν και βαθμόν επέλεξαν τον μικρότερόν των Γ.Παπαδόπουλον.!!! Ένα σαφές δείγμα αναγνωρίσεως ότι εστρόφαρεν υπέρ το δέον.
2ον.Οποια Στρατιωτική σύσκεψις ανωτάτου επιπέδου εγίνετο μεταξύ στρατηγών πάντοτε με το πρόσχημα δήθεν τού Γραμματέως τού Συμβουλίου εκαλείτο ο Γ.Παπαδόπουλος. Τούτο επεβεβαίωσεν εις τον Παπαχελάν και ο αδελφικός φίλος τού Παπαδοπούλου Νικ.Φαρμάκης τ.Βουλευτής της ΕΡΕ ότι «εκαλείτο υπο ανωτέρων Αξιωματικών διότι «ημπορούσε να κάμει πράγματα που αυτοί καίτοι ανώτεροί του δεν ημπορούσαν να κάμουν».
Επίσης ο Αλμπάνης μ’ ανέφερεν αφ’ οσα τού είχεν είπει ο ίδιος ο Γ.Παπαδόπουλος ότι “μετά την ίδρυσιν τού ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) εις την Μ.Ανατολήν το 1944 υπό τού τότε Αντισυνταγματάρχου Ιππικού Σόλωνος Γκίκα ώς αντιστάθμισμα τού αποτυχόντος Κομμουιστικού Πραξικοπήματος, το κίνημα τού ΙΔΕΑ το 1951 και την άνοδον της ΕΔΑ το 1958 ως Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως ο τότε Αντισυνταγματαρχης Γ.Παπαδόπουλος εκτελών χρέη Γεν. Γραμματέως τού ΙΔΕΑ ανησυχήσας απευθύνθη προς τον αρχικόν ιδρυτήν τού ΙΔΕΑ Σόλωνα Γκίκαν που τώρα ήτο Α/ΓΕΣ. Ο Γκίκας τού είπεν «κάμετε ό,τι θέλετε εγώ θα πολιτευθώ» όπερ κι’ εγένετο εκλεγείς βουλευτής με την ΕΡΕ το 1961-63″.
“Από τότε ο Παπαδόπουλος πήρε την όλη υπόθεση πάνω του μετονομάζων τον ΙΔΕΑ εις Εθνικήν Ενωσιν Νέων Αξιωματικών (ΕΕΝΑ) ή εν συντομία ΕΝΑ προφορικά. Η μετονομασία αυτή ήτο άκρως απόρρητος και ήτο γνωστή μόνον εις μυηθέντα μέλη του”.
Ο Επίλαρχος αφησεν να εννοηθεί ότι ο Παπαδόπουλος ήτο το μυαλό, ο Παττακός η αιχμή και ο Μακαρέζος ο ορθολογιστής των πραγμάτων.
“Ομως εξ ολων των άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών Λαδά, Μπαλόπουλον, Λέκαν, Ντερτιλή, Ασλανίδη, Μέξη, Κωνσταντοπούλου κ.α εκείνος που έφερεν το κύριον βάρος τής Οργανώσεως ΕΕΝΑ επί πολλά έτη και ήτο δεξί χέρι τού Γ.Παπαδοπούλου ήτο ο Δημ.Ιωαννίδης και τούτο διότι: Η μία απο τάς δύο αδελφάς τού Ιωαννίδη Δέσποινα, σπουδάσασα ιατρός εις το Βέλγιον και υπηρετήσασα εις το Βελγικόν Κογκό διέθετεν ικανά χρήματα και ενεκεν αυτού ο Ιωαννίδης ημπόρεσε να αποκτήσει αυτοκίνητον Ι.Χ πράγμα που ήτο αδιανόητον διά την εποχήν εκείνην διά το σύνολον των Αξιωματικών. Ομως εκτός αυτού ο Ιωαννίδης ήτο ελεύθερος και είχε τρομακτικάς συνωμοτικάς ικανότητας και ατύπως εθεωρείτο ο Πατριάρχης της συνωμοτικότητος.
Ετσι λοιπόν ημπορούσε κατά σχεδίασιν τού Παπαδοπούλου αυθημερόν να κινείται ανα την Ελλάδα συνδέων τους διαφόρους μεμυημενους ή προς μύησιν Αξιωματικούς και να είναι παρών το πρωϊ στην Μοναδα του διό και ο Παπαδόπουλος ως ετόνισεν εις τον Αλμπάνην μεταφορικώς «εάν εξητάζετο το αίμα των ίσως να ήτο αδελφικόν». Τοσαύτην αδελφικήν σχέσιν είχεν μετά τού Ιωαννίδη. Αυτή η σχέσις απο το 1971 ενισχύθη τά μεγιστα ως κατωτέρω θα επεξηγηθή.
Επίσης αξίζει να καταγραφή ότι η αδελφή τού Ιωαννίδη Δέσποινα γνωρίσασα τον συμφοιτητήν της ιατρόν Ιάκωβον (Ζάκ) Αλαζράκην (Εβραϊκής καταγωγής) εις το Βέλγιον τον υπανδρεύθη χωρίς ποτέ ν’ αποκτήση παιδιά. Ειχον την τύχην να γνωρίσω την αδελφήν του Δέσποινα μετά το πέρας των Δικαστικών περιπέτειών μου όταν εξ ανάγκης διά προβλήματα υγείας επεσκεπτόμην την Κλινικήν «Κυανούς Σταυρός» που είχεν με τον σύζυγόν της Αλαζράκην απέναντι απο την Αμερικανικήν Πρεσβείαν εις Αθήνας.. Ποτέ δεν είχον συναντήσει τον Αλαζράκην ώστε να έχω προσωπικήν γνώμην ει μη μόνον εξ ακουσμάτων άλλων συγκρατουμένων μου εις τάς φυλακάς και έκ τού ιδίου τού Ιωαννίδη.
Τά μόνα που ημπορώ να καταγράψω ως αντελήφθην είναι ότι ο Ιωαννίδης επηρεάζετο παρα πολύ εις τάς αποφάσεις πού είχεν λαβει κατά το παρελθόν αλλά και την τότε τρέχουσαν περίοδον από τον γαμβρόν του Ζακ Αλαζράκην.
Αρκεί να σημειώσω ότι κατά τά λεγόμενα προς εμέ εκ τού Ιωαννίδου εις τάς εκλογάς τού 1977 τάς συνομιλίας με την Εθνικήν Παράταξιν προκειμένου βοηθηθή απο το κύκλωμα Ιωαννίδη τάς διεξήγαγεν έκ μέρους του ο Αλαζράκης.
Επίσης άπαντες οι τότε έγκλειστοι μικροί εις τον βαθμόν Αξιωματικοί οι προσκείμενοι εις τον Ιωαννίδην κατά τάς διαφόρους συζητήσεις εδείκνυον μίαν υπερβολικήν εμπιστοσύνην και θα έλεγον σεβασμόν και αξίαν πρός τον Αλαζράκην μνημονεύοντες αυτόν ως ΖΑΚ.Τό είπεν ο ΖΑΚ, το εκαμεν ο ΖΑΚ κ.λπ.
Εξαιρετικώς θα σημειώσω ότι ο Ι.Λαδάς ευλόγως αντι-ιωαννιδικός διετείνετο ότι ο Ζακ Αλαζράκης ήτο ο Σταθμάρχης της Μοσαντ στην Ελλάδα χωρίς ν’ αναφέρη οιονδήποτε στοιχείον επ’ αυτού. Ισως να εγνώριζεν περισσότερα καθό επί 5ετίαν υπήρξεν ο Γενικός Γραμματεύς τού Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και είχεν υπο Διοίκησίν του τά Σώματα Ασφαλείας.(Χωροφυλακή-Αστυνομία Πόλεων).
Ετσι:
.α.Η μεγάλη αδελφική σχέσις Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη ένεκεν τού έργου συνδέσεως των μεμυημένων αλλά και της μυήσεως νέων καθ’ υπόδειξιν τού αρχισχεδιαστού Παπαδοπούλου επι πολλά έτη,
.β.Η γνώσις υπο τών λοιπών Απριλιανών στελεχών αυτής της συνδέσεως Παπαδοπούλου-Ιωαννίδη αλλά και τού σοβαροτάτου έργου πού επετέλει ο Ιωαννίδης ανά την Ελλάδα της συνδέσεως μεμυημένων ή μυήσεως νέων,
.γ.Η γνωσις υπο των λοιπών Απριλιανών ότι ήτο ο μοναδικός που εγνώριζεν σχεδόν όλον το δίκτυον των μεμυημένων και υπό μύησιν
.γ.Τάς αναμφισβητήτους συνωμοτικάς ικανότητας τού θεωρουμένου Πατριάρχου της Συνωμοσίας πού κατά το κοινώς λεγόμενον «ημπορούσε να υπανδρεύση ακόμη και καλόγηρον προκειμενου να πείση κάποιον και τον έπειθεν»
.δ.Η τρομερή μυστικοπάθεια, το μειλίχιον ύφος του και ο τρόπος ομιλίας του ήσαν αυτά τά οποία κατέστησαν τον Ιωαννίδην ως Διοικητήν της ΕΣΑ να είναι ο μοναδικός και αδιαμφισβήτητος φορεύς Ασφαλείας τού Καθεστώτος αφού τη ουσία διοικούσε και την Γενικήν Ασφάλειαν της Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής.
Η ισχύς και ο λόγος του εις τάς προαγωγάς και μεταθέσεις Αξιωματικών ήτο ισχυροτέρα και αυτού τού Α/ΓΕΣ διό και είχεν τρομακτικήν επιρροήν ιδία επι των νεωτέρων Αξιωματικών.
Η εμπιστοσύνη και η απεριόριστος ισχύς του θα επαυξηθή απο το 1971 τοσούτον ώστε η ανατροπή Παπαδοπούλου η οποία εγένετο το 1973 να θεωρήται αστεία υπόθεσις ή άλλως άνευ αντιστάσεως τινός ως θα ιδωμεν κατωτέρω.
Εδώ σάν παρένθεση ο Αλμπάνης ανέφερεν ότι “εκτός απο τον κορμόν της κυρίας οργανώσεως ΕΕΝΑ υπό τον Παπαδόπουλον υπήρχον απο μόνες των αδέσποτες και ανεξάρτητες μικροομάδες άλλων Αξιωματικών έχουσαι τάς αυτάς ιδεολογικάς πεποιθήσεις δυνάμενας να αναλάβουν δράσιν. π.χ. η ομάς Αντισυνταγματάρχου Παπαγιάννη, η ομάς Συνταγματάρχου Σταματελοπούλου, Αντισυνταγματάρχου Παπαποστόλου κ.α. Αυταί αι ομάδες ενημερούντο ατύπως κατά διαστήματα ότι η κεντρική Οργάνωσις προχωρά και ώφειλον να είναι έτοιμοι προς συνένωσιν ολίγον χρόνον πρό της D ημέρας. Η αφ’ εαυτών συγκρότησις αυτών των ομάδων ήτο ο ιδιαίτερος δεσμός που είχεν αναπτυχθεί κατά την διάρκειαν τού εμφυλίου 1946-49 και του πολέμου της Κορέας.
Κυρίως αυταί αι ομάδες μή εχουσαι συνήθως οργανικά ένοπλα τμήματα εχρησιμο-ποιήθησαν διά τάς συλλήψεις Υπουργών και λοιπών Πολιτικών προσώπων κατά την 21ην Απριλίου 1967. Αρα έκ των προτέρων και πρό πολλού χρόνου ήσαν εντεταγμέναι εις το ολον σχέδιον και ένας έκαστος είχεν λάβει εντολήν ποίον πολιτικόν θα συνελάμβανεν, πού διέμενεν κ.λπ. καί άρα είχεν κάμει σχετικάς αναγνωρίσεις και προετοιμασίας χωρίς να το λέγη ούτε εις τον διπλανόν του.. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι έκαστον μεμυημένον μέλος της ομάδος πέραν τού αρχηγού τής ομαδος πού τον είχεν μυήσει ουδένα έτερον εγνωριζεν.
Ιδού σχετικά παραδείγματα:
.α.Τό απογευμα της 20ης Απριλίου 1967 άπαντες οι μυημένοι ηρχισαν προετοιμαζόμενοι διά την αποστολήν που τους ειχεν δώσει ο επικεφαλής της ομάδος. Ετσι συγκεκριμένα την 18.00 ώραν της 20ης Απριλίου, τυχαίως, συναντώνται εις την πλατεΊαν ΒΑΘΗΣ δύο μέλη της ομάδος Παπαγιάννη ήτοι οι Ταγματάρχαι Θεόκλητος Παπαγεωργίου και Θεόδωρος Θεο-φιλογιαννάκος χωρίς να γνωρίζουν ότι ανήκον εις την αυτήν ομάδα. Αμφότεροι είχον ως αποστολήν την σύλληψιν πολιτικών προσώπων. Ετσι συναντώμενοι ο μέν Παπαγεωργίου το πιστόλι το ειχε τοποθετημένον εις ένα κουτί τούρτας Ζαχαροπλαστείου ο δε Θεοφιλογιαννάκος εις μίαν θήκην ηλεκτρικού σιδήρου αφήνοντας να εξέχει διά να φαίνηται το καλώδιον τού σιδήρου.Καί ό εχων Παπαγεωργίου την «τούρταν» είπεν εις τον έχοντα το σίδηρον Θεοφιλογιαννάκον ότι πηγαίνει να ίδή τά ανήψια του και τους πήρε γλυκά ο δε Θεοφιλογιαννάκος ότι είχε χαλάσει το ηλεκτρικό σίδηρο και το επήγαινε διά επισκευή. Τοσαύτη συνωμοτική μυστικότης υπήρχεν ενώ ήσαν στην ίδια ομάδα, δεν το εγνώριζον καίτοι μετά απο 7 ώρες ο καθένας τους θα συνελάμβανεν κάποιον πολιτικόν πρόσωπον.
Ο ένας εξηπάτησεν τον έτερον με τούρτα και ηλεκτρικό σίδηρον αντιστοίχως.
.β.Εγώ είχον ως Ανθυπίλαρχος συγκάτοικον επί 2ετίαν τον επίσης Ανθυπίλαρχον Χρ.Χα…(δεν θέλει να αναφέρω το ονομά του) ο οποίος κι’ αυτός έδιαβαζε την 4ην Αυγούστου και τον είχε μυήσει, όπως εμένα, ο Παττακός. Επληροφορήθημεν ότι είχομεν μυηθεί απο τον Παττακόν μόλις πρό 2 ετών όταν απεφασίσαμεν να αποκαλύψωμεν μεταξύ μας τους ρόλους. Δύο έτη συγκάτοικοι, συμμαθηταί της ΣΣΕ, αδελφικοί φίλοι και αλληλοαπεκαλύφθημεν μετά 57 έτη ποίους ρόλους είχομεν και ότι είμεθα μυημένοι απο τον Παττακόν.
Την επόμενη Δευτέρα: ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
“εάν ήμουν διατεθειμένος με τά άρματα να αναλάβω δράση για αυτές τις Μεταξικές ιδέες”
αυτά τα άρματα βγήκαν άνετα στους δρόμους της Αθήνας για να αντιμετωπίσουν τους άοπλους “κομμουνιστάς” αλλά δεν είδαμε να κατευθύνονται με τον ίδιο ζήλο κατά των δυνάμεων εισβολής που ήταν ένοπλες.
Κλείστε επιτέλους αυτή την Σχολή!
100% εκπληκτικο σχολιο.
Χωρις τις πλατες των Αμερικανων ολοι ειναι κοτες μπροστα στην Τουρκια….
Τσαμπουκα μονο στους αοπλους…..
την έχουν κλείσει, δεν στο είπανε
Φιλίστωρ παιδιόθεν -και επειδή συνέζησα τα έτη με τον αφηγητή απόστρατο κ. Ιώαννη Αλμπάνη και εκ μνήμη και από την κοινή βιβlιοθήκη -το google – καταγράφω τα παρακάτω.
Ιωάννης Αλμπάνης ,ανθυπίλαρχος, που έστρεψε τον πυργίσκο του τανκ προς το μέρος της και με ριπή από τα πέντε μέτρα έριξε και άφησε νεκρή την Μαρία Καλαβρού ,24 ετών. Το τέλος της δικτατορίας τον βρήκε ίλαρχο .Η ποινή που του επιβλήθηκε πρωτόδικα ήταν 5,5 έτη ,ενώ μετά την αναίρεση και την επανάληψη της δίκης το 1977 μειώθηκε σε μόλις 3 έτη”.
ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΕΛΕΙΦΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ Κ. ΣΑΒΒΙΔΗ; .
Εφημερίδα Μακεδονία 25/2/1975.(πρωτοσέλιδο)
”Εξουδετερώθη συνωμοσία αμετανοήτων αξιωματικών συνδεομένων με τους υπόδικους χουντικούς-εσχεδίαζαν σύλληψιν του Καραμανλή , υπουργών και ηγετών του στρατεύματος-”.
Εφημερίδα Μακεδονία 26/2/1975 (πρωτοσέλιδο).
Τριάντα επτά συλληφθέντες , 1 υπτγος ,5 ταξίαρχοι , 2 συντ/ρχες , 9 αντ/ρχες, 15 ταγ/ρχες (μεταξύ των οποίων ο αποδράσας Μπόλαρης Παρασκευάς) , 1 λοχαγός 3 ίλαρχοι(μεταξύ των οποίων ο κ. Ιωάννης Αλμπάνης ) και 1 υπολ/γός.
Καταδικάσθηκαν πρωτοδίκως όλοι τους την 10/8/1975 και στο Αναθεωρητικό δικαστήριο από 12-22/1/1976 ο τότε ίλαρχος κ. Ιωάννης Αλμπάνης αθωώθηκε (προφανώς γιατί ως προφυλακισμένος για την Καλαβρού δεν συμμετείχε στο ”κίνημα πουζάμας” , το οποίο οι αναθεωρητές ανώτατοι στρατοδίκες δεν θεώρησαν ότι ήταν ”μαγειρεμενο”’ από τον τότε ΥΠΕΘΑ αείμνηστο ευπατρίδη Ευάγγελο Αβέρωφ, -όπως διατείνεται ο κ. Αλμπάνης -,την μνήμη του οποίου προσβάλλει και τυμβωρυχεί.
Μια επιφύλαξη ας έχουμε στις ομολογίες των κατηγορηθέντων και καταδικασθέντων (εξ επαγγέλματος έχω αυτήν την ”διαστροφή”).
Καλή εβδομάδα.
Ρώτησα τον κ. Ι. Αλμπάνη για το σχόλιο του ΣΑΝ και απάντησε ως εξής:
ΣΑΝ.
1.Οταν στρεφεις τον πυργίσκο τού αρματος που έχει πολυβόλον 0.50 χιλ.ο λαιμός της κοπελας θα διελύετο και ούτε ιχνος θ’ ανευρίσκετο πράγμα που δεν εγένετο διό διεξαχθείσης νεκροτομής αυθημερον απο τον καθηγητής ιατροδικαστικής τού ΚΠΑ Αγιουτάντην η οποία απεδειξεν ότι:
.α.Η σφαίρα προηρχετο εξ αποστραγγισμού εις ένα μπαλκόνι άρα όχι δόλος.
.β.Η σφαίρα προηρχετο απο οπλον 0,45 χιλ το οποίον εκ συνθέσεως ουδείς εκ των αρματων των ΤΘ εφερεν ουτε ο ιδιος ουτε ετερος Μαυροσκούφης άρα ο ιδιος ουδεμίαν άμεσον σχεσιν με τον θανασιμον τραυματισμόν.
.γ.Μία ομαδα πεζικού επί ΤΟΜΑ εκ τού Μηχ.Ταγματος Πεζικού Χαϊδαρίου τεθείσα υπο Διοικησιν του την πρωϊαν της 21ης Απριλίου χωρίς κάν να τους γνωρίζει έφερεν οπλον με 0,45 χιλ.(ΤΟΜΣΟΝ) και ως εδείχθη εις το αρχικόν Πενταμελές Εφετείον εξ αυτού προήλθεν ηεξωστραγγισθείσα σφαίρα των 0,45 χιλ. πυροβολήσαντος τού επικεφαλής τού ΤΟΜΑ εφ.Λοχίου (αγνωστων στοιχείων) προς εκφοβισμόν εις τον αέρα μετά την 18.00 ώραν.
2.Ο μοναδικός μαρτυς ο οποίος ενεπλεξεν το ονομα τού Αλμπανη εις το εν λογω ατυχές περιστατικόν ήτο ενας εφεδρος Αξιωματικός ο οποίος ψευδώς καταθετων είπεν ότι «ΜΙΑΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 21ην ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΗΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΛΜΠΑΝΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΝΑ ΛΕΓΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΠΥΡΓΙΣΚΟ ΤΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ».
Όμως εκ του Αντιγραφου Φύλλου Μητρώου τού εν λόγω Αξιωματικού προεκυπτεν ότι τον χρόνον αυτόν δεν υπηρετουσε στο ΚΕΤΘ/ΓΟΥΔΗ αλλά ήτο εις την Ορεστιαδα και συνεπώς δεν ηδύνατο ν’ ακούση.
Όλα τά ανωτέρω συνετεινον παρα το τότε ηλεκτρισμένον αντιαπριλιανόν κλίμα το 5αμελες Εφετείον να μετατρέψη την κατηγορίαν και αντί ισοβίου καθείρξεως επεβαλεν 5,5 ετη με άλλην κατηγορίαν η οποία αχθείσα εις τον Αρειον Πάγον ανηρεθη υπο της Ολομε-λείας.Γενομενης και παλιν της Δικης διότι ουδέν στοιχείον ΑΜΕΣΩΣ αφεώρα τον Ιλαρχον τού επεβληθη παρασκηνιακώς εικονικη ποινή 3 ετών μόνον και μόνον επειδή ήδη ειχε εκτίσει και με αιτιολογικόν ότι ως επικεφαλής τού συγκροτήματος ΤΘ-ΤΟΜΑ έφερεν Διοικητικήν ευθύνην.
Εις ότι αφορά εις την Πυζαμαν δεν ηθωώθη απο το Αναθεωρητικόν Δικαστήριον αλλά απο το πρωτον Στρατοδικείον διότι ουδέν στοιχείον τον εφερεν συμμετέχοντα.
Αγαπητές Ανιχνεύσεις ,όσα έγραψα προκύπτουν από στοιχεία που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και το διαδίκτυο και ο κ. Αλμπάνης δεν έχει παρά να ”διαμαρτυρηθεί” για την διόρθωσή αυτών των επιβαρυντικών στοιχείων .
Προσωπικά -ως σχετικός και με την νομική επιστήμη και πράξη -θα ήθελα να σας-μας αποστείλει και τις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις (των 3 ετών για την Καλαβρού και την αθώωσή του για την ”πυζάμα”) .
Οι δικαστές δεν δικάζουν παρασκηνιακώς και πάντα αιτιολογούν τις αποφάσεις τους και απαλλάσσουν λόγω αμφιβολιών τους εκ παραδρομής ή εκ λάθους παραπεμφθέντες, όπως υπονοεί ο κ. Αλμπάνης , ο οποίος δεν επανέλαβε τη φήμη των ”χουντικών” για ” μαγείρεμα ” του κινήματος του 1975 από τον Αβέρωφ.
Υ.Γ Και επειδή ήταν αναγνώστης και συνδρομητής της 4ης Αυγούστου (και εγώ την διάβαζα περιοδικώς) -δεν σας είπε , εκτός αν δεν ερωτήθηκε-τον εκδότη της εφημερίδος αυτής , που δεν ήταν άλλος από τον γνωστό 84χρονο πια δικηγόρο Κων/νο Πλεύρη ,που ήταν το δεξί χέρι του Λαδά , ο οποίος ήθελε να μετεξελιχθεί η ”επανάσταση ” σε καθεστώς σαν του Μεταξά ,γιαυτό και στο τέλος του 1968 ”φυγαδεύτηκε” από το Υ.Δ.Τάξεως ,στο οποίο ήταν γενικός γραμματεύς από την επομένη της 21 Απριλίου 1967.
ΤΕΛΟΣ ,ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΤΕ ΣΤΟΝ Κ.ΑΛΜΠΑΝΗ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΟΥ .
Εσείς κ. ΣΑΝ τι δουλειά κάνατε επι δικτατορίας;
Στον καφέ που κάποτε πρότεινα να πιούμε θα τα πούμε, αν και γνωρίζετε και την ηλικία μου-την γράφει συχνά και ο υβριστής μου κ. Επισκέπτης (που την έμαθε από το φέϊς μπουκ ) ,όπως γνωρίζετε και το επάγγελμα και τις γνώσεις μου .
Καληνύχτα
Δε έχω λογαριασμό σε κανέναν μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Για πολλοστή φορά (μα καλά, τίποτε δεν θυμάσαι; ) θα σού υπενθυμίσω ότι εσύ έγραψες εδώ μέσα ότι τελείωσες το σχολείο το 1961. Είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς το ελάχιστον τής ηλικίας σου, διότι δεν είναι καθόλου βέβαιον, δι ευνοήτους λόγους, ότι τότε ήσουν μόνον 18;
εάν είχες υπηρετήσει, και είχες μυαλό χωρίς αγκυλώσεις, θα καταλάβαινες αυτά που απάντησε ο τεθωρακισμένος.
Επίσης να σου αναφέρω ότι ο Ντερτιλής μέχρι που πέθανε δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι “εκτέλεσε” τον Μυρογιάννη, και σε ρωτώ ένας μυημένος ψυχή και σώμα τη Αξιωματικός στις αρχές της 21ης Απριλίου. που είχε λαμπρό παρελθόν από τον πατέρα του, και μάχιμος, θα κόλωνε να παραδεχθεί, ότι για οποιοδήποτε λόγο εκείνη τη στιγμή “παραφέρθηκε” και δεν θα αναλάμβανε τις ευθύνες του!!
Εύγε στις “Ανιχνεύσεις” για την πρωτοβουλία της δημοσιοποιήσεως σημαντικών μαρτυριών, που θα μας βοηθήσουν στην καλύτερη και πληρέστερη κατανόηση της ιστορίας μας.
Και μακάρι να έχουμε ανάλογες σειρές δημοσιευμάτων και για άλλες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, χωρίς να περιοριζόμαστε απαραιτήτως στον ελληνικό χώρο (εννοώ τα Βαλκάνια, από τις εξελίξεις στα οποία ο κ. Σαββίδης έχει και πολλές προσωπικές εμπειρίες).
Ιδιαιτέρως ερεθιστική – παρότι άκομψη – ήταν η κριτική του “Λούμπεν”. Έχει ενδιαφέρον, δηλαδή, να μελετήσουμε αν και γιατί το αντικομμουνιστικό αίσθημα ήταν υπέρτερο του αντιτουρκικού, τα κρίσιμα εκείνα χρόνια, τουλάχιστον σε ορισμένους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους.
Αυτή είναι μια παράλληλη και εκτενής συζήτηση (ίσως και πρόωρη, προτού ολοκληρωθεί η αφήγηση του κ. Αλμπάνη), που δεν μπορεί να διεξαχθεί στον περιορισμένο χώρο των σχολίων, απλώς θα καταφύγω σε δυο γενικές, αντιφατικές παρατηρήσεις, προκειμένου να αποφύγουμε υπεραπλουστευτικές ερμηνείες:
(α) Ο Ντερτιλής είχε ενεργό δράση στις εχθροπραξίες επί της μεγαλονήσου, το 1964.
(β) Στα πρακτικά του (ανεκδιηγήτου) πολεμικού συμβουλίου της 20ης/7/1964 (που έφερε στο φως της δημοσιότητος ο Παπαχελάς), ο μόνος που επιμένει μετ’ επιτάσεως για πόλεμο – μετά την αρχική έκπληξη – είναι ο Ιωαννίδης!
Επομένως, το πρόβλημα προκύπτει συνθετότερο και μάλλον άπτεται περισσότερο της απρονοησίας και εγκληματικής ηλιθιότητος των τότε ιθυνόντων, παρά της ελλείψεως ζήλου.
ΥΓ1:
Το σχόλιο για το κλείσιμο της ΣΣΕ ήταν – επιεικώς – υπερβολικό και προσβλητικό.
Ας μην λησμονούμε ότι, εκτός του Ιωαννίδη, απόφοιτοί της υπήρξαν και οι Κατούντας, Κατσάνης, Κουρούπης, Καλμπουρτζής, Παπαμελετίου, Μπούτος, Σταυριανάκος (τυχαία σειρά αναφοράς), όπως και πλείστοι άλλοι, που στάθηκαν με ηρωισμό έναντι του “Αττίλα”.
Ή μήπως θα έπρεπε να καταργήσουμε το ΕΜΠ, επειδή έδωσε πτυχίο στον Τσίπρα, που δεν είχε καν ιδέα για τις μοίρες του κύκλου;
ΥΓ2:
Τείνω να πιστέψω ότι η λατρεία του “Σ.Α.Ν.” προς τον πρεσβύτερο Καραμανλή και τον καραμανλισμό έχει θρησκευτικές και όχι πολιτικές προεκτάσεις (όπως ως θεός λατρεύεται ο Στάλιν από τους κομμουνιστές)!
Δεν εξηγούνται αλλιώς οι ανοίκειες επιθέσεις του προς όποιον ασκήσει κριτική κατά του Καραμανλή, με αποκορύφωμα τώρα να αξιώνει κατάθεση δικαστικών αποφάσεων από κάποιον που τόλμησε να εκφέρει μη αρεστή αξιολογική κρίση για τον Αβέρωφ!
Έλεος!!!
Θα με δικαιολογήσετε πλήρως εάν διαβάσετε την απάντηση προς το σχόλιό μου του κ. Αλμπάνη δια των Ανιχνεύσεων.
Σε κάθε περίπτωση με αυτά που γνωρίζω και έζησα ,ούτε παρασκηνιακώς δικάζουν οι δικαστές ,ούτε οι δημοκράτες πολιτικοί-όπως ο ευπατρίδης -ναι ο ευπατρίδης-Αβέρωφ μαγειρεύουν στρατιωτικά κινήματα για να ενοχοποιήσουν στρατιωτικούς – όπως ο κ. Αλμπάνης ,που καθομολογεί την στενή σχέση του και υποταγή στους Απριλιανούς δικτάτορες.
Δέχομαι τον αντίλογο σας για στάση και λάθη του αείμνηστου Καραμανλή , που εγώ δεν τα διαπίστωσα .
Ξέρετε ,είναι πάρα πολλοί οι Έλληνες που είναι υπερήφανοι γιαυτόν τον Καραμανλή, ο οποίος και δεν τους πρόδωσε και για την Ελλάδα μας ”στέγνωσε ”από άλλα συναισθήματα και προσέφερε ό,τι σήμερα έχουμε να υπερηφανευόμαστε ως κράτος και ως Έλληνες , χωρίς να διχάσει τον λαό και το έθνος ολόκληρο , όπως προκάτοχοι και σύγχρονοί του .
Τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν σωματικώς ,τον Καραμανλή τον δολοφονούσαν ηθικώς και πολιτικώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι από το 1961-1986.
Ήταν η ευχάριστη έκπληξη για την Πατρίδα μας και τα πολιτικά μας πράγματα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνος και φυσικά ”τον φύλαγε και ο Θεός” .
Τα στοιχεία μου τα γνωρίζετε . Αν όχι να τα ξαναγράψω, καληνύχτα.
@Κων/Νος Α. Καραγιαννίδης
“Επομένως, το πρόβλημα προκύπτει συνθετότερο και μάλλον άπτεται περισσότερο της απρονοησίας και εγκληματικής ηλιθιότητος των τότε ιθυνόντων, παρά της ελλείψεως ζήλου”
ας το δούμε λοιπόν αυτό καλύτερα. Το γεγονός ότι στο πολεμικό συμβούλιο ο Ιωαννίδης ήταν ο μόνος (όπως τονίζεται κι εσείς) ο οποίος ζήτησε πόλεμο, δείχνει ότι όλοι οι υπόλοιποι εκεί μέσα (στρατιωτικοί ανεξαιρέτως αν δεν κάμω λάθος) ήταν είτε δειλοί, είτε ανίκανοι να προετοιμάσουν την χώρα καταλλήλως για ένα ενδεχόμενο το οποίο φυσικά φάνταζε απολύτως πιθανό, είτε προδότες και συνεργάτες των αμερικανών των οποίων η μόνη έγνοια εκείνη την στιγμή ήταν να αποφευχθεί ο πόλεμος.
Καταμετράτε όσους στάθηκαν με ηρωισμό στον Αττίλα αλλά δεν αναφέρεστε στην μάζα των αξιωματικών (ειδικά των κατώτερων) η οποία αντί να εξαφανίσει τον Ιωαννίδη αλλά και τους Μπονάνο/Αραπάκη δεν έκαμε τίποτα.
Μια έως τώρα κάπως άγνωστη πτυχή της επταετίας, είναι ο ρόλος των χαμηλώτερων αξιωματικών οι οποίοι ήταν και οι πλέον φανατικοί “επαναστάτες”. Αυτούς ακριβώς προσεταιρίστηκε ο Ιωαννίδης και στέριωσε το πραξικόπημά του καταφέρνοντας να διατηρήσει τις προετοιμασίες μυστικές.
Αυτοί οι τζάμπα μάγκες ήταν πρόθυμοι να προβούν σε πλείστα όσα ανομήματα καταχρώμενοι την εξουσία των “πολεμώντας ηρωικά” τους… κομμουνιστές και άλλα φαντάσματα αδιαφορώντας παράλληλα για τους πραγματικούς εχθρούς που μπήκαν στην Κύπρο.
Πολύ εύκολα λοιπόν ο Έλλην αξιωματικός στρέφει τα όπλα κατά αόπλων και πολύ δύσκολα κατά εχθρών. Ο αριθμός εξάλλου των στρατιωτικών κινημάτων είναι αποκαλυπτικός. Έστω και εάν ένα και μοναδικό στρατιωτικό κίνημα έσωσε την χώρα και της επέτρεψε να διπλασιάσει την επικράτειά της και αυτό γιατί ήταν και το μοναδικό το οποίο παρέδωσε την εξουσία σχεδόν αμέσως και οικειοθελώς στον Εθνεγέρτη.
Λυπούμαι πολύ, αν και σας εκτιμώ, οφείλω να επιμείνω στο αρχικό μου σχόλιο.
Αλίμονο αν συμφωνούσαμε όλοι σε όλα, αγαπητέ, ο κόσμος θα ήταν πολύ ανιαρός! Και – ευτυχώς – η διαφωνία με κάποιον δεν συνεπάγεται άρση της εκτιμήσεως προς αυτόν.
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή κι εγώ εκτιμώ τις παρεμβάσεις σας, εξεπλάγην από τον αφορισμό για την ΣΣΕ και την αντιμετώπισή της με την μέθοδο θεραπείας του πονοκεφάλου δι’ αποκεφαλισμού!
Αν εξαιρέσουμε αυτήν την αποστροφή, η ουσία του αρχικού σχολίου σας ήταν άξια προβληματισμού, το δήλωσα εξ αρχής. Εις επίρρωσίν της, θα προσέθετα και ότι ενώ υπήρχαν επιτελικά σχέδια για αντιμετώπιση εσωτερικών καταστάσεων, η σοβαρή επιτελική μελέτη της τουρκικής απειλής και ο αναπροσανατολισμός των δυνάμεών μας προς ανατολάς συνέβη μόνο μετά το 1974!
Απλώς θέλησα να εισαγάγω κάποιες πρόσθετες παραμέτρους στην διερεύνηση του φαινομένου. Για παράδειγμα:
* Ήταν η τάση εσωτερικών αναμείξεων του στρατού στην πολιτική απότοκος του γενικότερου τρόπου ανατροφής των αξιωματικών ή σχετιζόταν με το εντόνως διχαστικό κλίμα της ελληνικής κοινωνίας, μετά το 1915 και την απουσία στιβαρών θεσμών, που δημιουργούσαν εύφορο κλίμα για “διορθωτικές” παρεμβάσεις;
* Μπορούμε να θεωρήσουμε τον προσανατολισμό αξιωματικών προς τον – εκάστοτε, υπαρκτό ή φανταστικό – “εσωτερικό κίνδυνο” χαρακτηριστικό που αντιδιαστέλλεται στην πρόθεσή τους να αντιμετωπίσουν έναν εξωτερικό εχθρό; Διότι δύο εκ των εμβληματικοτέρων κινηματιών του περασμένου αιώνα (Πλαστήρας, Κονδύλης) υπήρξαν μπαρουτοκαπνισμένοι σε πολέμους αξιωματικοί, χωρίς η μια ιδιότητα να αναιρεί την άλλη.
Όσο για την μη αντίδραση των αξιωματικών υπό τον Ιωαννίδη, μετά την εισβολή των Τούρκων του 1974, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ο στρατός δεν είναι φοιτητικός σύλλογος, περιβάλλον, δηλαδή, που ευνοεί σπασμωδικές αντιδράσεις.
(α) Ως αυστηρώς ιεραρχικό σώμα, απαιτείται κάποια στιβαρή διοίκηση για την οποιαδήποτε κίνηση. Και η ψυχολογική κατάρρευση Ιωαννίδη, μετά την διάψευση των φαντασιώσεών του για την Κύπρο στερούσε την ομάδα του από την φυσική της ηγεσία.
(β) Η κίνηση της 21ης Απριλίου προετοιμαζόταν μεθοδικώς για έτη, ενώ και το δίκτυο Ιωαννίδη ήταν καλώς οργανωμένο εξ αρχής, για μια πιθανή ανατροπή Παπαδόπουλου. Άλλα σενάρια, όμως, δεν είχαν εξετασθεί και άνευ προετοιμασίας και προϋπαρχόντων σχεδίων, δύσκολο να υπάρξει αποτέλεσμα.
Θα αναφέρω κι άλλο, πιο πρόσφατο, παράδειγμα. Για πολλούς αξιωματικούς, που έχω γνωρίσει, η χειρότερη ημέρα της καριέρας τους ήταν η ατιμωτική εξέλιξη της κρίσεως των Ιμίων. Πρέπει να συναγάγουμε ότι φοβήθηκαν, επειδή δεν στασίασαν κατά της τότε στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας;
“Όσο για την μη αντίδραση των αξιωματικών υπό τον Ιωαννίδη…”
θα σχολιάσω από αυτό το σημείο, διότι όσα προηγούνται και ειδικά τα ερωτήματα αξίζουν μια ευρεία περαιτέρω συζήτηση καθότι δεν αφορούν μόνο την ιστορία αλλά και το μέλλον της χώρας.
Θα διαφωνήσω σχετικά με το αίτημα της πειθαρχίας. Αυτό ακυρώθηκε κατά την αρχή αλλά και στο τέλος της επταετίας (μετά το Πολυτεχνείο αλλά και μετά την εισβολή) από τους ίδιους τους αξιωματικούς (κυρίως τους κατώτερους, δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησε ως χούντα των συνταγματαρχών και όχι των στρατηγών). Ήταν συνεπώς το ιδεολογικό εκείνο το στοιχείο το οποίο έλεγχε τις κινήσεις και απέτρεπε τις αντιδράσεις και αυτό το ιδεολογικό σε ιδιαίτερη σχέση με το κατεξοχήν καθήκον των ενόπλων δυνάμεων να προασπισθούν την ακεραιότητα της πατρίδας οφείλει να αποτελεί το κριτήριο. Ήταν επίσης όμως, και αυτό βαραίνει απείρως περισσότερο, η ψυχολογία του εύκολου στόχου ο οποίος με την αδυναμία του να αντιδράσει, ξυπνά τα κατώτατα ένστικτα σε δειλούς και μέτριους ανθρώπους και πολλαπλασιάζει το μέγεθος της αδικίας και εν τέλει προδοσίας.
Η αναφορά στα Ίμια οφείλει να αναλυθεί περισσότερο. Ο Πάγκαλος κάποια στιγμή αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει άλλη αντίδραση από την ελληνική πολιτική ηγεσία διότι οι ένοπλες δυνάμεις ήταν ουσιαστικά απούσες από το πεδίο. Η ορθότητα αυτού του ισχυρισμού οφείλει να ελεγχθεί.
Έχετε δίκαιο για την θραύση της ιεραρχικής αλυσίδος (και ήταν ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα της περιόδου, που υπονόμευσε την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων, με ολέθριες συνέπειες στην Κύπρο), μόνο που η θραύση αυτήν δεν οδήγησε σε αυτονόμηση κάθε κρίκου, αλλά σε μικρότερες αλυσίδες.
Οι συνωμότες λοχαγοί ήταν απολύτως πιστοί στον Ιωαννίδη (όπως και οι συνωμότες συνταγματάρχες στον Παπαδόπουλο), μπορεί να μην σέβονταν την ιεραρχία γενικώς, αλλά παρέμεναν αφοσιωμένοι στον αναγνωριζόμενο ως αρχηγό τους.
Και αυτό, βεβαίως, είναι ένα ζήτημα προς εξέταση. Πώς και γιατί ένας αξιωματικός θέτει υπεράνω του όρκου του προς την πατρίδα την προσήλωση σε μία φράξια. Για να αναδείξει το (δειλό) “εγώ” του; Επειδή έχει την ψευδαίσθηση ότι έτσι υπηρετεί καλύτερα την πατρίδα; Δεν έχω σαφή απάντηση…
ΥΓ:
Όσο για τον Πάγκαλο, έχει εκφέρει τόσες ασυναρτησίες για τα Ίμια, προκειμένου να δικαιολογήσει τα δικά του λάθη, που πλέον δεν τον λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψη.
Για εκτενέστερο σχολιασμό επί του τακτικού/επιχειρησιακού σκέλους, σας παραπέμπω σε παλαιότερο άρθρο.
https://kak-ies.blogspot.com/2022/02/blog-post.html
Εκεί περιέχεται και η επίσημη αναφορά του ΓΕΝ για την κινητοποίηση των ναυτικών δυνάμεων των δύο αντιπάλων.
ακόμη δεν έχετε καταλάβει ότι για να έχουν λόγο ύπαρξης οι ολετήρες του έθνους συντηρούν με κάθε τρόπο τον εθνικό διχασμό από την εποχή του Βενιζέλου έως σήμερα..
Κύριε ΣΑΝ ως δάσκαλος στην αρχή, αξιωματικός της αστυνομίας στη συνέχεια (και επι δικτατορίας) και νομομαθής αργότερα, θα γνωρίζετε ότι στο παρασκήνιο η δικαστική εξουσία (ανυπόληπτη σήμερα) συναλλάσσεται με την πολιτική. Αν υποστηρίζετε το αντίθετο τότε δεν έχετε καταλάβει τίποτε απο την μακράν παραμονή σας στο Σώμα.
Επίσης, θα γνωρίζετε ότι και ο “Ευπτρίδης” και ο ¨Εθνάρχης” υπονόμευσαν την Κύπρο. Κατά την διάρκεια της έρευνας αυτής θα έρθουν στο φως στοιχεία που θα σας κάνουν να τρίβετε τα μάτια σας.
Να είστε πιο συγκρατημένος στην επιθετικότητά σας.
Επιπλέον:
Τι ισχύει:
– Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του
Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/
– Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις,
μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.
Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/
[…] Πηγή […]
Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. ΣΑΝ έχει δίκιο. Η μαρτυρία είναι ελλιπής χωρίς την αναφορά στην δολοφονία της Μ. Καλαβρού.
Διαβάζοντας το σχόλιο του κ. ΣΑΝ έμεινα άναυδος, διαβάζοντας, ότι καταδικάστηκε για δολοφονία κι η ποινή ήταν 5,5 χρόνια κάθειρξη. Η απάντησή του κ. Αλμπάνη εξηγεί εν μέρει κάποια πράγματα, αλλά προσωπικά δεν θεωρώ παράλογη την παράκληση του κ. ΣΑΝ για περισσότερες λεπτομέρειες ως προς τις δικαστικές αποφάσεις, που αφορούν τον κ. Αλμπάνη. Ίσα-ίσα αυτή είναι μία χρυσή ευκαιρία ν’ απευθυνθεί στο πανελλήνιο.
Επειδή ως γνωστόν η αναγνωσιμότητα στην Ελλάδα βρίσκεται στο ναδίρ, προτείνω κ. Σαββίδη η πολύτιμη μαρτυρία του κ. Αλμπάνη να συνοδευθεί και με μία συνέντευξη, ώστε να την πληροφρηθεί ακόπως όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση, πως κανείς από τους συνσχολιαστές δεν σχολίασε την ανάμειξη του Ζ. Αλαζράκη στα γεγονότα. Νομίζω, ότι ασχολούμαστε με το δέντρο και δεν βλέπουμε το δάσος.
Φιλικά.
Αγαπητές μου ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ και αγαπητέ κύριε Σαββίδη, χαίρομαι που εσείς απαντήσατε στο ερώτημα σας τι δουλειά έκανα κατά την δικτατορία-στην οποίαν -και προ αυτής- σας ενημερώνω πως ”έζησα με συμμετοχή σε μερικά” ιστορικά περιστατικά.
Δεν θα αντιδικήσω με κανένα -όπως με τον κ. Αλμπάνη (το δεύτερο μέρος της αφηγήσεώς του οποίου περιμένω με ενδιαφέρον ) ,εάν αναφέρεται σε γεγονότα και όχι σε εικασίες και χαρακτηρισμούς Ελλήνων πολιτικών στους οποίους (Καραμανλή και Αβέρωφ φερ’ειπείν) πίστεψαν όλοι οι Απριλιανοί προ της εκτροπής και η οποία -ας σημειωθεί- δεν θα επικρατούσε ”αν απλώς την 21η Απριλίου 1967 φυσούσαν με τα χνώτα τους” (ας πούμε ένα εκατομμύριο Αθηναίων) -όπως εξομολογήθηκε ο δυνατός ως ηγούμενος των τεθωρακισμένων κινηματίας(σωτήρας τότε για τους ”τυραννισμένους επί 2ετία Αθηναίους) – Στυλιανός Παττακός στην συνέντευξή του στον κ. Παπαχελά.
Όσο για τους φορείς της Δικαιοσύνης (αυτούς θα εννοείτε) -που δεν έχουν ανάγκη επαίνου ή ψόγου- λειτουργούν εδώ και 45 χρόνια όπως όλοι οι Έλληνες , οι οποίοι εθελοντικά υποτάχθηκαν (δυσκολότερα οι δικαστικοί ) σε πρωτόγνωρες για τον ελληνισμό ιδεολογίες και ιδεοληψίες και λίγο ως πολύ ”φοβήθηκαν” -ιδιαίτερα στις 10ετιες 1970 και 1980 -όταν ” έκανε εκκαθαρίσεις τους” η 17 Νοέμβρη ,ενώ τώρα απειλείται ευθέως από κάθε πονεμένο και πικραμένο.
Και να συνυπολογίζουμε ότι συνδικαλίζονται (δυστυχώς και κομματικά), έχουν προσωπικές και οικογενειακές ανάγκες και δεν τους βοηθούν στις αποφάσεις τους ούτε οι κρατικές ή ιδιωτικές υπηρεσίες και ιδίως οι φοβισμένοι και ιδιοτελείς μάρτυρες αι το κυριότερο δικάζουν -συνταγματικώς επιτρεπτά -κατά συνείδηση ,ενώ πρέπει να τους συγχαίρουμε ότι με ευρεία μόρφωση και ήθος μένουν σιωπηλοί ακόμη και στις κατά πρόσωπο ”ύβρεις ” από τον κ. Τσίπρα ,που ”τους εργαλειοποίησε” όταν ήταν πρωθυπουργός.
ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ -ΦΙΛΕ ,ΦΙΛΟΙ- ΔΕΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ .
ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ.
ΚΑΙ ”με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις ”.
Υ.Γ. Φρονώ πως η παράθεση των αληθειών μου -έστω-δεν είναι και δεν δείχνει επιθετικότητα. Γράφω και τα στοιχεία μου .
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.
Ο ΣΑΝ και η δικαιοσύνη του
https://www.anixneuseis.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%ac-%ce%bf-%ce%ac%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%ac%ce%b3%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bc%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82/
Γιατί σιωπά ο Άρειος Πάγος εμπρός στις αποκαλύψεις των ΝΥΤ;
November 5, 2024
Το μεγαλύτερο δημοσιογραφικό μέσο της υφηλίου, αφιερώνει 4000 λέξεις για να περιγράψει τις τρομακτικές καταγγελίες για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και ειδικά στην ελληνική δικαιοσύνη.
Στο αφιέρωμα, παρατίθεται επώνυμη καταγγελία σύμφωνα με την οποία ισχυρός οικονομικός παράγοντας επιχείρησε να χρηματίσει Έλληνα δικαστή, προκειμένου να πέσει στα «μαλακά» για σοβαρότατη υπόθεση στην οποία εμπλέκεται. Αναφέρεται μάλιστα και η εμπλοκή του εισαγγελέα υιού του δικαστή.
Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, αυτό το άρθρο των New York Times θα είχε προκαλέσει γενικό συναγερμό στην ηγεσία της δικαιοσύνης. Ήδη θα είχαν κληθεί οι καταγγέλλοντες για να κατονομάσουν τον δικαστή και τον εισαγγελέα. Αυτόματα, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα είχε διατάξει έρευνα για την συγκεκριμένη υπόθεση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν όντως υπήρξε μεροληπτική στάση υπέρ του καταγγελόμενου.
Πρακτικά, θα είχαν σηκωθεί τα μολύβια και τα ανώτατα κλιμάκια της δικαιοσύνης θα ασχολούντο μόνο με τις συγκεκριμένες καταγγελίες μέχρι να διαπιστωθεί η αξιοπιστία τους.
Μέχρι αυτή τη στιγμή λοιπόν δεν έχει γίνει τίποτα τέτοιο. Γεγονός που εκθέτει όχι μόνο την πατρίδα μας, αλλά και προσωπικά την πρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Κλάπα και την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Αδειλίνη.
Ανιχνεύσεις μου -το μου το αισθάνομαι μια 10ετία τώρα, πέραν της πολύχρονης γνωριμίας μου με την ”ψυχή” σας -παραπέμπετε σε άρθρο της 3/11/’24 του ιστότοπου news break ,ιδιοκτησίας του άσπονδου φίλου της Νεοδημοκρατικής κυβερνήσεως και του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη κυρίου Ιωάννη Φιλιππάκη (εκδότη Δημοκρατίας και Εστίας)-, χωρίς να έχει αναρτηθεί το ενδιαφέρον άρθρο των Ν.Υ.Τ, που αναφέρει (υπαρκτά;) ονόματα εμπλεκομένων .
Δεν είναι νωρίς μετά 2ήμερο σήμερα 5/11/’24 από την δημοσίευσή του -να αναμένουμε αντιδράσεις από την Εισαγγελία ,που είναι αρμόδια για την έναρξη των όποιων δικαστικών ενεργειών της σημερινής Δικαιοσύνης μας -που δεν είναι χειρότερη του παρελθόντος- ;.
Υ.Γ Ως ”παλαιός” δεν έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη σε δημοσιεύματα, αρκετά από τα οποία δεν επιβεβαιώνονται από τους δημοσιογράφους που καλούνται , επικαλούμενοι τις μόνιμα απόκρυφες πηγές τους.
Και ”για να πω την αμαρτία μου” εξετάζω διπλά τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου.
Δεν είμαστε έθνος ανάδελφον ,για να θυμηθούμε και -τον κύριο με κεφαλαία -αείμνηστο Σαρτζετάκη;;;.
Αναμένεται η δημοσίευση με τα στοιχεία των Ν.Υ.Τ. και
θεωρώ καλόπιστη την ανταλλαγή των ”αληθειών” μας.
Απολογούμαι που δεν συνέχισα να διαβάσω ολόκληρη την ανάρτηση των Ανιχνεύσεων και αρκέσθηκα στο δημοσίευμα του news break.
ΟΜΩΣ, όμως, το διάβασα και ”έμπλεξα” με την υπόθεση του πλοίου ΝΟΟΡ 1 , που άρχισε το 2014 και εκδικάσθηκε και σε δεύτερο βαθμό -από την αδιάφορη λέμε τώρα-Δικαιοσύνη μας και για την οποίαν υπόθεση ασχολήθηκε και ο Αμερικανός δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ , ο οποίος δημοσίευσε στο περιοδικό new republic άρθρο με τίτλο ”the vampire ship”.
ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΤΑΤΣΚΟΠΕΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣΩ.
Σκέφτομαι μόνο πόσο -και με πόσους λειτουργούς και υπαλλήλους της-απασχολούμε την ελληνική δικαιοσύνη με τέτοιες υποθέσεις και δεν της μένει καιρός για ταχεία εκδίκαση των υποθέσεων των Ελλήνων κατά Ελλήνων.
Υ.Γ Αθλητικός-οικογενειακός ανταγωνισμός Μαρινάκη-Καρυπίδη ,καλά ξεμπερδέματα (η χαρά των συνηγόρων τους).
Και πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις ήλθε και η ανακοίνωση για αυτήν την υπόθεση της δικηγόρου του Βαγγέλη Μαρινάκη Εύας Παναγιώτου (οράτε οι ενδιαφερόμενοι στο διαδίκτυο).
Αύριο θα έχουμε και την ανακοίνωση της οικογένειας Καρυπίδη και η Δικαιοσύνη εν Ελλάδι, ή αλλαχού θα τους περιμένει καθημαγμένους οικονομικά, ιδιαίτερα τους με επώνυμο Καρυπίδη.
Μάλλον ήταν ατυχές το παράδειγμα ”για τα χάλια της Δικαιοσύνης μας ”, όπως προκύπτει από την ανακοίνωση.
ΣΑΝ σου έδωσα μια φιλική συμβουλή. Να είσαι λίγο μαζεμένος σε όσα λες. Είσαι, γενικώς, εντελώς αλλού.
Απολογούμαι ,θα μπορούσα να μη γράψω την τελευταία φράση στην τρίτη συνεχόμενη απάντησή μου , η οποία όπως τώρα την βλέπω ήταν περιττή και ολίγον αγενής. Και πάλι απολογούμαι.
Πάντως νομίζω πως δεν είμαι εντελώς αλλού (όταν λέω ή γράφω) ,γιατί πιστεύω ότι τίποτε και σε κανένα -και στο δικό μας- το κράτος , δεν γίνεται εκτός πολιτικής (νομιμότητος ή σκοπιμότητος ) και ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη .
Στις Αστικές Δημοκρατίες όμως , πρέπει να -και- θέλουμε οι συνταγματικά κατοχυρωμένοι κρατικοί θεσμοί ΚΑΙ να λειτουργούν καλά ΚΑΙ να μη γίνονται βορά των πολιτών ,γιατί αυτοί οι θεσμοί θα λειτουργήσουν σε κάθε εκτροπή .
Να θυμίσω ,εν τέλει, ότι και στην εφτάχρονη δικτατορία , οι πολίτες κατήγγειλαν στη Δικαιοσύνη και δικάζονταν από την Δικαιοσύνη για υποθέσεις τους, αλλά η Δικαιοσύνη δεν είναι υποχρεωμένη πουθενά να κάνει δικαστικό Κίνημα, οι δε φορείς τους όταν τολμούν , όπως ο αείμνηστος Μιχαήλ Στασινόπουλος , Προέδρος του Σ.τ.Ε -και προσωρινός Πρόεδρος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας μας μετά το δημοψήφισμα του 1974- ακυρώνουν νομικές πράξεις και της δικτατορίας (Ιούνιος 1969) και φυσικά να ”αφυπηρετούνται”προώρως.
Υ.Γ Δεν ξεχνάω και την πρώτη αγάπη μου το δασκαλίκι .
Καλή συνέχεια και κάθε καλό .
Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα Τέμπη και όσα έχει πει η Ευρωπαία Εισαγγελέας είναι αποκαλυπτικά και “για την κατάσταση της δικαιοσύνης μας”.
Το Ευρωκοινοβούλιο απλώς στηρίζει -αυτό δα έλειπε- την ευρωπαία εισαγγελέα και ζητεί πολιτική (όχι ποινική, γιατί δεν τους πέφτει ο λόγος) λογοδοσία στα Τέμπη και -όπως και εσείς γνωρίζετε -η εισαγγελέας ενδιαφέρεται γιατί δεν υλοποιήθηκε εγκαίρως η από το 2014 Σύμβαση 717 με ευθύνη τριών (Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Ν.Δ ) διαφορετικών κυβερνήσεων από τότε ,η δε δική μας Δικαιοσύνη πρόκειται να δικάσει τους υπευθύνους για την καθυστέρηση , οι δε αυτοί υπεύθυνοι δεν κατέθεσαν ότι ”διατάχθηκαν” από τους πολιτικούς(πρωθυπουργούς-υπουργούς ) να μη ολοκληρώσουν το έργο που ανέλαβαν με την 717 Σύμβαση.
Να είστε-είμαστε βέβαιοι ότι αν κατέθεταν εναντίον των πολιτικών η Δικαιοσύνη δεν θα τους εξαιρούσε από την δίκη.
Υ.Γ Λάσπη πάντα υπάρχει ,αλλά δεν τη ρίχνουμε σε όποιον περνάει από μπροστά μας.
Όντως είσαι αλλού γι αλλού. Την μία φανατικός οπαδός τής Ευρώπης “ΜΑΣ” και την άλλη κατηγορείς την Ευρωβουλή, η οποία -και καλώς- στήριξε την Ευρωπαία εισαγγελέα. Αυτό που ζητά η τελευταία είναι καταργηθεί το άρθρο 86 τού Συντάγματος, ένα άρθρο-σκάνδαλο, που κάνει την χώρα μας λατινοαμερκάνική μπανανία. Αν κατέθεταν εναντίον των πολιτικών, θα δικαζόταν, ΑΝ ΤΟ ΕΝΕΚΡΙΝΕ Η ΒΟΥΛΗ. Αυτό προσπαθεί να καταργήσει η Ευρωπαία Εισαγγελεύς, όπως και η Κυρία Καρυστιανού με τον δικό της αγώνα.
Να θυμίσουμε ότι το άρθρο 86 του Συντάγματος αλλάζει μόνο με την ψήφο βουλευτών και με αυξημένη πλειοψηφία και ο όποιος κύριος ή κυρία ούτε απευθύνθηκε για αλλαγή του σε όλους τους Έλληνες βουλευτές και όσοι από αυτούς δηλώνουν ότι την συμπαθούν σαυτό το σημείο διαφωνούν μαζί της .
Ε.. και η όποια ”πονόψυχη” Ευρώπη που ”μας τα λέει ”και αυτή , δεν μπορεί να υποχρεώσει την ελληνική Βουλή να αλλάξει το άρθρο 86 του Συντάγματος ,οπότε και γιαυτό το θέμα ν’άχαμε να λέγαμε.
Από έναν βλάκα μόνο βλακείες θα διαβάσεις/ακούσεις, τι άλλο; Στους βο(υ)λευτές ν’ απευθυνθούν, δηλαδή αυτούς που ακριβώς βολεύει το άρθρο;
Κι εσύ, ως αεί πυγολείκτης τού πολιτικού συστήματος και δη τού κόμματός σου, εξακολουθείς να ειρωνεύεσαι μία σωστή προσπάθεια που γίνεται, να απαλλαγούμε απ΄ αυτό το άρθρο, που μάς έχει κάνει Αργεντινή του 2000. Ίχνος αξιοπρέπειας δεν έχεις.
Όλοι συμφωνούμε να απαλλαγούμε από το άρθρο 86 του Συντάγματος .Ποιος όμως θα το καταργήσει εκτός των βουλευτών ;.
Οι κάργες που κανείς δεν τις ακούει; .
Ας κατεβούν από τα σύννεφα όσοι ακόμη κατοικούν εκεί .
Έχουμε Σύνταγμα και Βουλή , που λειτουργεί αδιατάρακτα με διαδοχικές κυβερνήσεις εδώ και πενήντα χρόνια.
ΝΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΠΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΝΑΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ .
[…] Α’ ΜΕΡΟΣ […]
[…] Α’ ΜΕΡΟΣ […]
[…] Α’ ΜΕΡΟΣ […]