Η Γερμανία θωπεύει τον Ερντογάν και θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της Ε.Ε. και της Κύπρου

Ανδρούλα Γκιούρωφ

Όταν τη δεκαετία του ’90 κατέρρεαν τα καθεστώτα των χωρών του σοσιαλιστικού μπλοκ, με πρώτη τη Σοβιετική Ένωση, η οποία παρέσυρε και τις άλλες σε ένα ξέφρενο ντόμινο, οι χώρες της Δύσης πανηγύριζαν πιστεύοντας πως έχει μπει οριστικά η ταφόπλακα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Με αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές έπαυε ή και μειώθηκε η επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης σε χώρες του τρίτου κόσμου ή και της Δύσης.

Ωστόσο, μετά από τόσα χρόνια, βλέπουμε να εξαντλείται και η προωθητική δύναμη της φιλελεύθερης δημοκρατίας στα καπιταλιστικά συστήματα. Οι λεγόμενοι δημοκρατικοί θεσμοί νοσούν. Οι κυβερνήσεις, αντί να κυβερνούν εφαρμόζοντας πολιτικές προς όφελος των μαζών, κυβερνώνται από τα μονοπώλια και την ολιγαρχία. Είναι υπόδουλοι του κεφαλαίου και μιας παρεξηγημένης οικονομικής ανάπτυξης, η οποία ενίοτε επιβαρύνει και είναι άκρως επιβλαβής στην ποιότητα της ζωής των πολιτών. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους κρατικούς και πολιτικούς θεσμούς έχουν φθαρεί σε τέτοιο σημείο, που η αμφισβήτηση και η καχυποψία κυριαρχούν. Ο λαϊκισμός, η ισοπέδωση, οι διάφορες μορφές αυταρχισμού, οι αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται με την επίκληση της οικονομικής σταθερότητας δεν έχουν καμιά απήχηση μέσα στις μάζες. Λειτουργούν σαν μυλόπετρες επιχειρώντας να εξαφανίσουν τις λαϊκές αντιστάσεις. Στις πλείστες των περιπτώσεων, το επιτυγχάνουν. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που μετατρέπεται: «όλοι είμαστε όμοιοι αλλά όχι ίσοι».

Μια Ενωμένη Ευρώπη με χάρτινα πόδια

Η Κύπρος εντάχθηκε στην Ε.Ε. προσδοκώντας και πιστεύοντας πως η ένταξή της σε αυτήν την ανομοιογενή ομάδα χωρών θα λειτουργήσει ως καταλύτης. Βρέθηκαν πολλοί πολιτικοί να παραμυθιάσουν τον λαό πως τα βάσανά μας με τους Τούρκους και την κατοχή θα τελειώσουν σύντομα. Τα χρόνια πέρασαν και περνούν, η προσμονή διαδέχθηκε την απογοήτευση και την οργή.

Η δεσπόζουσα θέση της Γερμανίας στην Ε.Ε. λειτουργεί ως μία αυταρχική ράβδος, παρασύροντας ομάδες χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις δείχνουν μια εξοργιστική δουλικότητα και υποτέλεια στη χώρα που προκάλεσε τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Όπως φαίνεται, δεν έχει ξεχάσει ποτέ το όραμα της Άριας φυλής «Deutschland Uber Alles» (Η Γερμανία πάνω απ’ όλους).

Και, δυστυχώς, είναι υπεράνω όλων. Τα οικονομικά σκάνδαλα, το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, παράνομες ενέργειες και μυστικές χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ φροντίζει να τα καλύπτει όπως τα γατιά την «τουαλέτα» τους. Ας μην ξεχνούμε πως πρώτη η Γερμανία φρόντισε να μεταφέρει με ειδική πτήση, να περιθάλψει και να χρηματοδοτήσει τον αντικαθεστωτικό Ναβάλνι, φανατικό αντίπαλο του Ρώσου Προέδρου και να υιοθετήσει όλους τους ισχυρισμούς και τις αιτιάσεις του περί απόπειρας εξόντωσής του.

Πρώτη και χειρότερη η Γερμανία της Μέρκελ και του μοχθηρού Σόιμπλε των εθνοκτονικών μνημονίων, στήνει πόδι και επιμένει σθεναρά εναντίον της επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Τα οικονομικά συμφέροντα και οι επενδύσεις είναι υπεράνω όλων. Ακόμα και των λεγόμενων αρχών της Ε.Ε. ότι όλα τα μέλη είναι ισότιμα. Μας μπουκώνουν και το παραμύθι πως τάχατες τα σύνορά της φτάνουν μέχρι την Κύπρο, αλλά ποσώς τους ενοχλεί πως η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη τον εποικισμό των κατεχομένων και της Αμμοχώστου παραβιάζοντας όχι μόνο τα ψηφίσματα των Ην. Εθνών αλλά και τη Χάρτα τους Διεθνούς Δικαίου που υιοθέτησε και η Ε.Ε. ότι ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου. Αυτό το έγκλημα πολέμου ποτέ δεν δικάστηκε ούτε και θα δικαστεί, όσο θα υπάρχουν οι σύμμαχοί της να συγκαλύπτουν τον αυταρχισμό της.

Με έναν εγκληματία πολέμου λοιπόν (την Τουρκία) παρακάθεται η Μέρκελ και συναγελάζεται με τον Ερντογάν αποδεχόμενη τα δώρα του στο «Λευκό Σεράι». Ένα προεδρικό μέγαρο, έκτασης 300.000 τ.μ. και 30 φορές μεγαλύτερο του Λευκού Οίκου, ενώ λέγεται πως είναι το μεγαλύτερο παλάτι που χτίστηκε στον κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια. Στα χρυσά παλάτια ζει ο Ερντογάν, και ο τουρκικός λαός στην ανέχεια και τη φτώχια.

Οι δε σχέσεις Μέρκελ – Ερντογάν είναι καλύτερες και από άριστες, ανεξαρτήτως τι δηλώνει το Βερολίνο για εσωτερική κατανάλωση και για να τηρεί τα προσχήματα απέναντι στις χώρες μέλη της, που υποφέρουν κάτω από την μπότα του κατακτητή.

Σήμερα οι πολίτες της Ε.Ε. βλέπουν μια Ενωμένη Ευρώπη με χάρτινα πόδια, και όχι ξύλινα, όπως χαρακτηρίστηκε παλαιότερα.

Οι κανόνες του χρήματος επιβάλλουν τα πολιτικά παιχνίδια και ο κόσμος μετατρέπεται σε μιαν απέραντη ζούγκλα, όπου επιβάλλεται ο νόμος του ισχυρού.

Γι’ αυτό βρισκόμαστε στα άκρα του αυταρχισμού και της εκτροπής, μακριά από αξίες και αρχές.

Οι ακρότητες της Τουρκία δεν ενοχλούν

Την ώρα που εμείς πανηγυρίζουμε για τα «καλά ψηφίσματα» του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ε.Ε., η Τουρκία συνεχίζει τις ακρότητες και τις έκνομες ενέργειές της.

Ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωνε την Πέμπτη -την ώρα που η νότια Τουρκία φλεγόταν από τις πυρκαγιές- ότι μέσα στο φθινόπωρο ετοιμάζεται μια «Διεθνής διάσκεψη» για τα Βαρώσια.

Όπως είπε ο Ταγίπ Ερντογάν, στα Βαρώσια θα κάνουν «ό,τι απαιτεί το διεθνές δίκαιο» και πως θα προχωρήσουν σε αυτά τα βήματα χωρίς να έχουν επιφυλάξεις.

Όπως φάνηκε από τη συνέντευξή του στο τουρκικό κανάλι ATV, o Τούρκος Πρόεδρος δεν πτοείται από τις αντιδράσεις «ορισμένων χωρών και οργανισμών», όπως χαρακτήρισε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την Ε.Ε. Εκθειάζοντας τον κατοχικό ηγέτη Τατάρ, είπε ότι στη Γενεύη στάθηκε όρθιος, έμεινε σταθερός και μετέφερε το μήνυμά μας στους ανθρώπους εκεί. «Τι είναι αυτό; Δύο κυρίαρχα κράτη. Δεν υπάρχουν άλλες παραχωρήσεις εδώ, τελείωσε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλα 50 χρόνια, τελείωσε. Ό,τι πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει τώρα», ανέφερε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Σε ερώτηση εάν αυτή η «διεθνής διάσκεψη» θα αφορά γενικότερα το Κυπριακό και την Ανατολική Μεσόγειο, ο Ερντογάν απάντησε θετικά αλλά είπε ότι θα δώσει κυρίως βάρος στα Βαρώσια.

Θέλουν να εθελοτυφλούν

Τον αυταρχισμό τον εντοπίζουμε και στα πρόσωπα των γνωστών πολιτικών και παρατρεχάμενων τους που ζητούν από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να πάρει «πρωτοβουλίες» για συνέχιση των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Μυξοκλαίνε πως φτάσαμε στο και πέντε της διχοτόμησης, και κατηγορούν όλους όσους τυγχάνει να μην υιοθετούν τις θέσεις του. Βέβαια, αντί να στρέψουν τα πυρά τους προς την Τουρκία και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους της, εισηγούνται και άλλες παραχωρήσεις. Όταν λένε η λύση να γίνει προς όφελος της Τουρκίας τι υπονοούν, όταν όλοι γνωρίζουμε πως η Τουρκία ως ένας στυγνός εγκληματίας πολέμου τα θέλει όλα.

Όσοι πιστεύουν πως η Τουρκία θα τηρήσει τις υπογραφές της, καλύτερα να ξαναδιαβάσουν την Ιστορία από το 1974 μέχρι σήμερα και θα διαπιστώσουν τις πικρές αλήθειες που στοίχησαν σπονδές αίματος στον κυπριακό λαό.

Η Τουρκία με τίποτε δεν συμμορφώνεται. Τον Αύγουστο του 1974, παρά τη συμφωνηθείσα εκεχειρία και τις αποφάσεις που είχε λάβει ο ΟΗΕ, η Τουρκία προχώρησε στις 5 Αυγούστου στην παράνομη κατάληψη και κατοχή των κωμοπόλεων Καραβά και Λαπήθου, με την ανοχή των γνωστών ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων. Το ίδιο επανέλαβε και τον Δεκαπενταύγουστο του ’74, εκτοπίζοντας χιλιάδες λαού και δολοφονώντας εν ψυχρώ ακόμα και αιχμαλώτους πολέμου.
Είναι κανόνας για την Τουρκία ο μη σεβασμός των διεθνών συμβάσεων, του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Καιρός λοιπόν να τερματιστούν οι ψευδαισθήσεις, οι αφελείς παροτρύνσεις και να γίνουμε πιο διεκδικητικοί και ενοχλητικοί στους εταίρους μας και στους δήθεν συμμάχους μας. Δεν είναι αρκετό να λένε ο Μπάιντεν και ο Πούτιν πως με τον εποικισμό του Βαρωσιού παραβιάζονται τα ψηφίσματα των Ην. Εθνών. Επιβάλλεται να πάρουν και μέτρα μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα.

Ο αυταρχισμός της Τουρκίας επιβάλλεται να τσαλακωθεί και να αντιληφθεί πως δεν μπορεί να λειτουργεί με τους δικούς της νόμους, τους νόμους της ζούγκλας.

Σημερινή