BBC
HM Βασίλισσα Ελισάβετ Β’
Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’, η μακροβιότερη μονάρχης του Ηνωμένου Βασιλείου, πέθανε στο Balmoral σε ηλικία 96 ετών, μετά από 70 χρόνια βασιλείας.
Η οικογένειά της συγκεντρώθηκε στο κτήμα της στη Σκωτία μετά από ανησυχίες για την υγεία της νωρίτερα την Πέμπτη.
Η βασίλισσα ανέβηκε στον θρόνο το 1952 και γνώρισε τεράστιες κοινωνικές αλλαγές.
Με τον θάνατό της, ο μεγαλύτερος γιος της Κάρολος, ο πρώην πρίγκιπας της Ουαλίας, θα οδηγήσει τη χώρα στο πένθος ως ο νέος βασιλιάς και αρχηγός κράτους για 14 βασίλεια της Κοινοπολιτείας.
Σε μια δήλωση, τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ανέφεραν: «Η βασίλισσα πέθανε ειρηνικά στο Balmoral σήμερα το απόγευμα.
«Ο βασιλιάς και η βασίλισσα θα παραμείνουν στο Balmoral σήμερα το απόγευμα και θα επιστρέψουν στο Λονδίνο αύριο».
Όλα τα παιδιά της βασίλισσας ταξίδεψαν στο Μπαλμόραλ, κοντά στο Αμπερντίν, αφού οι γιατροί έθεσαν τη βασίλισσα υπό ιατρική παρακολούθηση.
Εκεί βρίσκεται και ο εγγονός της, πρίγκιπας Ουίλιαμ, με τον αδερφό του, πρίγκιπα Χάρι, καθ’ οδόν.
Νεκρολόγια: Μια μακρά ζωή που χαρακτηρίζεται από την αίσθηση του καθήκοντος
Η θητεία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ ως αρχηγού κράτους συνέπεσε με τη μεταπολεμική λιτότητα, τη μετάβαση από την αυτοκρατορία στην Κοινοπολιτεία, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την είσοδο – και την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από – την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά τη βασιλεία της ορίσθηκαν15 πρωθυπουργοί ξεκινώντας από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, γεννημένος το 1874, και συμπεριλαμβανομένης της Λιζ Τρας, που γεννήθηκε 101 χρόνια αργότερα το 1975 και διορίστηκε από τη Βασίλισσα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.
Δεχόταν σε ακρόαση κάθε εβδομάδα τον εκάστοτε πρωθυπουργό καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας της.
Στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο, πλήθη που περίμεναν να ενημερωθούν για την κατάσταση της υγείας της βασίλισσας άρχισαν να κλαίνε καθώς άκουσαν για τον θάνατό της.
Η βασίλισσα γεννήθηκε ως Elizabeth Alexandra Mary Windsor, στο Mayfair του Λονδίνου, στις 21 Απριλίου 1926.
Good riddance που λένε και οι Εγγλέζοι!
Διαβάζω από το Wikipedia
A. Για τον οίκο των Windsor:
“Ο Οίκος του Ουίνδσορ (αγγλικά: House of Windsor) είναι ο βασιλικός οίκος του Ηνωμένου Βασιλείου και των άλλων βασιλείων της Κοινοπολιτείας. Ιδρύθηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου με βασιλικό διάταγμα στις 17 Ιουλίου 1917, όταν άλλαξε το όνομα της βρετανικής βασιλικής οικογένειας από το γερμανικό Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα (ένα παρακλάδι του Οίκου των Βέττιν) στο αγγλικό Ουίνδσορ…”
Β. Για την πρώην Βρετανική Κοινοπολιτεία και νυν Κοινοπολιτεία των Εθνών την οποία απαρτίζουν 56 κρατη-μέλη πρώην αποικίες. ως επί τω πλείστον Βρετανικές:
“Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1960, η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να διαλύεται. Όλες οι πρώην αποικίες γίνονταν ταυτόχρονα με την ανεξαρτησία τους και μέλη της Κοινοπολιτείας…………
Η Κοινοπολιτεία έχει ως μέλη 56 χώρες, με συνολικό πληθυσμό γύρω στα 2,5 δισεκατομμύρια κατοίκους, γύρω στο 30% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτούς, 1,4 δισεκατομμύρια είναι οι πολίτες της Ινδίας[1]. Οι άλλες μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες-μέλη είναι το Πακιστάν (165 εκατ.), το Μπανγκλαντές (148 εκατ.), η Νιγηρία (137 εκατ.) και το Ηνωμένο Βασίλειο (60 εκατ.). Αντιπροσωπεύει το 18% του παγκόσμιου ΑΕΠ και τα μέλη της κατέχουν το 21% της γεωγραφικής έκτασης της Γης………
Αντιπροσωπεύει το 18% του παγκόσμιου ΑΕΠ και τα μέλη της κατέχουν το 21% της γεωγραφικής έκτασης της Γης.
Ο Κάρολος Γ΄ (σ.σ. δηλαδή ο εκάστοτε Μονάρχης) του Ηνωμένου Βασιλείου αναγνωρίζεται από τα 56 μέλη ως Αρχηγός της Κοινοπολιτείας. Η θέση αυτή είναι συμβολική, εκτελεστικές αρμοδιότητες έχει ο Γενικός Γραμματέας της Κοινοπολιτείας. …”
Επομένως, αν εξαιρέσεις τον Καναδά που ανεξαρτητοποιήθηκε κάπου στο β’ μισό του 19ου αιώνα και Αυστραλία – Νεα Ζηλανδία που ανεξαρτητοποιήθηκαν μέσα στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα , δηλαδή πριν την έλευση στα 1910 του Οίκου των Ουίνδσορ στον βρετανικό θρόνο, τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι τα χρόνια της βασιλείας των Ουίνδσορ και δη της εκλιπούσας
Ελισάβετ Β’ που ανέλαβε από το Φεβρουάριο 1952 και στέφθηκε Βασίλισσα τον Ιούνιο του 1953 δεν ήταν τα πιο επιτυχημένα στην ιστορία της.Βρετανιας !!!
Μάλλον τα χρόνια της βασιλείας της Ελισάβετ Β’, συνδέονται με την αποκαθήλωση της Βρετανίας από Μεγάλη Δύναμη κατά τα οποία μεταβλήθηκε σε μια δύναμη μεσαίου βεληνεκούς.
Δηλαδή, μην γελιομαστε, ο θάνατος της Ελισάβετ Β’ δεν σηματοδοτεί αυτός καθ’ αυτός το τέλος μιας εποχής.
Η ίδια ενόσω ζούσε σηματοδοτούσε το τέλος αυτής της εποχής !!!!
Δηλονότι στα χρόνια της κυρίως αλλά και των προηγούμενων Ουίνδσορ
(δηλαδή του πατέρα της Γεωργίου ΣΤ’ και του παππού της Γεωργιου Ε’) χάθηκε κυριολεκτικά ο έλεγχος των πρώην Βρετανικών αποικιών κι ο ρόλος του Βρετανού Μονάρχη μετατράπηκε, ως επί τω πλείστον επί των ημερών της, καθαρά σε διακοσμητικό!
Αυτή την κληρονομιά, που δεν χαρακτηρίζεται εξ’αντικειμένου διόλου πετυχημένη για τους Βρετανούς, κληροδοτεί στον γιο της Κάρολο Γ’ νέο Βασιλιά της Βρετανίας , για την οποία ουδόλως ευθύνεται αυτός.
Κι ύστερα διαβάζω στο παρόν άρθρο :
“Στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο, πλήθη που περίμεναν να ενημερωθούν για την κατάσταση της υγείας της βασίλισσας άρχισαν να κλαίνε καθώς άκουσαν για τον θάνατό της.”
κι αναρωτιέμαι γιατί?!!?
Αλλά θα πεις έτσι έχει μάθει να συμπεριφέρεται ο απλός Βρετανικός κοσμάκης…. Σήμερα κλαίει κι αύριο θα ζητωκραυγάζει “Η Βασίλισσα πέθανε, Ζήτω ο Βασιλιάς !!!”…
Υστ: Για την ιστορία η Ιρλανδία θα ήταν το 57ο μέλος της Κοινοπολιτείας των (Ανεξάρτητων πλέον) Εθνών εαν δεν αποσχιζόταν στα 1919 (δηλαδή επί Βασιλείας Γεωργίου Ε’ , παππού της εκλιπούσας) και.δεν επέλεγε το πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας .