του Παντελή Σαββίδη
Ο Λιούπσο Γκεοργκίεφσκι διετέλεσε πρωθυπουργός της πΓΔΜ (έτσι λεγόταν τότε η χώρα) και είναι αυτός που ίδρυσε το VMRO-DPMNE. Το κόμμα, δηλαδή, που σήμερα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση στα Σκόπια και αποτέλεσε, όταν ιδρύθηκε, την ανασύσταση του παλιού VMRO, της Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης που ήρθε σε σύγκρουση με τις ελληνικές ομάδες στην Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκείνο το VMRO είχε δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη γι αυτό και ο Γκεοργκίεφσκι είχε πει, άμα τη ιδρύσει του δικού του VMRO, πως το επόμενο συνέδριο θα το πραγματοποιούσε στη Θεσσαλονίκη. Υπόσχεση που δεν τηρήθηκε ποτέ. Δεν ήταν δυνατόν, άλλωστε.
Ο Γκεοργκίεφκσι τα “έσπασε” με το κόμμα που ίδρυσε, μόλις έπαψε να είναι πρωθυπουργός και είχε μια σαφή φιλοβουλγαρική στροφή. Μάλιστα ήταν από τους πολίτες της γειτονικής χώρας με βουλγαρικό διαβατήριο.
Έχει ιδρύσει ένα νέο κόμμα το VMRO-NP και σε συνέντευξή του στο περιοδικό «фокус» τονίζει ότι δεν μπορεί να καταλάβει πως το VMRO-DPMNE είναι το πιο αντιβουλγαρικό και ταυτόχρονα το πιο φιλοσερβικό κόμμα. Τον καίνε και τα δύο αν και στην ίδια συνέντευξη δηλώνει πως αγωνίσθηκε για την “μακεδονική” ταυτότητα και τη δημιουργία του κράτους τους.
Η σερβική και βουλγαρική αντιπαράθεση στην περιοχή που καταλαμβάνουν σήμερα τα Σκόπια ήταν έντονη. Το ίδιο έντονη, αν όχι περισσότερο έντονη, με την αντιπαράθεσή τους με την Ελλάδα. Απασχόλησε δε, επι μακρόν και τα κομμουνιστικά κόμματα των δύο αυτών κρατών. Και το ελληνικό, υπο την καθοδήγηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς την οποία ήλεγχε η Μόσχα.
Ο Γκεοργκίεφσκι, λοιπόν, αφού επισημαίνει ότι η Σερβία έχει κάνει επιτυχείς προσπάθειες να φιλοσερβοποιήσει την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας του υπογραμμίζει πως αν γινόταν σήμερα δημοψήφισμα, το 80% του λαού (πλην Αλβανών) θα ψήφιζε υπέρ της σύνδεσης της χώρας τους με την Σερβία.
Τα Βαλκάνια δεν έχουν σταθεροποιηθεί ακόμη. Βρίσκονται σε ρευστότητα. Τους σχετικούς κινδύνους επισήμανε και ο πρωθυπουργός από το Βίλνιους.
Σε ρευστότητα η Βόρεια Μακεδονία, σε ρευστότητα το Κόσοβο, σε ρευστότητα η Βοσνία Ερζεγοβίνη η οποία δεν λειτούργησε ποτέ ως ενιαίο κράτος, σε αναβίωση οι παλαιές διαιρέσεις μεταξύ Βουλγαρίας και Σερβίας με επίδικο την επιρροή ή και την μελλοντική προσάρτηση των Σκοπίων. Και βεβαίως, σε μαφιόζικη κατάσταση η πολιτική ηγεσία και η πολιτική ζωή στην Αλβανία.
Δεν ξέρω αν στην ελληνική πρωτεύουσα απασχολεί τα αρμόδια κέντρα η κατάσταση Το πιθανότερο είναι όχι. Η Αθήνα έχει αποφασίσει, όπως φαίνεται από την συμπεριφορά του συνόλου του πολιτικού της προσωπικού και των εκάστοτε κυβερνήσεών της, πως θα λειτουργήσει ως πόλη κράτος με αποικίες την υπόλοιπη αναγνωρισμένη, ακόμη, ως ελληνική επικράτεια.
Το μόνο που την ενοχλεί είναι η δορυφοροποίησή της από την Τουρκία, δορυφοροποίηση την οποία δεν θα αποφύγει. Περισσότερο ασχολείται με τους όρους της εξάρτησης.
Αν δεν είχε μια «δημοσθένεια» αντίληψη περί Μακεδονίας, θα είχε μεταφέρει το Τμήμα του ΥΠΕΞ που ασχολείται με τα Βαλκάνια στη Θεσσαλονίκη και θα είχε αποσυγκεντρώσει και άλλους θεσμούς στην ελληνική περιφέρεια.
Το ότι δεν ασχολείται με την ελληνική επικράτεια πέραν του λεκανοπεδίου το αποδεικνύουν, εκτός των υποδομών και των επενδύσεων που ενθαρρύνει στο Κέντρο, ο τρόπος προσέγγισης της μειονότητας στη Θράκη, όπως αποκαλύφθηκε από την παρουσία της κ. Μπακογιάννη, ο τρόπος που χειρίζεται την υπόθεση Μπελέρη, η σημασία που δίνει στην Μακεδονία συνολικά.
Οι πόλεμοι στην Γιουγκοσλαβία αποτέλεσαν τραγικό γεγονός με εκατομμύρια, ίσως, ανθρώπινα θύματα και ανθρώπους που έχασαν ό,τι είχαν ως περιουσιακό στοιχείο αλλά γεωπολιτικά ευνόησαν την αντίληψη του αθηναϊκού κράτους. Μια ενιαία Γιουγκοσλαβία, με την αλαζονική παράδοση που είχε και μια Τουρκία, όπως συμπεριφέρεται σήμερα, θα το είχαν συνθλίψει.
Η δημιουργία των Σκοπίων αποτέλεσε ευτύχημα για τις γεωπολιτικές ισορροπίες υπέρ της Ελλάδας στην περιοχή. Το πρόβλημα με την κατάληξη της διαφοράς με την Ελλάδα δεν είναι η ονομασία της γειτονικής χώρας. Τα εδάφη που κατέχει είναι μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας και ποτέ στην ιστορία στο σύνολό τους δεν ήταν ελληνικά. Το Βόρεια Μακεδονία δεν πρέπει να ενοχλεί. Εκείνο που ενοχλεί και αποτελεί ωρολογιακή βόμβα είναι ο χαρακτηρισμός τους ως Μακεδονικής εθνότητας και της γλώσσας τους ως Μακεδονικής. Η ιστορία κάνει κύκλους και τα Σκόπια θα αξιοποιήσουν, όπως αποκαλύπτει έκθεση των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών, τις φιλικά διακείμενες προς αυτά μειονότητες στα βαλκάνια για να επηρεάζουν καταστάσεις. Θα το κάνει και στην Ελλάδα αν βρει πρόσφορο έδαφος.
Η αδιαφορία του ελληνικού κράτους για τις εξελίξεις καλλιεργεί το έδαφος αυτό.
Ο Πρωθυπουργός, από το Βίλνιους, επέστησε την προσοχή στις εντάσεις στα Δυτικά Βαλκάνια, υπογραμμίζοντας ότι μπορεί να είναι ακόμη μια πρόκληση για τη σταθερότητα του ΝΑΤΟ.
Ο ίδιος τι κάνει; Πως χειρίζεται η Αθήνα τα Βαλκάνια; Ή και εδώ αφήνει σε άλλους τις πρωτοβουλίες;
“Τα εδάφη που κατέχει είναι μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας και ποτέ στην ιστορία στο σύνολό τους δεν ήταν ελληνικά.”
Το παραπάνω ας επαναδιατυπωθεί ως εξής: “κάποια από τα εδάφη που κατέχει…”
Βεβαίως και συμφωνώ ότι το κύριο πρόβλημα για τον ελληνισμό είναι η εκχώρηση εθνικής ταυτότητας, δηλαδή η αναγνώριση “μακεδονικής” εθνότητας και όχι τόσο το όνομα του γειτονικού κράτους.
Ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι η επικράτεια του κράτους των Σκοπίων ουδέποτε ανήκε εξολοκλήρου σε κάποια “γεωγραφική Μακεδονία”. Αυτό ισχύει μόνο για τις νότιες παρειές του, την ζώνη που όντως ονομάζαμε “βόρεια Μακεδονία” κατ’ αναλογία της Βορείας Ηπείρου, ήτοι το Μοναστήρι, η Γευγελή, το Κρούσοβο κλπ.
Ο καθηγητής χαρτογραφίας του ΑΠΘ Eυάγγελος Λιβιεράτος έχει αποδείξει ότι σε κανέναν χάρτη μέχρι την δημιουργία του ομόσπονδου κράτους της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (πλην ολίγων προπαγανδιστικών) δεν εμφανίζεται η πόλη των Σκοπίων εντός “γεωγραφικής Μακεδονίας”. Εν πάση περιπτώσει ο τελευταίος όρος (γεωγραφική Μακεδονία) είναι παραπειστικός και αόριστος, χωρίς ιστορικό περιεχόμενο, γιαυτό πρέπει να αποφεύγεται από εμάς τους Έλληνες.
Γνωστά και χιλιοειπωμένα όλα αυτά, αλλά δυστυχώς τείνουμε να τα ξεχνάμε…
Τίποτε δεν θα αξιοποιήσουν τα Σκόπια -τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του-απλώς στην απαράδεκτη παραχώρηση στην Συμφωνία των κ. κ. Τσίπρα-Καμμένου και Κοτζιά της ”μακεδονικής” εθνότητας και γλώσσας , -οι οποίες ουδέποτε υπήρξαν για την Ιστορία και την γλωσσολογία-, θα πατήσουν οι μεγάλοι γεωπολιτικοί παίκτες για να ξαναγίνει η Μακεδονία μας ”του Σλάβου το όνειρο και του Ρωμιού η λαχτάρα”, όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στον ”Λόγο Τρίτο” του εξαιρετικού ποιήματος του Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ , το οποίο αξίζει τον κόπο να μελετηθεί από όλους τους Έλληνες-οι αριστεροί θα το αποφύγουν-.
Ελπίζουμε να αμυνθούμε πρώτα οι βόρειοι Έλληνες στην προσπάθεια των βορείων γειτόνων μας από την Θράκη ως την Ήπειρο να εντοπίσουν και να αξιοποιήσουν ανύπαρκτες εθνικές (δίγλωσσοι πάντα υπάρχουν στα σύνορα) μειονότητες στην Ελλάδα μας ,η οποία πάντως έδειξε στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ότι ”πήρε τ’ απάνω της” και δύσκολα στην επόμενη 10ετία θα βρουν πρόθυμους στην Πατρίδα μας.
ΕΞ’ΑΛΛΟΥ ΟΙ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΨΥΧΡΑΙΜΑ, ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ”ΤΣΙΜΠΑΝΕ ΣΑΝ ΤΙΣ ΣΦΗΚΕΣ” ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΝΩΤΤΕΙ . ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ( ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ Η ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΤΟΥ 1995), ΠΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ .
ΘΑ ΣΩΘΕΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.
Σταύρος Αθαν. Ναλμπάντης.