Η οικονομία υπερισχύει των «ευρωπαϊκών αρχών».
Στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες κουράζεσαι να ακούς για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τις ανθρωπιστικές αρχές που χαρακτηρίζουν τον τρόπο ζωής και το πολίτευμά τους.
Όμως, η οικονομία κυριαρχεί στο αξιακό τους σύστημα. Αλλοιώς δεν θα αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο τον Ερντογάν από τον Λουκασένκο.
Ας ξεπεράσουμε το ζήτημα της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία εξαιτίας των προκλητικών ενεργειών της σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (Ελλάδα και Κύπρος) χωρών μελών που είναι και θαλάσσιες ζώνες της Ένωσης.
Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες είναι εκτεθειμένες στην οικονομία της Τουρκίας και μια βαθιά οικονομική κρίση στη χώρα αυτή θα έχει σοβαρό αντίκτυπο και στις ευρωπαϊκές.
Ήταν αδύνατον να συμφωνήσουν σε κυρώσεις και-πιστεύω- πως και στο μέλλον θα είναι αδύνατον να συναινέσουν αν δεν προλάβουν να καλυφθούν.
Που βρίσκεται η βαθιά υποκρισία;
Στο ερώτημα τι διαφορά έχει ο Λουκασένκο, πρόεδρος της Λευκορωσίας από τον Ερντογάν πρόεδρο της Τουρκίας;
Αν ερευνήσει κάποιος το ζήτημα θα διαπιστώσει πως ο Ερντογάν είναι πολύ χειρότερος.
Το πρόβλημα που έχουν οι Ευρωπαίοι με την Λευκορωσία στο επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών θα έπρεπε να το έχουν και με την Τουρκία. Εν ολίγοις η διπλανή μας χώρα έχει τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα.
Μήπως η ελληνική διπλωματία- θέτοντας το ζήτημα και στην ευρωπαϊκή- θα έπρεπε πρώτα να αντιστοιχίσει τις δυο χώρες στο επίπεδο του δημοκρατικού ελλείμματος και να ζητήσουμε κυρώσεις πρωτίστως γι αυτό;
Ελάχιστοι Λευκορώσοι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους κυνηγημένοι από το καθεστώς. Αντίθετα η Αθήνα και το Βερολίνο έχουν γεμίσει Τούρκους αντικαθεστωτικούς.
Δεν θα αναφερθώ στους δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους και βασανισμένους στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, ενεργούς πολίτες που σαπίζουν στις τουρκικές φυλακές. Μόλις χθές η καρκινοπαθής ακτιβίστρια Arlet Natali Avazyan έγραψε σε tweet πως ο πατέρας του τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου είναι Κούρδος και κλήθηκε για ανάκριση στην αστυνομία όπου πέρασε το βράδυ δεμένη με χειροπέδες.
Πριν περάσει την πόρτα των ανακριτών είχε δηλώσει:
« Πάνω από 17.000 γυναίκες, δασκάλες, γιατρίνες, νοικοκυρές βρέθηκαν στη φυλακή μετά το κυνήγι μαγισσών που εξαπέλυσε η κυβέρνηση την επαύριο της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016 στην Τουρκία. Μαζί με πολλές μητέρες βρέθηκαν στη φυλακή μαζί τους και πάνω από 800 παιδιά! «Μέχρι να αφεθούν ελεύθερα τα 864 φυλακισμένα μωρά θα συνεχίσω τα tweets μου».
Αυτό το καθεστώς και αυτήν την Τουρκία στηρίζουν οι δήθεν φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, ανθρωπιστές και δημοκράτες ευρωπαίοι.
Είναι ντροπή τους και η στάση τους απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς Ερντογάν υπονομεύει τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Και όλα αυτά για μια χούφτα ευρώ.
Για να περάσουμε στα δικά μας, μετά από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, μόνο σε δεύτερο επίπεδο θα έπρεπε να θέσουμε τα ζητήματα αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας. Το ίδιο φυσικά θα έπρεπε να κάνει και η Κύπρος: να φύγουν τα ξένα στρατεύματα…- δεν το λέει, δεν λέει τίποτε πια για την εισβολή, δεν θέτει τα ζητήματα πχ των αγνοουμένων γυναικών. Είναι ντροπή τους.
Τα λέω αυτά διότι το πρώτο που θα έπρεπε να ελέγχουμε στον γείτονας μας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανυπαρξία δημοκρατίας. Διότι , απλά, μια δικτατορική χώρα θα συνεχίσει να αμφισβητεί την ύπαρξη μας.
Και το δίλημμα που πρέπει να τεθεί στους Ευρωπαίους είναι: με την δικτατορική Τουρκία ή την προάσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας ως βασικών ευρωπαϊκών αρχών;
Ίσως είναι μια πρόταση να ξεφύγουμε από τον τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί η Ε.Ε. που δεν ευνοεί τα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα.
Ά βρε Σαββίδη, τόσα χρόνια με το Μακιαβέλλι παραμάσχαλα τίποτα δεν έμαθες. Θες τώρα λες προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταγγέλλεις την υποκρισία των Ευρωπαίων. Δυστυχώς αυτά αραδιάζουν στον κόσμο τόσο καιρό κι αυτός τα ‘χει πιστέψει κι εσύ συνεχίζεις το ίδιο τροπάρι.
Εκτός από την ισχύ δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να συνέχει την κόσμο κι ακόμα και τα προσχήματα σ’ αυτό το παιχνίδι εντάσσονται.
Η γνώμη μου είναι ότι πέραν των οικονομικών σχέσεων, τις Τουρκικές κοινότητες στην Ευρώπη και το μεταναστευτικό, υπάρχει κάτι ακόμα που κάνει τους Ευρωπαίους κι ειδικά τους Γερμανούς να είναι προσεκτικοί στις αντιδράσεις τους κι αυτό είναι το δυναμικό της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν είναι αμελητέα δύναμη όπως είναι η Ελλάδα ούτε έχει τη νοοτροπία υποτελούς όπως έχει η Ελλάδα. Για εμάς τους Έλληνες είναι λίγο δύσκολο να το καταπιούμε αυτό όμως το Τουρκικό κράτος, η Τουρκική πολιτική και τελικά η ίδια η Τουρκική ταυτότητα μπορεί να χαίρει σεβασμού για λόγους ισχύος, που είναι και οι μόνοι σοβαροί σε τέτοιες καταστάσεις, σε αντίθεση με την Ελλάδα που πέρα απ’ το πολιτισμικό φολκλόρ του ονόματος της οι εταίροι την αντιλαμβάνονται μάλλον ως μία απομακρυσμένη επαρχία που το μόνο που προσφέρει είναι προβλήματα δυσανάλογα προς τις εκδουλεύσεις.
Ένα παράδειγμα είναι η προσφυγική κρίση, όχι ως πρακτικό πρόβλημα, αλλά στη συμβολική του διάσταση. Η Τουρκία μπόρεσε να κρατήσει 4 εκατομμύρια πρόσφυγες στα εδάφη της, εκβιάζοντας και δημιουργώντας εντάσεις αλλά τους κράτησε, η Ελλάδα δε θα μπορούσε να διαχειριστεί ούτε το ένα δέκατο αυτών.
Σκέψου τώρα αυτό να ισχύει σε κάθε τομέα και σκέψου χώρες όπως η Γερμανία που από νοοτροπία σέβονται μόνο τη δύναμη πως βλέπουν την Ελλάδα και πως βλέπουν την Τουρκία.
Για εκείνους ακόμα κι ως αντίπαλος η Τουρκία θα ήταν πιο αξιοσέβαστη απ’ ότι η Ελλάδα ως σύμμαχος.
Προσυπογράφω το σχόλιό σου, Άφαντε. Ειδικά η τελευταία του πρόταση τα λέει όλα: “Για εκείνους ακόμα κι ως αντίπαλος η Τουρκία θα ήταν πιο αξιοσέβαστη απ’ ότι η Ελλάδα ως σύμμαχος”.
Η Ελλάδα, ηθελημένα ή μη, άφησε να γίνει σκουλήκι, που τώρα το πατούν όλοι.
Απόλυτο ορθό το σχόλιο του Άφαντου στο άρθρο του κυρίου Σαββίδη. Θα πρόσθετα ότι την πλέον εύστοχη ανάλυση διαφοράς Ελλάδος- Τουρκίας έκανε ο αείμνηστος Κονδύλης στο επίμετρο της “Θεωρίας του Πολέμου”. Δυστυχώς ελάχιστοι έχουν κατανοήσει τον Κονδύλη και κυρίως τον τρόπο που ανέλυε τη σύγχρονη πραγματικότητα, “όχι με τη ματιά του ιδεολόγου και του ηθικολόγου αλλά με αυτήν του ασκημένου στην ιστορικότητα των φαινομένων”, όπως είχε γράψει και ο ίδιος.
Όλο το ελληνικό Internet, είναι γεμάτο με αυτή τη συζήτηση. Όλα τα φόρα, τα social media, το youtube.
Η Σώτη Τριανταφύλλου έγραψε πρόσφατα ένα κείμενο με θαυμάσια Ελληνικά, για αυτό ακριβώς το θέμα. Δηλ τη φιλαργυρία της Δύσης και πως συνολικά, σκύβει και κατεβάζει το κεφάλι μπροστά στην Τουρκία.
Η συζήτηση αυτή έχει εξαντληθεί imho. Η Ελλάδα θα πρέπει να σαρώσει διπλωματικά τον πλανήτη για να βρει συμμάχους, οι οποίοι έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα με την Τουρκία.
Όλα τ’ άλλα είναι για χαζολογάμε στο Internet και να λέμε τον πόνο μας, ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια, σαν κάτι χήρες στο πρώτο στάδιο του πένθους.
Ενδιαφέρεται η Ελλάδα να βρει συμμάχους; Να τούς κάνει τι, αν όλα είναι ήδη προσυμφωνημένα με την Τουρκία και άλλους; Διαφορετικά, γιατί δεν έχει διακόψει, ως όφειλε, τις διπλωματικές σχέσεις με την Τρίπολη, αντικαθιστώντας τις με τέτοιες με τον Χαφτάρ; Και αυτό είναι μόνον ένα παράδειγμα.
“Διαφορετικά, γιατί δεν έχει διακόψει, ως όφειλε, τις διπλωματικές σχέσεις με την Τρίπολη, αντικαθιστώντας τις με τέτοιες με τον Χαφτάρ;”
Σωστό ερώτημα. Δεν έχω ιδέα.
Για να όμως τον συνήγορο του κακού, ο άλλος θα σου έλεγε ΑΝΕΤΑ… το να διακόψεις τις διπλωματικές σχέσεις με μια χώρα, δεν είναι κάτι τόσο απλό.
Λέω τώρα εγώ, που δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με αυτά. Η/Υ έχω σπουδάσει.
Δεν έχει κάτι “σύνθετο” η διακοπή διπλωματικών σχέσεων. Απλή είναι.
Γράφω, φυσικά, για την Λιβύη. Μπορεί να μην είναι απλή στην περίπτωση που έχεις μία μεγάλη ομογένεια στην άλλη χώρα, ή άλλα συμφέροντα. Αλλά για την Λιβύη δεν ισχύει τίποτε απ’ αυτά.
Πιστεύουμε αλήθεια ότι και τώρα και πάντοτε ΟΛΕΣ οι Ελληνικές και Κυπριακές κυβερνήσεις δεν ”λένε τον πόνο μας” και ”δεν κλαίγονται” στον ΟΗΕ ,τις ΗΠΑ ,την Ρωσία ,την Κίνα και στην ”μητέρα”μας -από το 1981- Ευρωπαική Ένωση;;;.
”Δεν είναι εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί ” έγραψε -αποτυπώνοντας την διαχρονική εμπειρία και πραγματικότητα-ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.
Αυτό το ξεχάσαμε και αρκετοί ”θέλουμε τις κεφαλές επί πίνακι” όλων των κυβερνήσεων ,τις οποίες ελευθέρως εκλέξαμε και των οποίων τα μέλη και όλοι οι διορισμένοι επικεφαλής κάθε κρατικής Υπηρεσίας είναι συγγενείς και”κολλητοί ΄’μας και γιαυτές τις κυβερνήσεις τρέχαμε στους δρόμους και είμαστε εθνικά υπερήφανοι ,ειδικά επί Παπανδρεοκρατίας;;;.
Πότε θα λογικευθούμε ;;;.
Όλοι σπουδαγμένοι και με επιχειρηματικά μυαλά οι περισσότεροι δεν καταλάβαμε ακόμη ότι και η Ευρωπαική Ένωση ,ως ανταγωνίστρια των άλλων γεωπολιτικών παικτών δεν είναι μόνο τόπος Δικαίου-όπως τη θέλουμε εμείς ” της γης οι κολασμένοι”-, αλλά και τόπος γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και η ίδια ,αλλά και είναι Ένωση ελευθέρων κρατών ,με πολυκομματικές κυβερνήσεις και με ιδιαίτερα συμφέροντα -εσωτερικά(Τούρκοι μετανάστες, επιχειρήσεις στην Τουρκία κλπ) και με την ”εχθρική ” για εμάς Τουρκία και γιαυτό λένε- σχεδόν όλες τον καλό τους λόγο για εμάς,αλλά και δεν θέλουν να ”κάνουν πόλεμο” στην Τουρκία, που δίνει και διαχρονικώς τα γνωστά” μπαξίσια” της .
Πώς εξηγείται αλλοιώς η στάση των Μεσογειακών ”σοσιλαιστικών” χωρών της Ιταλίας και Ισπανίας, οι οποίες να σημειωθεί συμμετείχαν πρόσφατα και στην 7μελή Διάσκεψη της Μάλτας για την Ανατολική Μεσόγειο και μας ”αγκάλιασαν σταυρωτά”;;;.
Καιρός να εγκαταλείψουμε τις ιδεοληψίες και τις ψευδαισθήσεις μας ,ιδίως για τα εξωτερικά θέματα ,-στα οποία το ”ταγκό θέλει δυο” τουλάχιστον- και ας αφήσουμε να βολοδέρνονται μαυτές τα κόμματα” της σημερινής Αντιπολιτεύσεως μας και οι οπαδοί τους.
Διορθώνω την Διάσκεψη της Μάλτας σε Διάσκεψη της Κορσικής της Γαλλίας.