Το 1992, στην “Αργώ TV” ο Παντελής Σαββίδης κάλεσε στην εκπομπή που είχε στο κανάλι του Δήμου Καλαμαριάς, τον βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέλιο Παπαθεμελή και τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Λιάκο.
Ήταν μια εποχή που ξεκινούσε το σκοπιανό πρόβλημα το οποίο μας ταλανίζει ως σήμερα. Μια εποχή που, ακόμη, οι δύο τους δεν είχαν αντίρρση να βγούν μαζί σε κάποια εκπομπή. Σήμερα δεν είναι σίγουρο πως κάτι τέτοιο θα γινόταν αποδεκτό είτε απο τον ένα είτε απο τον άλλο.
Παρακολουθείστε στο βίντεο τη συνέντυξη. Αξίζει τον κόπο. Διατυνώνονται απόψεις πολύ ενδιαφέρουσες. Απόψεις που, ακόμη και σήμερα, ισχύουν. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
Ο Αντώνης Λιάκος με τη γενική τοποθέτηση που κάνει στην αρχή της εκπομπής δίνει το στίγμα της αναθεωρητικής γραμμής που θα ακολουθούσε στη συνέχεια της ακαδημαϊκής και συγγραφικής του διαδρομής στα θέματα της ιστορίας. Είναι μια αρχή ενδιαφέρουσα απο κάθε άποψη.
Το βίντεο είναι λίγο ταλαιπωρημένο απο το χρόνο αλλά το περιεχόμενό του θα δικαιώσει όποιον το παρακολουθήσει.
Ευχαριστουμε τις αγαπητες ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ και προσωπικως τον κ. Σαββιδη για την ”Μηχανη του χρονου” , που αξιζει να την ”παρακολουθησουν” οσοι ενδιαφερονται για το Σκοπιανο (οπως το αποκαλουν οσοι διαφωνουν με τις ενεργειες της σημερινης συγκυβερνησεως ,ενω οι συμφωνουντες το ονομαζουν- αντιστορητως- Μακεδονικο). Εδοθη ομως και η ευκαιρια για τα ακολουθα σχολια. ΠΡΩΤΟΝ .Ο κ. Παπαθεμελης ,βουλευτης του -πατριωτικου, οπως προσδιοριζονταν τοτε ενα μερος του ΠΑΣΟΚ – παρεμεινε εκτοτε σταθερος στις αποψεις του εως της σημερον-και γιαυτο για τους ομοφρονες του αξιζει συγχαρητηριων και πανελληνιου υποληψεως (φυσικα υπαρχουν συνελληνες , που υποληπτονται τους ο,που φυσαει ο ανεμος)-.ΔΕΥΤΕΡΟΝ . Ο καθηγητης της Ελληνικης Ιστοριας κ. Λιακος , καθόλην την διαρκεια της συζητησεως δεν ομιλουσε ως ιστορικος (ισως γιατι δεν εντρυφησε στην Ελληνικη Ιστορια με τις τρεις περιοδους της ,-Αρχαια , Βυζαντινη και Νεωτερα-αλλα ως πολιτικος της Διεθνιστικης Αριστερας , που ενδιαφερεται περισσοτερο για τα δικαιωματα γενικως και ειδικως των μειονοτητων και λιγωτερο για Εθνος και Πατριδα και επειδη η σημερινη συγκυβερνηση χρησιμοποιει τα δικα του επιχειρηματα στις Ελληνοσκοπιανες διαπραγματευσεις αβιαστως μπορει να θεωρηθει -και μαλλον ειναι- ο θεωρητικος καθοδηγητης της (δεν αποκλειεται μαλιστα να συμμετεχει και στην ομαδα των διαπραγματευτων). Τελος ΤΡΙΤΟΝ. Ο κ. Σαββιδης , ο οποιος μαλλον”εξεπλαγη” για την εμπλοκη στο Σκοπιανο των αειμνηστων πρωθυπουργων Σοφουλη και Πλαστηρα ( η πολιτικη ζωη δεν εξαιρει πρωθυπουργους),-οπως διαβεβαιωσε ο εγκρατης της Ελληνικης πολιτικης ιστοριας κ. Παπαθεμελης- προς το τελος της συζητησεως εθεσε το ”επιχειρημα” , που και σημερα ”παπαγαλιζει” η συγκυβερνηση και οι αντιδεξιοι κολαουζοι της, οτι ,δηλαδη, αφησαμε 45 χρονια να αυτοαποκαλουνται τα Σκοπια ως Μακεδονια , ενω θα μπορουσαμε να τα αναγκασουμε να σταματησουν και αρα -να το επιχειρημα-” αναγκαζομαστε τωρα και εμεις (φυσικα χωρις το πιστολι στον κροταφο αλλα απο αδυναμη δηθεν θεση)να δεχθουμε το ονομα τους σε μια λυση για το ονοματολογικο” και γιαυτο ευθυνονται ολες οι προηγουμενες κυβερνησεις -κυριως της Δεξιας- η οποια και τωρα δε δικαιουται να ομιλει -κατα την συγκυβερνηση και τους λοιπους συνοδοιπορους της – Και δυστυχως με αυτο το επιχειρημα οδευουμε προς λυση και προς ψηφιση μιας Συμφωνιας αντιθετης με τα Εθνικα μας συμφεροντα. Επιτελους αν ειναι αδυναμο το επιχειρημα μας ας λεγαμε δυνατα ενα ΜΕΑ ΚΟΥΛΠΑ και να μη δεχομαστε συζητηση για ονομα , που να περιεχει την λεξη Μακεδονια. Φυσικα η απαντηση ειναι απλη και πειστικη -που την ανεφερε και ο κ. Παπαθεμελης . Οτι δηλαδη η ΦΥΡΟΜ δεν ειχε κρατικη σφαραγιδα και δεν εξεδιδε ”μακεδονικα” διαβατηρια και δεν ηταν γραμμενη στον ΟΗΕ .Ηταν επαρχια της Ομοσπονδιακης Γιουγκοσλαβιας , προς την οποιαν και μονο και παντοτε και στον ΟΗΕ (απο το 1945-90), γινονταν παραστασεις και διαβηματα για την συμπεριοφορα των Σκοπιων, που αποδεικνυεται οτι ειχαν μονο ιστορικους αναθεωρητες, σαν τους δικους μας κ.. Λιακο , Ρεπουση και τους λοιπους. Υ.Γ Θελουμε και αλλα -αν εχετε- αγαπητε κ. Σαββιδη . Να ειστε καλα.