Ο Παντελής Σαββίδης τονίζει ότι η Αθήνα θα πρέπει να εγκαταλείψει τις εμφανείς αιτίες παρακμής που οδήγησαν στην κατάρρευση του Βυζαντίου
Όσα χρόνια και αν πέρασαν, η 29η Μαΐου παραμένει μια αποφράδα ημέρα. Πεντακόσια εβδομήντα ένα χρόνια μετά την Άλωση η μνήμη παραμένει ζωντανή. Το Βυζάντιο αποτελεί μέρος της ελληνικής τριλογίας: Αρχαία Εποχή, Βυζάντιο, Νεότερη Ελλάς.
Το Βυζάντιο υπήρξε η ανατολική εκδοχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι όροι Ρωμιός και Ρωμανία προκύπτουν από αυτή τη σχέση.
Από την αρχή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν χωρισμένη στις ελληνόφωνες κεντροανατολικές περιοχές και στις λατινόφωνες δυτικές. Αυτός ο διαχωρισμός, ο οποίος περικλείει και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, ισχύει ως σήμερα.
Οι επαναστάτες του 1821 και οι δημιουργοί του πρώτου πολιτειακού ελληνικού μορφώματος στράφηκαν προς την αρχαία εποχή για να αντλήσουν τα ιδεολογικά στοιχεία της κρατικής τους συγκρότησης, αλλά το επίμαχο ζήτημά τους ήταν η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης. Διακόσια χρόνια μετά το όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα, όμως στη διαχρονία των εθνών αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Μόνο ο σύγχρονος αθηναϊκός ξιπασμός θεωρεί ουτοπία αυτό που είπε ο Κολοκοτρώνης στον Κεχαγιά μπεη όταν του πρότεινε να παραδοθεί: «Ο βασιλιάς μας δεν παραδόθηκε, σκοτώθηκε στη μάχη».
Δεν είναι όνειρο, ούτε ουτοπία, είναι ένα διαρκές ζητούμενο ενός λαού με καταλυτική παρουσία 5.000 χρόνων σε αυτήν την περιοχή. Χαμένες μάχες είναι αυτές που δεν δίνονται. Όταν περάσει η περίοδος του σύγχρονου ελληνικού εκφυλισμού, το αίτημα της επιστροφής θα ξαναγίνει ενεργό.
Η περίοδος της Άλωσης έχει πολλά ανησυχητικά χαρακτηριστικά με τη σημερινή αποδόμηση.
Η Κωνσταντινούπολη μετατράπηκε σε πόλη-κράτος, η ιθύνουσα τάξη της έρρεπε προς την εκφυλιστική χλιδή εγκαταλείποντας την περιφέρεια που την συντηρούσε και την προστάτευε. Όπως ακριβώς σήμερα η Αθήνα.
Η ελληνική πρωτεύουσα έχει συγκεντρώσει τα πάντα. Δεν υπάρχει ελληνική περιφέρεια. Η Αθήνα την απομυζά καθημερινά και ουσιαστικά με την πολιτική της καλεί το σύνολο του πληθυσμού να συρρεύσει στο λεκανοπέδιο. Είναι η επαρχιακή λογική που θέλει πολυάριθμη την πρωτεύουσα. Δεν μπορεί να παράγει τίποτε και θέλει να της δώσουν σημασία από το πλήθος που θα συγκεντρώσει. Αλλά και όλο τον πληθυσμό να συγκεντρώσει, πάλι στο παγκόσμιο περιθώριο θα βρίσκεται.
Δεν οδηγούν τις πόλεις στην ακμή τους οι πολλοί, αλλά η ποιότητα των κατοίκων και τα οράματα της ιθύνουσας τάξης. Η ιθύνουσα τάξη της Αθήνας έμεινε στην εποχή του κοτζαμπασισμού. Ως τα ποδοσφαιρικά στάδια μπορεί να φθάσει ο πολιτισμός της. Και ως τα όρια της Περιφέρειας Πρωτευούσης ο πολιτικός και οικονομικός ορίζοντάς της.
Ουσιαστικά, η Ελλάδα βρίσκεται υπό αθηναϊκή αποικιακή κατοχή, όπως τα καλά αρχαία χρόνια. Αλλά τότε η Αθήνα είχε κάτι να προσφέρει. Σήμερα προσφέρει απλώς το ποδοσφαιρικό μίσος και την υποκουλτούρα των ξενυχτάδικων και πρωινάδικων.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν είδε ότι η Ρώμη άρχισε να παρακμάζει άλλαξε πρωτεύουσα και έδωσε στην Αυτοκρατορία άλλα 1.000 χρόνια ζωής. Και αν οι δυτικές ορδές δεν ισοπέδωναν την Πόλη το 1204, η Ιστορία θα εξελίσσονταν διαφορετικά.
Η Κωνσταντινούπολη έφθασε στο απόγειο της ακμής της τον 7ο μ.Χ. αιώνα με τον Ηράκλειο· η υποχώρηση της Αυτοκρατορίας ξεκίνησε όταν ο Ρωμανός Διογένης έχασε τη Μάχη του Ματζικέρτ (1071 μ.Χ.) και τα τουρκικά φύλα εγκαταστάθηκαν στα οροπέδια της Ανατολίας.
Η μετατροπή της Κωνσταντινούπολης από πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας σε πόλη-κράτος, η διαφθορά, ο έκφυλος πλουτισμός, η εγκατάλειψη της περιφέρειας, η διάλυση του συστήματος των Ακριτών, η παραμέληση του στρατού, η αγνόηση του αγροτικού πληθυσμού, ο εκφυλισμός της πνευματικής τάξης και των φεουδαρχών που έφθασαν μέχρι του σημείου της αλλαξοπιστίας, η βοήθεια που παρείχαν και από μέσα και απ’ έξω οι Έλληνες της Πόλης στους πολιορκητές της οδήγησαν στην Άλωση. Οι Οθωμανοί ολοκλήρωσαν τη τελευταία πράξη. Οι αιτίες της κατάρρευσης δημιουργήθηκαν από το ίδιο το Βυζάντιο. και κυρίως από την ιθύνουσα τάξη του στην Κωνσταντινούπολη.
Ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά και την ίδια συμπεριφορά έχει σήμερα η Αθήνα. Και η 29η Μαΐου αν έχει κάτι να προσφέρει είναι η συνειδητοποίηση ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για μια νέα κατάρρευση.
Τέτοιες στιγμές διέρχονται όλες οι δυνάμεις. Αλλού εγκαταλείπονται και καταρρέουν, αλλού βρίσκονται προσωπικότητες που τις οδηγούν στην ανάκαμψη.
Η Ρωσία είναι μια τέτοια δύναμη που οδηγήθηκε στην κατάρρευση μετά την πτώση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας. Λαός και ηγεσία όμως αντέδρασαν και σήμερα η Ρωσία έχει επανέλθει ως μεγάλη δύναμη.
Στη μικροκλίμακά της η Ελλάδα παραμένει αβοήθητη στα χέρια των εκτελεστών της. Και οι εκτελεστές της είναι στο εσωτερικό οι ίδιες δυνάμεις που έδρασαν και κατά την Άλωση, και απέξω πάλι η ίδια νεοοθωμανική δύναμη που την πολιορκούσε τότε.
Και τότε η οθωμανική παρουσία ήταν έντονη και δυναμική, με την προβολή του συνθήματος «Ισλάμ ή ξίφος» – και σήμερα, 571 χρόνια μετά, το ίδιο σύνθημα κυριαρχεί.
Μετά την Άλωση εκφράστηκαν διάφορα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα, από τη συνύπαρξη με τους Οθωμανούς μέχρι τη διαρκή σύγκρουση μαζί τους (όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση διαλύθηκε η οθωμανική διπλωματία, διότι βασιζόταν στους Έλληνες του Φαναρίου). Δημιουργήθηκαν σχολές για το αχρείαστο μιας επανάστασης και της συμβίωσης σε μια πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην οποία οι Έλληνες θα κατείχαν εξέχουσα θέση, μέχρι την πλήρη στροφή προς τη Δύση – ρεύματα που υπάρχουν ακόμη και σήμερα ως ένα βαθμό.
Αλλά στη σημερινή πνευματική καχεξία το μόνο που επικρατεί στην ελληνική πρωτεύουσα είναι η ψευδαίσθηση της δυνατότητας μιας ελληνοτουρκικής φιλίας για να αφήσει την οκνηρή και παρακμιακή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία της Αθήνας στην ησυχία της.
Δεν μπορούν ίσως να κατανοήσουν πως στην περιοχή δεν μπορεί να συνυπάρξει ο οθωμανισμός με τον ελληνικό τρόπο. Τον ελληνικό, όχι τον σύγχρονο αθηναϊκό. Και ο γνήσιος ελληνικός τρόπος είναι οικουμενικός. Διότι τα βασικά του γνωρίσματα είναι πολιτισμικά – και γι’ αυτό οικουμενικά. Ο πολιτισμός υπερβαίνει τις εθνικιστικές ακρότητες διότι, όπως είπε ο Φρόιντ, πολιτισμός είναι η καταπίεση των ενστίκτων.
Η Αθήνα δυστυχώς σήμερα δεν μπορεί να παράγει τίποτε. Είναι βουτηγμένη στην παρακμή της και ζητά την ησυχία της στη νεοοθωμανική κατανόηση. Αλλά τέτοια κατανόηση δεν θα υπάρξει.
Η ιθύνουσα τάξη των Οθωμανών δεν ήταν στην αρχή σουνιτική. Ήταν αλεβίτικη. Υιοθέτησε όμως το σουνιτικό δόγμα λόγω της επιθετικότητάς του. Το ίδιο αξιοποιεί και σήμερα. Το τουρκικό έθνος είναι τεχνητό έθνος. Αλλά έχει υιοθετήσει την ιδεολογία του τουρκισμού – ιδεολογικός γεννήτορας υπήρξε ο Ζιγιά Γκιοκάλπ, κουρδικής καταγωγής.
Οι Τούρκοι δεν είχαν εθνική συνείδηση. Την αυτοκρατορία αποτελούσαν διάφορες εθνότητες που συνυπήρχαν στο πλαίσιο των μιλετίων, με κυρίαρχο όμως το μουσουλμανικό μιλέτι.
Όταν διαισθάνθηκαν την έναρξη της παρακμής τους έκαναν στροφή προς τη Δύση. Έκφραση αυτής της παρακμής υπήρξε το Τανζιμάτ (1839), που σημαίνει Αναδιοργάνωση. Επιχείρησαν να καθιερώσουν την ισότητα όλων των μιλετίων, αλλά αυτό ανησύχησε ορισμένους πυρήνες τους. Οι πυρήνες αυτοί με αφορμή το προαναφερθέν διάταγμα ήθελαν να μετατρέψουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία από πολυεθνική σε τουρκικό εθνικό κράτος. Στη σκέψη τους κυριαρχούσε ο συλλογισμός πως αν όλες αυτές οι εθνότητες που συγκροτούσαν την Αυτοκρατορία αποκτούσαν εθνική συνείδηση, δεν θα έμενε χώρος για τους Τούρκους. Άρα έπρεπε να δημιουργήσουν ένα οθωμανικό που στη συνέχεια (από τις εξελίξεις) ονομάστηκε τουρκικό έθνος.
Η σύγκρουση Δυτικιστών (που επεδίωκαν εθνικό κράτος) και Οθωμανιστών (που επέμεναν σε μια πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία) ήταν αναπόφευκτη.
Δημιούργησαν την «Ένωση και Πρόοδο» που οι διάφοροι πυρήνες της συγκρούστηκαν για αρκετά χρόνια, μέχρι που στο συνέδριο του 1911 στη Θεσσαλονίκη κατέληξαν στην απόφαση για ενιαίο εθνικό τουρκικό κράτος με εκκαθάριση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας. Και έτσι άρχισαν οι διωγμοί που κορυφώθηκαν με γενοκτονίες.
Αφού είχαν εκκαθαρίσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς ως το 1922, ξεκίνησαν τη διαδικασία να διώξουν από τα τουρκικά εδάφη της Συμφωνίας της Λοζάνης ό,τι απέμεινε με τους όρους της. Ως το 1964 είχαν καθαρίσει και με αυτούς. Και το 1974 εισέβαλαν και κατέχουν το ⅓ της Κύπρου.
Το εντυπωσιακό είναι ότι μετά το 1922 η Τουρκία ως εθνικό κράτος ενδυναμώνεται συνεχώς, ενώ η Ελλάδα που το 1830 απέκτησε τη σύγχρονη μορφή εθνικού κράτους υποχωρεί μα ταχύτατους ρυθμούς προς την παρακμή.
Η Ρωσία σε ανάλογη περίπτωση ενεργοποίησε όλες τις δυνάμεις της προς τη σωτηρία της.
Χαρακτηριστικό ήταν το ντοκιμαντέρ Το Βυζαντινό Μάθημα, του τότε αρχιμανδρίτη και πνευματικού του Πούτιν Τύχωνα, με το οποίο ήθελε να υπογραμμίσει τον διαλυτικό ρόλο των φιλελεύθερων ολιγαρχών στην επιταχυνόμενη τότε ρωσική αποδόμηση, αλλά και τις –κατά Τύχωνα– ευθύνες των Ελλήνων στην Άλωση. Δεν παρέλειψε μάλιστα να εξάρει το ρόλο της Νέας Ρώμης (Ρωσίας) στην ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης.
Ο Τύχων ήταν τότε ηγούμενος της περίφημης Μονής Σρέντεσκι (Υπαπαντής) στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και το ντοκιμαντέρ, όπως και τον ίδιο, τους φιλοξένησα στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» της ΕΡΤ3.
Εδώ η συνέντευξη:
Εδώ το ντοκιμαντέρ:
Η Μονή Σρέντεσκι ήταν κέντρο παραγωγής της σύγχρονης ρωσικής ιδεολογίας. Σήμερα ο Τύχων είναι μητροπολίτης Κριμαίας και προορίζεται για Πατριάρχης Ρωσίας.
Εν κατακλείδι, το «βυζαντινό μάθημα» είναι πώς για να σωθεί η Ελλάδα η Αθήνα θα πρέπει να εγκαταλείψει τις εμφανείς αιτίες παρακμής που οδήγησαν στην κατάρρευση του Βυζαντίου. Και οι αιτίες αυτές είναι ο συγκεντρωτισμός της, η αδιαφορία για την περιφέρεια, η εγκατάλειψη των πληθυσμών της περιφέρειας, ο ευνουχισμός του στρατεύματος, η κρατικοδίαιτη διανόηση, ο εκφυλισμός της ιθύνουσας τάξης.
Ίσως η μεγαλοφυΐα του Μεγάλου Κωνσταντίνου που μετέφερε την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στο Βυζάντιο κάτι επίσης να λέει. Για να αποσυγκεντρωθεί η Αθήνα πρέπει να αλλάξει η πρωτεύουσα.
Αλλαγή πρωτεύουσας λοιπόν, για να σωθεί η Ελλάδα.
Αντί να δεχόμαστε όχι μόνον την συγγραφή ,αλλά και και την κινηματογράφηση -άραγε εν αγνοία της Νέας Ρωσικής Αυτοκρατορίας- του ελληνιστί ντοκυμανταίρ του οπαδού της Μόσχας ως τρίτης Ρώμης και έδρας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Επισκόπου Τύχωνος , με τις λογικά αναμενόμενες προπαγανδιστικές
αντιδυτικές θέσεις του και εναντίον του καταρρέοντος από το 1354 -όταν κατέλαβαν οι Οθωμανοί το Φρούριο της Καλλίπολης -Ελληνορωμαϊκού μας κράτους ,
ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΩΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΩΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ της μοναδικής σε γνώσεις και μεταδοτικότητα καθηγήτριας Πανεπιστημίου κυρίας Μαρίας Ευθυμίου με ημερομηνία 21-3-2011 , με θέμα” Άλωση και θρησκευτικό ,διοικητικό ,οικονομικό καθεστώς του Βυζαντίου”.
Και αν θέλουμε να μην ασχοληθούμε με τον Ρώσο -και εμφανισιακά- Τύχωνα , ας μελετήσουμε τα έργα της παγκοσμίως αναγνωρισμένης Βυζαντινολόγου κυρίας Ελένης Γλύκατζη-Αρβελερ .
Υ.Γ Νομίζω πολλούς -μαζί με εμένα-απασχολεί το γιατί δεν βοηθήθηκε από όλους τους Χριστιανικούς λαούς και τα κράτη τους να μη καταληφθεί η πρωτεύουσα -Βασιλεύουσα της μικρής τότε Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αυτοκρατορίας ,”Αγία” Κωνσταντινούπολη μας ;;;.
Στην Δύση πράγματι μετά την ανασύσταση της το 1261, δεν υπήρχε διάθεση υποστήριξης του Βυζαντίου ,από την ομόδοξη όμως Ανατολή με την δυνατή Ρωσία γιατί δεν εκδηλώθηκε αυτή η υποστήριξη;;;.
ΜΗΠΩΣ Η ΡΩΣΙΑ ΤΕΛΙΚΩΣ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 1453 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ 1919-22 ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ 1974 ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ”ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΕΙ” Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΕΊΝΑΙ ΦΙΛΗ ΤΗΣ ;;;
Ο Ρώσος επίσκοπος κύριος Τύχων και κάθε άλλος ”καρδιακός” φίλος μας ένα φοβούνται .
Ποίημα ο Δικέφαλος του Γεωργίου Δροσίνη .
”Στην πόρτα της Αγιάς Σοφιάς που εσφάλισεν ενός αγγέλου χέρι διπλοσφαγμένος έπεσ’ ο Δικέφαλος απ’τ’απιστο μαχαίρι .
Στην πόρτα της Αγιάς Σοφιάς , σπαράζοντας με ματωμένα στήθη τις δυο φτερούγες άπλωσε ο Δικέφαλος και πάλι ορθός εστήθη” (πάλι με χρόνια με καιρούς).
Καλό μήνα σε όλους με υγεία και χαρές.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης.
“ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΩΣ…”
Πώς/πού μπορούμε να το ακούσομε αυτό;
Στο καλούμενο φέισμπουκ ή στην τηλεόραση της Βουλής ή απλούστερα πληκτρολογώντας στο καλούμενο γκούγκλ.
Να την ακούτε την κυρία Ευθυμίου κάθε Σάββατο το απόγευμα στην τηλεόραση της Βουλής.
Την Ευθυμίου την εκτιμώ και την ακούω αρκετές φορές, αλλά στο κανάλι τής Βουλής δεν μπορεί να δει κανείς ασφαλώς την συγκεκριμένη εκπομπή, εκτός κι αν υπάρχουν κάπου συγκεντρωμένες. Θα το ψάξω. Ευχαριστώ για την βοήθεια.
Δεν μπορώ παρά να εκφράσω δημοσίως την χαρά μου για το ευχαριστώ σας.
Καλή συνέχεια.
«Κάποτε ο ελληνικός ή εξελληνισμένος κόσμος, γύρω από τη Μεσόγειο, κυνηγούσε άλλες χαρές: Πάλευε να βεβαιωθεί αν και κατά πόσο ενδέχεται «αθανατίζειν το θνητόν», «μετασχείν αθανασίας το ανθρώπινον γένος», «της αθανασίας μεταλαμβάνειν».». «Προσλαμβάνει το χριστιανικό ευ-αγγέλιο ο Ελληνας και γιορτάζει, σημαδεύει τη διαδοχή των αιώνων η συλλογική έκρηξη της χαράς – δεν συστήνεται ποτέ Γιορτή για φιλοσοφικές επινοήσεις.». «Σήμερα στην Ελλάδα θα στήναμε Γιορτή, αν κάπου στο υπέδαφος της γης μας εντοπιζόταν κοίτασμα πετρελαίου ή φλέβα χρυσού. Το χρήμα μάς δίνει χαρά, το χρήμα θα γιορτάζαμε.». (Χρήστος Γιανναρᾶς)
Ἀπό Το ξεχασμένο «άθλημα αληθείας»
Ἦταν ἔνθεοι οἱ Ἕλληνες. Καί αὐτό ἦταν στήν ρίζα τοῦ πολιτισμοῦ στίς διάφορες συνεχόμενες περιόδους του. Γιά νά κατανοήσεις τόν ῾Ελληνισμό χρειάζεται παιδεία, γιά νά κατανοήσεις τίς ρίζες του, τί εἶναι οἱ πόλεις-κράτη.
Ἴσως οἱ πόλεις-κράτη ἦταν τό σοφότερο σύστημα γιά τήν ὕπαρξη, τήν ἀνάπτυξη καί τήν συνέχεια τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, μαζί μέ τήν ἀρχική ὀντολογική καί διακριτή ὕπαρξη τῶν ῾Ελλήνων. ῾Η κάθε καινούργια πόλη ἦταν συνδεδεμένη μέ τά ἱερά τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. Οἱ θεοί ἦταν συνδυασμένοι μέ τά φυσικά φαινόμενα. Ὅταν ἡ πίστη γινόταν δεισιδαιμονία ἤ εἰδωλολατρία, τότε κατέρρεε κι ὁ πολιτισμός πού ἦταν βασισμένος στό ἄθλημα τοῦ ἀληθεύειν. Γιατί πραγματικά ἔνθεος εἶναι αὐτός πού ἀληθεύει, πού πιστεύει ὅτι ὁ Θεός, τό σύμπαν, ἡ ἐνέργεια, ἡ Παναγία, γνωρίζουν καί βλέπουν κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς καί κάθε μας κίνηση. Σέ αὐτό τό ἐπίπεδο κινήθηκε ὁ ῾Ελληνισμός ὅποτε διέπρεψε. ῾Η Δημοκρατία καί ἡ Παιδεία ἦταν μέρος τοῦ ἀθλήματος τοῦ ἀληθεύειν καί μέρος τοῦ σκοποῦ ´νά μετάσχει ἀθανασίας τό ἀνθρώπινο γένος ´. Αὐτά πού δημιουργὴθηκαν ἀπό θεούς καί ἀπό ἔνθεους ἀνθρώπους δέν εἶναι ἐπιδεκτά ἀνάγνωσης σέ ὑποδεέστερη γλώσσα. Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλυπτόταν στά ἀρχαῖα μυστήρια, δέν ΄κατασκευαζόταν ΄βάσει σκοπιμοτήτων.
πολιτιστική επιρροή και οικονομική ισχύ πάνε μαζί.
Το μοναδικό οικουμενικό στοιχείο του Ελληνισμού σήμερα είναι η Ορθόδοξη Πίστη και ως τέτοια δεν αφορά το ελληνικό κράτος ούτε τον ελλαδικό πληθυσμό.
Όταν κράτος φθάσει στο κατάντημα να το κυβερνούν ελέω λαϊκής ψήφου προδότες, τότε νομίζω ότι όλα έχουν λήξει:
Πρωτοφανής πράξη εθνικής μειοδοσίας από Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη!
Τι κρίμα να παραπέμπουμε σε ανώνυμο άρθρο ιστοτόπου , που ”καταδικάζει ως προδότες” Έλληνες πολιτικούς χωρίς το άρθρο αυτό να είναι τελεσίδικη δικαστική απόφαση .
Όλοι δεχόμαστε ότι τα λαϊκά δικαστήρια καταργήθηκαν μετά το 1949 , στις δε προτάσεις και αποφάσεις των κυβερνήσεων μας σε Διεθνείς Οργανισμούς συνυπολογίζονται πολλά εθνικά συμφέροντα.
Κρίνουμε ,κυρίως, την ευθύνη των κυβερνήσεων μας σε Διμερείς Συμφωνίες, όπως την τελευταία στις Πρέσπες .
Ας γράφουν αλλά ας ”τους γράφουμε” όταν μάλιστα οι ίδιοι δεν απαντούν ,με επιχειρήματα και ευγένεια.
Βαρέθηκα την ανοησία σου. Όταν το άρθρο δεν έχει υπογραφή, σημαίνει ότι το υπογράφει ο ιστότοπος.
Το άρθρο κατηγορεί για συγκεκριμένες ενέργειες κι εξηγεί τούς λόγους, για τούς οποίους χαρακτηρίζει τους Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη προδότες. Εσύ έχεις κάποια στοιχεία να το αντικρούσεις; Ο μόνος που γράφει χωρίς επιχειρήματα είσαι εσύ και όχι αυτοί. Γι αυτό σ’ έχουν προ πολλού γραμμένο. Προσπαθείς να στηρίξεις την τουρκόφιλη πολιτική των συγκεκριμένων, μιας και για το κόμμα έχεις ξεπουλήσει τα πάντα. Ντροπή σου!
Περιμένω την με επιχειρήματα και με ευγένεια -όπως τόνισα- απάντηση του ιστότοπου, όπως άλλων που θίγονται.
Οι αυτόκλητοι δικολάβοι τους δεν πείθουν τους σκεπτόμενους Έλληνες.
Γιατί πάλι ”στραβώσατε” ;;; .
Πάντως δεν παίρνω πίσω το ευχαριστώ μου.
Όταν κανείς είναι γεννημένος βλήμα, τίποτε δεν μπορεί να τον αλλάξει. Αντί να απαντήσεις στο περιεχόμενο τού άρθρου, κάθεσε και ζητάς “απάντηση” (τι απάντηση) από τον ιστότοπο και μάλιστα υπαγορεύοντάς τους και … “τρόπο” (sic).
Σκέτο μπαζούκας είσαι, Ναλμπάντη.
[…] Πηγή […]
Εξαιρετικό άρθρο. Αξίζει να διαβαστεί!
Ποιος γράφει όμως ;
Α, ο Παντελής Σαββίδης, τώρα το πρόσεξα.
Όλα καλά λοιπόν. Ας πάρουμε την Πόλη!!!! Τα εκατομμύρια Τούρκων που ζουν εκεί τι θα τους κάνουμε? Θα τους διώξουμε? Θα τους σκοτώσουμε? Θα τους εξαφανίζουμε σιγά σιγά?
Όσο και να το ψάξουμε δεν γίνεται. Για ένα απλό λόγο. Δεν έχουμε πληθυσμό εκεί. Είναι μειοψηφία.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος αποτυχίας της μικρασιατικής εκστρατείας. Πέραν του μεγαλοϊδεατισμού.
Βάζοντας τα γυαλιά της τελειότητας δεν αντικρύζει κάποιος την ιστορία με ρεαλισμό.
Γιατί έπεσε η Πόλη?
Εγκαταλείφθηκε? Προδόθηκε? Θα το ψάχνουμε εις τους αιώνας των αιώνων. Γιατί δεν μας βοήθησαν οι υπόλοιποι χριστιανοί της Ευρώπης καθώς και οι ομοδοξοι της Ρωσίας? Θα πρέπει να το δούμε στον καθένα ξεχωριστά.
Όπως το να περιμένεις βοήθεια από τη Ρωσία το 1922 όταν έχεις στείλει στρατεύματα μαζί με την καλή μας φίλη Γαλλία στον β κριμαικο πόλεμο όπου και σε παράτησαν οι Γάλλοι στη μάχη φεύγοντας με τα πλοία τους να υποστείς την οργή των Ρώσων είναι σημεία που χρειάζονται προσοχή.
Την ιστορία πρέπει να την διαβάσουμε σωστά. Κάποια σημεία πάντα θα μοιάζουν ίδια. Η παρακμή είναι γεγονός εδώ και δεκαετίες. Όπως και ο εξοπλισμός μας από Γάλλους (πάλι)
Σε Γάλλους δεν βλέπω να γίνεται καμμία αναφορά για την συνθήκη που υπέγραψαν με τον Κεμάλ Ατατούρκ στην Άγκυρα όταν ο Κεμάλ ήταν διωκόμενος από την κυβέρνηση του τότε.
Οι οποίοι εξαιρετικοί φίλοι μας Γάλλοι έφυγαν από την Κιλικία την όποια επιτηρούσαν αφήνοντας δώρο τον οπλισμό τους στους Τούρκους!!!
Ανάλογες συνθήκες υπέγραψαν με τον Κεμάλ ακολούθως όλες οι συμμαχικές μας δυνάμεις.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Κατάρευση. Υποχώρηση. Καταστροφή!
Οι Τούρκοι είναι αυτοί που είναι. Εμείς θα πρέπει να είμαστε μεν έτοιμοι για όλα αλλά να μην παρασυρθούμε ξανά σε ένα αλόγιστο μεγαλοϊδεατισμού. Τον οποίο κάποιοι άλλοι θα μας ρίξουν ως όπλο για τα συμφέροντα τους
Η Πόλη έπεσε, διότι σ’ αυτήν ουσιαστικά είχε περιορισθεί η πάλαι ποτέ κραταιά “Βυζαντινή” Αυτοκρατορία. Ποιος να βοηθήσει και να σώσει τι; Μία πόλη από μία αυτοκρατορία που είχε παρακμάσει και καταρρεύσει;
Αλλού το πάει το κείμενο. Ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σώθηκε με την αλλαγή πρωτεύουσας. Όμως, για να γίνει κάτι τέτοιο χρειαζόταν κι ένας Μ. Κωνσταντίνος. Η Ρωσία σώθηκε από την παρακμή, χωρίς να χρειασθεί ν’ αλλάξει πρωτεύουσα. Άρκεσε μόνον ο δικός της ικανός ηγέτης. Η Ελλάδα έχει για ηγεσία σκύβαλα. Και με τέτοια ηγεσία είναι καταδικασμένη να σβήσει.
Άψογη και τεκμηριωμενη αναλυση….
Κύριε συνώνυμε της ταινίας IUDGE DREDD είναι εύλογη η αμφιβολία σας για να πάρουμε την Πόλη μας – όλοι όμως γνωρίζουν πως ήταν δική μας χίλια τόσα χρόνια -αλλά μπορείτε-μπορούμε να αποκλείσουμε να γίνει η ΠΟΛΗ -με συμφωνία των Μεγάλων- (χωρίς την Ασιατική της πλευρά) μια ανεξάρτητη πολυεθνική Πολιτεία των 15 εκατομμυρίων με ηγέτη τον εκάστοτε Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριάρχη ;;;.
ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑΥΤΗΝ;;; .
Υ.Γ Φαίνεται ότι μελετήσατε την Ιστορία της Μικρασιατικής καταστροφής και πολύ ορθά καταλήξατε και στις πρωταρχικές ευθύνες του Βενιζέλου ,τις οποίες όπως οι γάτες σκέπαζαν οι πολιτικοί του επίγονοι (100) χρόνια βρίζοντας-σκαιώς μάλιστα- τους πολιτικούς τους αντιπάλους με οποιαδήποτε ονομασία , γιατί μετά το 1952 έπαυσε να υπάρχει ως κόμμα το μισητό Λαϊκό της Βενιζελοκρατίας.
Συμφωνώ να μη ρίξουμε τώρα την πρώτη τουφεκιά κατά των Τούρκων ,αλλά ”να τους φάμε” αν αυτοί την τολμήσουν από τον Έβρο ως την Κύπρο .
¨να γίνει η ΠΟΛΗ -με συμφωνία των Μεγάλων- (χωρίς την Ασιατική της πλευρά) μια ανεξάρτητη πολυεθνική Πολιτεία των 15 εκατομμυρίων ¨
Δέν εἶναι τόσο δύσκολο αὐτό γιά ἀρκετές πόλεις, ἄν σκεφτοῦμε ὅτι καί ἡ ᾿Αθήνα κοντεύει νά γίνει πολυεθνική καί ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη, μέ σχεδόν νεκρωμένα τά πολιτισμικά στοιχεῖα πού ὁρμῶνται ἀπό τόν ἀρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Τό Βυζάντιο ὅμως μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη ἦταν ζωντανός ῾Ελληνισμός καί ᾿Ορθόδοξος Χριστιανισμός ὅταν διαφοροποιήθηκε ἀπό τήν δυτική πλευρά καί ἡ ἐγγενής διαφορά φαίνεται καί ἀπό τήν ἐξέλιξη, στήν δυτική πλευρά καθιερώθηκαν ὁ Καθολικισμός καί ὁ Προτεσταντισμός.
Πόλεις μπορεῖ νά κτισθοῦν καί ἄλλες, ἡ Κωνσταντινούπολη ὅμως φέρει μία συνέχεια ὀντολογική, πού μόνο ἡ βαθειά ᾿Ορθόδοξη πίστη μπορεῖ νά ἀποκαλύψει καί ἔχει συγκεκριμένο φρουρό ἐκεῖ αὐτῆς τῆς συνέχειας.
Χαιρετίζω τους περίπου 16000 αναγνώστες -πρωτοφανής αριθμός αναγνωστών των Ανιχνεύσεων-τις οποίες ευχαριστούμε από καρδιάς για την ανάρτηση.
Δέν εἶναι πρωτοφανής ἀριθμός ἀναγνωστῶν κύριε Ναλμπάντη, καί σέ ἄλλες ἀναρτήσεις ἔχει συμβεῖ.
Οπότε ζήτωσαν οι Ανιχνεύσεις και όλοι όσοι συμβάλλουμε , στην αναγνωσιμότητά τους .
Τι καλά θα ήταν να έλειπαν οι λογοκριτές και οι υβριστές σχολιαστές . Χαίρετε κυρία Ελένη Π.