του Απόστολου Δοξιάδη
Σε σημερινό άρθρο το Πρώτο Θέμα μιλάει για φήμες για την υγεία του και σενάρια διαδοχής. Οι φήμες δεν είναι απλές φήμες, ούτε βέβαια είναι τωρινές, για όσους τα παρακολουθούν στενά. Ο Ερντογάν δεν έχει πολλή ζωή ακόμα–κανείς δεν είναι βέβαιος για τη νόσο από την οποία πάσχει, αλλά είναι σίγουρο ότι βρίσκεται σε τελικό στάδιο.
Όσο για τη διαδοχή του, το επικρατέστερο σενάριο είναι ότι θα είναι συναινετικής μορφής (ύστερα από τη σχετική εσωτερική κλωτσοπατινάδα), κάποιας μορφής “κυβέρνησης εθνικής ενότητας” με συμμετοχή ανθρώπων από το κόμμα του, το ΑΚΡ, μάλλον και το “κεμαλικό” ονομαζόμενο (που είναι συλλογή αμέτρητων τάσεων) το CHP, ίσως και από στελέχη του “Καλού Κόμματος” (Iyi Parti) αλλά και άλλων που αποσκίρτησαν από το ΑΚΡ, πιθανώς του Γκιούλ και του Μπαμπατζάν, ή και άλλων προσωπικοτήτων, πιθανώς τεχνοκρατών κυρίως στην οικονομία. Πιθανότερος αυτή τη στιγμή για την κορυφή είναι ο Ακάρ, αλλά όχι το αιμοχαρές γεράκι που ξέρουμε τα τελευταία χρόνια, αλλά ο οπορτουνιστής πραγματικός εαυτός του, που έπαιξε τόσο περίεργο ρόλο στις 15 Ιουλίου 2016, και δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να εμφανισθεί τώρα ως μέγας προασπιστής της δημοκρατίας και της Δύσης. Αλλά είναι πιθανό να είναι και άλλο πρόσωπο στην κορυφή–όλα θα εξαρτηθούν από την έκβαση της εσωτερικής κλωτσοπατινάδας. Ένα τέτοιο καθεστώς θα έχει λογικά τη στήριξη αρκετών ελίτ της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των οικονομικών αλλά ίσως και της οργάνωσης Γκιουλέν, που όσο ο ηγέτης της οδεύει προς το φυσικό του τέλος διαπνέεται και αυτή από πολύ πιο φιλελεύθερο πνεύμα–ή, σωστότερα, στη δική τους εσωτερική διαμάχη φαίνεται να επικρατούν οι πιο φιλελεύθερες τάσεις.
Στο πρώτο σχόλιο, το άρθρο μου, που έγραψα στις 28 Ιουλίου στο Protagon.gr (official) λέγοντας πολλά από αυτά. Στο δεύτερο το σημερινό άρθρο στο Πρώτο Θέμα.
