Του Mohamed Sifaoui, στην εφημερίδα Journal du dimanche, 6-2-2021
Μετάφραση και επεξεργασία : Αλκης Καλλιαντζίδης
Όπως αποκαλύπτεται από την εφημερίδα Journal du dimanche (JDD), αρκετές αναφορές, που στάλθηκαν στο προεδρικό Μέγαρο Élysée από τις γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, εκφράζουν την ανησυχία τους για την αυξανόμενη επιρροή της τουρκικής εξουσίας στην επικράτεια της Γαλλίας.
Μια πρώτη προειδοποίηση. Κατά την επίσημη επίσκεψή του στο Παρίσι στις 5 Ιανουαρίου 2018, ο πρόεδρος 
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε εκφράσει στους ηγέτες του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Λατρείας (CFCM) αυτήν την προκλητική πρόταση : «Οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας βρίσκονται υπό την προστασία μου. Αυτοί που σας ενοχλούν, ενοχλούν κι εμένα». Τρία χρόνια αργότερα, ενώ οι εντάσεις έχουν πολλαπλασιαστεί – και φθάνουν μέχρι και τις δημόσιες προσβολές – μεταξύ του Οθωμανού αρχηγού Κράτους και του Emmanuel Macron γύρω από τη γαλλική πολιτική καταπολέμησης του ισλαμισμού, οι πληροφορίες που συλλέγουν οι υπηρεσίες ασφαλείας επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα του τουρκικού ακτιβισμού στην επικράτεια της Γαλλίας.
Αρκετές αναφορές που στάλθηκαν στο Élysée από τη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Ασφάλειας (DGSI), τη 
Γενική Διεύθυνση Εξωτερικής Ασφάλειας (DGSE) και τη Διεύθυνση Πληροφοριών της Νομαρχίας της Αστυνομίας (DRPP) στα τέλη Οκτωβρίου 2020 – και που η εφημερίδα JDD
μπόρεσε να διαβάσει – αποκαλύπτουν το μέγεθος, τις μορφές και τους στόχους μιας πραγματικής στρατηγικής διείσδυσης, προωθούμενης από την Άγκυρα μέσω δικτύων που διευθύνονται από την τουρκική πρεσβεία και την MIT, δηλαδή την υπηρεσία τουρκικής κατασκοπείας. Αυτοί οι «φορείς επιρροής», που επεσήμαναν οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες, συνεργάζονται κυρίως με την τουρκική μετανάστευση, αλλά και με τις μουσουλμανικές οργανώσεις. Πρόσφατα δε και με την τοπική πολιτική ζωή, μέσω της υποστήριξης που παρέχεται σε υποταγμένους αιρετούς αξιωματούχους.
Σχολεία όπου οι Τούρκοι διδάσκοντες είναι «όλοι υποταγμένοι στο AKP»
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γαλλικές αρχές διατήρησαν σχέσεις συνεργασίας με τους Τούρκους 
ομολόγους τους. Ο Υπουργός Εσωτερικών από το 2012 έως το 2014, Manuel Valls
επικαλέστηκε μια «καλή συνεργασία» σχετικά με την επιτήρηση του PKK (κουρδικό κίνημα ένοπλης αντιπολίτευσης στο καθεστώς της Άγκυρας), την κινητικότητα των Τούρκων προσφύγων και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Αλλά πρόσθεσε : «Σε ένα είδος αφέλειας, δεν είδαμε αμέσως το διπλό παιχνίδι του Ερντογάν. Ήταν ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία που αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο και τις πραγματικές του προθέσεις».
Σύμφωνα με τις αρμόδιες γαλλικές υπηρεσίες, η χειραγώγηση της εξουσίας στην Άγκυρα έχει τη μορφή ενός «ελέγχου της τουρκικής κοινότητας», χάρη σε έναν γαλαξία περίπου 650 ενώσεων, που συντονίζεται από μια συνομοσπονδία που εκπροσωπείται όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία, στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Από την άνοδο στην εξουσία το 2003, ο Ερντογάν απολαμβάνει μεγάλης δημοτικότητας στην τουρκική διασπορά, ιδιαίτερα στη Γαλλία και σε όλη τη βόρεια Ευρώπη. Αυτή η επιρροή του επιτρέπει ταυτόχρονα να διαθέτει μηχανισμούς για την προπαγάνδα του, να παρακολουθεί τους εξόριστους Τούρκους και να «χαλιναγωγεί τα κινήματα της αντιπολίτευσης», που εκφράζονται πιο άνετα στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. «Θέλει να καταπνίγει οποιαδήποτε διαφωνία στη γέννησή της», παρατηρούν στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Γάλλοι που εκπαιδεύονται από ένα ξένο Κράτος για να είναι ευαίσθητοι στις ισλαμιστικές θέσεις
Στοχεύοντας μακροπρόθεσμα, η τουρκική κυβέρνηση έχει επιπλέον επενδύσει στην οικοδόμηση ενός δικτύου σχολείων που προορίζονται για την εκπαίδευση των παιδιών σύμφωνα με τις αρχές του AKP, του συντηρητικού ισλαμικού κόμματος που ιδρύθηκε και που διευθύνει ο Ερντογάν. «Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για μελλοντικά άτομα με διπλή ιθαγένεια (γαλλική και τουρκική), λέει ένας ειδικός. Γάλλοι που εκπαιδεύονται από ένα ξένο Κράτος για να είναι ευαίσθητοι στις ισλαμιστικές θέσεις».
Η διδασκαλία παρέχεται από Τούρκους εκπαιδευτικούς, «όλοι τους υποταγμένοι στο AKP», στο πλαίσιο του μηχανισμού των Διδασκαλιών Γλώσσας και Πολιτισμού Προέλευσης) Elco, τον οποίο ο Macron θέλει να τερματίσει. Βασίζεται επίσης σε ένα ίδρυμα που ονομάζεται Maarif. Παρουσιάζεται ως δίκτυο ιδιωτικών ιδρυμάτων, αυτή η δομή με παραρτήματα σε 60 χώρες, που είναι επίσημα αφιερωμένο στην «πολιτιστική ακτινοβολία της Τουρκίας».
Για τις αρμόδιες γαλλικές υπηρεσίες, ο πραγματικός στόχος του είναι μάλλον «η προώθηση μιας εκπαίδευσης σύμφωνα με την ισλαμο-εθνικιστική γραμμή που υποστηρίζει το AKP». Εδραιωμένος στην Αλσατία ο μηχανισμός, όπου ο τουρκικός πληθυσμός είναι πολυάριθμος, ο Maarif παρακολουθείται στενά από τη γαλλική ασφάλεια, η οποία θεωρεί τα σχολεία του ως «τόπους διάδοσης της ιδεολογίας του AKP» καθώς και «χώρους συλλογής πληροφοριών». Μία από τις σημειώσεις που προορίζονται για το Élysée επιβεβαιώνει ακόμη ότι οι εκπαιδευτικοί που αποσπώνται από την Τουρκία για τις Elco είναι πιθανό «να συγκεντρώνουν πληροφορίες ή να παρέχουν κάλυψη στους αξιωματούχους της MIT». Εν ολίγοις : κάτω από τον μανδύα των διδασκόντων μάλλον κρύβονται οι δάσκαλοι-κατάσκοποι.
Μια ενορχηστρωμένη διάδοση ενός πολιτικού Ισλάμ
Μια άλλη ερευνηθείσα οργάνωση είναι η Διεθνής Ένωση Δημοκρατών (UID) : το γαλλικό της παράρτημα, που δημιουργήθηκε το 2006, βασίζεται σε επτά τοπικές ενώσεις που είναι υπεύθυνες για την προώθηση του lobbying υπέρ του Ερντογάν, προκειμένου να «βελτιωθεί η αντίληψη» του τουρκικού καθεστώτος «διοργανώνοντας διαδηλώσεις». και παρέχοντας μια «υλικοτεχνική υποστήριξη» στο AKP. Η οργάνωση έχει ένα κίνημα νεολαίας, με επικεφαλής έναν 32χρονο Γαλλό-Τούρκο, και ένα τμήμα γυναικών, με επικεφαλής μια Τουρκάλα μετανάστη που είναι ύποπτη ότι έχει άμεση σχέση με έναν πρώην αξιωματούχο της MIT και έναν ανώτερο διπλωμάτη στο Παρίσι, ο οποίος, σύμφωνα με τη DGSI, «τους δίνει οδηγίες, ιδίως στο πλαίσιο της υπεράσπισης της εικόνας της Τουρκίας στη Γαλλία και της υποστήριξης της εξουσίας του Ερντογάν».
Στην ιδεολογική προπαγάνδα προστίθεται και η διάδοση ενός πολιτικού Ισλάμ, ενορχηστρωμένη από δύο 
κινήματα : την Επιτροπή Συντονισμού των Τούρκων Μουσουλμάνων στη Γαλλία (CCMTF) και τον Millî Görüs, τους οποίους οι εμπειρογνώμονες των υπηρεσιών ασφαλείας παρατηρούν ότι στοχεύουν να «παίξουν ρόλο στα επίσημα όργανα του Ισλάμ Γαλλίας». Από το 2017 έως το 2019, η CCMTF είχε καταφέρει να βάλει έναν από τους δικούς της, τον Ahmet Ogras, επικεφαλής του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Λατρείας (CFCM), το οποίο συγκεντρώνει τα κύρια ρεύματα του Ισλάμ. Αυτός ο μηχανικός, δίχως μεγάλη θρησκευτική εκπαίδευση, που έγινε ταξιδιωτικός πράκτορας και «ηρνείτο» την υποταγή του στην Άγκυρα, αλλά περιέγραψε τον Ερντογάν ως ένα «μοντέλο δημοκρατίας».
Στρατηγήματα με στόχο να έχουν τουλάχιστον έναν Τούρκο αιρετό που μπορεί να υποστηρίξει την υπεράσπιση των συμφερόντων της Άγκυρας
Αν και το τουρκικό κίνημα δεν έχει πλέον την ίδια επιρροή, οι υποστηρικτές του έδειξαν το βάρος τους τον περασμένο Δεκέμβριο διαταράσσοντας, χάρη σε εσωτερικούς ελιγμούς και φονταμενταλιστικές προσφορές, τη
σύνταξη της «χάρτας αξιών» του Emmanuel Macron. Αυτή απαιτεί την επιβεβαίωση στην προσκόλληση των Μουσουλμάνων στη Δημοκρατία της Γαλλίας. Ο γενικός γραμματέας του Mîlli Görüs στη Γερμανία, Bekir Altas, ακολούθησε τηλεφωνικώς τις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Λατρείας CFCM και έδωσε οδηγίες στους εκπροσώπους του στη Γαλλία να σαμποτάρουν τις συζητήσεις. Το CCMTF, το οποίο διαχειρίζεται 250 από τους 2.500 γαλλικούς χώρους λατρείας, συνδέεται άμεσα με την ισχυρή Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων στην Άγκυρα.
Υποψήφιοι, με τουρκο-γαλλική ιθαγένεια στις γαλλικές αυτοδιοικητικές εκλογές, υποταγμένοι στην τουρκική εξουσία
Τέλος, σύμφωνα με τις εξειδικευμένες υπηρεσίες, ο εισοδισμός του καθεστώτος του Ερντογάν αγγίζει την 
«γαλλική πολιτική ζωή στηριζόμενος σε υποψηφίους με διπλή ιθαγένεια στις αυτοδιοικητικές εκλογές». Αρκετά άτομα, υποταγμένα στην τουρκική εξουσία, θα «μπήκαν έντεχνα» στα ψηφοδέλτια, ιδίως του Στρασβούργου, του Colmar ή της Mulhouse κατά τις δημοτικές εκλογές της άνοιξης του 2020. Αυτή η διακριτική επίθεση εντοπίστηκε ειδικά στην Αλσατία, γεωγραφικά κοντά στη Γερμανία, λίκνο της Τουρκικής κοινότητας στην Ευρώπη, και όπου εξακολουθεί να ισχύει το κονκορτνάτο του 1801 (κατεξαίρεση του νόμου του 1905 για την κοσμικότητα), προσφέροντας διευκολύνσεις σε θρησκευτικές οργανώσεις που υπόκεινται στην Άγκυρα.
Μία από τις αναφορές, που η εφημερίδα JDD μπόρεσε να διαβάσει, καταγγέλλει μια παρέμβαση προορισμένη να «επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις» ορισμένων κοινοτήτων. Σύμφωνα με μια άλλη αναφορά, «η DGSI μπόρεσε να παρατηρήσει την εφαρμογή στρατηγημάτων που στοχεύουν στην παρουσίαση των γαλλο-τουρκικών υποψηφίων στον μέγιστο αριθμό ψηφοδελτίων στην ίδια πόλη, έτσι ώστε ο νικητής να έχει τουλάχιστον έναν Τούρκο αιρετό που μπορεί να συμβάλει στην υπεράσπιση των συμφερόντων της
Άγκυρας». «Αυτοί οι τουρκικοί ελιγμοί, καταλήγουν οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες ασφαλείας, οδήγησαν στην εκλογή πολλών δημοτικών συμβούλων γνωστών για τις συμπάθειές τους για το καθεστώς του Ερντογάν, αλλά και για τις σχέσεις τους με τους τουρκικούς φορείς επιρροής στο έδαφος της Γαλλίας». Οι λεγόμενοι Δούρειοι Ίπποι .
