Το ελληνικό έθνος το οποίο έχει συνέχεια απο την αρχαία εποχή ως σήμερα, έχει ζήσει στην ιστορική διαδρομή του σε διαφορετικά πολιτειακά μορφώματα.
Και ήταν πρωτοπόρο στην δημιουργία τους.
Ξεκίνησε με την δημουργία πόλεων κρατών. Και οι πόλεις-κράτη του μεγαλούργησαν.
Συνέχισε με τον ελληνιστικό κόσμο. Την ελληνική οικουμένη, της οποίας, συνέχεια αποτέλεσε το Βυζάντιο.
Και για όσους δεν το γνωρίζουν, το ελληνικό έθνος ήταν ο σκαπανέας του σύγχρονου κράτους έθνους.
Η ιδέα του κράτους έθνους άρχισε να εμφανίζεται με την ανεξαρτησία του. Και κορυφώθηκε με την δημιουργία της Ιταλίας και της Γερμανίας.
Σήμερα, ένα μέρος αυτού του έθνους, το οποίο νοιώθει ως το πιο ευνοημένο- και είναι- ουσιαστικά, επαναφέρει την ιδέα της πόλης κράτους.
Ελλάδα δεν υφίσταται. Υπάρχει η Αθήνα ως πόλη κράτος η οποία εκ του ασφαλούς απομυζά αποικιοκρατικά την υπόλοιπη επικράτεια. Λίγο πολύ αυτό έκανε και στην αρχαία εποχή.
Η ιδέα διατυπώθηκε σε ακαδημαϊκό επίεπεδο πριν μερικά χρόνια για την είσοδο της παγκόσμιας κοινωνίας στις εποχή των πόλεων. Έχω αναφερθεί επανειλημμένα στην Σάσια Σάσκεν και το σχετικό βιβλίο της. Μιλά για 40 πόλεις παγκοσίως που θα αποτελέσουν τους πόλους ανάπτυξης. Στην περιοχή μας μια πόλη περιλαμβάνεται σε αυτές, η Κωνσταντινούπολη. Προϋποθεση ένταξης είναι ο πληθυσμός και οι υποδομές.
Το αθηναϊκό κατεστημένο έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο. Επι κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Το σχέδιο έλεγε πως θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις συγκέντρωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού στην πρωτεύουσα ώστε να ικανοποιήσει την πληθυσμιακή προύπόθεση και σιγά σιγά θα διαμορφωθούν και οι υποδομές με την απομύζηση της λοιπής επικράτειας.
Αυτό το σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι μεγάλες μονάδες που επενδύουν στην Ελλάδα, επενδύουν στην Αθήνα. (Google, Microsoft, Amazon κλπ). Ο κόσμος συγκεντρώνεται εκεί που βρίσκει δουλειά. Ολοένα και περισσότερο συναντώ ανθρώπους που ετοιμάζονται να φύγουν για την Αθήνα διότι εκεί βρήκαν δουλειά και, μάλιστα, καλή.
Στην Αθήνα τα επόμενα χρόνια θα συγκεντρωθεί και ο υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός.
Το μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα, μετά την απειλή της Τουρκίας, είναι αυτή η πολύ συνειδητή πολιτική. Μια πολιτική την οποία ακολουθούν όλα τα κόμματα και την οποία με ακραίο τρόπο υλοποιεί ο Μητσοτάκης.
Τα ψήγματα που διαχέονται σε μερικές άλλες ελληνικές πόλεις, είναι για ξεκρέμασμα.
Το παραμύθι περί τεχνολογικού πάρκου στη Θεσσαλονίκη θυμίζει την αλήστου μνήμης δεκαετία του 90 όταν οι σχετικές αναφορές δουλέματος μιλούσαν για πρωτεύουσες των βαλκανίων και άλλες τέτοιες γελοιότητες.
Αυτήν την πολιτική και τα κόμματα που την υποστηρίζουν θα την αποκαλύπτουμε.
Όπως και όσους για τις δικές τους σκοπμότητες εντοπίζουν την αιτία της αδυναμίας της περιφέρειας στους κουλουρτζίδες που δεν έχουν όραμα για την πόλη τους.
Απο τη μια ένα κράτος διαχρονικά συγκεντρωτικό και με ολοκληρωτικές δομές στον πυρήνα του και απο την άλλη μερικοί καημένοι δήμαρχοι που για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους έχουν προτεταμένη μονίμως την χείραν. ‘Απο αυτούς ζητάτε όραμα και άλλη πολιτική;
Κόμματα εκτός Αθηνών που θα διεκδικήσουν ρόλο στο κοινοβούλιο. Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας.
Π.Σ.
Η υπερεποίκιση τής Αθήνας άρχισε την δεκαετία τού ’50. Τότε ρωτούσες στην επαρχία “μα τι έγινε ο τάδε, ή η τάδε οικογένεια” και η σίγουρη απάντηση ήταν “εφυγε/γαν για την Αθήνα”. Ο υπερπληθυσμός έγινε αφορμή για την άναρχη και λίαν κακόγουστη μετατροπή τής παλιάς, όμορφής πόλης, στην σημερινή τσιμεντούπολη, μια από τις ασχημότερες πόλεις που μπορεί να δει κανείς. Καμμία προστασία διατηρητέων (καν η έννοια δεν ήταν γνωστή), καταστράφηκαν πολλά νεοκλασικά κτήρια-κοσμήματα και την θέση των πήραν άχαρες πολυκατοικίες, για να στεγάσουν όλο αυτό το λεφούσι, που κουβαλήθηκε από την επαρχία.
Για να ταϊστεί όλος αυτός ο πληθυσμός, έπρεπε ν’ “αρμεχθεί” η υπόλοιπη χώρα. Επίσης, δημιουργήθηκαν απίθανα παραεπαγγέλματα, όπως αυτό των μεσαζόντων στα υπουργεία, στα οποία ακόμη και σήμερα είναι υποχρεωμένη να τρέχει όλη η Ελλάδα για να λύσει τα προβλήματά της, μιας και δεν υπάρχει αποκέντρωση. Ο γράφων έχει πικράν εμπειρία τού πράγματος.
Όσον αφορά στις επενδύσεις, μέχρι και την δεκαετία τού ’80 δεν γινόταν αποκλειστικά στην Αθήνα. Να θυμίσω ότι η Αχαΐα είχε μεγάλο μερίδιο απ’ αυτές, πράγμα που έγινε αφορμή ν’ ανθεί η σήμερα μαραμένη επαρχία και η πρωτεύουσά της, η Πάτρα. Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για την αποκέντρωση και την αποσυμφόρηση τής Αθήνας. Η έλευση των λαθρομεταναστών χειροτέρευσε τα πράγματα, μιας κι εκεί συγκεντρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των, με αποτέλεσμα και την ραγδαία αύξηση τής εγκληματικότητας.
Η αστυφιλία τής μορφής αυτής υπήρξε κι αλλού, π.χ. στην Γαλλία. Το Παρίσι έγινε σχετικά υδροκέφαλο (καμμία σύγκριση με Ελλάδα-Αθήνα, όπου συγκεντρώθηκε ο μισός πληθυσμός τής χώρας), αλλά εκεί ελήφθησαν μέτρα προστασίας των διατηρητέων και κάποια τέλος πάντων σχεδιασμένη δόμηση εκτός κέντρου, ώστε να στεγαστούν όχι μόνον οι Γάλλοι από την επαρχία, αλλά και οι μετανάστες από τις πρώην αποικίες, κυρίως τις χώρες τού Μαγκρέμπ. Το κόστος ζωής στο Παρίσι είναι πολύ υψηλό σε σχέση με άλλες γαλλικές πόλεις, ούτως ώστε οι εκεί μετατιθέμενοι δημόσιοι υπάλληλοι να παίρνουν επίδομα υπηρεσίας στην πρωτεύουσα, για να μπορούν να τα βγάλουν στοιχειωδώς πέρα.
Ελλείψει ικανών κυβερνήσεων, δεν νομίζω ότι μπορεί ν’ αλλάξει κάτι από δω και πέρα. Άλλωστε, ουδείς ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Προτιμούν να έχουν την επαρχία εξαρτημένη από την πρωτεύουσα.
Θα πρέπει να διαχωρίσουμε ανάμεσα σε πόλεις και αστικά κέντρα.
@Επισκέπτης
Τα όσα σωστά επισημαίνετε έχουν και δημιουργούς: Δηλ. τη πολιτική ηγεσία της χώρας και συγκεκριμένα τον «Εθνάρχη» Κ. Καραμανλή που με τη θέσπιση της «αντιπαροχής» κατέστρεψε — όπως αναφέρετε — την ιστορική πόλη της Αθήνας.
Το πρόβλημα της αστυφιλίας και του υδροκεφαλισμού είναι καθαρά θέμα πολιτικού/πολιτειακού συστήματος. Το καθεστώς της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας που ζούμε έχει σαν πρώτιστο ενδιαφέρον του τη παραμονή του στην εξουσία μαζί με την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των εξωχώριων κέντρων που τους έχουν τοποθετήσει. Η επαρχία όσο θα είναι πνευματικά υποτελής στην Αθήνα, μόνο μαρασμό θα δεί.
Σωστός ως προς το πρώτο, αλλά δεν θεώρησα σημαντικό να αναφερθώ σε πρόσωπα. Κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουν όλα τα γνωστά μας κράτη, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο κι εκεί. Άρα δεν είναι θέμα πολιτεύματος, αλλά διοικητικής οργανώσεως τού κράτους.
Πόλεις -κράτη χωρίς ενδοχώρα δεν θα μπορούν να επιβιώσουν και αν καταργηθούν τα σύνορα-που θα καταργηθούν -θα γίνεται ”πλιάτσικο” στις πλουσιότερες πόλεις.
Η Ε.Ε.-που χρηματοδοτεί πια Περιφέρειες – φαίνεται ότι προγραμματίζει ευρείες Περιφέρειες, ας πούμε ,μια Μακεδονία χριστιανορθόδοξη,( όπως παλαιά ) -όταν μπουν και τα λεγόμενα Δυτικά Βαλκάνια-, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, μια Ήπειρο (όπως παλαιά) -επίσης χριστιανορθοδοξη-με πρωτεύουσα τα Ιωάννινα ,μια Αλβανία μουσουλμανική με πρωτεύουσα τα Τίρανα ,μια Κροατία ρωμαιοκαθολική, με πρωτεύουσα το Ζάγκρεμπ μια Σερβία και Βουλγαρία χριστιανορθόδοξες ,με πρωτεύουσες το Βελιγράδι και την Σόφια αντιστοίχως και μια Θράκη-όπως παλαιά- πολυεθνική ,με πρωτεύουσα την Αλεξανδρούπολη.
Η κάτω Ελλάδα θα έχει την Κεντρική Ελλάδα με πρωτεύουσα την Λάρισα, και την Νότια Ελλάδα με πρωτεύουσα την Αθήνα, -που θα παραμείνει και πρωτεύουσα του κράτους των Περιφερειών- μαζί με την νησιωτική Ελλάδα της Κρήτης και των Νήσων του Αιγαίου με πρωτεύουσα τα Χανιά, λόγω Σούδας
ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ,ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΙΑΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ .
ΣΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ”ΘΑ ΠΑΡΚΑΡΟΝΤΑΙ” ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΟΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.
Υ.Γ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΕΛΑΕΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΌΣΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ”ΑΦΑΝΗΣ ”ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Πρώτη φορά ακούω τη φράση “κόμματα εκτός Αθηνών”.
Κάτι όπως η Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία δηλ;
Αν μιλάμε για κίνημα με εθνικιστικά και αποσχιστικά χαρακτηριστικά, τότε έχει νόημα.
Διαφορετικά η φράση μοιάζει με ένα νέο σύντομο ανέκδοτο.
Και να μην έχουν αυτά τα κόμματα τέτοια χαρακτηριστικά, που αναφέρετε κ. Β.Μ θα τους αποδοθούν . Μικρή είναι η Ελλάδα μας ,υπάρχουν και οι βόρειοι γείτονες μας-που από το 2018 ”έχουν και την χάρη”-αλλά ας τα προσπεράσουμε ως ”κραυγή ανησυχίας” ,που πρέπει να προσεχθεί, γιατί μετά το 2010- όταν επικράτησαν στον Δήμο και στην Πόλη οι ”Δημοκρατικές δυνάμεις” ”χάθηκε το φεγγάρι” στην Θεσσαλονίκη . ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ ΟΜΩΣ .
Τα τρία αγάλματα στην Παραλία της από την Πλατεία Αριστοτέλους ως το Ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς θα δείξουν τον δρόμο.