ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ.- ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΟΥΣΧΟΥΝΤΗ

“Την άνοιξη του 1948 δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη Ο Αμερικάνος δημοσιογράφος Τζορτζ Πολκ, 35 χρόνων, ανταποκριτής του CBS στην Αθήνα που κάλυπτε την ευρύτερη περιοχή. Ήταν μία πολιτική δολοφονία στην καρδιά του εμφυλίου που παρέμεινε ανεξιχνίαστη σήμερα εβδομήντα χρόνια μετά μαζί με το κύριο ερώτημα ποιοι και γιατί σκότωσαν τον Πολκ.

Υπάρχει και το ερώτημα γιατί οι κυβερνήσεις τριών κρατών[ Ηνωμένων Πολιτειών, Ελλάδας και Βρετανίας] συνεργάστηκαν στενά και διαχρονικά για να συγκαλύψουν τους δράστες”

Με αυτά τα λόγια στο οπισθόφυλλο του προσφάτως [2018] εκδοθέντος βιβλίου των Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου “οι έξι θάνατοι του Τζωρτζ Πολκ “παρουσιάζεται πεντακάθαρα μία από τις μεγαλύτερες αλλά όχι σπάνιες τραγωδίες του βροτολοιγού εμφυλίου και γενικότερα της μετά την κατοχή πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος.

Παρουσιάζονται ανάγλυφα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες , απίστευτες γιά σήμερα και που πρέπει κατά την άποψή μου να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.

Γιά την συνταρακτική αυτή υπόθεση έχουν εκδοθεί σημαντικά βιβλία..

Προσωπικά έχω διαβάσει το βιβλίο του Φοίβου Οικονομίδη, του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Καφίρη του δικαστικού ο οποίος συνηγορησε στην αναψηλάφηση της δίκης το 2002, του Εντμουν Κήλη το οποίο κατά την άποψή μου είναι από τα πληρέστερα και όπως αναφέρει και ο ίδιος έχει προηγουμένως μελετήσει ολα τα βιβλια και άλλα στοιχεία της υπόθεσης, το βιβλίο βεβαίως των Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου που εκδόθηκε μετά το βιβλίο του Κήλη και το θεωρώ επίσης σημαντικό γιατί έχει κάνει μία καταπληκτική έρευνα και τελικά θα έλεγα και το βιβλίο του Κώστα Χατζηαργύρη το οποίο μόλις προχθές διάβασα.

Δεν πρόκειται να αναλύσω λεπτομερώς τα γεγονότα γιατί περιγράφονται στα βιβλία που ανέφερα και γιατί θεωρώ ότι είναι σημαντικά στοιχείο της μελέτης της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας,

Είναι γνωστή σε πάρα πολλούς, εκείνο που θα επισημάνω όμως είναι ότι η παραπάνω μελέτη αποτελεί ένα μάθημα για το πως λειτούργησε εκείνα τα σκοτεινά χρόνια η πολιτική εξουσία της Ελλάδος η πολιτική ελίτ και πώς η προσπάθεια ,που όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου συγκάλυψης εξακολουθεί μέχρι σήμερα,

Προφανώς προφανέστατα η ελληνική πολιτική ζωή δεν είναι ακόμα ελεύθερη να αποτινάξει τις εντολές του Άγγλοαμερικανικού συστήματος….

Θα σταθώ ακόμα σε δύο παραγράφους από το βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου

– Το 2010 ο καθηγητής Τζον Ιατρίδης προλογίζοντας την επανέκδοση του βιβλίου του Έντμουν Κήλυ, που σας αναφέρω παραπάνω, έλεγε μεταξύ άλλων

“….αυτό που μπορούμε να δεχθούμε ως βέβαιο είναι ότι ο Στακτόπουλος δεν ήταν ένοχος των κατηγοριών για τις οποίες καταδικάστηκε και δεν είναι αρα λιγότερο προβληματική η επανειλημμένη άρνηση του ελληνικού δικαστικού συστήματος με επικεφαλής τον Αρειο Πάγο, να επανεξετάσει την όλη υπόθεση και να αναγνωρίσει ότι ο Στακτόπουλος υπήρξε θύμα συνειδητής αδικίας εκ μέρους της επίσημης δικαιοσύνης.

Ως εκ τούτου η υπόθεση παραμένει μέχρι σήμερα ντροπή για το ελληνικό νομικό σύστημα και για όλους όσοι ενδιαφέρονται για την υποχρέωση κάθε δημοκρατικής κοινωνίας να προστατεύσει τους αθώους…”

– Στο ίδιο βιβλίο στην ίδια με το παραπάνω σχόλιο σελίδα στη σελίδα 431 του βιβλίου των Ιγνατίου – Παπαϊωάννου αναφέρεται ότι το 1984 ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος προλογίζοντας το βιβλίο του Γρηγόρη Σακτόπουλου [είναι ένα βιβλίο το οποίο δεν έχω διαβάσει ακόμα και θα προσπαθήσω να το βρω να το διαβάσω ]έλεγε

“.. όταν η δικαιοσύνη κατασκευάζει ενόχους υπακούοντας σε σκοπιμότητες που είτε η ίδια είτε η πολιτική εξουσία της έχει τοποθετήσει παραπάνω από την αλήθεια διαπράττει βαρύτατο αδίκημα .Τέτοια ήταν η περίπτωση του Ζαν Καλάς που προκάλεσε το θαυμασμό του Βολταίρου, τέτοια η περίπτωση του λοχαγού Ντρέιφους που έκαμε τον Εμίλ Ζολά να υψώσει τη φωνή τέτοια και η περίπτωση του Γρηγόρη Στακτόπουλου, είναι οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τριών αιώνων… και συνεχίζει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος “τι θα γίνει με το Γρηγόρη Στακτόπουλο;; αν δεν το χρειάζεται αυτό τη δικαστική δηλαδή αποκατάσταση, ο σεμνότάτος και καρτερικός Γρηγόρης Στακτόπουλος το χρειάζεται η αλήθεια και το ζητάει από τον άλλο κόσμο η μητέρα του…”

Αυτά τα ελάχιστα με έκαναν να τονίσω το διαχρονικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει αυτή η υπόθεση, είναι ένα τεράστιο μάθημα για το πώς διαμορφώθηκε η πολιτική εξουσία στην Ελλάδα μετά τη γερμανική κατοχή με κεντρικό άξονα τον βροτολοιγό εμφύλιο πόλεμο, οι επιπτώσεις αλλά και οι διαστρεβλωτικές εικόνες του οποίου δεν έχουνε χαθεί μέχρι σήμερα στην ψυχή των ανθρώπων και δεξιά και αριστερά.