του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Η δημοσιογραφική ενασχόληση με τα διεθνή θέματα πρέπει να διατηρεί, πάντα, κάποια επιφυλακτικότητα σχετικά με τα όσα ανακοινώνονται δημοσίως. Η κοινή αίσθηση από τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο Λονδίνο την Τετάρτη είναι ότι απλώς επί μιάμιση ώρα καταγράφηκαν οι εκατέρωθεν απόψεις και επισημάνθηκαν οι διαφορές.
Μα αυτό έχει γίνει δεκάδες φορές.
Χρειαζόταν άλλη μία και μάλιστα με το χαρακτηρισμό της συνάντησης ως «συνάντηση της εικοσαετίας»; Όταν μάλιστα σ’ αυτήν την εικοσαετία οι ελληνοτουρκικές συναντήσεις οδήγησαν στο Ελσίνκι, στην είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, στην έναρξη ενταξιακών συνομιλιών ΕΕ-Τουρκίας, το Σχέδιο Ανάν κλπ.; Για ποιον λόγο κυβερνητικοί κύκλοι να δίνουν τόση έμφαση στη συνάντηση; Είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Όπως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη μια αλληλουχία γεγονότων που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάτι προετοιμάζεται. Και πως τα γεγονότα που παρακολουθούμε να εξελίσσονται κάπου οδηγούν. Η άποψή μας είναι ότι οδηγούν σε ένα συνυποσχετικό για τη Χάγη. Αν δεν υπάρξει υπαναχώρηση κάποιας πλευράς.
Η ιστορία είναι παλιά, αλλά η πρόσφατη εκδήλωσή της μπορεί να εντοπιστεί σε εκείνη τη δήλωση Κοτζιά ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μοναχοφάης». Δεν μπορεί, δηλαδή, να τα θέλει όλα δικά της. Την πολιτική του Νίκου Κοτζιά ακολούθησε και ο διάδοχός του Γιώργος Κατρούγκαλος. Για τι προϊδέαζε; Για το ότι καλό είναι να αποδεχτούμε μια λύση με την Τουρκία που θα άφηνε το Καστελόριζο χωρίς υφαλοκρηπίδα.
Για να γίνουν αντιληπτά όσα θα ακολουθήσουν, καλό είναι να παραθέσουμε την τουρκική βούληση. Η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο έχει τη θέση ότι δεν μπορεί ένα νησί, όπως το Καστελόριζο, να στερεί θαλάσσιες ζώνες από μια ηπειρωτική χώρα με τη μεγάλη ακτογραμμή της Τουρκίας. Και για να υποστηρίξει την άποψή της έχει ταχθεί με την αντίληψη ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Άρα, για το Καστελόριζο αποδέχεται ότι έχει έξι μίλια χωρικά ύδατα, και τέρμα. Δεν μπορεί να έχει επήρεια σε ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα που να φτάνει έως την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Εκεί που φαίνεται να ελίσσεται η Τουρκία –χωρίς να αλλάξει τη θέση της ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα– είναι να αποδεχθεί προσφυγή στη Χάγη με συνυποσχετικό που θα αποδέχεται με διπλωματικούς όρους μια διευθέτηση με βάση την προσέγγιση της δίκαιης κατανομής ή ευθύδικης οριοθέτησης (equitable delimitation), και όχι την ίση απόσταση (equitable).
Με βάση την προσέγγιση αυτή τα νησιά σε σύγκριση με το ηπειρωτικό έδαφος άλλης χώρας πρέπει να πάρουν μικρότερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Πρέπει δε να ληφθούν υπόψη παράγοντες όπως το μέγεθος, το μήκος της επιφάνειας προβολής (πρόσοψης), η θέση των νησιών και πόσο μακριά είναι από το ηπειρωτικό έδαφος. Όλα αυτά κάτι φωτογραφίζουν.
Το ερώτημα τώρα είναι αν υπάρχουν στοιχεία (έστω και ως ενδείξεις) που να δείχνουν ότι στο παρασκήνιο κάτι κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Η απάντηση είναι ναι.
Στις 28 Οκτωβρίου ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Μπουράκ Οζουγκέργκιν παραχώρησε συνέντευξη στην Καθημερινή, και σε κάποιο σημείο λέει: «Η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν πράγματι επαρκείς ευκαιρίες για να επιλύσουν τις διαφορές τους, αφού αναγνωρίσουν και κατανοήσουν τα νόμιμα συμφέροντα και τις ανησυχίες του άλλου. Το διεθνές δίκαιο θα κανονίσει τα υπόλοιπα». Δηλαδή, αφού αποδεχθεί η Ελλάδα τα νόμιμα συμφέροντα της Τουρκίας με τη «δίκαιη μοιρασιά», τα υπόλοιπα θα διευθετηθούν στη Χάγη. Αυτή ορίζει το διεθνές δίκαιο.
Στον Τούρκο πρέσβη απαντά ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος, προφανώς με την έγκριση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με συνέντευξη στο ΑΠΕ- ΜΠΕ στις 23 Νοεμβρίου. Η συνέντευξη προκαλεί αντιδράσεις στην Ελλάδα και ο ίδιος ο Θάνος αναγκάζεται να δώσει εξηγήσεις. Γράφει, λοιπόν, στη σελίδα του στο Facebook: «Η φράση “ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης μπορούν να συζητηθούν υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο” έχει μια μόνο ερμηνεία: ότι σύμφωνα με την πάγια ελληνική θέση, Ελλάδα και Τουρκία συμφωνούν να καταφύγουν στη Χάγη, αποδέχονται την απόφαση του δικαστηρίου για τα όρια των θαλάσσιων ζωνών και έχοντας πλέον καθορισμένα θαλάσσια σύνορα θα μπορούσαν να συζητήσουν ακόμη και το (εντελώς θεωρητικό επί του παρόντος) σενάριο συνεκμετάλλευσης ενός κοιτάσματος που βρίσκεται εκατέρωθεν των συνόρων (όπως πράττουν π.χ. Ιράν και Κατάρ)».
Ακολουθούν η συμφωνία της Τουρκίας με την «κυβέρνηση της Τρίπολης», η διπλωματική ανακούφιση της Ελλάδας με την υποστήριξή της από όλες τις διεθνείς δυνάμεις και τις δυνάμεις της περιοχής (όπως το 1987, αλλά τότε είχαμε μια νίκη επί πεδίου) και συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν (όπως το 1987 στο Νταβός, Παπανδρέου-Οζάλ).
Υπάρχει κανείς που με αυτά τα δεδομένα θα χαρακτήριζε τη συνάντηση του Λονδίνου τη σημαντικότερη της εικοσαετίας; Λογικά όχι. Όμως, τη χαρακτήρισαν έτσι κυβερνητικοί κύκλοι. Οι οποίοι δεν είναι αφελείς, κάτι θέλησαν να υπονοήσουν. Όχι, βέβαια, την αναμενόμενη ατυχή (δημοσίως) κατάληξή της.
Υπάρχει και κάτι άλλο. Την επόμενη ημέρα της συνάντησης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Αλέξανδρος Διακόπουλος είπε επί λέξη: «Διατηρούμε διαύλους ανοιχτούς, μιλάμε, συνεχίζουμε τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αλλά η Τουρκία θέλει οι όποιες λύσεις, οι όποιες διευθετήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την τουρκική πλευρά που κατ’ αυτούς έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο». Πού παραπέμπει η δήλωση του συμβούλου;
Και ακόμη, η εφημερίδα Εστία με επαφές στο χώρο της κυβερνώσας παράταξης είχε την επομένη ως τίτλο: «Προς διεθνές δικαστήριο της Χάγης για διευθέτηση υφαλοκρηπίδος».
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν παρελθόν και θα συνεχίσουν να έχουν δύσκολο παρόν και μέλλον. Αλλά η στήλη πιστεύει πως στο παρασκήνιο γίνονται προσπάθειες για τη Χάγη με υποχώρηση της ελληνικής πλευράς για «δίκαιη» (για ποιον;) μοιρασιά.
Υπενθυμίζω, απλώς, πως και με τα Σκόπια επετεύχθη συμφωνία όταν η ελληνική πλευρά έκανε πίσω σε ένα κρίσιμο σημείο το οποίο θα βρίσκει μπροστά της.
Καλημέρα
Θα μπορούσαμε να δούμε το ζήτημα από κάποια απόσταση?
Ποιο θα ήταν πχ. το επιχείρημα με το οποίο θα πείθονταν ένας Σκανδιναβος για το ότι η Τουρκία έχει άδικο ? Προκειμένου να υπάρχει Ειρήνη θα ήταν παράλογη η διευθέτηση της εκκρεμότητας του Καστελοριζου?
Ευχαριστω
οσπερλέμος
Η διατήρηση τής ειρήνης είναι το επιχείρημα τού Σκανδιναβού, ή το Διεθνές Δίκαιο; Πλάκα κάνεις;
Προφανώς, αστειεύεστε…
Κύριε Σαββίδη,
Είμαι τής γνώμης ότι δεν θα πάμε στην Χάγη, διότι δεν θα χρειασθεί. Θα πάμε στην λύση τού καζάν-καζάν και ίσως δώσομε και κάτι παραπάνω, όπως δείχνουν τα πράγματα εδώ και 24 χρόνια, από την αποφράδα νύκτα των Ιμίων, αλλά και η σειρά Κοτζιά-Κατρούγκαλου-Ντόκου, την οποία επισημάνατε. Η πολιτική τής Τουρκίας είναι η «δίκαιη μοιρασιά», την οποία δεν έχει λόγο ν’ αλλάξει, αφού μπορεί να την επιβάλει δια τού φόβου των όπλων και μόνον, χωρίς να χρειασθεί να ρίξει έστω και μία ντουφεκιά. Η Χάγη έχει άλλη αντίληψη περί δικαίου, που δεν συμφέρει την Τουρκία. Γιατί λοιπόν να δεχτεί να πάει εκεί;
Η τελευταία συνάντηση των Ερντογάν-Μητσοτάκη στο Λονδίνο, δεν δείχνει Χάγη, για όσους ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές και ούτε βέβαια διάθεση οιασδήποτε αντιστάσεως. Για παράδειγμα, ακόμη δεν διακόψαμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Τρίπολη, για ν’ αναγνωρίσομε και να συνάψομε διπλωματικές σχέσεις με την την κυβέρνηση Χαφτάρ, αυτήν που αναγνωρίζει και η Αίγυπτος.
Κύριε Σαββίδη, η Ελλάδα έχει πάψει προ πολλού να αγωνίζεται για ο,τιδήποτε. Δίνει, για να έχει τάχα το κεφάλι της ήσυχο. Μην λησμονείτε την πολιτική τού “καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς” (ΓΑΠ). Νομίζω ότι αυτήν θέλει και η πλειονότης τού ελληνικού λαού.
Κάποια ζητήματα δεν μπορεί να εξετάζονται αποκλειστικά με υποκειμενικά κριτήρια . Στα πλαίσια μιας εκπομπής ή μιας ιστοσελίδας ένα κοινό συγκεκριμένου εθνικού _πολιτισμικού υποβάθρου εκφέρει τις απόψεις του με τις όποιες ενδεχομένως διάφοροποιήσεις. Όταν ένας διπλωμάτης αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει τα συγκεκριμένα ζητήματα λαμβάνει απείρως περισσότερες λεπτομέρειες υπ´ όψιν του. Στο κλειστό σύστημα της πρώτης περίπτωσης υπάρχει ένας προσανατολισμός (στον οποίο υπεισέρχονται και συναισθηματικά στοιχεία – πχ. μνήμες διωγμών και γενοκτονίας). Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχουν αντικρούομενες απόψεις οι οποίες ισχύουν ή καταρρίπτονται βάσει επιχειρημάτων.
Στην πρώτη περίπτωση οποιαδήποτε απόκλιση χαρακτηρίζεται μειοδοσία, προδοσία, εθνομηδενισμός. Στην δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχουν χαρακτηρισμοί παρά επικέντρωση στο πρόβλημα και τις προκείμενες.
Αλλιώς κρίνουμε εμείς και αλλιώς ενεργούν οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί. Για να μην πέφτουμε μονίμως από τα σύννεφα όταν δεν μας συμπαραστέκονται οι δυτικοί και να μηνμεμψιμοιρούμε για την κατάντια μας ας δούμε τα πράγματα σε πένα ευρύτερο επίπεδο.
Δε νομίζω ότι είναι παράλογο το το ερώτημα εάν ένα νησί μπορεί να αποκλείσει μια δυσανάλογα μεγαλύτερη χερσαία περιοχή και τους κατοίκους της από σημαντικότατους ενεργειακούς πόρους . Θεωρητικά βάσει διεθνούς δικαίου ενδεχομένως να είναι δίκαιο παρολαυτά είναι ηθικό ; Θέλω επιχείρημα λοιπόν που να πείθει και τον αντικειμενικά ουδέτερο πχ Σκανδιναβό.
Ευχαριστώ
Ένα ερώτημα, διότι είναι εντελώς ασαφή τα περί Σκανδιναβού. Για ποιον “Σκανδιναβό” μιλάμε, τον απλό πολίτη, ο οποίος δεν έχει ιδέα και ούτε τον ενδιαφέρει το θέμα, ή τον Σκανδιναβό δικαστή τού ΔΔΧ;
Το επιχείρημα για ιδιαίτερα προς τους Σκανδιναβούς είναι πολύ απλό η τήρηση του διεθνούς δικαίου.
Τα περί ηθικής για το κράτος που δημιουργήθηκε με τρεις γενοκτονίες τα αφήνω ασχολίαστα.
Νομίζω ότι το κύριο πρόβλημα είναι ότι μέρος της σημερινής κοινωνίας έχει ως αξία μόνο το άτομο του,δεν σέβεται τις προηγούμενες γενιές αλλά ούτε ενδιαφέρεται για τις επόμενες.
Το νομικό επιχείρημα είναι ότι το Δίκαιο της Θάλασσας αναγνωρίζει ρητά ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Απο τον τρόπο γραφής σας αντιλαμβάνομαι πως μπορείτε να βρείτε το κείμενο και να το διαβάσετε.
Τη λογική της “δίκαιης μοιρασιάς” την οποία, μάλλον υποστηρίζετε απο ό,τι καταλαβαίνω, στην περίπτωση του Καστελόριζου, αφήστε να την εφαρμόσει η Χάγη αν πάμε. Μπορεί κάτι άλλο να πάρουμε.
Φίλε μου εδώ το θέμα δεν είναι το Καστελόριζο, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει δικαιώματα υφαλοκρηπιδας σε κανένα νησί. Μιλάμε για κανονική επίθεση, ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει είτε το θέλουμε είτε όχι και πρέπει να αποφασίσουμε πολεμάμε ή προσκυνάμε; Εγώ λέω πολεμαμε
Στο πολύ αξιόλογο ιστολόγιο θεμάτων στρατηγικής “Βελισάριος” είχε δημοσιευθεί τον περασμένο Φεβρουάριο μία εκτενής ανάλυση για τις νομικές παραμέτρους της ΑΟΖ.
https://belisarius21.wordpress.com/2019/02/02/ελληνική-αοζ-ψάχνοντας-την-αλήθεια/
Ένα από τα ενδιαφέροντα σημεία στο άρθρο αυτό ήταν η καταγραφή μίας βάσιμης υπόνοιας ότι η Ελλάδα διαπραγματεύεται (από ετών) το εύρος των χωρικών της υδάτων σε συσχέτιση με την ΑΟΖ της Μεγίστης. Στην λογική να υποχωρήσει ως προς τα 12 μίλια με αντάλλαγμα να αποδεχθεί η Τουρκία επήρεια του Καστελορίζου σε ΑΟΖ (λεπτομέρειες στην παράγραφο με τίτλο “Οριοθέτηση και χωρικά ύδατα: Να επεκτείνει κανείς ή να μην επεκτείνει;”).
Μήπως αυτή η διαπραγμάτευση έχει ωριμάσει και καταλήξει σε ένα κοινώς αποδεκτό πλαίσιο;
Το ανησυχητικό είναι ότι η προϊστορία μάς προδιαθέτει αρνητικά ως προς το αποτέλεσμα, συνήθως καταλήγουμε με μία ουσιαστική υποχώρηση, έναντι πινακίων φακής.
Στις 50 τόσες διερευνητικές επαφές (έτσι λέγονται οι συνομιλίες), συζητήθηκαν και αυτά που λέτε και άλλα πολλά.
Η όποια Χαγη -Αμβουργο- δεν θα επιβεβαιωσει το γνησιο των υπογραφων των αρμοδιων Τουρκιας και Ελλαδος , που θα αποφασισουν την ”μοιρασια”.
Θα δικασει και θα εκδωσει και αποφαση οχι βασει των επιθυμιων των δυο χωρων , αλλα βασει του ισχυοντος Δικαιου της Θαλασσης.
Μονο που -οπως σε ολα τα Δικαστηρια- οι δικαστες δικαζουν κατα συνειδηση και οι αποφασεις αυτου του Δικαστηριου ειναι τελεσιδικες.
Αραγε θα δεχθουν οι διαδικοι -Τουρκια και Ελλαδα- την αποφαση”με τα χερια σταυρωμενα και χωρις εσωτερικες γκρινιες” ,η, θα καταρρωνται την ωρα και την στιγμη που πηγαν εθελοντικως σαυτο το Δικαστηριο, -οπως κανουν αρκετοι κληρονομοι περιουσιων , που δεν ικανοποιηθηκαν απο τα Αστικα Δικαστηρια-και θα συνεχισουν τις διενεξεις;;;.
Η περιπτωση της επιζημιας για την Ελλαδα Σ.τ.Πρεσπων δεν ειναι η ιδια γιατι δεν προηλθε αυτη απο Δικαστικη αποφαση -μακαρι να μας επεβαλε ενα Δικαστηριο αυτα που εθελοντικα εδωσαν οι κ.κ. Τσιπρας, Κοτζιας και Καμμενος- και γιατι η Μακεδονια , με τον Μ.Αλεξανδρο και τους διαδοχικους Μακεδονομαχους δεν ειναι Καστελοριζο ,που θα ειναι Ελληνικο ,αλλα θα το επιδικασει-αν λεμε, Αν-το Δικαστηριο και στην καζαν-καζαν συνεκμεταλλευση των υδρογονανθρακων και στην Τουρκια., που θα εντοπ[ισθουν και γινουν εκματαλλευσιμα οταν δεν ζει ο νταης κ. Ε
ΣΥΝΕΧΕΙΑ,οταν δεν ζει ο νταης κ.Ερντογαν , που μαλλον επιδιωκει με την υστεροφημια του να ”περασει” τον Κεμαλ Ατατουρκ.
Θεμιτη η επιθυμια του ,αλλα αυτο θα το αποφασισει ο Αλλαχ του, αν δεν στειλει τον δρεπανηφορο , που κοβει το νημα της ζωης των ανθρωπων,η, αν δεν παθει κανενα ”χαντά” απο τους Γκιαουρηδες,που μια ζωη ηταν ο Δαβιδ και παλευαν με τον καθε Γολιαθ.
Αξιόλογη εκπομπή