Επιθετική Αμερικανιά στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο Δούρειου ίππου…

του Κυριάκου Κυριακόπουλου

Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μια υπόθεση αμιγώς κομματική και φυσικά ουδόλως σχετίζονται με τις παραδοσιακές ιδεοληπτικές συγκρούσεις που καταγράφονται ιστορικά στον χώρο των αριστερών και κομμουνιστικών πολιτικών κομμάτων, και οι οποίες συγκρούσεις, άλλες φορές ανατροφοδοτούν διχασμούς ακόμη και για το σχήμα της τυρόπιτας, ενώ πολύ συχνά οδηγούν σε διασπάσεις και σε δημιουργία νέων «αριστερών» κομματικών υβριδίων που αναζητούν εναγωνίως τρόπο και ατζέντα που θα τα βοηθήσει να αυτοπροσδιοριστούν στο πολιτικό στερέωμα…

Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε πως η αιφνίδια εμφάνιση Κασσελάκη με την ανύπαρκτη πολιτική προίκα και την αμφιλεγόμενη αξιακή περπατησιά, ήταν μια απόλυτα χορογραφημένη παρέμβαση που δεν συντελέστηκε για να ανατάξει την παραπαίουσα «Αριστερά» αλλά για να βαθύνει περαιτέρω τον πολιτικό εκφυλισμό της και να διαχύσει σταδιακά αυτήν την ιδιότυπη πολιτική νοσηρότητα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα με στόχο την καθολική του παράλυση, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιθετική μετάλλαξη της γεωπολιτικής φυσιογνωμίας της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς ο αδύναμος κρίκος. Η γεωπολιτική προίκα της χώρας είναι το πραγματικό επίδικο. Και η συγκεκριμένη εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι αυτοί που έβαλαν στο χέρι το μέλλον της, τις στρατηγικές της υποδομές και τις απεριόριστες επιμελητειακές της δυνατότητες, γνωρίζουν καλά ότι σ αυτόν τον τόπο, υπάρχει προίκα αφάγωτη και κυρίως υπάρχει κρίσιμο γεωπολιτικό κεφάλαιο που αποκτά προσαυξημένο ειδικό βάρος στην αναδιαμορφούμενη περιφερειακή ισορροπία. Θέλουν να αλώσουν τα πάντα. Πρωτίστως αυτό που επιδιώκουν είναι ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να αντισταθεί στις μεθοδεύσεις τους και μια κοινωνία συμβιβασμένη απόλυτα με την μοίρα που της έχουν επιφυλάξει…

Επομένως, εάν θέλουμε να διαβάσουμε σωστά το σενάριο πάνω στο οποίο χτίζεται αυτό το θέατρο του παραλόγου που μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας το τελευταίο εικοσαήμερο και γνώρισε σήμερα την κορύφωσή του με την εκλογή Κασσελάκη, θα πρέπει να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως μια ετερόκλητη πολιτική φούσκα με εξαιρετικά ασταθές πολιτικό στίγμα και ο «σκληρός πυρήνας» της επίσης ετερόκλητης εκλογικής του βάσης που διψά για την επάνοδο των «πολιτικών του ταγών» στα σαλόνια της εξουσίας, έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αλωθούν, να διολισθήσουν σε έναν πολιτικό εκφυλισμό πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά δεδομένα, να αντικαταστήσουν σταδιακά την πολιτική με την φαιδρολογία και να συμπαρασύρουν μοιραία σε αυτόν τον κατήφορο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα το οποίο εδώ που τα λέμε, ΔΕΝ είναι και ιδιαιτέρως απρόθυμο να ενδώσει σε αυτόν τον πειρασμό.

Πρόκειται επομένως για εξελίξεις που είναι εξαιρετικά ανησυχητικές και αυτό για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτον διότι η Ελληνική κοινωνία αποδεικνύεται πως είναι ιδιαίτερα ευάλωτη αλλά και πρόθυμη να εγκλωβιστεί σε πέτσινα διλήμματα που φαιδροποιούν τον πολιτικό διάλογο, σε μια εποχή που θα έπρεπε να προωθεί τα δικά της στοιχήματα και να απαιτεί αυτά τα στοιχήματα να γίνουν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας.

Δεύτερον διότι η συγκεκριμένη εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι η Ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία απελπισμένων πολιτών που δείχνει αποφασισμένη να αναθεματίσει τον πολιτικό λόγο και να αναζητήσει σωτήρες σε ένα περιβάλλον φαιδρότητας, παραπολιτικής και επικίνδυνων ερασιτεχνισμών ακόμη και με τα Εθνικά θέματα.

Τρίτον διότι όταν στο παρασκήνιο αυτής της φαιδρής ιστορίας, βρίσκεται ένας πρώην πρωθυπουργός που δεν διστάζει να εργαλειοποιήσει το ίδιο το κόμμα που τον ανέδειξε, για να «ελληνοποιήσει» το πείραμα της Αμερικανιάς, αδιαφορώντας για τις ευρύτερες συνέπειες που είναι σε γνώση του ότι θα υπάρξουν για την χώρα, τότε επιβεβαιώνεται ίσως με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι το οικοδόμημα στην διαμόρφωση του οποίου συμβάλαμε όλοι κατά το παρελθόν, είτε με την ενεργό συμμετοχή μας είτε με την ανοχή μας, είναι εξαιρετικά νοσηρό και μόνο καρκινογενέσεις μπορεί να δώσει.

Τέταρτον διότι απεδείχθη στην πράξη, ότι 20 (είκοσι) μόνο ημέρες αρκούν για ένα επιτελείο επικοινωνιολόγων που του ανατίθεται να πάρει το απόλυτο πολιτικό ΤΙΠΟΤΕ… Να το πάρει από το ΠΟΥΘΕΝΑ και να το καταστήσει μέρος του διλήμματος μιας κοινωνίας απελπισμένων ψηφοφόρων, που είναι πρόθυμοι να εξαργυρώσουν τα πάντα με ανταμοιβή μια καλύτερη θέση στον επόμενο εκλογικό πίνακα της SINGULAR που θα «δικαιώνει» την φαιδρή και ανερμάτιστη επιλογή τους.

Πέμπτον διότι ένα πολιτικό κόμμα που κυβέρνησε, αποκαθηλώθηκε και εν τέλει καταποντίστηκε συμπαρασύροντας την έννοια της «Αριστεράς» στην απόλυτη πολιτική χρεοκοπία, δεν μπαίνει στον κόπο καν να αναζητήσει πολιτικές απαντήσεις για όλα όσα έφταιξαν. Αρκείται στην αναζήτηση ενός κατασκευασμένου πολιτικού φερετζέ που θα έχει την ικανότητα να συγκαλύψει το πρόβλημα, να συμπαρασύρει πολιτικά αλαφροΐσκιωτους πολίτες που διψούν για μπράβο και για γιούχου και να διευκολύνει τις αγελαίες συμπεριφορές μιας εκλογικής βάσης που θα έπρεπε να προβληματίζεται, να απαιτεί, να διεκδικεί, να ανατρέπει.

Έκτον διότι αυτές οι εκφυλιστικές προδιαγραφές δεν είναι ίδιον μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς ο αδύναμος κρίκος ως κόμμα που στην συνολική του διαδρομή ερωτοτροπεί με την φαιδρότητα, τον νοσηρό δικαιωματισμό, την ιδιαίτερη ρευστότητα σε ότι αφορά τα Εθνικά του αντανακλαστικά και φυσικά με την εξουσιολαγνεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι οι όποιες αντιστάσεις του σε αυτήν την πορεία του ξεπεσμού, κράτησαν λιγότερο από όσο μπορεί να κρατήσει ακόμη και το συσκευασμένο φρέσκο γάλα.

Σε ελάχιστες μέρες αλώθηκε, παραδόθηκε, και δυστυχώς για την πατρίδα μας, η εκλογική του βάση δεν αφυπνίστηκε ούτε όταν ο εκλεκτός της καρδιάς του Tyler, χαρακτήρισε τουρκικό κρατίδιο το ψευδοκράτος που έστησε η Κατοχική δύναμη στην Κύπρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αλώθηκε, διότι ήταν ο εύκολος στόχος. Διότι η εκλογική του βάση θεωρεί κατάκτηση το να έχει το κόμμα της ηγέτη έναν ομοφυλόφιλο. Καμαρώνει γι αυτό και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τις υπόλοιπες Πρέσπες που προδιαγράφεται ότι θα ακολουθήσουν στο εγγύς μέλλον.

Και αυτό φυσικά δεν αφορά μονάχα σε εκείνους που δεν δίστασαν να επιλέξουν τον Κασσελάκη για αρχηγό του κόμματος – παρωδία. Αφορά στον όλον ΣΥΡΙΖΑ. Η ευθύνη διαχέεται σε όλους εκείνους που με την ψήφο τους νομιμοποίησαν αυτήν την φαιδρή διαδικασία. Στο έδαφος των δικών τους ανοχών στήριξαν οι χορογράφοι την καμπάνια του συγκεκριμένου υβριδικού προϊόντος τους και κατάφεραν να το εισάγουν, να το εκτελωνίσουν και εν τέλει να το επιβάλουν στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Στην νοσηρή κουλτούρα που καλλιέργησαν τα στελέχη και ανέχτηκαν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ χρόνια τώρα, φυτρώνουν οι κάθε λογής Κασσελάκηδες. Ουδείς λοιπόν μεταξύ τόσο των συνδιεκδικητών της ηγεσίας όσο και των ψηφοφόρων, θεωρείται άμοιρος ευθυνών γι’ αυτήν την κατάντια.

Σειρά τώρα έχουν και τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου. Όλοι αυτοί που καλοβλέπουν την προοπτική διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θεωρούν ότι θα προκύψει μια νέα δεξαμενή ψηφοφόρων πρόθυμων να αντληθούν από όλους αυτούς που περιμένουν ν αρπάξουν κομμάτι από την εκλογική πίτα.

Τα πράγματα όμως δεν είναι διόλου απλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε στο κλαρί για να ικανοποιηθούν τα περίεργα βίτσια κάποιου εκκεντρικού επιχειρηματία που δεν είχε τι να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του. Οι εκφυλιστικές πολιτικές διεργασίες που ενεργοποιήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, σύντομα θα διαχυθούν σε ολόκληρο το πολιτικό στερέωμα, διότι απλούστατα οι χορογράφοι δεν θα σταματήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και διότι δεν υπάρχει εκλογική βάση αποφασισμένη να αντισταθεί και να αποτρέψει στην πράξη τον πολιτικό εκφυλισμό. Αυτή η εξέλιξη θα συμπαρασύρει μοιραία και την κυρίαρχη πολιτική ατζέντα.

Οι προσδοκίες όλων εκείνων που θεωρούν ότι θα τσιμπολογήσουν ψηφοφόρους από την δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποδειχτούν μάταιες. Τα φαινόμενα της αποσύνθεσης θα διαχυθούν σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Το άχρωμο και άοσμο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει ούτε ως γλάστρα στο πολιτικό σκηνικό.  ΟΙ υπαρξιακές ανησυχίες τις οποίες φροντίζει να συντηρεί στην ΝΔ η ηγετική της ομάδα και οι ερμαφρόδιτοι τακτικισμοί στους οποίους καταφεύγει συστηματικά, θα επιταχύνουν την φυγή προς τα ακροδεξιά κομματίδια μόλις αρχίσει και τυπικά να αποδομείται το 42% και η εκλογή Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, θα συμπαρασύρει τον Μητσοτάκη σε ατραπούς που θα φέρουν την εκλογική του βάση αντιμέτωπη με καινούρια διλήμματα. Για το ΚΚΕ είναι θέμα χρόνου η πιθανότητα διείσδυσης στην εσωκομματική ατζέντα κάποιου καυτού θέματος που θα διχάσει. Κι εκεί δεν υπάρχει χώρος για να συνυπάρξουν απόψεις αποκλίνουσες. Άλλωστε τριάντα ολόκληρα χρόνια χωρίς διάσπαση είναι πάρα πολλά για το συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι έχουν αρχίσει να ανησυχούν με αυτήν την «κατάκτηση».

Η μεγάλη μπίζνα πάντως για τα κέντρα που τροφοδότησαν με επικοινωνιακό καύσιμο την εκλογή Κασσελάκη, δεν είναι η αποτίμηση των «αριστερών» εδρών στο μελλοντικό Ελληνικό κοινοβούλιο. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν τα συγκεκριμένα κέντρα, για όλα αυτά που ικανοποιούν και αποζημιώνουν προσωρινά τον όχλο των απερίσκεπτων «για την πολύτιμη συμβολή του» στην νομιμοποίηση του πειράματος.

Η μεγάλη μπίζνα είναι γεωπολιτική…

Είναι ένας ευρύτερος σχεδιασμός που επαναπροσδιορίζει κρίσιμες παραμέτρους στην περιφερειακή σκακιέρα. Σ αυτόν τον σχεδιασμό συμπεριλαμβάνονται παραχωρήσεις, υποχωρήσεις, πολυμερείς συμφωνίες, νέοι ρόλοι, διαχείριση ισορροπιών, διαχείριση απαιτήσεων, αλλά και ένα μεγάλο πακέτο δυναμικών προσεταιρισμών και διαφαινόμενων νέων δυνατοτήτων, ικανών να επηρεάσουν αποφασιστικά την έκβαση της κορυφαίας και διαρκούς στρατηγικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Για την πατρίδα μας που έχει μάθει να συμβιβάζεται και να μην απαιτεί, σε αυτόν τον σχεδιασμό δεν επιφυλάσσονται προνομιακοί ρόλοι. Αντιθέτως, η Ελληνική εισφορά σε γη, θάλασσα και αξιοπρέπεια, θα είναι το εξαιρετικά βαρύ τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει ο τόπος μας προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις αυτών που ξέρουν να διεκδικούν και να επιτευχθεί η πολυπόθητη νέα περιφερειακή ισορροπία.

Η πολιτική τάξη της χώρας, έχει υποτιμήσει διαχρονικά το μεγάλο ειδικό βάρος που διαθέτει η πατρίδα μας λόγω της κρισιμότητας της γεωγραφικής της θέσης και φυσικά έχει αρνηθεί συστηματικά να διαχειριστεί το μικρό συγκριτικά με άλλους δρώντες μέγεθός της ως συγκριτικό πλεονέκτημα προκειμένου να ενισχύσει την περιφερειακή της θέση. Σήμερα που η τράπουλα ξαναμοιράζεται και επαναπροσδιορίζονται οι όροι της περιφερειακής ισορροπίας, αυτοί που φυτεύουν Κασσελάκηδες επενδύοντας στην απερισκεψία των αφελών, θέλουν να παραλύσουν πλήρως και το πολιτικό σύστημα και την Ελληνική κοινωνία, ούτως ώστε να διαχειριστούν ανεμπόδιστοι την μεγάλη βρωμιά το εύρος της οποίας φτάνει μέχρι και τον γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας.

• Γι αυτό έστησαν και έστειλαν Κασσελάκη στο ώριμο φρούτο του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να επιταχύνουν την σήψη του…
• Γι αυτό η πολιτική επίθεση γενικευμένης φθοράς στο πολιτικό σύστημα της χώρας θα κλιμακωθεί μέχρι να επιτευχθεί η καθολική του παράλυση…
• Γι αυτό και επενδύουν τα μέγιστα σε ένα πολιτικό σύστημα που είτε θα τελεί υπό καθεστώς παράλυσης, είτε θα ανασυνταχθεί στην βάση των δικών τους προδιαγραφών για να διαχειρίζεται συμβιβασμούς, ήττες και εθνικές τραγωδίες…

Αυτός είναι και ο λόγος που θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες από όλους όσους βλέπουν που οδηγούνται τα πράγματα, προκειμένου να στηθεί ένας πολιτικός μηχανισμός αντίστασης, ικανός να συνεγείρει τους πολίτες, να ανακόψει την παράδοσή τους στον αξιακό και πολιτικό εκφυλισμό και να δημιουργήσει το πρόπλασμα μιας μεγάλης πατριωτικής πολιτικής πρωτοβουλίας μακράς πνοής που θα βγάλει τον τόπο από τα ανατροφοδοτούμενα αδιέξοδα και θα τον μετατρέψει σε σοβαρή και υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη που ξέρει να διεκδικεί και απαιτεί να της εκχωρηθούν αυτά που δικαιούται…