Τον διαβάζουν σε βιβλιοθήκες και στα μέσα μεταφοράς. Οργανώνουν online ομάδες βιβλίων αφιερωμένες στο έργο του. Ανεβάζουν βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα πολλών ωρών, μεταδίδοντας το «ευαγγέλιο» της επαναστατικής σκέψης του.
Ο πρόεδρος Μάο κάνει μεγάλη επιστροφή, χάρη στην Generation Z της Κίνας. Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος, του οποίου οι πολιτικές εκστρατείες δεκαετιών στοίχισαν εκατομμύρια ζωές, εμπνέει και δίνει παρηγοριά σε ανθρώπους που γεννήθηκαν πολύ μετά τον θάνατό του το 1976. Για εκείνους ο Μάο Τσετούνγκ είναι ένας ήρωας που μιλάει στην απελπισία τους.
Στη σύγχρονη Κίνα που έρχεται αντιμέτωπη με οξυμένες κοινωνικές ανισότητες, τα λόγια του Μάο δικαιώνουν τον θυμό που αισθάνονται πολλοί νέοι άνθρωποι απέναντι στην επιχειρηματική τάξη, που θεωρούν ότι τους εκμεταλλεύεται. Θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματά του και να αλλάξουν την κινεζική κονωνία. Και ορισμένοι μιλούν ακόμη και για βία έναντι των καπιταλιστών.
Η λατρεία για τον Μάο αποκαλύπτει την παράδοξη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει το κόμμα. Υπό την διοίκηση του Σι Τζινπίνγκ το κόμμα έχει μπει στο κέντρο σχεδόν κάθε πτυχής της κινεζικής ζωής. Θέλει να πιστώνεται την οικονομική πρόοδο της χώρας και λέει στους Κινέζους να είναι ευγνώμονες. Την ίδια ώρα η οικονομική ανάπτυξη αποδυναμώνεται και οι ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους περιορίζονται. Το κόμμα δεν έχει κανέναν άλλο να κατηγορήσει για το αυξανόμενο χάσμα στον πλούτο, τις μη προσιτές οικονομικά κατοικίες και την απουσία προστασίας για τους εργαζομένους. Και πρέπει να βρουν τρόπο να τιθασεύσουν τη νέα αυτή γενιά μαοϊκών, που οι ίδιοι βοήθησαν να δημιουργηθεί, εάν δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις στην εξουσία τους.
«Η νέα γενιά είναι χαμένη σε μία διχασμένη κοινωνία και επομένως ψάχνει λύσεις στα προβλήματά της» έγραψε ένας μαοϊκός μπλόγκερ στο WeChat. «Στο τέλος είναι σίγουρο ότι θα βρει τον πρόεδρο Μάο».
Σε συνεντεύξεις, ποστ, πολλοί νέοι λένε ότι η ανάλυση του Μάο για την κινεζική κοινωνία ως διαρκούς μάχης μεταξύ καταπιεσμένων και των καταπιεστών τους είναι κάτι με το οποίο μπορούν να ταυτιστούν. Οι εργαζόμενοι στις τεχνολογίες της χώρας εργάζονται από τις 9 το πρωί έως το 9 το βράδυ, έξι ημέρες την εβδομάδα, μία πρακτική που ονομάζουν «9-9-6». «Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας, αλλά απαισιόδοξος για το δικό μου» λέει ο Ντου Γου, 23 ετών. Το πρόγραμμα του Ντου ήταν ακόμη χειρότερο. Κοιτόταν μόνο 5 ώρες σε διάστημα τριών ημερών τον περασμένο χρόνο και είχε συνεχείς ταχυκαρδίες και προβλήματα αναπνοής. Δεν άργησε να παραιτηθεί. Δεν έχει αναζητήσει άλλη δουλειά εδώ και τρεις μήνες και σπάνια βγαίνει από το σπίτι. Ο γιατρός διέγνωσε ελαφριά κατάθλιψη. «Οι περισσότεροι συνομίληκοί μου θέλουν να πετύχουν. Αλλά είμαστε κατά της εκμετάλλευσης» τονίζει.
Ο Μάο είχε κάποτε φύγει από τη μόδα. Στα τέλη του 1980 καθώς ήρθαν στο προσκήνιο λέξεις όπως ελευθερία και ελεύθερη αγορά, ο νέοι στράφηκαν στον Νίτσε, στον Ζαν Πολ Σαρτρ και στον Μίλτον Φρίντμαν και τα βιβλία τους. Μετά την αιματηρή καταστολή στην πλατεία Τιενανμέν το 1989 τα μυθιστορήματα για πολεμικές τέχνες όπως και τα βιβλία από επιτυχημένους επιχειρηματίες βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις της λίστας.
Σοσιαλιστική κοινωνία στα χαρτιά η Κίνα είναι μία από τις χώρες με τις οξύτερες ανισότητες παγκοσμίως. Περίπου 600 εκατ. Κινέζοι ή το 43% του πληθυσμού βγάζουν μηνιαίως μόνο 150 δολάρια. Πολλοί νέοι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν μπορούν να μπουν στη μεσαία τάξη ή να κάνουν κάτι καλύτερο από τους γονείς τους. Δεν βλέπουν κοινωνική κινητικότητα προς τα επάνω και αυτό τους κάνει να αμφισβητούν το κόμμα, το οποίο πιστεύουν ότι είναι υπερβολικά ανεκτικό απέναντι στους καπιταλίστές.
«Να πεθάνουμε για τη χώρα μας; Ναι. Να πεθάνουμε για τους καπιλιαστές; Ποτέ!» λέει ένα δημοφιλές σλόγκαν στο Διαδίκτυο.
Copyright:
2021 The New York Times
