Του Παντελή Σαββίδη
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια καλή ευκαιρία, με αφορμή τα 200 χρόνια απο την Επανάσταση του 1821, να δούμε ποιοι είμαστε, απο που ερχόμαστε και, κυρίως, που πάμε. Φοβάμαι πως αναλωθήκαμε χωρίς να εντοπίσουμε την ουσία. Η οποία, ουσία, θα μας βοηθούσε να δούμε και να ανιχνεύσουμε το μέλλον.
Ένας σύντομος απολογισμός, όπως είδα την ελληνική πορεία παρακολουθώντας όσα μπόρεσα απο τις εκδηλώσεις.
-Η Επιτροπή που όρισε η κυβέρνηση δεν πέτυχε το ρόλο της, όπως, τουλάχιστον τον είχα αντιληφθεί. Η πορεία μας, η ταυτότητά μας και με βάση αυτά το μέλλον μας.
-Υπάρχει μια συνεχής παρουσία του ελληνισμού απο την αρχαία εποχή ως σήμερα. Με πολιτισμικά, βεβαίως, χαρακτηριστικά αλλά και με ελληνικούς θύλακες που δεν εξέλιπαν απο την αρχαιότητα ως σήμερα.
-Ο ελληνισμός αυτός στην αρχαία εποχή είχε συνείδηση της κοινής καταγωγής του αλλά λόγω, κυρίως, της γεωμορφολογίας του εδάφους και των μέσων που διέθετε αναπτύχθηκε διοικητικά και πολιτισμικά σε πόλεις-κράτη.
-Σε ενιαίο κράτος τον ένωσε ο Φίλιππος Β! της Μακεδονίας, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και τα πρώτα οικουμενικά χαρακτηριστικά ως ενιαίας υπόστασης τα έδωσε ο Αλέξανδρος. Βεβαίως, οι αρχαίες πόλεις με τις αποικίες τους διέδωσαν, επίσης, τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, αλλά την διάδοση του ελληνικού πολιτισμού ως ενιαίας κρατικής υπόστασης την έκανε ο Αλέξανδρος.
-Στην ελληνιστική εποχή οι διάδοχοι του Αλεξάνδρου διατήρησαν και συντήρησαν αυτόν τον πολιτισμό στις περιοχές που μοιράστηκαν και στην Ρωμαϊκή εποχή συνέβη, πράγματι, αυτό που μάθαμε στο σχολείο: οι κατακτημένοι Έλληνες κατέκτησαν πολιτιστικά τους Ρωμαίους.
-Το Βυζάντιο ήταν μια ελληνική αυτοκρατορία αλλά με σύνθετα χαρακτηριστικά και αρκετά διαφορετική απο την απλοϊκή πρόσληψή της απο τον μέσο Έλληνα.
-Η παρακμή του Βυζαντίου διευκόλυνε την εγκατάστση των Σελτζούκων και στη συνέχεια των Οθωμανών στην περιοχή.
-Η τουρκοκρατία ήταν μια οδυνηρή και παρακμιακή περίοδος. Μπορεί να επιβλήθηκε στρατιωτικά στην περιοχή αλλά δεν επηρέασε πολισμικά τον ελληνικό πολιτισμό, όπως διαμορφώθηκε απο την συνάντηση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Αυτή η σίμιξη χαρακτηρίζει σήμερα τον νεοελληνικό πολιτισμό.
-Η κρίσιμη περίοδος που διαμόρφωσε τα χαρακτηριστικά του νεοελληνισμού ήταν η εκατονταετία απο το 1750 ως το 1850. Στην εκατονταετία αυτή διαμορφώθηκαν όλοι οι σύγχρονοι όροι της νέας εποχής του ελληνισμού.
-Κύρια χαρακτηριστικά του ένα συγκεντρωτικό κράτος που θεωρεί εχθρό τον πολίτη του και τον αντιμετωπίζει ως υπήκοο. Αυτό μπορεί να είναι κληρονομιά του Οθωμανισμού.
-Η Επανάσταση δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Υπήρξε προετοιμασία της. Στην τελική της φάση θα μπορούσε να εντοπιστεί από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα όταν αναπτύχθηκε το Κίνημα του Φιλελληνισμού το οποίο συμπαθούσε οτιδήποτε ελληνικό και το οποίο κατέληξε στη διαπίστωση πως είναι δυνατή η δημιουργία ενός σύγχρονου ελληνικού κράτους το οποίο θα συνομιλεί με τα πολιτισμένα έθνη της Ευρώπης.
-Στον Ρήγα Φερραίο και στον Κοραή θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τις δύο σύγχρονες τάσεις. Μια οικουμενική αντίληψη για τον ελληνισμό –ο Ρήγας έλεγε πως Έλληνας είναι όποιος μιλά ελληνικά και υποστηρίζει την Ελλάδα–, και μια στενή εθνική αντίληψη που εκφράστηκε από τον Κοραή ο οποίος δεν θεωρούσε ελληνικό ούτε το Βυζάντιο. Αυτές οι τάσεις αντιπαλεύουν και σήμερα.
-Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης οι δύο εμφύλιοι εισήγαγαν το στοιχείο της διχόνοιας. Και το δάνειο, νωρίς κατά την εξέλιξή της, το στοιχείο της εξάρτησης.
-Η συσπείρωση, περί τον Μαυροκορδάτο, των εκσυγχρονιστών και η αντίθεσή τους με τους παραδοσιακούς που υποστηρίζονταν από τον Κολοκοτρώνη, προβάλλεται και σήμερα. Χωρίς τον Κολοκοτρώνη, η Επανάσταση θα είχε εκπνεύσει. Αλλά και χωρίς τον Μαυροκορδάτο δεν θα είχε λάβει την διεθνή της διάσταση η οποία κατά ορισμένους ιστορικούς αποτέλεσε το καθοριστικό στοιχείο για τη δημιουργία του ελληνικού κράτους.
-Αλλά και η δημιουργία και οι προσανατολισμοί των σημερινών κομμάτων έχουν τις ρίζες τους στις αντιπαλότητες της Επανάστασης.
-Με την αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας το 1830, μια νέα δυναμική εκδηλώθηκε στην ευρωπαϊκή γεωπολιτική: η δυναμική του έθνους κράτους. Η Ελλάδα ήταν ο σκαπανέας. Η Ελλάδα πυροδότησε την αντίληψη περί έθνους κράτους.
-Το νεοελληνικό εθνικό κράτος υπήρξε άκρως συγκεντρωτικό. Ίσως στην εποχή της δημιουργίας του να υπήρχαν λόγοι. Σήμερα, μετεξελίσσεται σε μια μητρόπολη, γύρω απο την πρωτεύουσά του και με την υπόλοιπη Ελλάδα να λειτουργεί ως ενδοχώρα ή, ακόμη, και αποικία. Αυτό το κράτος δεν είναι βιώσιμο. Πρέπει να αλλάξει.
-Τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα χωρών όπως η Γερμανία συνήθως οι σχετικοί επιστήμονες τον αποδίδουν στο ότι η Γερμανία όταν δημιουργήθηκε αποτέλεσε την συνένωση πριγκιπάτων. Αλλά απο τις πρώτες ομοσπονδιακές μορφές στην ιστορία αποτέλεσαν οι αρχαιοελληνικές αμφικτυονίες. Ας μην ξεχνάμε πως η ανάπτυξη του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού έγινε απο τις πόλεις κράτη.
-Η σημερινή δομή και λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας παράγει συνεχή και ανεπίλυτα αδιέξοδα. Πρέπει να αλλάξει. Το πως ήταν μια ευκαιρία να μας προβληματίσει κατά της διάρκεια του 2021. Αλλά χάθηκε η ευκαιρία. Διότι το αθηναϊκό, σήμερα, κράτος δεν ενδιαφέρεται για τίποτε πέραν της δικής του αναπαραγωγής.
-Δεν ενδιαφέρεται, επίσης, για το ποιά είναι η κύρια ταυτότητά του. Ποιοι το αποτελούν και ποια, κύρια, πολιτιστική αντίληψη είναι διατεθειμένο να αναπαράγει. Έχει αφεθεί στην κυριαρχία- και μόνο- του χρήματος. Οι κύριοι συντελεστές του που δεν μεταβάλλονται με τις εκλογές, είναι ενταγμένοι στην λογική μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης με τους ανθρώπους, απλώς, καταναλωτές.
-Στα πρώτα 100 χρόνια απο την επικράτηση της Επανάστασης συγκρούστηκαν στα μικρασιατικά πεδία ο μικροελλαδισμός με τον οικουμενικό ελληνισμό. Κέρδισε ο μικροελλαδισμός. Και επέβαλε μια συγκεντρωτική, και μέχρι το1974, αυταρχική κρατική λειτουργία.
-Σήμερα το κράτος που δημιουργήθηκε το 1830 (ή 1832, όπως προτιμάτε), αντιμετωπίζει υπαρξιακά αδιέξοδα τα οποία δεν μπορεί να υπερβεί. Διότι δεν έχει πυξίδα. Δεν ξέρει πως προέκυψε και κυρίως που θέλει να πάει.
-Στα αδιέξοδα αυτά θα μπορούσε να απαντήσει, εν μέρει η 200η επέτειος απο την Επανάσταση του 1821. Δεν το εκανε.
-Ας ελπίσουμε πως θα δώσει απαντήσεις ο οικουμενικός ελληνισμός, με αφορμή την ήττα του το 1922. Η επέτειος αυτή θα τιμηθεί την χρονιά που διανύουμε. Είμαι σίγουρος πως το κεντρικό κράτος δεν θα το απασχολήσει η επέτειος αυτή. Ας γίνει υπόθεση όσων πιστεύουν στην οικουμενικότητα, και όχι στην μικροελλαδικότητα, του ελληνισμού.
-Η Επανάσταση δεν ξέσπασε στην Πελοπόννησο. Επικράτησε εκεί. Η επανάσταση ξέσπασε στις παραδουνάβιες επαρχίες απο δυνάμεις του ευρύτερου οικουμενικού ελληνισμού. Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν επικρατούσε εκεί που άρχισε.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ.
Πολύ μου αρέσει η ευχή σας: “στις επάλξεις!”
Και ας ας έχουμε λάβαρο τη Μνήμη του ’22!
Υπογράμμιση-διευκρίνηση:
Ο συγκεντρωτισμός του νεο-ελληνικού κράτους είναι μια όψη του ολοκληρωτισμού του δυτικότροπου “έθνους-κράτους”.
Ο κοτσαμπασισμός των πολιτικών μας είναι η πιο οικεία (τούρκικη) μέθοδος για να υλοποιείται η άλωση των κοινωνιών από την ολιγαρχία του Ιδιωτικού που πλασάρεται σαν Δημόσιο, σαν δημοκρατία.
Η πόλις-κράτος δεν είναι παρά μια φαντασίωση των Γερμανών -που νομιμοποίησε ιδεολογικά την ενοποίηση των ιδιωτικών τοπικών κοινωνικών οργανώσεων σε ρωμαϊκού τύπου κράτος.
Το κράτος είναι απολίτικη έννοια =αντικοινωνική, συνυφασμένη με τον συγκεντρωτισμό και την απολυταρχία = εντελώς ξένη στον πολιτισμό των Ελλήνων. Ο οποίος είναι πολιτικός γιατί θεμελιώνεται στα Κοινά τόσο ως Πολιτεία-Δήμο ή Κοινοπολιτεία (οργανωτικά) όσο και ως ψυχικό επίπεδο τρόπο του κοινωνείν, ως Κοινωνία-Εμείς/Πατρίδα.
πολύ σωστά το θέτετε, ας θυμηθούμε την λέξη υπήκοος στα διαβατήρια, σε σχέση με φεουδαρχικά Έθνη, που αποκαλούν τους πολίτες τους, πολίτες, και όχι υπηκόους
Η ΓΑΔ δικαιολογείσαι την συνεχή εμφάνισή της με παραδοσιακές στολές, ως προσπάθεια ανάδειξης και διατήρησης των λαϊκών παραδόσεων και ενίσχυσης των βιοτεχνiών του χώρου. Ήθελε να προβάλει τον εαυτό της και το έκανε με κάκιστο τρόπο (κιτσαριό). Θα ήταν πολύ καλύτερο αν οργάνωνε εκθέσεις και επιδείξεις παραδοσιακών στολών με νέες κοπέλες, σε διάφορες πόλεις. Η ίδια “κακοποίησε” την στολή και την παράδοση. Όμως ως εκπρόσωπος της ελιτιστικής αντίληψης και της πλουτοκρατίας/μπουρζουαζίας, ήθελε να τραβήξει τα φώτα και τη δημοσιότητα.
Κανείς δεν είναι τυχαίος, σε καμία επίσημη θέση.
Εκμεταλλεύονται τα ψυχολογικά τους προβλήματα, και τους προωθούν, και για να το συγκαλύψουν, έχουν εφεύρει την θεωρία συνωμοσίας, εάν δούμε ποιοι είναι οι κατάλληλοι για της δημόσιες θέσεις από το 1996 και μετά στην Ελλάδα με όλες τις κυβερνήσεις καταλαβαίνουμε.
Για τους δημοσιογράφους το πρόβλημα είναι μεγάλο, από χιλιάδες δημοσιογράφους, έχουνε δουλειά μόνο μια χούφτα “πρόσωπα” από την αρχή της Ελεύθερης τηλεόρασης, έως σήμερα, και όποιος καταφέρει να πλασαριστεί στην ευκαιρία που θα του δοθεί προωθώντας αυτό που θέλει το “αφεντικό του”
Αγαπητέ κ. Σαββίδη πολλοί -ίσως περισσότεροι από όσους υπολογίζουμε- θα διαφωνήσουν για την αξία που αποδίδετε στο άρθρο σας στους μεγάλους Μακεδόνες Βασιλείς-ίσως γιατί δεν ήταν δημοκράτες- Φίλιππο και Μέγα Αλέξανδρο (ακόμη να στηθεί ο αδριάντας του στην Αθήνα και να ονομαδοτίσουν οδούς γιαυτούς) .
Κάτι έγινε για τον εορτασμό των 200 χρόνων από της εθνεγερτικής επαναστάσεως του 1821 .
Μην είμαστε απορριπτικοί αφ’ενός και αφ’ετέρου ήταν αδύνατον να συμφωνήσουμε πάνω από τρεις.
Εδώ ένα χρόνο δεν συμφωνούμε για τον εμβολιασμό για να περιορίσουμε την πανδημία και μερικοί οδύρονται σαν Μανιάτισσες μοιρολογήστρες για τους θανάτους , που υπερβαίνουν τσε αριθμό κυρίως λόγω της μειωμένης επάρκειας σε μέσα ,αλλά και της ελλείψεως ποιοτικής -δυστυχώς-ιατρικής περίθαλψης ,ειδικά τα Σαββατοκύριακα .
Για τον εορτασμό της ήττας μας το 1922 και της οριστικής ταφής της όποιας Μεγάλής Ιδέας του έθνους ας προστεθούμε στους Έλληνες που θέλουν επιτέλους ύστερα από 100 χρόνια να βρουν τι πήγε σωστά και τι λάθος εκείνη την εποχή , ποια πρόσωπα ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς και ποια αδικήθηκαν κατάφωρα.
Ας πούμε , θα αναφερθούν οι φιλίστορες συνέλληνες στο γεγονός ότι μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 βενιζελικοί αξιωματικοί εγκατέλειψαν τις Μονάδες τους στην Μικρά Ασία και κατέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη και ότι στην Κωνσταντινούπολη κινούνταν κατά της κυβέρνησης ως δεύτερο βενιζελικό εθνικό κέντρο και ότι οι πράξεις τους αυτές -εγκατάλειψη στρατιωτικής Μονάδος κλπ -αποτελούν πράξεις εσχάτης προδοσίας, για τις οποίες ουδέποτε δικάσθηκαν ;;;.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ,ΟΙ ΔΕ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ .
ΕΙΘΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΜΕ ,ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ..
´να δούμε ποιοι είμαστε, απο που ερχόμαστε και, κυρίως, που πάμε´
Δέν διαλέγουμε τό παρελθόν μας. ῾Ο καθένας μπορεῖ νά βρεῖ τίς ρίζες του, δέν εἶναι ὅμως ὁ καθένας ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος. Ἄν θέλουν κάποιοι νά τόν βροῦν, ἄς βροῦν τό ἔργο του, τίς πόλεις πού ἔκτισε, τόν πολιτισμό πού διέδωσε. Τί ἔχει μείνει ἀπό αὐτά; Οὔτε μποροῦμε νά ἀποφασίσουμε ἐμεῖς τώρα ποιά εἶναι ἡ Παναγία. Γιά νά συναντήσουμε τήν ᾿Ορθοδοξία, θά πρέπει νά βροῦμε τήν ἀρχή τοῦ Χριστιανισμοῦ, τήν Βηθλεέμ. Οὔτε Μακεδονία, οὔτε Κωνσταντινούπολη. Στίς περιοχές πού διαδόθηκε ὁ ἑλληνικός πολιτισμός, ἐκεῖ πού ὁμιλεῖτο ἡ ἑλληνική, ἐκεῖ διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμός, γι΄ αὐτό καί ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος θεωρήθηκε πρωτεργάτης τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δέν εἶναι πολιτικά θέματα αὐτά, ἅπτονται πνευματικῶν θεμάτων, ἅπτονται ἀρχαιοτάτων θεμάτων, ἰδεών περί ἀθανασίας. Δέν μπορεῖ νά γίνονται αὐτά τά θέματα πεδία ἐμπορικῆς συναλλαγῆς ἤ ὁποιασδήποτε συναλλαγῆς, εἶναι προσωπικά θέματα πίστης. ῾Η πίστη εἴτε ἔχει ὄνομα θρησκείας εἴτε ὄχι, γιατί κι αὐτά μπορεῖ νά ἀλλοτριώνονται ἐπιφανειακά, εἶναι προσωπικό ἐπίτευγμα, καί δέν ἔχει ἴχνος ἐξουσίας. Οὔτε εἶναι ξέχωρη ἡ πολιτική ἀπό τήν πνευματική ζωή, καί ἡ πιό ἁπλή καθημερινή πράξη ἔχει πνευματικό ἀντίκτυπο. ῾Ο ἑλληνισμός ἔχει πνευματικό ὑπόβαθρο, ἀπό τά ἀρχαιότατα χρόνια, δέν εἶναι θέμα γεωγραφικό ἤ μεγέθους, ἀλλά οὐσίας, ἄν λείπει ἡ οὐσία, ἡ ἀλήθειά του, τότε δέν μπορεῖ νά ἐννοηθεί πορεία ἤ συνέχεια.
Καλή χρονιά, σημαίνει νέα ἀρχή, δέν σημαίνει ὅτι ἀλλάζουμε τίποτα ἀπό τό παρελθόν, καλή χρονιά γιά ὅλους, γιατί ὁ σκοπός εἶναι ὅλοι μαζί νά προχωρᾶμε.
Θα συμφωνήσω σε όλα, εκτός από την πρόταση “το Βυζάντιο υπήρξε ελληνική αυτοκρατορία”.
Καταρχάς, το γνωρίζουμε όλοι πια, δεν υπήρξε βυζαντινή αυτοκρατορία: ο Κωνσταωτίνος ο Μέγας υπήρξε κοσμοκράτωρ, απόλυτος αυτοκράτορας μιας ενιαίας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και όταν η παλαιά Ρώμη έπεσε οριστικά στους Φράγκους, η Βασιλεία των Ρωμαίων είχε ήδη όλο το κέντρο βάρους της στην νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη.
Το πρόβλημά μας είναι ότι είμαστε Έλληνες στην εθνική μας ταυτότητα: εδώ και διακόσια χρόνια. Εννοείται ότι υπήρξε μαγείρεμα κάποιων αιώνων από πριν, κατά την διάρκεια της Άλωσης της Πόλης, καθώς και μετά: μια ομάδα διανοουμένων, από τον Γεώργιο Πλήθωνα/Γεμιστό, τον Λαόνικο/Νικόλαο Χαλκοκονδύλη, μέχρι τον Ρήγα Βελεστινλή/Φεραίο και τον Κοραή, που σμίλευσαν στον χρόνο μια νέα ταυτότητα: την ταυτότητα του Έλληνα. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ερμηνευτικό πρόβλημα εδώ: ΔΕΝ υπήρξε ελληνική εθνοτική ομάδα, από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. και μετά. Δεν υπάρχουν παραδείγματα ελληνικής εθνοτικότητας: καμία ομάδα ανθρώπων δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ελληνική.
Ως σύγχρονοι Έλληνες, στην εθνική μας ταυτότητα, αρνούμαστε να κατανοήσουμε ότι είναι άλλο πράγματα να είσαι κάτι εθνικά, και άλλο πράγμα η εθνοτική καταβολή. Για κάποιους λόγους, που τους εξηγεί με απίστευτα απλό και κατανοητό τρόπο ο καθ. Αντώνης Καλδέλλης, στο βιβλίο του Romanland (Harvard University Press, 2019), δημιουργήθηκε μια νέα εθνοτικότητα, κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα: η ρωμαϊκή. Ο ελληνικός και ο ελληνιστικός κόσμος αφομοιώθηκαν μέσα σε αυτήν, και επηρέασαν την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο: ο ελληνιστικός πολιτισμός, η Κοινή Ελληνιστική, η λατινική γλώσσα, το ρωμαϊκό δίκαιο και η αυτοκρατορική ρωμαϊκή παράδοση, ο Χριστιανισμός, συνέθεσαν μια εθνοτικότητα που διέφερε από αυτήν των αρχαίων Ελλήνων της, για παράδειγμα, εποχής του Περικλή. Η δε αρχαιοελληνική γραμματεία αφομοιώθηκε με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο: ό,τι δεν άρεσε στους Ρωμαίους, δεν διατηρήθηκε μέσα στον χρόνο. Γνωρίζουμε, δηλαδή, την αρχαιότητα, όπως οι Χριστιανοί Ρωμαίοι (οι “Βυζαντινοί”) θέλησαν να την γνωρίσουμε εμείς, στο μέλλον…
Στο “Βυζάντιο” διαβιούσαν Ρωμαίοι. Ρωμαίοι εθνοτικά, και όχι Έλληνες (εθνοτικά). Η αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν πολυεθνοτική, όπως ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό είναι και το καίριο λάθος που κάνουμε: όσοι “έμπαιναν” μέσα, αφομοιώνονταν! Γι’ αυτό έχουμε πληθυσμούς Αρμενίων, Χαζάρων, Σλαύων, κ.α., που εκχριστιανίζονταν και εκρωμαϊζονταν. Ο Βασίλειος ο Μακεδών, αυτοκράτωρ Ρωμαίων, ήταν Αρμένης τη καταγωγή!
Οι Αλβανίτες στον 15ο αιώνα (Αρβανίτης = Αλβανίτης, όπως αδελφός = αδερφός) υπήρξαν διαφορετική εθνοτική ομάδα των Ρωμαίων. Ο Σφραντζής τους αποκαλεί κάκιστο και αφελέστατο γένος (γένος = εθνοτικότητα, με την σημερινή ορολογία). Στην εθνογένεση του ελληνικού κράτους, πολλοί Αλβανίτες πήραν τα όπλα της Επανάστασης, και έγιναν και αυτοί Έλληνες, στην εθνική ταυτότητα. Το ίδιο έκαναν και Αρωμάνοι (Βλάχοι – οι Βλάχοι αποτελούν μια ξεχωριστή εθνοτική ταυτότητα, που αποσκίρτησε από την ρωμαϊκή της Κωνσταντινούπολης, κατά τον 9ο αιώνα): δεν μιλούσαν γρι ελληνικά, αλλά άρχισαν να δίνουν αρχαιοελληνικά ονόματα στα παιδιά τους, για να αποκτήσουν και αυτοί την ελληνική ιθαγένεια (=εθνική ταυτότητα). Το ίδιο έγινε και με εθνότητες Σλαύων, στα Βαλκάνια: μετά τον Α’ΠΠ έγιναν Έλληνες (εθνικά) και αυτοί.
Νομίζω ότι το παράδειγμά μου (το οποίο είναι ένα εκ των χιλιάδων, μέσα στο ελληνικό Κράτος) είναι σαφές: έχω καταγωγή από την Τραπεζούντα και την Κωνσταντινούπολη, από την πλευρά των γονιών του πατέρα μου, και βλαχική καταγωγή από την μητέρα μου. Οι μεν αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους, οι δε Αρμνι (=Ρωμάνι, στην νεολατινική των Βλάχων). Όλοι τους γίναν Έλληνες, εθνικά, μέσα στο ελληνικό εθνικό Κράτος. Δεν υπήρξε ελληνική εθνοτική ομάδα, και ΔΕΝ αυτοαποκαλούνταν Έλληνες, ούτε στα οθωμανικά χρόνια, ούτε μέσα στο “Βυζάντιο”. Οι Πόντιοι Μουσουλμάνοι, της σημερινής Τουρκίας, αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι: ο προσδιορισμός αυτός είναι εθνοτικός. Αν τους αποκαλούμε “Έλληνες” διαπράττουμε σφάλμα, διότι απλά δεν είναι Έλληνες εθνικά, αλλά Τούρκοι.
Αν συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας και την σωστή μελέτη της ιστορίας, θα ανακαλύψουμε ότι η ψηλάφηση της εθνοτικότητάς μας είναι πιο συναρπαστική από το εθνικό αφήγημα, που μας θέλει “Έλληνες, εθνοτικά, από την εποχή του Χαλκού μέχρι σήμερα”. Το αφήγημα αυτό είναι αστείο, και δεν το αποδέχεται ο σοβαρός κόσμος, που κάνει επιστήμη. Αφήστε που είναι και βαρετό…
Επειδή όλοι έχουμε από μια γνώμη……
Λέξη Βυζάντιο, κατά την κυρία Αρβελέρ δεν υπήρχε στην εποχή του, ονομαζόταν Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, για αυτό και οι Ρώς ονόμασαν τους Αρχηγούς τους Τσάρους, δηλαδή Καίσαρες.
Το ότι πέρασε στα τελευταία 200 χρόνια της στους Έλληνες δεν σημαίνει ότι δεν ήταν στο μεγαλύτερο της μέρος Ελληνική, αφού πατούσε στις περιοχές του Ελληνισμού από την εποχή της λάσπης.
Από που αντλείτε το επιχείρημα ότι τα τελευταία 200 χρόνια αποκτήσαμε εθνότητα, από αυτούς που διέδιδαν και έγραφαν για την μαύρη Αθηνά στις αρχές του 70, ή από αυτούς που κατηγορούν τον Μέγα Κωνσταντίνο ως παγανιστή που θανάτωνε όσους του πήγαιναν κόντρα, για το πρώτο έχει δοθεί άμεση απάντηση αμέσως μετά την επανάσταση εάν είμαστε Έλληνες, και για το δεύτερο έχει δοθεί απάντηση τουλάχιστον από τον Μεταλληνό για τον Μέγα Κωνσταντίνο
Μην αποδομείτε την ιστορία γράφοντας ειρωνικά Έλληνες Εθνοτικά από την εποχή του χαλκού διότι ποια γλώσσα μιλούσαν στην συγκεκριμένη εποχή, λατινικά;
Δεν γνώριζα ότι ο Ρήγας πίστευε στον οικομενικό ελληνισμό που αναφέρει ο κύριος Σαββίδης, αλλά το ότι όποιος αισθάνεται Έλληνας ακόμη και αν δεν ομιλεί την Ελληνική γλώσσα το έχω διδαχθεί, το γνωρίζω, το καταλαβαίνω, και το ασπάζομαι.
Το παράδειγμα του καπετάν Κώττα είναι χαρακτηριστικό, ας μην θυμηθώ τους Καραμανλήδες.
περαστικά σας
Περιέχει κάποιες βεβαιότητες η πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβασή σας αναντίστοιχες με ένα θέμα στο οποίο η αβεβαιότητα και ο υποκειμενισμός κυριαρχεί.
Θα επισημάνω δύο σημεία:
1.-Αυτά που παρέθεσα είναι ό,τι έχω αποδεχθεί με βάση αυτά που μέχρι τώρα έχω διαβάσει. Επιχειρώ να διατυπώσω μια αντίληψη του ποιοι είμαστε για να δω τους όρους του που πάμε. Ο καθένας μπορεί να το προσλαμβάνει αυτό όπως θέλει. Η κ. Ελένη το προσλαμβάνει πνευματικά. Εγώ το προεκτείνω και πολιτικά. Διότι πολιτική πρόταση θέλω να κάνω. Η αναζήτηση της πορείας μας είναι πολιτική. Και στην πολιτική συντίθενται όλες οι άλλες παράμετροι. Πνευματικοί, πολιτισμικοί κα.
2.-Όταν μιλώ για ελληνική συνέχεια εννοώ αν υπήρξαν ομάδες ανθρώπων. έστω σε ιστορικούς θύλακες, που έχουν συνέχεια απο την Αρχαία Ελλάδα ως σήμερα. Μπορεί οι αφομοιώσεις και οι αφαιρέσεις που αναφέρετε να υπήρξαν αλλά δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι η συνέχεια που προανέφερα διεκόπη. Ίσως, σε ιστορικές περιόδους να μην ονομάζονταν Έλληνες. Αλλά η συνέχειά τους είναι, νομίζω, αποδεκτή. Υπήρξαν με αφετηρια στην Αρχαία Ελλάδα αλλά με διάφορες μορφές και ονομασίες διαχρονικά. Και όταν τους δόθηκε η δυνατότητα αναζήτησαν και αποδέχθηκαν αυτό που έφεραν ως ιστορικό και πολιτισμικό φορτίο.
“Κύρια χαρακτηριστικά του ένα συγκεντρωτικό κράτος που θεωρεί εχθρό τον πολίτη του και τον αντιμετωπίζει ως υπήκοο”
Ας είναι καλά οι μεγάλες δυνάμεις με τους “πρόθυμους” που κατέστρεψαν την επανάσταση.
Επί ευκαιρίας ακούστε τι έλεγε στο μήνυμα του νέου έτους, ο k. Σαρτζετάκης το 1987 που τόσο πολεμήθηκε επειδή δεν υπέγραφε ότι του πήγαιναν.
Ελπίζω να βγει ο σύνδεσμος στο κείμενο, και το έβαλα από το 11:08, αλλά αξίζει όλο να ακουστεί ολόκληρο https://youtu.be/m248gx919-M?t=668
μετά ακούστε το μήνυμα του 2022 για να συγκρίνετε τις εποχές, και ειδικά το επίπεδο του λόγου που δεν υπάρχει πλέον .https://youtu.be/h8bSTYte4no και μην σκεφτείτε άλλες εποχές, αλλά ότι λένε ότι τους υπαγορεύουν, ακόμη και αυτή η Σακελαροπούλου, εάν την άφηναν να πει αυτά που θα ήθελε να πει, και μπορεί να μην συμφωνούσαμε, θα ήταν καλύτερη, από τα κατευθυνόμενα μηνύματα στο υποσυνείδητο που θέλει να περάσει.
καλή χρονιά
Το σχόλιο του Κ. Παπαδόπουλου είναι άθλιο επειδή διαπνέεται από φανατική πίστη στα δυτικά ιδεολογήματα και από μαϊμουδισμό ως προς τη δυτική μεταφυσική. Δεν αμφισβητεί μόνο το Γένος των Ελλήνων αλλά πολεμάει τη Σκέψη τους που αποτελεί (άγνωστο για τη Δύση) εγχείρημα Αυτεξούσιας-μετά Λόγου Κρίσης.
Μεταφέρει τις ατελείωτες μπούρδες που γράφονται για τον δήθεν ελληνιστικό κόσμο και για τα 1000 ελληνικά χρόνια που υποτιμούνται ως «βυζαντινά» (=μη ελληνικά και οπισθοδρομικά).
Η ταυτότητα του Έλληνα δεν μαγειρεύεται από την ελίτ. Διαμορφώνεται μέσα από μια Γλώσσα-Σκέψη γεμάτη με Σημασίες που τον μεταμορφώνουν, από απλό έμβιο, σε αληθινό ανθρώπινο όν. Αρκεί και μόνο η Δημοτική μας Ποίηση για τη διατήρηση της συνέχειας του σοφού έθνους μας.
Λόγω Σοφίας, οι Έλληνες είχαν ανέκαθεν συνείδηση της εθνικής τους ταυτότητας. Το Γένος των Ελλήνων είχε πάντα συνείδηση της διαφοράς του από τους άλλους λαούς που δεν καταλαβαίνουν από το οντολογικό-πολιτικό νόημα της Πατρίδας. Από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι και την Επανάσταση του ’21, προτιμούν τον Ωραίο θάνατο υπέρ «βωμών και εστιών» που θα πει για την «Πίστη και την Πατρίδα». Για την Πίστη ότι, με την μετά Λόγου Δόξα/Φρόνηση (την Ορθοδοξία), γινόμαστε αληθινά όντα-πολίτες (στο επίπεδο-τρόπο ύπαρξης του Εμείς).
Ο ελληνικός πολιτισμός δεν είναι «κουλτούρα», δεν αφομοιώθηκε από κανέναν άλλο δυτικό λαό. Αρβανίτες και άλλες βαλκανικές και μικρασιατικές εθνότητες τον αφομοίωσαν, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για την αρχαία ελληνική «γραμματεία». Αφομοιώνεται από όλους όσους υιοθετούν την Οντολογία της ελληνικής Ορθοδοξίας, η οποία ενσωματώνει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ως τρόπο-επίπεδο βίου (=πολιτικό-φιλοσοφικό ψυχικό βίωμα).
Η ιστορία μας είναι γραμμένη με τους όρους των νικητών της Δύσης, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τους όρους Λόγος, Κοινωνία, Ελευθερία. Σύμφωνα με τη μεταφυσική της «ορθολογικότητας», της «ιστορίας» και των «ιδεών», αποφάσισαν ότι το ελληνικό έθνος εξαφανίστηκε στους υποτιθέμενους «ελληνιστικούς» χρόνους. Δεν αναγνωρίζουν τη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Ούτε ότι ο χριστιανισμός θα λεγόταν μεσσιανισμός και θα παρέμενε μια λατινο-εβραϊκού και εβραιο-προτεσταντικού τύπου (θρησκόληπτη και μισαλλόδοξη) σωτηρολογία. Θυμίζω ότι οι Έλληνες αντικατέστησαν το όνομα Μεσσίας (πατερούλης) με το Χριστός (κεχρισμένος).
Είναι θεμελιώδες το εγχείρημα του Π Σαββίδη και μπράβο του!: «να αντιληφθούμε ποιοι είμαστε για να δούμε που πάμε». Και πολύ σωστά το υπογραμμίζει: “η πολιτική αποτελεί τη σύνθεση όλων των άλλων παραμέτρων”. Ούτε αυτό όμως γίνεται αντιληπτό μέσα από τη δυτικότροπη σκέψη. Για τους Δυτικούς μόνο η πολιτική είναι κάτι ξένο από την πνευματικότητα. Και αυτό επειδή δεν διανοούνται ότι η αληθινή πολιτική περιλαμβάνει την ηθική.
«Έλληνες εσμέν το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» Γεώργιου Πλήθωνα Γεμιστοῦ. ᾿΄Αν μεταφερθοῦμε νοερῶς στήν ῾Ελληνιστική ἐποχή, θά δοῦμε τήν ἀρχαία ἑλληνική τέχνη καί τά ἐπιτεύγματα, ναούς, θέατρα κλπ ὅπου ὁμιλεῖται ἡ ἑλληνική γλώσσα, ἡ ὁποία ἦταν φτιαγμένη γιά νά ἀκούγεται.
Στήν πολιτική συντίθενται ὅλες οἱ ἄλλες παράμετροι πνευματικοί, πολιτισμικοί κλπ., συμφωνῶ μέ τόν κ. Σαββίδη. Στό γήϊνο πεδίο φαίνονται καί τά πνευματικά. Ὅμως οἱ αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες κάποιων δέν ὀδηγοῦν πουθενά. ῾Ο Μέγας Κωνσταντίνος δέν ἔμεινε στή Ρώμη, οὔτε οἱ Δυτικοί μεταφέρθηκαν στήν Κωνσταντινούπολη. Οἱ Δυτικοί ἔχουν τήν δική τους ἱστορία, τή δική τους γενεαλογία, τή δική τους ὀντολογία. ῾Η φαντασίωση ´κοσμοκρατορίας ´ μέ τήν ´μεταφορά ´ τους στήν ᾿Ανατολή, σημαίνει ἀλλοτρίωσή τους, ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τήν ὕπαρξή τους καί ἀλλοτρίωση καί τῶν ῾Ελλήνων. Τό ὅτι ἡ Δύση δέν εἶναι Ὀρθόδοξη σημαίνει κάποια διαφορά. Οὔτε ἐνοχικότητα κάποιου, οὔτε πρωτοπορία, ἁπλά διαφορετικότητα. Ὁ κάθε λαός ἔχει τήν δική του μοναδικότητα, σεβαστή καί ἀπαραβίαστη. Οἰκουμενικότητα ἰδεατά πρέπει νά σημαίνει ἱκανότητα βαθύτατης κατανόησης ἀπό ὅλους.
῾Η ἱστορία τοῦ Θεολόγου Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ῾Αγίου Βασιλείου, μᾶς δείχνει τί περίπου συνέβαινε ἐκείνη τήν ἐποχή.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82
῾Η κ. Γλύκατζη- ᾿Αρβελέρ ἀνέφερε ὅτι ἡ ᾿Ανατολή καί ἡ Δύση ὁρίζονται σχετικά μέ τόν γεωγραφικό χῶρο τῆς ῾Ελλάδος. Ὅτι μπορεῖ ἐμεῖς ἐδῶ νά ἔχουμε μία ἱκανότητα διάκρισης, σημαίνει ἀκριβῶς ὅτι ὑπάρχουν καί οἱ ἄλλοι. Γιά νά φθάσουμε ἱστορικά στήν Κωνσταντινούπολη, πρέπει νά βροῦμε τίς πόλεις πού ἔχτισε ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος καί μέ ποιούς λαούς συνδέθηκε, τόν τρόπο πολιτισμοῦ πού διέδωσε, τούς πολιτισμούς πού συνάντησε. ῾Η προσπάθεια συνομιλίας, ἀλληλοκατανόησης, δέν σημαίνει προσπάθεια ἀλλοτρίωσης. Μετά συμβαίνουν τά γεγονότα τοῦ Χριστιανισμοῦ, μέ πνευματικές διαστάσεις καί μετά κτίσθηκε ἡ Κωνσταντινούπολη. Πῶς θά ταιριάξεις τά τελευταία κομμάτια ἑνός πάζλ ἄν καταστρέψεις ὅλα τά προηγούμενα; Ἡ ὑπέροχη ἑλληνική γλῶσσα, τά ὑψηλότερα ἐπιτεύγματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ ἥρωες, οἱ ἄγιοι, τά ἱερά καί τά ὅσια, ἀπαξιώθηκαν τουλάχιστον, γιατί τό ὑψηλό καί μπροστά, τό ἅγιο, δέν μπορεῖ νά κρίνεται μέ χαμηλά κριτήρια ἑνός πάρε-δῶσε, μέ τεχνάσματα ἐνοχοποίησης καί ἀπαξίωσης τοῦ ἄλλου, τοῦ ὁποιουδήποτε ἄλλου.
Ποιοί εἴμαστε, ἀπό ποῦ ξεκινήσαμε; Ἡ μόνη προσπάθεια πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἀποκατασταθοῦν οἱ ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἡ σημασία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ἔρευνα γι αὐτήν, γιά τίς ἀπαρχές της. Δέν εἶναι κατανοητή σέ πολλούς αὐτή ἡ γλώσσα, ὄχι μόνο σάν σημασιολογία, ἀλλά καί τό ὅτι δέν εἶναι γλώσσα ὑποκατάστασης ἤ ἀντικατάστασης.
«Αφού ούτε τη γλώσσα ξέρουμε πώς μπορούμε να ξέρουμε την ιστορία;» Ε. Γλύκατζη- Αρβελέρ.
Ποιοί είμαστε και που πάμε;
Εσείς έλληνες, εμείς Μακεδόνες.
Εκεί.
Καί μόνον πού διαφαίνεται από τίς τοποθετήσεις ο τυπικός ελληνικός διχασμός, επιβαιβεώνει τήν κοινή καταγωγή μας από τούς Αρχαίους Έλληνες. Ανατρέξτε στό “οδοιπόροι πρός τά Σούσα”, καί θά απαντηθούν όλα σας τά ερωτήματα καί οι απορίες. Καί μήν παραλήψετε νά αναζητήσετε τήν πολυκεντρική επιστημονική μελέτη γιά τό DNA τών σημερινών Ελλήνων πού κατοικούν στήν Ελλάδα συνεχώς γιά μερικές χιλιάδες χρόνια.
Ὑπάρχουν καί οἱ Ἑλληνίδες.
Ποῦ πᾶμε;
Ελλάς καί Ελληνικόν Έθνος άνευ Ελληνίδων δέν νοήται, αγαπητή κ. Ελένη Π.
⁉️ °°° αντί να προσβάλει τους Ήρωες’21 (#Βημαgazinο) η Επιτροπή #Ελλάδα2021 πρέπει να τιμωρήσει τους προσκυνημένους πολιτικάντιδες του 2008-15 που Σας έχωσε στα 5 (πέντε) #μνημόνια και σε καθεστώς ΧρεοΔουλοΠαροικίας που θα κληρονομίσουν όλα τα Ελληνόπουλα #παιδιά σας.