Στη Wall Street Journal, ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “η περίοδος Ομπάμα στη Μέση Ανατολή έλαβε τέλος” αναφέρονται και τα εξής ενδιαφέροντα:
“Στη Συρία ξεκινά σήμερα μια νέα εποχή περιφερειακού και θρησκευτικού ανταγωνισμού. Πολλοί Αραβες φοβούνται ότι η Τουρκία θα πάρει τη θέση του Ιράν ως βασική απειλή για την ανεξαρτησία του αραβικού κόσμου. Αυτά είναι καλά νέα για τη στρατηγική συνεργασία του Ισραήλ με μερικές από τις χώρες του Κόλπου. Η Τουρκία του Ερντογάν συνιστά άλλωστε μια δυνητικά μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια των κρατών του Κόλπου απ’ό,τι είχε καταφέρει να γίνει το Ιράν.
Τόσο το Ισραήλ όσο και οι Αραβες του Κόλπου έχουν λόγους να ανησυχούν για την παλαιστινιακή πολιτική του Ερντογάν. Η ευθυγράμμιση της Τουρκίας με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ένα ισχυρό πολιτικό όπλο για την Αγκυρα στον ανταγωνισμό της με τις χώρες του Κόλπου για τον έλεγχο του σουνιτικού κόσμου. Η υποστήριξη των Παλαιστινίων μπορεί να βοηθήσει την Τουρκία να βελτιώσει την πολιτική εικόνα στις αραβικές χώρες”.
Σε ένα άρθρο του το οποίο αναδημοσιεύουν και οι Ανιχνεύσεις ο Κ. Χολέβας επισημαίνει, μεταξύ αρκετών άλλων ενδιαφερόντων, και το εξής:
“η μελέτη του ιστορικού παρελθόντος μάς θυμίζει ότι από τις αρχές του 16ου αιώνος μέχρι και το 1918 η σημερινή περιοχή της Συρίας, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και άλλες γειτονικές περιοχές με αραβικό πληθυσμό ήσαν υπόδουλες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Γάλλος ιστορικός Μαξίμ Ροντινσόν στο βιβλίο του “Οι Άραβες” παρατηρεί ότι στην αραβική ιστοριογραφία η Οθωμανική περίοδος καταγράφεται ως η παρακμή του αραβικού πολιτισμού”.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο του ο Γιώργος Χαρβαλιάς αναφέρει, μεταξύ άλλων:
“Παραγνωρίζεται και περιθωριοποιείται ο ηγετικός ρόλος του ελληνισμού στη παγκόσμια ορθοδοξία. Σταδιακά η έννοια του «ελληνορθόδοξου» καταργείται και οι Χριστιανοί της Ανατολής, είδος υπό εξαφάνιση πλέον, παρότι υψώνουν τα χέρια τους παρακλητικά προς τη θρησκευτική τους κοιτίδα, αγνοούνται προκλητικά. Η σημερινή Ελλάδα δεν θέλει να τους ξέρει.”
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά το αποκαλούμενο και υπουργείο εξωτερικών είναι ανύπαρκτο.
Όπως αναφέρει στο άρθρο του ο Χαρβαλιάς:
Την ενόχλησή του έκανε φανερή ο Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών με μία εξαιρετικά ασυνήθιστη στα διπλωματικά χρονικά ανάρτηση στην οποία εγκαλούσε ουσιαστικά τον Ελληνα ομόλογο του, Γιώργο Γεραπετρίτη, για την έλλειψη ελληνικού ενδιαφέροντος γύρω από τα τεκταινόμενα στην περιοχή και ιδιαίτερα την τύχη των Ελληνορθόδοξων και των άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων της Συρίας.
Από το ύφος της ανάρτησης φαινόταν σαν ο Ισραηλινός να έκανε ένα είδος διαβήματος στην Αθήνα. Και η αλήθεια είναι ότι για τα όσα καταθλιπτικά συμβαίνουν στη Συρία η ελληνική κυβέρνηση κρατά επίμονη σιωπή. Εφερε πίσω καμία 30αριά Ελληνες με διαβατήρια, τους παράτησε στα hot spot με τους λαθραίους(!) και για τους υπόλοιπους ούτε κουβέντα.
Αυτοί που υψώνουν τα βυζαντινά λάβαρα και τρέχουν να γεμίσουν τις εκκλησιές με κατάνυξη και λαμπρότητα που θα ζήλευε η Μητρόπολη των Αθηνών, δεν αποτελούν πεδίο ενδιαφέροντος για την διπλωματία του Γεραπετρίτη.”
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Γεραπετριτης: εξέχουσα προσωπικότητα της ελληνικής μεταπολιτευτικής νέας τάξης πραγμάτων.
Ιεροφάντης των οικογενειακών παραδόσεων Καραμανλή Μητσοτάκη Βαρβιτσιώτη Ράλλη κλπ
Κέρδιζε προσωπικά και προχώρα συλλογικά στην σκιά
Έτσι κα αλλιώς όλα είναι χρήμα …
Τώρα και εσείς με τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία ασχολείστε ;
Εδώ παίρνουμε δρόμους λιμάνια εργατα και δουλειες και εσείς μιλάτε για εθνικό συμφέρον;
Άσε μας καημένε!
Τα λεφτά είναι πολλά Άρη