του Παντελή Σαββίδη
Εχοντας υπόψη την εικόνα του διαδικτύου, όπου οι οπαδοί της ΝΔ είναι συσπειρωμένοι γύρω απο τον Μητσοτάκη, οτιδήποτε και αν συμβεί, και την αρχή ότι οι πολιτικοί δεν κάνουν δηλώσεις αν κρίνουν ότι δεν θα τους ωφελήσουν, με εξέπληξε η παρέμβαση Καραμανλή.
Ο άνθρωπος δεν είπε τίποτε τραγικό. Είπε κάτι το αυτονόητο: ότι στο θέμα των παρακολουθήσεων πρέπει να λάμψει η αλήθεια. Αλλά το ζήτημα είναι πως εκλαμβάνουν την δήλωση οι οπαδοί της ΝΔ. Και η πρόσληψη ήταν αρνητική για τον Καραμανλή.
Την αρνητική εικόνα επιδείνωσε και η προβολή του θέματος απο τον αντιπολιτευόμενο τύπο. Κάτι απολύτως φυσιολογικό. Μια δήλωση ενός πρώην πρωθυπουργού και απογόνου του γενάρχη της παράταξης που κυβερνά έχει την αυτονόητη σημασία της. Είναι δημοσιογραφικά λογικό να προβληθεί. Και το δημοσιογραφικό κριτήριο έχει, κυρίως, ως βάση το τι μπορεί να ενδιαφέρει την κοινή γνώμη.
(Σημείωση: αν ένα μέσο πορευθεί με κριτήριο προβολής τι συμφέρει στην πολιτεία ευρύτερα, θα κλείσει σε λίγες ημέρες ή θα καταδικαστεί σε καχεξία).
Το ερώτημα, τώρα, είναι γιατί παρενέβη ο Καραμανλής σε μια συγκυρία και για ένα θέμα που δεν τον ευνοούσε;
Η πρώτη, λίγο αφελής, απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι δεν προσέλαβε στις πραγματικές της διαστάσεις την στάση της νεοδημομοκρατικής κοινής γνώμης. Αυτό σε συνδυασμό με την πάγια αντιπαράθεση Καραμανλικών-Μητσοτακικών τον οδήγησε στην γνωστή δήλωση.
Η δεύτερη, λίγο ρομαντική, θέλει, ανεξαρτήτως αντιδράσεων, να λειτουργήσουν οι θεσμοί. Αυτό δεν προϋποθέτει ότι επιθυμεί και την πτώση της κυβέρνησης. Το λέει και ο ίδιος. (Μια ανάλογη θέση έχει διατυπωθεί και απο εμάς εδώ).
Η τρίτη, την οποία υπονοεί και το liberal, γνωστό φιλομητσοτακικό site, θέλει τον Καραμανλή να εκφράζει οικονομικά συμφέροντα με την δήλωση αυτή, Τα οποία είναι δυσαρεστημένα απο την πολιτική Μητσοτάκη.
Ο χώρος των οικονομικών συμφερόντων είναι πολυδαίδαλος και αχανής. Δεν μπορεί να εντοπιστεί απο που μπορεί να προέρχεται η δυσαρέσκεια. Ένας εμφανής προσδιορισμός του ίσως είναι το εφοπλιστικό κεφάλαιο το οποίο έχει έρθει σε δυσκολία με την στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο Ουκρανικό. (Δεν υπεισέρχομαι στην ουσία της κριτικής της στάσης Μητσοτάκη. Επιγραμματικά, πιστεύω πως δεν μπορούσε να αποκλίνει απο την δυτική στάση. Αλλά δεν χρειαζόταν να γίνει πρωτοπαλίκαρο της αντιρωσικής στάσης. Κανείς άλλος ηγέτης δεν βγήκε τόσο απόλυτα κατά της Ρωσίας. Ο Μακρόν, μάλιστα, χθες είπε: θα υποστηρίξουμε την Ουκρανία αλλά θα συνομιλούμε και με την Ρωσία. Και αναρωτήθηκε: θέλει κανείς να είναι μονο η Τουρκία που συνομιλεί με τη Ρωσία; Αυτά τα σημειώνω για όσους αναγνώστες σκέφτονται και δεν έχει θολώσει την σκέψη τους ο φανατισμός).
Αν όλα αυτά είναι, κυρίως, ζητήματα του νεοδημοκρατικού στρατοπέδου, εκείνο που ενδιαφέρει τους Έλληνες που ξύνουν την επιφάνεια των γεγονότων είναι η περιφρόνηση των θεσμών και της δημοκρατικής λειτουργίας τους απο ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας το οποίο διαθέτει την σχετική πλειοψηφία.
Ο νέος διοικητής της ΕΥΠ είπε πως κανείς δεν είναι εκτός παρακολουθήσεως a priori και ο Γιάννης Ρουμπάτης, διοικητής της ΕΥΠ επι Συριζα είπε πως καμια επισύνδεση δεν είναι παράνομη. Τον εφιάλτη σε βάρος της δημοκρατίας και των θεσμών της που διαμορφώνεται οι οπαδοί της Ν.Δ. δεν τον βλέπουν;
Το κύριο μοτίβο τους είναι πως υπάρχουν άλλα θέματα που μας ενδιαφέρουν. Δεν τους ενδιαφέρει, δηλαδή, αν τους δέσουν.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα άξιο παρατήρησης.
Η τραγική εμπειρία Συριζα μετακίνησε ευρέα στρώματα στο πολιτικό φάσμα και προκάλεσε μια ανακατάταξη των ψηφοφόρων.
Ο Μητσοτάκης δεν ψηφίστηκε, μόνο, απο την παραδοσιακή δεξιά, στην οποία, κυρίως, απευθύνεται ο Καραμανλής αλλά και απο κεντρώα στρώματα. Η σημερινή μορφή της Νέας δημοκρατίας δεν είναι η κλασική δεξιά. Είναι κεντροδεξιά.
Εκείνο που αξίζει να παρατηρήσουμε απο δω και πέρα είναι αν η παραδοσιακή δεξιά, που υπάρχει, ακόμη στη Νέα Δημοκρατία, θα παραμείνει η θα φύγει στις εκλογές. Και πως αυτή προσέλαβε την παρέμβαση Καραμανλή. Και ακόμη, τι ποσοστό εκφράζει.
Η επίσκεψη Μητσοτάκη στις Σέρρες, προπύργιο του Καραμανλισμού, αποσκοπούσε να πάρει μια εικόνα των αντιδράσεων.
Υπάρχει, τέλος, και μια άλλη διάσταση. Ο Καραμανλής να προετοιμάζεται να παίξει έναν ρυθμιστικό ρόλο μεταξύ των κομμάτων μετά τις εκλογές σε περίπτωση που ο Μητσοτάκης δεν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Όχι με άμεση δική του ανάμειξη αλλά με διαμεσολάβηση για μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Αυτήν την στιγμή, μόνο, ο Καραμανλής μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Δυστυχώς, δεν μπορεί να τον διαδραματίσει, πολιτικα, όχι θεσμικά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αυτές είναι οι συνέπειες της επιλογής στο ανώτατο αξίωμα της χώρας απολιτικού προσώπου.
Ο/Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την άποψη μου πρέπει να είναι μεν πολιτικό ον, αλλά υπερκομματικό ώστε να μπορεί να συγκεράσει τις αντιθέσεις .
Είναι ο εκπρόσωπος του συνόλου του Ελληνικού Λαού κι όχι.ο αντιπρόσωπος μιας μερίδας κομμάτων ή ενδοκομματικών καπετανάτων.
Στο τέλος εάν τα οικονομικά συμφέροντα δεν είναι τόσο ετερόκλητα κι αντιφατικά μεταξύ τους , οι εσωκομματικές φατρίες που τα εκπροσωπούν έρχονται και συγκλίνουν ωθούμενες από την ανάγκη επιβίωσης και την προτεραιότητα εξασφάλισης της εξουσίας.
Από την οπτική των κομμάτων, νομίζω ότι οι ψηφοφόροι είναι σαν τα προικιά, πάνε κι έρχονται…
Να ‘ναι καλά τα ΜΜΕ κι οι Influencers!
Δεκάρα δε δίνει κανείς, για το είπε ο ανύπαρκτος τουρίστας της βουλής.
https://www.iefimerida.gr/politiki/oi-perierges-episyndeseis-toy-kosta-karamanli
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Η κόντρα Καραμανλικών με Μητσοτακικούς με έπαθλο την ηγεσία της δεξιάς. Οι Καραμανλικοί ριγμένοι την παρούσα περίοδο βρήκαν αφορμή με τις υποκλοπές και πυροβολούν.
Η κόντρα βέβαια έχει και επιχειρηματικό χαρακτήρα αφού οι Μητσοτάκηδες πάντα είχαν πρόβλημα με τους Βαρδινογιάννηδες. Τώρα ο Κυριάκος παίζει με Λάτση, Μαρινάκη και έχει στην πείνα τους καπετάνιους.
Καθαρή βεντέτα Χανιώτες με Ρεθυμνιώτες.
Το σίγουρο είναι ότι ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ θα είναι από το Καραμανλικοί μπλόκ και ετοιμάζονται από τώρα για την εσωκομματική μάχη
Ο Κυριάκος φαίνεται να έχει την “μαεστρία” και ευελιξία του πατέρα του και θα είναι δύσκολος αντίπαλος. Φάνηκε από το πώς καθάρισε τον Μεϊμαράκη και τους Καραμανλικούς.
Στις επόμενες εκλογές θα στηρίξει δικούς του υποψήφιους για να αυξήσει την επιρροή του εντός ΝΔ.
Δένδιας, Χατζηδάκης και Κεφαλογιάννη θα αναμετρηθούν. Το αποτέλεσμα αβέβαιο και θα κριθεί σε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Ερώτημα: Πώς ορίζεται η έννοια «Δεξιά» και «Αριστερά» στη σημερινή ελληνική πολιτική σκηνή;
“κανείς δεν είναι εκτός παρακολουθήσεως a priori”
Λογικό.