Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου
Αμέσως μετά την Πολιτική Διακήρυξη των Αθηνών τον περασμένο Δεκέμβριο επεσήμανα ότι με αυτήν δυστυχώς χορηγήσαμε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» στην Τουρκία έναντι ενός ήπιου κλίματος δηλαδή περιορισμού του bulling που μας έκανε για μία παρατεταμένη περίοδο αλλά οδηγούμαστε σε αυτοπεριορισμό και αυτοεγκλωβισμό . Το σχετικό αφήγημα το οποίο διανθίζεται και με πολλά ευφυολογήματα από τα συστημικά ΜΜΕ εστιάζεται στο ότι έχουμε μία διαρκή βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, απολαμβάνουμε… ηρεμία και ήλθε η ώρα επιτέλους να λύσουμε τα … προβλήματα μας (πληθυντικός παρακαλώ).
Από κοντά οι γνωστοί για διαφόρους λόγους «ναταβρουμενάκηδες» που εξισώνουν τις πολιτικές Ελλάδος και Τουρκίας λες και εμείς οι Έλληνες απειλήσαμε ότι θα ρίξουμε πυραύλους στην Κωνσταντινούπολή η θα πάμε ένα βράδυ ξαφνικά στην Τουρκία. Αγωνιούσαν μήπως κάποιοι «ακραίοι» στην χώρας μας… εκτροχιάσουν τις προσπάθειες εξομάλυνσης, χλευάζοντας μάλιστα όσος έχουν εκφράσει αντίθεση σε αυτήν την εικονική πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί.
Η Άγκυρα ήταν πάντα και είναι την παρούσα περίοδο κάτι από παραπάνω σαφής, άσχετα από το γεγονός ότι ορισμένοι κύκλοι στην Αθήνα στρουθοκαμηλίζουν! Ούτε ένα εκατοστό δεν έχει κάνει πίσω στους στρατηγικούς στόχους του αναθεωρητισμού της διατηρώντας και το casus belli και το Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο ενώ συνεχίζει να εφαρμόζει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Είναι πάντα πολύ ξεκάθαρη και από την πλευρά της πολύ καλά κάνει άσχετα από το γεγονός κάποιοι στην Ελλάδα εθελοτυφλούν.
Εκμεταλλεύεται πλήρως το «ήπιο κλίμα» για να επιβάλει τόσο μεταξύ μας όσο και διεθνώς ως κανονικότητα όλα αυτά για τα οποία απαιτεί αναθεώρηση του status quo!
Ανοήτως κάποιοι στην Ελλάδα χρησιμοποιούν την τουρκική επιχειρηματολογία προκειμένου να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι φέρουμε και εμείς ευθύνη για το πως έχουν διαμορφωθεί οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Διαρκώς με πολύ προσεγμένο και μεθοδικό τρόπο αλλά και με ένα επίχρισμα απειλών θέτει επιτακτικά το ζήτημα αποστρατικοποίησης των νησιών μας, αμφισβητεί τα όρια των διοικητικών και λειτουργικών αρμοδιοτήτων τόσο για του FIR Αθηνών όσο και της περιοχής Έρευνας και Διάσωσης ενώ με ΝΟΤΑΜ και ΝΑVTEX και συνεχίζει τα περί γκρίζων ζωνών. Για να μην …δηλητηριαστεί το ήπιο κλίμα δεν δόθηκε στην Ελλάδα η πρέπουσα δημοσιότητα στο τι έχει δηλώσει τουλάχιστον δύο φορές τον τελευταίο μήνα ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν για όλα τα «εκκρεμή θέματα» που έχουν οι χώρες μας και συνιστούν την αναθεωρητική ατζέντα της Άγκυρας συμπεριλαμβάνοντας και ζήτημα «τουρκικής» μειονότητας όπως αποκαλεί την μουσουλμανική που έχουμε στην Ελλάδα. Ξεπεράσαμε μάλιστα πολύ εύκολα την πριν από ένα μήνα δήλωση Ερντογάν ότι «εάν οι τουρκικές δυνάμεις είχαν κινηθεί νοτιότερα το 1974, τότε η Κύπρος πιθανότατα θα ήταν σήμερα ολόκληρη τουρκική»! Για ποιόν λόγο άραγε;
Τέλος την προηγούμενη εβδομάδα μετά την κυβερνητική αναγγελία για δημιουργία θαλάσσιου περιβαλλοντολογικού πάρκου και στο Αιγαίο Πέλαγος, οι Τούρκοι …σύσσωμοι, αντιπολίτευση και κυβερνών κόμμα υποστηριζόμενοι από το σύνολο των ΜΜΕ, μας «μάλωσαν» ισχυριζόμενοι ότι δεν κινούμαστε στο πνεύμα της Διακήρυξης των Αθηνών επαναφέροντας (σημ. ποτέ δεν απέσυραν αυτήν την απαίτηση) μάλιστα στο προσκήνιο το ζήτημα της αμφισβήτησης της κυριότητας 152 νησίδων και μικρονησίδων του Αιγαίου και απειλώντας μας ακόμα και με στρατιωτική δράση καθόσον η τελευταία ανακοίνωση έγινε από το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας με την προειδοποίηση ότι θα ληφθούν μέτρα.
Τώρα όχι μόνον αναγκάζει την Ελληνική Κυβέρνηση η οποία μάλλον αμήχανα αντέδρασε να πάρει πίσω τα περί θαλασσίων πάρκων αλλά απαιτεί και πολιτική δέσμευση των Αθηνών στο να μην επανέλθει, πλέον της γνωστής καθησυχαστικής προς την Τουρκία δήλωσης Γεραπετρίτη! Βέβαια οι γνωστοί κύκλοι του δόγματος «να τα βρούμε ότι και αν γίνει» καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες στα ΜΜΕ να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα .
Ας βάλουμε ευδιάκριτα όρια μεταξύ ευσεβών πόθων και σκληρής πραγματικότητας και πρώτα απ’ όλα να αναρωτηθούμε τι επιθυμούμε να πετύχουμε με την πυροσβεστική αυτή τακτική γιατί πολύ απλά Εθνική… Στρατηγική δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας που θα μπορούσε να την εκπονήσει. Αλλά τα κόμματα του πολιτικοκομματικού κατεστημένου πάντα απόφευγαν κάτι τέτοιο προκειμένου να μην δεσμεύονται στους πρόσκαιρους τακτικισμούς με τους οποίους έχουν πιστέψει ότι θα αντιμετωπίσουν τον τουρκικό αναθεωρητισμό που συνιστά απειλή για τα εθνικά μας συμφέροντα. Θα με ρωτούσατε ευλόγως ποια είναι αυτά τα εθνικά συμφέροντα και ποιοι είναι αντικειμενικοί σκοποί με τους οποίους αυτά υποστηρίζονται και προωθούνται, αναγράφονται άραγε σε κάποιο ενιαίο καθοδηγητικό κυβερνητικό έγγραφο; OXI, αλλά για αυτό το θέμα θα επανέλθουμε.
Χωρίς συνεκτική και μακρόπνοη Στρατηγική φαίνεται ότι ακόμα μία Ελληνική Κυβέρνηση παλινωδεί στα λεγόμενα ελληνοτουρκικά και δεν έχει πυξίδα. Το μεγάλο ζήτημα είναι που θέλουμε να «πάμε». Όπως είπε ο μεγάλος δάσκαλος Χένρυ Κίσινγκερ παραφράζοντας μία γνωστή ατάκα από την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων «όταν δεν γνωρίζεις να πας, το πιθανότερο είναι να βρεθείς εκεί που δεν θέλεις»! Εκεί λοιπόν βρίσκεται η Χώρα σήμερα. Αυτοπεριορισμένη και αυτοεγκλωβισμένη που φοβάται μήπως και καταρρεύσει αυτή η ηρεμία που υποτίθεται ότι αγόρασε από την Τουρκία με την Πολιτική Διακήρυξη των Αθηνών η οποία είναι όμως αναμφίλεκτα επίπλαστη.
Και με αυτές τις συνθήκες ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μεταβαίνει την 13 Μαΐου στην Τουρκία για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν. Η Τουρκία θα άρει μετά την συνάντηση το casus belli ή θα καταργήσει το Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο ως ένδειξη ειλικρινούς και όχι προσχηματικής θέλησης καλής γειτονίας και φιλίας; Θα επιδείξει καλή θέληση για την επίλυση του Κυπριακού για το οποίο κάποιοι στην Ελλάδα όπως ο κ. Ροζάκης προτείνουν αποσύνδεση από τον λεγόμενο ελληνοτουρκικό διάλογο; Αν όχι λέμε και πάλι μηδέν εις το …πηλίκιο όπως είχε κάποτε κάποιος Έλληνας Πρωθυπουργός και θεωρούμε ότι η συνέχιση της προβολής του αφηγήματος της «της «αδιαμφισβήτητης βελτίωσης των Ε/Τ σχέσεων» παραπλανεί τον Ελληνικό λαό.
Από την στιγμή που η Άγκυρα συνεχίζει να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία και με διάφορες πονηριές υποστηρίζει αυτή την αμφισβήτηση πρακτικά, είναι αυτή που παραβιάζει το πνεύμα της Διακήρυξης των Αθηνών κατηγορώντας την φοβική Αθήνα για αυτό. Μήπως ήλθε η ώρα αν δεν πετύχει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει τον Ερντογάν να δείξει ότι θέλει φιλία και καλή γειτονία, να καταγγελθεί αυτή η Διακήρυξη για την οποία προσπάθησαν να μας πείσουν ότι αυτή είναι που θα επιλύσει το πρόβλημα ασφαλείας της πατρίδας μας; Με casus belli, Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο και Γαλάζια Πατρίδα κανένα Σύμφωνο Φιλίας και Καλής Γειτονίας δεν πρέπει να υπογραφεί αν αληθεύουν οι φήμες ότι η Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου προετοιμάζει κάτι τέτοιο από πλευράς Ελλάδος. Σε κάθε περίπτωση οι προσπάθειες να δομηθεί αξιόπιστη αποτροπή θα πρέπει να συνεχιστούν και με την ευκαιρία να θυμίσουμε ότι οι τρεις πυλώνες αυτής, είναι δυνατότητες, πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθούν και φυσικά πειθώ!
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Ως έλλογος- και όχι γεωστρατηγικός- αναλυτής αλλάζω τον ”πιασάρικο” τίτλο του άρθρου ” ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ,πορεία χωρίς πυξίδα ” , με αυτόν που διάβασα στο άρθρο ” Μήπως ήλθε η ώρα ,-αν δεν επιτύχει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει τον Έρντογαν να δείξει ότι θέλει φιλία και καλή γειτονία -να καταγγελθεί αυτή η Διακήρυξη (των Αθηνών), για την οποίαν προσπάθησαν να μας πείσουν ότι αυτή είναι που θα επιλύσει το πρόβλημα της ασφάλειας της Πατρίδας μας;;;”.
Πάμε παρακάτω .
Η Διακήρυξη των Αθηνών είναι κάτι σαν την ανταλλαγή ευχετηρίων καρτών μεταξύ φίλων ,αφού δεν είναι Συμφωνία και δεν έχει κατατεθεί σε κανένα Διεθνή Οργανισμό- στον οποίον να καταγγελθεί-και ούτε επικυρώθηκε από την Βουλή των δύο κρατών .
Λίγοι πρόσεξαν ότι ο ”χωρατάς” για τα θαλάσσια πάρκα , που εξήγγειλε -και θα υλοποιήσει-προ των Ευρωεκλογών ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ- ο πρωθυπουργός μας κ .Μητσοτάκης έγινε ΑΠΟ ΚΥΚΛΟΥΣ του ΥΠΕΞ της Τουρκίας (όχι από τον ίδιο τον υπουργό και από τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος του κ. Ερντογάν) .
”Ας τους να λένε (τους κύκλους και το κόμμα) θα του πει στο αυτί του κ.Μητσοτάκη ο κ.Ερντογάν κατά την συνάντησή τους στις 13 Μαϊου ”.
Φυσικά και θα ζητήσω συγγνώμη αν τεθεί το θέμα κατά τη συνάντηση ή τις συνεντεύξεις , που θα επακολουθήσουν.
Υ.Γ Δεν τους παίρνει τους Τούρκους να απειλήσουν για το θαλάσσιο πάρκο του Αιγαίου , που αφορά στην κλιματική αλλαγή και την προστασία της θαλάσσιας ζωής και για την οποία απειλή τους θα εισπράξουν ”φάσκελα” από όλα τα κράτη.
Μα θα μου πείτε γιατί ψιθύρισαν .Έξις δευτέρα φύσις .
Λίγοι μιλούν στην Ελλάδα χωρίς λόγο από συνήθεια;;;.
ΤΙΜΩ ΤΟΝ Κ. ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ,ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑ ΑΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ.
.
Κάποια στιγμή οφείλουμε να το καταλάβουμε ότι τα (σοβαρά) κράτη δεν ασκούν πολιτική στην βάση της ιστορίας των ή απλά σε εκείνη του διεθνούς δικαίου.
Χωρίς εθνικά συμφέροντα είναι άστοχο να περιμένουμε από κάποιους “ηγέτες” να ασκήσουν “σωστή” εξωτερική πολιτική.
Και δεν μπορούμε να ορίσουμε και να δημοσιοποιήσουμε τα εθνικά συμφέροντα μετά το 1981 και συμφωνήσαμε το 1997 στην Μαδρίτη ότι και η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Φυσικά στο Υπουργείο Εξωτερικών υπάρχουν καταγεγραμμένα τα εθνικά μας συμφέροντα και τα γνωρίζουν πολύ καλά οι ”καριερίστες” διπλωμάτες, αλλά τα αναταράζουν -μερικές φορές και τα ανατρέπουν-οι υπουργοί κυρίως των λεγόμενων προοδευτικών κυβερνήσεων.
Τρανό παράδειγμα οι Συμφωνίες Μαδρίτης και Ελσίνκι ,αλλά ιδίως η Συμφωνία των Πρεσπών ,με το σκεπτικό και το διατακτικό της οποίας ουδέποτε ασχολήθηκαν οι αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες από το 1944 ,ενώ όλες σκέπτονταν, κατέγραφαν και επιδίωκαν να ανατρέψουν τον καλλιεργούμενο Μακεδονισμό των Σκοπίων.
Φυσικά το πρώτο ρήγμα αυτής της πολιτικής έγινε με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.
Εκτιμώ πως τα εθνικά μας συμφέροντα με την Τουρκία ήταν μετά το 1930 (Σύμφωνο φιλίας Βενιζέλου-Κεμάλ),είναι και θα είναι να κρατήσουμε τον ελληνισμό και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη και όπου αλλού υπάρχει στα εδάφη της Τουρκίας ,καθώς και τα αιώνια μνημεία της Ελληνορθοδοξίας στους χώρους αυτούς , Να αμυνθούμε και με πόλεμο από τον Έβρο , Αιγαίο και μέχρι την Κύπρο, επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή και όλα αυτά να τα λέμε καθημερινά και να τα ”επικοινωνούμε ” παντού και στην Τουρκία .
Με την σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και υποψήφια για την ένταξή της στην Ε.Ε Αλβανία ,τα όποια προβλήματά μας θα λυθούν με την ένταξή της, όπως λύθηκαν τα προβλήματά μας με την Βουλγαρία.
Πόσα όμως ”κυβερνητικά” κόμματα συμφωνούν με αυτά και πόσα δεν θα αλλάξουν γνώμη στην διαδρομή ;;;.
Μέχρι τώρα πάντως μόνο η Νέα Δημοκρατία τηρεί την σταθερότερη γραμμή στα εθνικά μας συμφέροντα και γιαυτό προτιμάται, παρά τα ανθρώπινα λάθη της .
επαναλαμβάνω: εθνικό συμφέρον δεν είναι να ασκείς εξωτερική πολιτική βασιζόμενη σε δήθεν επιταγές του παρελθόντος. Επίσης εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να αποτελείται από 10 “εθνικά θέματα” τα οποία οφείλουν να κλείσουν (π.χ. “μακεδονικό”, “κυπριακό”, “Αιγαίο” κ.ο.κ.).
Υπό αυτή την άποψη ούτε πριν το 1981 δεν είχαμε εθνικά συμφέροντα.
Θα ήθελα να προσθέτατε και εσείς τα εθνικά θέματα που δεν περιέλαβα και πότε τα είχαμε και από πότε δεν τα έχουμε.
Αν επρόκειτο να προσθέσουμε -γιατί και αυτά φρονώ πως είναι εθνικά θέματα και θέλουν ενιαία κομματική αντιμετώπιση-θα προσθέταμε το δημογραφικό, την Παιδεία την διάλυση της οικογένειας και την αδιαφορία γονέων και δασκάλων για την σπουδάζουσα νεολαία.
Αναμένω να αυξήσετε τον κατάλογο .
βασικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο δυσκολεύεστε να διακρίνετε ανάμεσα σε εθνικό συμφέρον και σε εθνικό θέμα.
Εθνικά θέματα είχαμε και έχουμε, αλλά αυτά δεν αφορούν τα υπόλοιπα κράτη, είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση για παράδειγμα εάν θέλουμε να διατηρηθεί η ελληνική μειονότητα στην Πόλη (θέση η οποία έχει ιστορικές καταβολές). Εθνικά συμφέροντα εκ των πραγμάτων δεν έχουμε για αυτό και δυσκολευόμαστε να διατυπώσουμε λύσεις για παράδειγμα στα ελληνοτουρκικά.
Πρόσφατα σε σχετική εκπομπή ο Σαββίδης ασχολήθηκε με άλλους καλεσμένους με το θέμα της ανυπαρξίας αστική τάξης στην χώρα μας. Μεταξύ άλλων κατεδείχθει για παράδειγμα ο αντίκτυπος τον οποίο είχε το κλείσιμο των στενών στο εμπόριο των ελληνικών νησιών. Αυτό ήταν για παράδειγμα ένα εθνικό συμφέρον, η πρόσβαση σε λιμάνια για να μπορεί να αναπτυχθεί το εμπόριο. Εθνικά συμφέροντα γίνονται από όλα τα κράτη κατανοητά, όχι όμως εθνικά θέματα.
[…] Πηγή : anixneuseis.gr […]