του Παντελή Σαββίδη
Αντιλαμβανόμενος πως η κλεψύδρα του στην ελληνική πολιτική αδειάζει, ο κ. Μητσοτάκης – παρά τα όσα δηλώνει– αναζητά έναν ευρωπαϊκό ή διεθνή πολιτικό ρόλο. Περιβάλλεται άλλωστε από άτομα των οποίων οι φιλοδοξίες είναι αμέτρητες.
Η εμπλοκή του στις διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) ερμηνεύθηκε από τους υποστηρικτές του ως αναγνώριση του ευρωπαϊκού του ρόλου. Στην ουσία όμως, ενέπλεξε τη χώρα σε αντιπαραθέσεις πέραν του εκτοπίσματός της· αναλυτές θεωρούν πως η προσβλητική για την Ελλάδα υπόθεση του αποκλεισμού Μπελέρη από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έχει σχέση με τις ενοχλήσεις που προκάλεσε η ανάμιξη Μητσοτάκη στις εσωτερικές του διενέξεις.
Οι εξελίξεις που αφορούν την εξωτερική πολιτική και την επιρροή της Ελλάδας είναι σοβαρά προβληματικές.
Το Εφετείο Τιράνων επέβαλε στον Μπελέρη ποινή φυλάκισης δύο ετών, και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αφεθεί ελεύθερος για να ασκήσει τα καθήκοντά του ως ευρωβουλευτής. Πρόκειται για ευτελές αδίκημα με δυσανάλογη ποινή που δείχνει τη σκοπιμότητα με την οποία διαχειρίζεται την υπόθεση η αλβανική κυβέρνηση – για την οποία υπόθεση το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εκλιπαρεί για ένα αίσιο τέλος.
Φαίνεται πως ο κ. Ράμα έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην ευρωπαϊκή και αμερικανική διπλωματία, αφού ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από την Ουάσινγκτον ακούστηκε κάτι υπέρ του Μπελέρη. Η Αλβανία διαχειρίζεται έξυπνα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, με την Αθήνα να μην μπορεί να αντιδράσει. Είναι εντυπωσιακό πόσο αδύναμη είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική.
Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών δείχνει παντελή αδυναμία διαχείρισης της υπόθεσης Μπελέρη. Αλλά κυρίως δείχνει την απομόνωση της Ελλάδας στην βαλκανική της πολιτική. Καλύτερα, δείχνει ότι δεν έχει βαλκανική πολιτική, δεν μπορεί να διαμορφώσει μία, και με εντελώς μετέωρη αλαζονική νοοτροπία δείχνει να μην θέλει να ασχοληθεί. Η αιδήμων σιωπή Βρυξελλών και Ουάσινγκτον στέλνει σαφές μήνυμα στη δεδομένη Αθήνα.
Στα Σκόπια, εκτός του ότι παγιώνεται η θέση της νέας κυβέρνησης περί χρήσης του συνταγματικού ονόματος μόνο διεθνώς και σε επίσημες εκδηλώσεις, η πρόεδρος αμφισβήτησε και το άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών που διευκρινίζει τι εννοεί το κάθε μέρος στις ιστορικές του αναφορές.
Σύμφωνα με ανάρτησή της στο Χ, η κ. Σιλιάνοφσκα δέχθηκε αντιπροσωπεία παιδιών των Αιγαιατών για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες εορτασμού της επετείου των 75 χρόνων από το “διωγμό και των όσων υπέστησαν στην Ελλάδα”.
Πρόκειται για όσους συμμετείχαν στα αυτονομιστικά σλαβικά τάγματα με τα οποία συνεργάστηκαν ο Ζαχαριάδης και ο Δημοκρατικός Στρατός στα τελευταία χρόνια του Εμφυλίου, και τα οποία μετά την ήττα κατέφυγαν στη γειτονική χώρα. Πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στη διαμόρφωση του αφηγήματος του Μακεδονισμού και τα παιδιά τους σήμερα, τα οποία δεν έχουν καμιά εμπειρία από την Ελλάδα, πρωταγωνιστούν στις αναμνήσεις για τους προγόνους τους. Είναι εμφανής η κρατική καθοδήγηση της προσπάθειας.
Όταν το δίδυμο Σιλιάνοφσκα-Μίτσκοσκι, πρόεδρος και πρωθυπουργός δηλαδή, αμφισβητεί συνταγματικά κατοχυρωμένη διάταξη περί του ονόματος της γειτονικής χώρας, θα δείξει ευαισθησία στις ιστορικές διευκρινήσεις;
Το εντυπωσιακό είναι πως στις αναζητήσεις υποστήριξης από την Αθήνα κανείς δεν ανταποκρίνεται. Ούτε η Ευρώπη ούτε οι ΗΠΑ. Η Αμερικανίδα πρέσβης μάλιστα δήλωσε ικανοποιημένη από την δήλωση του Μίτσκοσκι, του νέου πρωθυπουργού, πως στις διεθνείς σχέσεις και στις επίσημες αναφορές θα χρησιμοποιεί το συνταγματικό όνομα. Αλλά αρνήθηκε να σχολιάσει, όταν ρωτήθηκε, τις αιτιάσεις της Ελλάδας. Και αυτό κάτι σημαίνει. Οι Αμερικανοί ήταν οι επισπεύδοντες για την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, ώστε να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ – αλλά πλέον σιωπούν όταν οι «δεδομένοι» τούς ζητούν να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις τους.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμμετείχε στη Διάσκεψη για την Ειρήνη στην Ουκρανία και υπέγραψε το κοινό ανακοινωθέν. Η Τουρκία αντέδρασε και ζήτησε την ανάκληση της υπογραφής. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Αποδεχόμενος τη δυτική προσέγγιση στις εκκλησιαστικές εξελίξεις της Ουκρανίας, ο Πατριάρχης έδωσε μια ερμηνεία της διαμάχης μεταξύ Ρωσικής και Ουκρανικής Εκκλησίας που ικανοποίησε το Κίεβο, την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες. Σήμερα, με την προσοχή της Ουάσινγκτον για να μην δυσαρεστήσει την Τουρκία, δημιουργείται μια απαξιωτική εικόνα για το θεσμό αλλά και για την ελληνική εξωτερική πολιτική, όσο διασυνδέεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η νέα πολιτική ισορροπία που διαμορφώνεται στην Ευρώπη μετά τις ευρωεκλογές, η ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τον Όρμπαν, οι επικείμενες γαλλικές εκλογές που αναμένεται να αμφισβητήσουν την παραδοσιακή πολιτική, δημιουργούν νέα δεδομένα, και στην Ευρώπη αλλά και σε ό,τι αυτά τα νέα δεδομένα μπορούν να επηρεάσουν στα Βαλκάνια.
Τα Σκόπια είναι χαρακτηριστική περίπτωση για το πώς μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοια επιρροή. Ο ιδεολογικός καθοδηγητής του Μίτσκοσκι αλλά και του VMRO, ο πρώην πρωθυπουργός Γκρούεφσκι που εγκατέλειψε τη χώρα για να αποφύγει διώξεις για διαφθορά, έχει καταφύγει στην Ουγγαρία και του παραχωρήθηκε πολιτικό άσυλο. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα επιχειρήσει να επηρεάσει τη σημερινή ηγεσία των Σκοπίων στο πνεύμα Όρμπαν. Μια μερική επιστροφή της Ρωσίας στη βαλκανική σκακιέρα και μια ενδυνάμωση της Τουρκίας είναι πολύ πιθανή.
Με κινήσεις που ξεκινούν από τη Θράκη και καταλήγουν στην Αλβανία, και με αξιοποίηση του μουσουλμανικού στοιχείου και των κρατικών δρώντων στους οποίους έχει ή μπορεί να αποκτήσει επιρροή, όπως ο Ράμα, η Τουρκία του Ερντογάν κάνει ενδιαφέρον παιχνίδι γεωπολιτικής περικύκλωσης της Ελλάδας, με την Αθήνα απλώς να παρακολουθεί.
Η διεθνής μας εικόνα επλήγη ακόμα περισσότερο με όσα συνέβησαν με τη φρεγάτα «Ύδρα», ενώ οι επισημάνσεις ειδικών αναλυτών για πολλά που πρέπει να γίνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις δημιουργούν μια εικόνα και πολλά ερωτηματικά στην κοινή γνώμη: Υπάρχει εξωτερική πολιτική; Γιατί βρίσκεται τόσο συχνά σε τραγικά αδιέξοδα; Πόσο θα κρατήσουν τα ήρεμα νερά με την Τουρκία Και τι θα γίνει αν αρχίσουν (που θα αρχίσουν) οι προκλήσεις; Γιατί ακόμη και στα Βαλκάνια η Ελλάδα είναι τόσο αδύναμη;
Δυστυχώς, απαντήσεις δεν θα δοθούν. Και η πολιτική θα είναι η ίδια.
Εκείνο που δεν μπορεί να κατανοήσει καλά η Αθήνα είναι ότι η Βόρεια Μακεδονία αλλά και τα υπόλοιπα Βαλκάνια βρίσκονται ακόμη στον σκληρό πυρήνα της νεωτερικότητας (μερικές περιοχές μπορεί να είναι ακόμη και προνεωτερικές). Σε αντίθεση με την Ελλάδα που τα κύρια πλέον χαρακτηριστικά της είναι μετανεωτερικά.
Ποια η διαφορά; Στα Βαλκάνια δίνουν έμφαση στις συλλογικές ταυτότητες (εθνικές και όποιες άλλες), στην Ελλάδα στις ατομικές ελευθερίες και τις ατομικές ταυτότητες. Αυτή η διαφορά είναι καταλυτική στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι βαλκανικές εξελίξεις.
Είναι σοκαριστική η εικόνα της θρυμματισμένης προσόψεως του Υπουργείου μας Εξωτερικών , με εκτιμήσεις στο άρθρο που μας ”βαλαντώνουν ” και που σίγουρα δεν αποδίδουν την πραγματικότητα.
Η εκκωφαντική σιωπή των φίλων και συμμάχων μας (ΗΠΑ και Γερμανίας βασικά) για το θράσος του νάνου των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ θα παύσει στην Σύνοδο την επόμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον για τον εορτασμό των 75 χρόνων από της ιδρύσεώς του.
Ας περιμένουμε να επιβεβαιωθεί , γιατί αλλιώς οι οιωνοί δεν θα είναι άριστοι για όλα τα Δυτικά Βαλκάνια.
Το κενό εξουσίας που υπάρχει μετά την χθεσινή εμφάνιση των δύο υποψηφίων Προέδρων των ΗΠΑ και τις εκκρεμότητες για την νέα ηγεσία της Ε.Ε , σίγουρα θα τολμήσουν να εκμεταλλευτούν μικροί και μεγάλοι ”παίκτες” ,αλλά δεν θα τους βγει σε καλό .
Στην χειρότερη περίπτωση και η Πατρίδα μας με την εμπειρία των 32 ετών από της δημιουργίας του λεγόμενου Μακεδονικού, θα προσαρμόσει τα σχέδιά της και ας μην ανησυχούμε δεν θα την καταπιούν .
Άμα λάχει να .ούμε κάνουμε και οικουμενική κυβέρνηση , μετά από 50 χρόνια από το 1974 και στρώνουν τα πράγματα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ,γιατί θα δουν ενωμένους τους σημερινούς κομματιασμένους Έλληνες.
Πολύ ανησυχητικό είναι το φαινόμενο που περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο του άρθρου.
Χθες στην Θεσσαλονίκη είχαμε το europride ,το αποκορύφωμα των ατομικών ελευθεριών και ταυτοτήτων μπροστά στον ανδριάντα του Μ. Αλεξάνδρου και του Βουκεφάλα του , που ένωσαν τον ελληνισμό , που και τότε σπαρασσόταν από ατομικότητες και τοπικισμούς.
ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ
“Είχατε” το europride; Παρέλασες κι εσύ; Δεν καταλαβαίνω γιατί πράγμα είστε υπερήφανοι; Επειδή γεννηθήκατε ανώμαλοι;
Το ακριβώς αντίθετο εννοεί. Απλά ο τρόπος γραφής του είναι λίγο ανώμαλος.
Και την τελευταία παράγραφο του άρθρου και το δικό μου σχόλιο δεν διάβασε ο κ. ανώνυμος .
Την νοημοσύνη του αδίκησε και είναι κρίμα.
Υ.Γ Σε τι συνίσταται η ανωμαλία της γραφής μου κ. Β.Μ;;;.
Μα, να που μπερδεύτηκε ο άνθρωπος!!
Σε έβαλε μέσα στο αδελφάτο των 7 θαλασσών!
Γράφεις λάθος ελληνικά. Αντικαθιστάς το ΟΥΤΕ με το ΚΑΙ. Γράφεις “Και την τελευταία παράγραφο του άρθρου και το δικό μου σχόλιο δεν διάβασε” …. σε σωστά ελληνικά, θα έπρεπε να γράψεις “Ούτε την τελευταία….., ούτε το δικό μου σχόλιο”. Είσαι ανελλήνιστος.
Η Ελλάδα, γενικά, ούτε είχε ούτε έχει εξωτερική πολιτική, βαλκανική ή άλλη, με εξαίρεση τα χρόνια τού Βενιζέλου, προ και κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Ήταν και είναι δεδομένη.
Ο Μητσοτάκης νόμισε ότι με τον υπερβάλλοντα ζήλο που έδειξε και δείχνει στην Ουκρανία και τούς τεμενάδες τού ανεκδιήγητου Γεραπετρίτη, την υποχωρητικότητά του στα ελληνοτουρκικά κλπ., θα κερδίσει μια θέση στην ΕΕ, ή στο ΝΑΤΟ, δηλαδή θα μπει στο κλαμπ των “ισχυρών”. Εμ, φαίνεται ότι η δουλοπρέπεια, που δείχνει, δεν ήταν αρκετή για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, όσο πιο δουλοπρεπής, τόσο λιγότερο εκτιμάται.
Από τη στιγμή που η Κάγια Κάλας έγινε εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής διπλωματίας, όλοι μπορούν να ελπίζουν. Νομίζω ότι όλα τα άλλα που αναφέρονται αποτελούν αντανάκλαση της εσωτερικής απαξίωσης που υπάρχει στη χώρα σε όλους τους τομείς και προβάλλεται στο εξωτερικό. Να το ξαναπούμε; Τα Τέμπη απεικονίζουν τη διάλυση ολόκληρη τη χώρα σε όλους τους τομείς, την πλήρη διάλυση!
Διαφωτιστική η διάκριση νεωτερικότητας και μετανεωτερικότητας!
Να είσαι καλά Παντελή!
Δέν εἶναι θρυμματισμένη ἡ πρόσοψη τοῦ ῾Υπουργείου ᾿Εξωτερικῶν, ὅπως ἀναφέρει ὁ κ. Σ.Α.Ν. ἀλλά τά κομμάτια τοῦ πάζλ τῆς ῾Ελληνικῆς σημαίας πού ἀναμένουν ὀρθή τοποθέτηση. Οἱ ἀναλφάβητοι τοῦ ῾Ελληνισμοῦ εἶναι πολλοί καί ἐκτός καί ἐντός. Καί οἱ μέν ἐκτός μπορεῖ νά μήν γνωρίζουν, οἱ ἐντός ὅμως ὀφείλουν νά γνωρίζουν καί νά ὑπερασπίζονται τήν ἱστορία, τήν ἀτομική ταυτότητα, τήν συλλογική ταυτότητα καί τήν ἐλευθερία γιά νά ἀποκατασταθεῖ ἡ συνέχεια τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. Οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες καί ταυτότητες δέν ἔχουν ἀποτέλεσμα τό europride.
Οὔτε εἶναι ἀθανασία ὁ κάθε ᾿Αλέξανδρος νά γίνει Μέγας ᾿Αλέξανδρος. Συγκεκριμένος ὁ Μεγαλέξανδρος γιός τοῦ Φιλίππου καί τῆς ᾿Ολυμπιάδος καί ἄν κοιτᾶμε μόνο τό ἄγαλμά του καί ἀγνοοῦμε ἤ ἀδιαφοροῦμε ἤ διαστρεβλώνουμε τό ἔργο του, τότε δέν φταῖνε οἱ ἄλλοι. Τό ἔργο του δέν εἶναι ἡ ἕνωση τῶν ´κομματιασμένων ´ ῾Ελλήνων, γιατί τότε θά καθόταν στή Μακεδονία, οὔτε διεκδίκησε δανεικό ἔργο ἀπό ἄλλους. ᾿΄Ας τό βροῦν λοιπόν καί ἄς τό μελετήσουν.
Οἱ Ἕλληνες ἦταν πάντα ἑνωμένοι ἐξ ἀρχῆς καί αὐτό φαινόταν μπροστά στούς ἐχθρούς, δέν ἑνώνονται γιά νά φαίνονται ἑνωμένοι, ἀλλά μόνον ὅταν τό αἰσθάνονται.
Μετρήστε πόσους εμφύλιους έκαναν οι ενωμένοι Έλληνες από την εποχή του Ομήρου. Αν για κάτι δεν αμφιβάλλουν οι ξένοι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων είναι ο διχασμός και εν πολέμω και εν ειρήνη που επιδεικνύουμε αρχαιόθεν , γιαυτό και μας στέλνουν τους διάφορους για να συνεχίζουν να ”ποτιζουν” τον διχασμό μας, από τον οποίον κάποτε θα επωφεληθούν , όπως το επιβεβαιώνει η Ιστορία μας .
Οι μόνοι που με το ζόρι μας ένωσαν για να αντιμετωπίσουμε τον εξωτερικό εχθρό μας είναι ο Φίλιππος-Μ. Αλέξανδρος στην Αρχαία μας Ιστορία και ο Μεταξάς στην νεότερη .Αν κάνω λάθος διορθώστε με .
Εν ειρήνη στην σύγχρονη Ιστορία μας μόνο ο αείμνηστος Καραμανλής μετά το 1974 μας ένωσε.
Δεν θέλω να το επιβάλλω ,αλλά σήμερα αμφιβάλλω πολύ αν επιβεβαιώσουμε αυτήν την εθνική συνοχή μας ενώπιον του εχθρού -οι λόγοι πολλοί, που μάλιστα αυξάνονται .-
Υ.Γ Ότι εμείς οι απ’έξω από το χορό παρουσιάζουμε θρυμματισμένο με πειράζει γιατί είναι και υπερβολικό και ανοίγει την όρεξη στον όποιον εχθρό.
Τι λέει η παροιμία για το σπίτι μας όταν το κατηγορούμε;;.
Ελπίζω πως δεν το ευχόμαστε για να γλυτώσουμε από τον
κ. Μητσοτάκη .
῾Ο πολιτισμός μας δημιουργήθηκε καί προχώρησε καί διαδόθηκε, καί οὔτε οἱ ´εμφύλιοι ´ τόν ἐμπόδισαν. Καί δέν ξεκινήσαμε ἀπό τόν Ὅμηρο.
᾿΄Αν γιά κάτι δέν ἀμφιβάλλουν οἱ ξένοι εἶναι ἡ ἀξία αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ, γι αὐτό καί τόν μελέτησαν ὅσο μποροῦσαν. ῾Υπάρχουν καί οἱ πολέμιοί του πού χρησιμοποιοῦν διάφορα ὄπλα.
Στόν Μαραθώνα δέν ἀντιμετωπίσαμε τόν ἐχθρό;
¨ Εν ειρήνη στην σύγχρονη Ιστορία μας μόνο ο αείμνηστος Καραμανλής μετά το 1974 μας ένωσε. ¨, ἄρα εἴμαστε ἑνωμένοι τώρα.
Τό νά παρουσιάζουμε ψευδῆ εἰκόνα δέν καθιστᾶ ἀξιότερους τούς ἀρχηγούς. Μόνο ἡ ἐπαγρύπνηση σέ ὅλους τούς τομεῖς ἀπό τόν ἴδιο τόν λαό μπορεῖ νά τούς στηρίξει.
Ποτέ δέν ἦταν εὔκολη ἡ γλώσσα μας.
¨Αιώνες τώρα φωνάζω Ελληνικά κι ούτε που μου αποκρίνεται κανένας” δήλωσε ὁ ᾿Ελύτης ὅταν τοῦ ἀπονεμήθηκε τό Νόμπελ, ἐνῶ εἶχε προταθεῖ νά τό μοιραστοῦν μέ τόν Γιάννη Ρίτσο καί δέν δέχθηκαν. Τό Ἄξιον ᾿Εστί θεωρήθηκε σημαντικότερο ἔργο. ῾Η καταγραφή καί ἡ κατανόηση τῆς γλώσσας μας εἶναι τεράστιο ἔργο, γιατί δέν προσεγγίζονται ὅλα μόνο μέ τόν ὀρθολογισμό, οὔτε μόνο μέ τό συναίσθημα. Χρειάζεται αὐτό τό ´δαιμόνιον ´, ἡ ἐσωτερική προσωπική φωνή πού μιλάει στόν καθένα καί ἀφορᾶ τόν προσανατολισμό του, ὄχι τόν προσανατολισμό τῶν ἄλλων. Χρειάζονται καί οἱ φάροι ὅπως οἱ ποιητές μας πού μᾶς δείχνουν τίς ἀξίες, χρειάζονται καί οἱ ἄλλοι πού μᾶς μαθαίνουν τίς γλῶσσες τῶν ἄλλων καί μπορεῖ νά μάθουν καί τήν δική μας.
χρειάζεται προπαντώς η βιωματική εμπειρία και η κατανόηση της γλώσσας ως τον λόγο του πολιτισμού και όχι ως αφηρημένη έννοια η οποία μαθαίνεται εκ καθέδρας και με σχολαστική αποστήθηση κανόνων ορθογραφίας και συντακτικού.
῾Η γλώσσα εἶναι σάν μία τέχνη, μία ἐφαρμοσμένη τέχνη καί ἔχει κανόνες. ῾Η ὀρθογραφία εἶναι αὐτό πού ἐννοεῖ κυριολεκτικά. Ὅπως μαθαίνει κάποιος μία τέχνη ἤ μία ἐπιστήμη, ἔτσι πρέπει νά λογαριάζεται καί ἡ ἐκμάθηση τῆς γλώσσας. Εἶναι κουραστικό καί φαίνεται ἀνούσιο τό συντακτικό καί ἀφηρημένο ὡς ἔννοια. ᾿Αλλά βγάζοντας ἀπό τήν ζωή μας κάθε κανόνα καί κάθε προσπάθεια, δέν γινόμαστε πιό ἱκανοί. ᾿Ορθογραφώντας, τακτοποιεῖς κάτι στό σύμπαν, κάπου ἀντανακλᾶ αὐτό. Σκέψου πόσοι κανόνες ὑπάρχουν στή φύση, ἡ καλλιέργεια, ἡ βλάστηση, ἡ ἀνθοφορία, οἱ καρποί, ἡ ἀξιοποίησή τους, ἡ νέα σπορά κλπ. ᾿΄Αν δέν ὑπῆρχαν κανόνες τί θά ὑπῆρχε γύρω μας; Μαθαίνεις μέ τόν κόπο τήν ὑπομονή, τήν ἐπιμονή, τήν προσπάθεια, κλπ. ῾Η γλώσσα πού γράφουμε συναντιέται μέ τήν γλώσσα πού ἐννοοῦμε. ῾Η τακτοποίηση τῶν νοημάτων εἶναι μία διά βίου μάθηση, γιατί ὅσο ὡριμάζουμε τόσο γινόμαστε ἱκανοί νά ἐμβαθύνουμε. ῾Υπῆρχαν ἀγράμματοι ἄνθρωποι πού δέν γνώριζαν νά γράφουν ἤ νά διαβάζουν, μέ τήν σωστή ἐκμάθηση μιᾶς τέχνης ὅμως ἔβαζαν τόν εἱρμό τῆς σκέψης τους σέ ὀρθή πορεία.
“Εν ειρήνη στην σύγχρονη Ιστορία μας μόνο ο αείμνηστος Καραμανλής μετά το 1974 μας ένωσε”
Πώς μάς ένωσε δηλαδή; Επειδή ο “αριστερός” Θεοδωράκης είπε “Καραμανλής ή τανκς”; Απόδειξη ότι δεν μάς ένωσε, η δημιουργία κομμάτων (“κόμμα” εξ ορισμού σημαίνει κομμάτι, άρα διάσπαση) και η νίκη τού αντιπάλου του, Ανδρέα, 7 χρόνια μετά. Πού είδες εσύ την “ένωση”;
Ω συνήθως, γράφεις ό,τι σού κατέβει. Ούτε ο Μεταξάς μάς ένωσε (ιδιαίτερα αυτός ΚΑΘΟΛΟΥ). Αλλά έκαμε την αγία πράξη να καταργήσει τα κόμματα, αυτήν την κατάρα τής ενώσεως ενός λαού. Εκτός των κομμουνιστών, τούς οποίους κινήγυσε άγρια, υπήρχαν πολλοί, μα πάρα πολλοί φιλελεύθεροι και άλλοι, οι οποίοι ήταν αντίθετη, αλλά δεν μπορούσαν να μιλήσουν. “Ένωση” το λες εσύ αυτό;
“αντίθετη” => αντίθετοι
Μόνο από εσάς περίμενα τέτοιες απαντήσεις και για τον Καραμανλή και για τον Μεταξά.
Κανένας άλλος δεν το τόλμησε.
Τουλάχιστον γλύτωσε ο Μέγας Αλέξανδρος ”ο σφαγέας των λαών ”για τους αριστεροπροοδευτικούς.
Πείστηκα απολύτως ότι είστε δημοκρατικός πολίτης ,όπως τον περιγράφουν και τον εννοούν όλοι οι κατ’ όνομα δημοκράτες.
Γιατί ο Μητσοτάκης προετοιμάζεται για να πάει στην ΕΕ μετά το τέλος της κυβερνητικής θητείας και της αναμενόμενης ήττας της ΝΔ.
Στην ΕΕ για να πάει πρέπει να συνταχθεί με την πολιτική της Γερμανίας της Ολλανδίας και των άλλων γερακιών που θέλουν την Ελλάδα εξαρτημένη και υποχείριο τους.
Χάνει και τον Μακρόν και την Γαλλία οπότε στριμωγμένος υποχωρεί στα πάντα με την παλάμη να ζητιανεύει αντί να φτιάξει την Ελλάδα και πιέσει τους δέκα νταβατζήδες.
Υποστήριξε και τον Ανθέλληνα Ρούτε στο ΝΑΤΟ οπότε μιλιά για τα δίκαια της Ελλάδας
είναι κάπως βολικό να περιορίζεται το πρόβλημα στον (εκάστοτε) πρωθυπουργό και στους νταβαντζήδες.
Η αλήθεια είναι, ότι στην κρίση, με την δυνατότητα την οποία είχαν πολλοί να μεταναστεύσουν, χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για ανατροπές, αφού στην χώρα έμειναν οι (ντεμέκ) αγανακτισμένοι, στην πραγματικότητα μαζί με τους φοροαποφεύγοντες, οι πυλώνες του συντηρητισμού.
Ναί, η Γερμανία μπορεί να θέλει την χώρα μας υποχείριό της, αλλά ποιός λογικός δεν θα ήθελε να ελέγχει με σχεδόν απόλυτο τρόπο τις εξελίξεις σε μια χώρα στην οποία μόλις δάνεισε μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια;
“αλλά ποιός λογικός δεν θα ήθελε να ελέγχει με σχεδόν απόλυτο τρόπο τις εξελίξεις σε μια χώρα στην οποία μόλις δάνεισε μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια” … και στην οποία χρωστά πολύ περισσότερα, αλλά αρνείται να τα δώσει, ως κοινός απαταιώνας; (Γράφε τα πράγματα ολοκληρωμένα και όχι από την γερμανική σου σκοπια μόνο).
Όταν το 20% του ΑΕΠ της Ελλάδας έχει μαζευτεί σε δέκα επιχειρηματίες υπάρχει μεγάλο πρόβλημα θεσμών και διακυβέρνησης.
Ο Μητσοτάκης δίνει ΑΕΠ στους δέκα και κερδίζει χρόνο εξουσίας που είναι η εξάρτηση του το σκληρό ναρκωτικό των Μητσοτάκηδων, χωρίς εξουσία λιώνουν υποφέρουν χτυπιούνται στο πάτωμα
Το σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας σε πλήρη εφαρμογή….
Τουρκικά καλώδια στραγγαλίζουν ελληνική ΑΟΖ
Ο Ερντογάν έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε τσιφλίκι του και τη θαλάσσια περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού σε «Γαλάζια Πατρίδα» με την ανοχή της Ελλάδας
Σόρρυ μεγάλε αλλά οι απαντήσεις έχουν δοθεί προ πολλού, αλλά κάνετε τις πάπιες. “Απελευθερώνουμε κρίσιμο διπλωματικό δυναμικό”. “Δίνουμε μερικά τετραγωνικά μίλια θάλασσα για να κοιμόμαστε ήσυχοι”. “Η Κύπρος κείται μακράν”. “Αφήστε να τους σφάξουν οι Τούρκοι γιατί θα ψηφίζουν Βενιζέλο”. Ο ντουνιάς ολάκερος έχει καταλάβει ότι είμαστε υπό κατοχή (ελληνόφωνων ή γερμανόφωνων, καμία η διαφορά) και απαιτούν να ξυλευτούν και πολύ καλά κάνουν. Η δρυς έπεσε αλλά δεν το λέμε γιατί τρέχουν και κάτι επιδοτησούλες αλλά και γιατί η “δημοκρατία” δεν κοτάει να μας στείλει παρέα με τον Καραϊβάζ. Και η πεσμένη δρυς δεν παράγει χυμούς και καρπό (διπλωματία ας πούμε), παρά μόνο βρύα και μανιτάρια, παράσιτα και μούχλα.