Αν κρίνουμε απο τις εισηγήσεις που δέχεται η κυβέρνηση απο τα think tanks που συνδέονται μαζί της, γνωρίζει καλά τι επιδιώκει η Τουρκία. Υπάρχουν αναλύσεις πολύ εύστοχες.
Με βάση το Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας η Τουρκία θέλει:
-Να γίνει ναυτική δύναμη ώστε να ελέγχει την Μεσόγειο.
-Κυρίως θέλει να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο, όχι, μόνο, για τις ενεργειακές πηγές που διαθέτει αλλά και ως δίοδο που συνδέει την Μεσόγειο (και την Ευρώπη) με τον ινδοειρηνικό
-Έχει επίγνωση ότι οι ΗΠΑ θα δώσουν έμφαση στον Ινδοειρηνικό και αυτό θα φανεί απο το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ
-Επιδιώκει να γίνει ικανή να διεξάγει πόλεμο σε ξηρά η θάλασσα παράλληλα με διαχείρηση ενόπλων καταστάσεων δι αντιπροσώπων.
-Να αυτονομηθεί ως προς την διαμόρφωση της πολιτικής της απο την Δύση αλλά να διατηρεί αυτονομία και απο την Ρωσία
-Να μπορεί να συναλλάσσεται με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Βρυξέλλες ως ίση προς ίσους.
-Να κερδίζει, πάντα, και να τάσσεται με αυτόν που θα πλειοδοτεί σε παροχές υπέρ της.
Εμπόδιο στην τουρκική πολιτική είναι η Ελλάδα. Η Τουρκία ή θα δορυφοροποιήσει την Ελλάδα, ή θα έρθει σε αναμέτρηση μαζί της όταν κρίνει ότι θα μπορέσει να την καθυποτάξει.
Γι αυτό είναι αφέλεια να πιστεύουν οι κυβερνήτες της Αθήνας ότι υπάρχει περίπτωση ειρηνικής συνύπαρξης με την Τουρκία. Αν το πιστεύουν ή στρουθοκαμιλίζουν ή δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αλλά απο τη στιγμή που οι σύμβουλοί τους τους έχουν ενημερώσει, το να πιστεύουν σε ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία αποτελεί αφέλεια.
Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα δεν θελήσει να παραδοθεί, τι μπορεί να κάνει;
Παλαιότερα, οι μαρξιστές επαναλάμβαναν ένα ρητό του ιδρυτή της θρησκείας τους: ο τελευταίος γραφειοκράτης θα κρεμαστεί με το σκοινί που θα του πουλήσει ο τελευταίος καπιταλιστής.
Στην Ευρώπη, γνωρίζουν καλά την πολιτική της Τουρκίας Αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτε να περιορίσουν τις αναθεωρητικές και κυριαρχικές της φιλοδοξίες. Το πολύ πολύ μια δήλωση σαν και αυτή που είδαμε;
Οι ΗΠΑ γνωρίζουν, επίσης, και έχουν βιώσει την πολιτική ελιγμών της Τουρκίας και την φιλοδοξία της να αυτονομηθεί απο την επιρροή τους. Παρόλα αυτά θεωρούν πως η πολιτική ασφαλείας τους, δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει και την Τουρκία. Η Άγκυρα το γνωρίζει και το εκμεταλλεύεται.
Αυτή η πολιτική της Τουρκίας είναι εθνική. Δεν θα αλλάξει με την αλλαγή της κυβέρνησης.
Θα προχωράει, όσο της επιτρέπει η αδυναμία της Αθήνας να πει: ως εδώ.
Δυστυχώς, αυτό το ως εδώ, προϋποθέτει συνολική και συλλογική αλλαγή αντίληψης.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που επιθυμεί να αναπτύσει μια soft πολιτική αλλά κανείς στην περιφέρειά της δεν έχει την ίδια αντίληψη. Δεν αναφερόμαστε στα Βαλκάνια, αυτά δεν μπορούν.
Δυστυχώς, η μόνη οδός είναι η ισραηλοποίηση της ελληνικής πολιτικής. Το καθετί που γίνεται να περιστρέφεται γύρω απο τον άξονα της ασφάλειας.
Και να προετοιμαστεί για αυτό και η κοινή γνώμη.
Να καταστεί σαφές στη Δύση πως είμαστε ενταγμένοι στις δομές της αλλά η ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτα. Ακόμη και αν χρειαστεί να τα τινάξουμε όλα στον αέρα.
Αυτό προϋποθέτει μια διακομματική ταύτιση, όχι, απλώς, σύγκλιση.
Δυστυχώς, το κυρίαρχο αθηναϊκό σύστημα δεν θέλει ούτε την λογική της διαρκούς ετοιμότητας όπως στο Ισραήλ, ούτε την διαρκή ετοιμότητα της κοινής γνώμης, ούτε είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί.
Γι αυτό οι προοπτικές είναι δυσοίωνες.
Στην τελευταία τουρκική πίεση με τα νησιά, υπάρχει μια σταθερή ελληνική θέση μη υποχωρητικότητας. Όσες πιέσεις και αν υποστεί η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει.
Ας ελπίσουμε πως μπορεί να γίνει η αρχή μια αλλαγής πολιτικής.
Ο κόσμος βρίσκεται σε μεταβατική φάση. Αν μπορούμε να ελιχθούμε, χωρίς να διακινδυνεύσουμε, καλώς, Αλλά φαίνεται αδύνατον. Αν όχι, ας ετοιμαστούμε. Όσο η Τουρκία αισθάνεται ότι δεν μπορεί, δεν θα τολμήσει. Μετράει καλά τις κινήσεις της. Μια λάθος κίνηση που θα οδηγήσει σε ήττα θα καταστρέψει την πολιτική της.
Η βαθύτερη ανάλυση λέει πως θα πρέπει να επηρεασθούν τα δυτικά κέντρα και κυρίως οι ΗΠΑ να αλλάξουν την πολιτική τους ως προς την αναγκαιότητα της Τουρκίας και να τεθεί σιγά σιγά και το ζήτημα της αποδόμησής της. Με πειστικό τρόπο. Αλλά αυτό προϋποθέτει άλλου είδους κρατικές δομές και άλλη αίσθηση δημοσίου και εθνικού συμφέροντος.
Π.Σαβ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
Για κάθε αλλαγή προς το εθνωφελές θέλουμε πια άλλους Έλληνες -άλλον λαό- όχι φυσικά τους ”ιεχωβάδες” και διασπαστές εθνικιστές και όχι ”κολλημένους” με τις διεθνιστικές και -αριστερές ιδέες, -που” καταπίνουν αμάσητη ” την Συμφωνία των Πρεσπών της χειρότερης συγκυβέρνησης του αιώνα μας- και ψιθυρίζουν φωναχτά ”να τα βρούμε” με τους Τούρκους, αλλά Έλληνες με ολίγον φιλοπόλεμη και πατριωτική απόφαση για άμυνα μέχρις εσχάτων ,με όποιες συνέπειες, κάτι που χάθηκε μετά το 1950 και κυρίως μετά το 1994 , με την Ενδιάμεση Συμφωνία με τα Σκόπια ,τα Ίμια, την Μαδρίτη και το Ελσίνκι .
Το Βουκουρέστι κράτησε δέκα χρόνια μέχρι το 2018 ,αλλά δυσφημίσθηκε -δυστυχώς και από το ”κατεστημένο” της Θεσσαλονίκης-.
ΓΟΝΕΙΣ-ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ,ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΦΛΟΓΕΡΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ .
ΑΥΤΟΙ ΟΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ , -ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΣ- ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 1904-1949 .
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ”ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ”.
Έχω την αίσθηση κ. Σαββίδη ότι η τουρκική στρατηγική λειτουργεί όπως το νερό που “τρώει” το βράχο. Σιγά σιγά τον διαβρώνει και στο τέλος, όταν θα είναι πλέον σαθρός, θα τον διαλύσει. Δεχόμαστε επίθεση σε όλους τους τομείς, όπου είναι εφικτό, ωσότου έρθει η ώρα του τελικού χτυπήματος. Δείτε για παράδειγμα την τελευταία επινόηση με το εμπορικό σήμα “τουρκικό Αιγαίο” (TurkAegean), το οποίο έγινε δεκτό από την ΕΕ (αν έχεις τέτοιους φίλους…) χωρίς κάποια αντίδραση από την πλευρά μας (όπως το συνηθίζουμε). Αυτό θεωρώ ότι είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα. Χλιαρές έως καθόλου αντιδράσεις που επιτρέπουν στους Τούρκους να ονειρεύονται το τουρκικό Αιγαίο!
“Αλλά απο τη στιγμή που οι σύμβουλοί τους τους έχουν ενημερώσει”
Να ξεκαθαρίσομε για ποιους συμβούλους μιλάμε, κ. Σαββίδη. Διότι, απ’ ό,τι γνωρίζομε πια, σύμβουλοι τού Μητσοτάκη είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ και μέντοράς του ο Σημίτης. Κι αυτό είναι ολοφάνερο, διότι οι κυβερνώντες πιστεύουν ακόμη ότι υπάρχει περίπτωση να “τα βρούμε” με τους Τούρκους, όπως μάς συμβουλεύουν, άλλωστε, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ.
Την πιθανότητα να γίνει η Ελλάδα Ισραήλ, ξεχάστε την. Πολύ αργά πια. Το Ισραήλ φτιάχτηκε, σφυριλατήθηκε μέσα από πολέμους, που διεξήγαγαν οι αποφασισμένοι κάτοικοί του, με σύνθημα το “ΠΟΤΕ ΠΙΑ!” και με ηγέτες ικανούς, που έβαζαν και βάζουν την πατρίδα των πάνω απ’ όλα. Η Ελλάδα είναι το αντι-Ισραήλ, θα έλεγα.
Να μην ανησυχούμε -του θανατά ,που λέμε- αγαπητοί συνανιχνευτές όσο έχουμε ακόμη εν ενεργεία πολιτικούς που δηλώνουν urbi et orbi , ”να μην ακούσουμε φίλους και συμμάχους που μας συμβουλεύουν να τα βρούμε με την Τουρκία” πολιτικοί που κρατάνε όλους τους πατριώτες Έλληνες -πρώτα την δοκιμασμένη για τον πατριωτισμό της από το 2020 κυβέρνησή μας -να μην ”ακούει τις κάργες” ( όπως λέει η παροιμία) ,γιατί υπήρχαν από το 1919 (ΚΚΕ), υπάρχουν και θα υπάρχουν και αυτές .
ΤΙ ΚΑΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ Τ Ω Ρ Α ΜΙΑ ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ -ΟΠΩΣ ΤΟ 1992 (πλην ΚΚΕ ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ- ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΣΕ ΕΒΡΟ, ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ .
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ”ΟΥΠΩ ΗΚΕ Η ΩΡΑ”
Ουδέποτε είχαμε κυβέρνηση πιο πειθήνια στον ξένο παράγοντα (Ουάσιγκτων, Βερολίνο), που μάς συμβουλεύει να τα βρούμε με τούς Τούρκους, από την σημερινή. Το περίεργο είναι ότι, ενώ τα ξέρεις αυτά, όπως ξέρεις ότι και οι άλλοι τα ξέρουν, γιατί γράφεις τις ανοησίες αυτές και αυτογελοιοποιείσαι. Νοιώθεις τόσο υποχρεωμένος, ως ευεργετημένος για τους γνωστούς λόγους, που αισθάνεσαι υποχρέωση να γράφεις αρλούμπες τού τύπου “πρώτα την δοκιμασμένη για τον πατριωτισμό της από το 2020 κυβέρνησή μας“, που θυμίζουν λιβανωτά Επταετίας;
Γιώργος Λακόπουλος: Ελληνοτουρκικά – Τι πήγε κι έκανε ο Μητσοτάκης;
Ελληνοτουρκικός διάλογος με σφραγίδα Μέρκελ – «Παράθυρο ευκαιρίας» βλέπει ο Μητσοτάκης
Συμφωνώ με την άποψη σας ,ότι δηλαδή πρέπει να μιμηθούμε το Ισραήλ σε ότι αφορά την άμυνα και την εκπαίδευση των πολιτών. Το πρόβλημα όμως είναι το πως μπορεί να γίνει αυτό. Εδώ δεν τολμά η πολιτική ηγεσία να αυξήσει τη στρατιωτική θητεία έστω και κατά ένα μήνα. Για πενήντα σχεδόν χρόνια υποσκάπτεται το εθνικό του φρόνημα . Όποιος τολμούσε να μιλήσει για πατρίδα ήταν συλλήβδην εθνικιστής και δακτυλοδεικτούμενος. Στα σχολεία και στις δημόσιες υπηρεσίες κρέμονται κουρέλια αντί για σημαίες. Η δε καθημερινές ανταποκρίσεις των καναλιών από την Τουρκία συμβάλλουν στον μιθριδατισμό έναντι της Τουρκικής απειλής και στη δημιουργία φόβου. Η μονόπατη εξάρτηση της οικονομίας από τον τουρισμό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στη υπεράσπιση της πατρίδας εν μέσω καλοκαιριού. Και ο Τούρκος το γνωρίζει. Το Ελληνικό δόγμα όλα αυτά τα χρόνια ήταν το “πάση θυσία ειρήνη” , όμως τέτοια δόγματα οδηγούν στην υποδούλωση. Φοβούμαι ότι είναι πλέον αργά. Και κάτι τελευταίο. Όσα όπλα και να αγοράσεις , αν δεν είσαι διατεθειμένος να τα χρησιμοποιήσεις είναι περιττά.
ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΤΕ ΣΕ ΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ”ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ” ΚΥΡΙΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΑ.
ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ ΣΑΣ ΟΤΙ Η ΣΗΜΕΡΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ”ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ” ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΞΕΝΩΝ -ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΟ ”ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ”.-.
ΑΚΟΥΕΙ ΑΛΛΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ -ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ -ΠΟΥ ΑΠΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑ ”ΜΠΑΣΤΑΚΩΘΕΊ” ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΠΡΕΣΠΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ .
ΓΙΑ ”ΦΙΛΟΣΥΡΙΖΑ ”ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥΣ ΘΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΩΡΑ;;;
κ. Σαββίδη
δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει να προλάβουμε ΕΜΕΙΣ μια πιο προηγμένη Ελλάδα. Αρκεί η επόμενη γενιά του 2050 να είναι καλλίτερα, του 2080 ακόμα πιο καλά κ.ο.κ.
Μια και είναι επέτειος σύντομα, θυμηθείτε τι γινόταν το καλοκαίρι του ’15. Θυμάμαι ήταν ξημέρωμα όταν πιωμένος ποστάριζα εδώ με τα μετασονύχτια σκηνικά της Κωνσταντοπούλου στη Βουλή.
Πολλές φορές το άγχος σας είναι τόσο πνιγηρό, που μου θυμίζει Κάφκα που διάβασα για ένα καλοκαίρι στα νιάτα μου.
Ακόμα κι αν δεν προλάβουμε εμείς οι γηραιότεροι, δεν πειράζει.
Λογικό αυτό, αρκεί να υπάρχει Ελλάδα μετά το 30-50 χρόνια.
Προσωπικά θα έλεγα πως κρατάω κάποιον βαθμό αισιοδοξίας για 3 λόγους που κανένας από αυτούς δεν σχετίζεται με τις εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις :
1ον –
Γιατί -θα το πω εν προκειμένω όπως ακριβώς το λέει ο λαός και να με συγχωρείτε – “Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους ” .
Κι η Τουρκία δεν διαθέτει τέτοιους για να μεταλλαχθεί σε Ναυτική Δύναμη, όσα -υποτιθέμενα και θεωρητικώς – νμεταξωτά βρακιά και ναυτική υπεροπλία κι αν καταφέρει να διαθέτει οποτεδήποτε στο μέλλον.
Θα είναι πάντα καταδικασμένη , εφόσον εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αποκρούσουμε την έξοδο της στο Αιγαίο , να βρίσκει μπροστά της θαλασσόλυκους , όπως τον κυβερνήτη της φρεγάτας μας “Λήμνος”, που θα μετατρέπουν, με μια απλή και μόνον επακούμβησή τους τις τουρκικές ναυαρχίδες της, όπως το Kemal Reis, σε σαπιοκάραβα.
Κάποια πράγματα πρέπει να τα έχει κανείς στο DNA του.
Αν δεν τα έχει και ξέρει μόνον πως πήζουνε το γάλα και το κάνουν τυρί και βούτυρο, καλύτερα να κοιτάξει προς τις ευρασιατικές στέπες, που τον παίρνει, παρά προς την θάλασσα που με το πρώτο κύμα τον πιάνει ναυτία.
2ον.-
Γιατί ποτέ η Τουρκία, όσο κι αν το θέλει κι αν το επιδιώκει, δεν θα αισθανθεί έτοιμη να αντιμετωπίσει τον Έλληνα από μόνη της και δίχως “πλάτες”.
Και ισχυρές “πλάτες” για τον σκοπό αυτό δεν θα βρει εύκολα..
Οι δε, μνήμες των πανωλεθριών που υπέστη στα 1821-1829 και 1912-1913 , για να μην αναφερθώ και στο διάστημα 1917-1921 είναι νωπές στο υποσυνείδητο του Τούρκου, που στην ουσία, εκεί στα τρίσβαθα της ψυχής του βρίσκεται καλά κρυμμένος ο φόβος για τον Έλληνα (και καλά κάνει!).
Οσο κι αν η Τουρκική ηγεσία προσπαθεί να μεταθέσει κάποιους φόβους του, επικαλούμενη επιλεκτικά το 192,αυτός ο φόβος βρίσκεται εκεί εντυπωμένος και παραμένει.
Δεν πρόκειται εύκολα να φύγει.
.
Αν μιλήσεις με έναν Τούρκο, το πρώτο
πράγμα που θα ακούσεις να σου λέει είναι “Γιατί εσείς δεν μας πλημμυρίσατε στο αίμα ?”
Οι μνήμες του Πρίγκιπα Ανδρέα του “Καψοκαλυβα” ( *δεν του είχε δοθεί τυχαία αυτός ο όρος από τους στρατιώτες μας τον Ιούλιο του 1922 …) κατά πως φαίνεται παραμένουν ολοζώντανες στην μνήμη του απλού Τούρκου κι έχουν προστεθεί πάνω στις προηγούμενες..
Οι φιέστες κι οι εθνικιστές εξάρσεις , δεν είναι ικανές από μόνες τους να διαγράψουν την ηττοπάθεια απέναντι στον Έλληνα που διατρέχει τον κοινό Τούρκο στο υποσυνείδητο του, όσες λεκτικές κορόνες κι αν τον ακούσεις να σου λέει.
Ο σύγχρονος Τούρκος έχει βαθιά επίγνωση ότι προέρχεται από γενιά ριψάσπιδων, που παρέδωσαν κάποτε την πίστη τους για την βολή τους .
Τα συμπλέγματα ανωτερότητας που τον διακατέχουν, γρήγορα μετατρέπονται σε αισθήματα κατωτερότητας όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει αυτόν που κατάγεται από γενιά ανυπότακτων.
Τον Έλληνα ο Τούρκος μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνον όταν τον νιώθει εξαρτημένη μειονότητα από τον ίδιο, όπως πχ στα Σεπτεμβριανά του 1955 Όχι αλλιώς!
Εκεί μόνον μπορεί να βγάλει όλο το μίσος του και την μειονεκτικά ρητά του απέναντι στην πρόοδο του άλλου και να θελήσει αυτή την πρόοδο να την εκμαυλισει και να την καταστρέψει, για να μην την έχει μπροστά του και του θυμίζει ποιος είναι πραγματι αυτός.
(Κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει την αλήθεια ρίχνοντας λάσπη δήθεν εθνικιστικων κινήτρων, επειδή απλώς την περιγράφω.)
Ο Τούρκος ζει σήμερα σε πόλεις,που δημιούργησαν άλλοι (Έλληνες, Ασσύριοι, Κούρδοι,Αρμένιοι, Σύριοι, Πέρσες , Εβραίοι κλπ) που του θυμίζουν διαρκώς την μακραίωνη παρουσία τους .
Πείτε μου μια πόλη γνωστή που έκτισε εκ θεμελίων αυτός κι είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά του δικού του πολιτισμού.
Είναι δύσκολο να ζεις κάτω από την διαρκή παρουσία αντίστοιχων περιστάσεων. Μόνον με διαρκείς πλύσεις εγκεφάλων
κι υποβολές ψεύτικων αφηγήσεων ανακουφίζονται προσωρινά τα συμπτώματα αυτής της ιστορικής ασυνέχειας.
Ο Κολοκοτρώνης, που τους έζησε ήξερε πολύ καλά τι έλεγε όταν απαντούσε στον Ιμπραήμ ” Έστω κι ένας Έλληνας να μείνει σε αυτόν τον τόπο εσύ μην περιμένεις να τον διαφεντεψεις”.
Αλλά και τι φόβους ξυπνούσε όταν φώναζε “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”..
Για αυτό δύσκολα ο Τούρκος θα νιώσει έτοιμος, να αντιμετωπίσει με τον αέρα της νίκης , στην πράξη, τον Έλληνα, όσο κι αν το θέλουν οι κυβερνήσεις του κι όσο κι αν διαλλακτικές εμφανίζονται οι δικές μας κυβερνήσεις
(* Να σημειώσω ότι ο Τούρκος ως μεμονωμένος άτομο και μονάδα έχει και πολύ καλά στοιχεία ως άνθρωπος , που προέρχονται από την κουλτούρα της εθνοτικής ριζας από την οποία έλκει την καταγωγή του κι από τους διάφορους πολιτισμούς με τους οποίους προσμίχθηκε στο παρελθόν, τα οποία βγαίνουν στην επιφάνεια μόνον σε ειρηνικές περιόδους, όταν οι πολιτικές ηγεσίες του δεν εργαλειοποιούν, για το συμφέρον τους, τα συλλογικά του τραύματα.)
3ον-
Γιατί, πιστεύω πως οι προοπτικές αποδόμησης της Τουρκίας είναι ήδη στις προσλαμβάνουσες του βαθέος κράτους των ΗΠΑ και δεν θα χρειαστεί εμείς να τους τις υποβάλλουμε .
Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να τους πείσουμε να πάρουν εγκαίρως θέση.
Και για να το επιτύχουμε αυτό , πρέπει να δώσουμε στους πέραν του Ατλαντικού να εμπεδώσουν την ιδέα πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε στα ζάρια, για ξένα συμφέροντα, τα πατρώα μας εδάφη, μπαίνοντας σε ανούσιες συζητήσεις με όσους τα αμφισβητούν κι ότι είμαστε αποφασισμένοι πλέον να τα υπερασπιστούμε με κάθε κόστος.
Έχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό κύριε Σαββίδη.
Η άποψη μου είναι πως στις ΗΠΑ δεν προσδίδουν καθόλου αξιοπιστία στην Τουρκία, όσες προσδοκίες κι αν θέλει να τους εμφυσήσει πως θα επιστρέψει δήθεν πίσω στο Δυτικό μαντ. Προσωπικά με διακατέχει η εδραία πεποίθηση πως την εκλαμβανουν πλέον μόνον ως ένα αναγκαίο κακό, μεταθέτοντας στο μέλλον την προδιαγεγραμμένη και για τους ίδιους πορεία των πραγμάτων για την Τουρκία σε χρόνους που θα έχει προετοιμαστεί κατάλληλα , για τον σκοπό αυτό, το εσωτερικό της και θα είναι δεκτικό σε “δομικές”, “γεωτεκτονικου” χαρακτήρα, αλλαγές..
Πρέπει εμείς να τους ξεκαθαρίσουμε εκεί στις ΗΠΑ ότι ε εάν η Τουρκία μας επιτεθεί, δεν θα περιμένουμε αυτούς πότε θα λάβουν αποφάσεις, γιατί για εμάς είναι ζήτημα εθνικής μας επιβίωσης και θα πράξουμε ότι θα έπρατταν κι οι ίδιοι εάν βρίσκονταν στην θέση μας.
Σε αυτήν την περίπτωση η δυνατότητα των ΗΠΑ να διαχειριστούν τα πράγματα κατά το δοκούν θα έχει λήξει ανεπιστρεπτί, για αυτό θα πρέπει να λάβουν ξεκάθαρη και σαφή θέση από τώρα πριν τα σχέδια τους στην περιοχή τα κάνουν θρυψαλα οι εξελίξεις και τα πράγματα αρχίσουν να λαμβάνουν ανεξέλεγκτες τροχιές.
Θα μου πείτε στο παρελθόν έχουν ακούσει
κι αν δεν έχουν ακούσει (!) αμετροεπείς και δίχως άλλη συνέχεια δηλώσεις από εμάς κι ίσως να μην δώσουν σημασία , επενδύοντας στα προηγούμενα..
Εμείς μια φορά ως οφείλουμε προς σύμμαχο, δίχως πολλές επαναλήψεις, λακωνικά, θα τους έχουμε ενημερώσει, ώστε αυτή την φορά να μην μείνουν έκπληκτοι όταν θα δουν τα γεγονότα να εξελίσσονται λαμβάνοντας απρόβλεπτες για τους συμμάχους μας τροπές…
Σε τελική ανάλυση, ας είχαν μυαλό κι ας πρόσεχαν!
Ο καθένας όφειλε να γνωρίζει πως η ανεκτικότητα των Ελλήνων έχει και όρια και πως η ιστορία τους διδάσκει πανταχόθεν, πως όταν έκριναν πως έπρεπε, όσο δύσκολες κι αν φάνταζαν οι περιστάσεις, δεν δίστασαν να πιάσουν τα όπλα, ούτε φοβήθηκαν για την ζωούλα τους.
Ελληνική απάντηση σε όλα.