Του Ελευθέριου Τζιόλα*
Πολιτικές Θέσεις. -Με ευθύνη για την (επαν)Ίδρυση
………………………………………………………….
Ξανά, λοιπόν!…
Στις 16 Ιουνίου 2021, ο Ανδρέας Λοβέρδος παρουσίασε Διακήρυξη την οποία όπως δήλωσε έθετε σε δημόσιο διάλογο-διαβούλευση, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι προτίθεται να διεκδικήσει την εκλογή του ως νέου Πρόεδρου του ΚΙΝΑΛ (ο ίδιος μιλάει: του ΠΑΣΟΚ).
Θεωρώντας ότι η πρόσκληση αυτή, όπως και κάθε άλλη σχετική (αν υπάρξει), με (μας) αφορά ως στέλεχος (-οι) του Σοσιαλιστικού-Δημοκρατικού Χώρου, ανταποκρίθηκα και απέστειλα ήδη στον Ανδ. Λοβέρδο το παρακάτω αναλυτικό κείμενό μου.
Αποδεχόμενος τον διάλογο ως δημόσιο (τον οποίο ως δημόσιο ενεργά και υποστηρίζω), δίδω στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο των απόψεων -θέσεων μου.
Θέλοντας το κείμενο θέσεών μου να είναι λειτουργικό και δημιουργικό, αλλά και να αναδείχνει τα σημεία συμφωνίας ή διαφοροποιήσεων ή/και αποκλίσεων με το αρχικό της Διακήρυξης Λοβέρδου, κινείται παράλληλα με τη Διακήρυξη, ακολουθώντας το κείμενό της, καταγράφονται με στοιχεία bold-italics, οι θέσεις μου ώστε έτσι να κατανοείται η προέλευση τους. Ενώ η Διακήρυξη (το αρχικό κείμενο Λοβέρδου) ρέει σε απλή γραφή.
Στο τέλος του κείμενου διατυπώνω την ανάγκη συμπερίληψης ορισμένων σοβαρών κεφαλαίων-ενοτήτων αναγκαίων για την πληρότητα ενός κείμενου Πολιτικής Στρατηγικής.
Υπογραμμίζω ότι η συμμετοχή μου σ΄ αυτό το διάλογο με γραπτό μάλιστα τρόπο, ώστε να είναι υπεύθυνος και διαφανής, δεν είναι η πρώτη, ούτε ασφαλώς η μοναδική. Γνωρίζουν αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι, τα γραπτά κείμενά μου, σε Διακηρύξεις Προγραμματικές, σε Συνέδρια του ΠΑΣΟΚ, σε κρίσιμες συνεδριάσεις των Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, σε πολιτική αρθρογραφία μου, σε έντυπες εκδόσεις. Θυμίζω, πάντως (παρακάτω-στο τέλος, οι σχετικές παραπομπές και οι αφίσες στο Διαδίκτυο) τη σοβαρή προσπάθεια του ‘’Διαύλου’’ στα τεύχη του, 2ο και 3ο, το Νοέμβριο & Δεκέμβριο 2017 όταν υπήρξε η μεγάλη προσπάθεια για την αναγέννηση-ανασυγκρότηση του Χώρου. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, να διαβαστούν τα άρθρα εκείνα, καθώς και οι απαντήσεις των τότε πέντε (5) υποψηφίων προέδρων, Ν.Ανδρουλάκη, Κ.Γάτσιου, Στ.Θεοδωράκη, Γ.Καμίνη και Α.Πόντα, (η Φ.Γεννηματά, ο Γ.Μανιάτης και ο Γ.Ραγκούσης είχαν αρνηθεί να απαντήσουν).
Οφείλω δε ακόμα να σημειώσω, ότι στα πλαίσια της ίδιας και διαρκούς αίσθησης της ευθύνης για την πορεία και τις εξελίξεις του Σοσιαλιστικού-Δημοκρατικού Χώρου, στις 1.12.2015, λίγο μετά την πρώτη ανάληψη της ευθύνης της Φ. Γεννηματά, ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, της είχα απευθύνει προσωπικά 8σέλιδη κρίσιμη και στοχευμένη επιστολή για την ανάταξη, την ελπιδοφόρα και τις προϋποθέσεις νικηφόρας πορείας της Παράταξης.
Παρακάτω οι θέσεις μου σε συνάρτηση με τη Διακήρυξη Λοβέρδου στις 16 Ιουνίου 2021:
«Η χώρα μας, η Ελλάδα μας, μετά από τη μεγάλη και δεκαετή οικονομική κρίση και εν μέσω πανδημίας αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την τουρκική επιθετικότητα.
Η εθνική μας κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη και την υπερασπιζόμαστε με τη στάση μας στη Βουλή και με τους πολυμέτωπους αγώνες μας.
Θα την υπερασπιστούμε ανυποχώρητα απέναντι σε κάθε επιβουλή, απέναντι σε κάθε επεκτατική διεκδίκηση.
Είμαστε πατριώτες, δημοκράτες, σοσιαλιστές. Στεκόμαστε, εδώ, σ΄ ένα κομμάτι Γης, με συνείδηση και αίσθηση αποστολής. Αυτή, η Πατρίδα μας, είναι η βάση μας για τις Ιδέες της Αξιοπρέπειας, της Δικαιοσύνης, της Ανάπτυξης και της Ισότητας, εδώ και στον Κόσμο. Εργάσθηκαν και μάτωσαν πολλοί, μέσα στους αιώνες, για να υπάρχει ! Θυσιάσθηκαν αμέτρητοι, μέσα στους αιώνες, για να είναι αυτή, – έστω αυτή – , που σήμερα πάνω της ζούμε, δρούμε, παράγουμε, κάνουμε σχέδια και ονειρευόμαστε. Δεν είμαστε εθνικιστές γιατί δεν μισούμε, ούτε διεκδικούμε επιθετικά μέρος της πατρίδας κανενός, ούτε εμπνεόμαστε από μιλιταριστικές νοοτροπίες, και ούτε θεωρούμε τον εαυτό μου μέλος μιας ’’ανώτερης φυλής’’. Χωρίς την Πατρίδα, χωρίς το Έθνος δεν έχουμε βάση, όμως, δεν έχουμε αναφορές, δεν έχουμε πλαίσιο, δεν έχουμε ρίζα, δεν έχουμε Μέλλον. Αν η Παρτίδα συρρικνωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιοδήποτε τομέα, η βάση μας αδυνατίζει, κομματιάζεται, ο Αγώνας μας πλήττεται, οι Ιδέες μας χάνουν από την αξία τους, δεν έχουμε δύναμη Κινούσα. Θέλουμε Τόπο για να Κινήσουμε τη Γή!
Ο πατριωτισμός είναι ένας, ενιαίος, αδιαίρετος. Σημαίνει πως αγαπάμε την πατρίδα μας και τηρούμε, με κάθε θυσία, τον όρκο πίστης που έχουμε δώσει σε αυτήν.
Στη δική μας κουλτούρα Έθνος και Λαός είναι δύο θεμελιώδεις, αλληλένδετες έννοιες. Δεν υπάρχει, εδώ, πρωτεύον και δευτερεύον. Υπάρχει ενότητα, αδιάσπαστη. Δεν μπορούμε «να σώζουμε το έθνος και να εξαθλιώνουμε το λαό». Δεν υπάρχει οντότητα έθνους χωρίς το όν, το Λαό. Η πολιτική που δηλώνει ότι σώζει το έθνος και λυπάται για την εξαθλίωση του λαού που ή ίδια προκαλεί, είναι στο λόγο της μια φαρισαϊκή πολιτική και στην ουσία της μια πολιτική που αδυνατίζει και το έθνος, εξαθλιώνοντας το λαό. Δεν υπάρχει έθνος χωρίς λαό. Δεν μιλάμε για ένα τυπικό περίβλημα, για ένα άδειο πουκάμισο, χωρίς σάρκα, χωρίς ψυχή. Τέτοιες πολιτικές, με τέτοια αποτελέσματα δεν είναι ούτε «σωτήριες», ούτε «πατριωτικές», ούτε βέβαια προοδευτικές.
Αυτή η ενότητα του Εθνικού με το Κοινωνικό και αντιστρόφως, στα πλαίσια μιας ενιαίας στρατηγικής, είναι η βαθύτερη πολιτική μας ταυτότητα.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, ήταν και είναι κόμμα πατριωτικό. Οι ηγέτες του, από τον γεννήτορα Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι και τώρα διακήρυξαν και πέτυχαν η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, η Ελλάδα να ανήκει στην Ευρωζώνη, η Κύπρος να είναι μέλος της ΕΕ, η Ελλάδα να είναι δύναμη υπολογίσιμη, δύναμη ειρήνης και ασφάλειας.
Η συμμετοχή μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη έχει στρατηγική σημασία και γεωπολιτικό βάθος. Αποτελεί βασικό τμήμα των αρχών και των αξιών μας.
Σε πολλές όμως περιπτώσεις ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, τείνει να αποκτήσει χαρακτήρα θρησκευτικού δογματισμού. Σε αντίθεση με τα ιδρυτικά του χαρακτηριστικά και χωρίς τον ορισμό του περιεχομένου του δεν είναι, ιδιαίτερα στις μέρες μας, επαρκής, στο βαθμό, μάλιστα που ο νέος γερμανικός ηγεμονισμός τον έχει βαθειά μεταβάλλει. Η Ευρώπη που εμείς επιδιώκουμε και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες που προσδοκούμε δεν είναι κάθε είδους Ευρώπη. Δεν είμαστε με την Ευρώπη των μητροπολιτικών κέντρων, των μεγάλων ανισοτήτων, της νεοαποικιακής ζωνοποίησής της, των περιφερειακών κρατών-μελών προσφυγικών στρατοπέδων. Είμαστε με την Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής, της ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης, της απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας και των ισότιμων σχέσεων. Ο θολός ”ευρωπαϊσμός” δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους μεγάλους αναπτυξιακούς και κοινωνικούς στόχους, ούτε να δικαιολογήσει το νεοφιλελευθερισμό και τις αποσαθρωτικές του συνέπειες. Η αναγκαιότητα για ευρωπαϊκές συμμαχίες και ερείσματα δεν πριμοδοτεί τον θολό «ευρωπαϊσμό», αντίθετα οι πραγματικές προοδευτικές δυνάμεις, μέσω των μεγάλων πολιτικών οικογενειών, όπως το ΕΣΚ στο οποίο ανήκουμε, οφείλουν και να οικοδομήσουν τις απαραίτητες συμμαχίες και να προωθήσουν θετικές λύσεις.
Είμαστε Έλληνες στην Ενωμένη Ευρώπη, και επομένως πρέπει να κερδίζουμε διαρκώς το στοίχημα της αυτογνωσίας και συνεχώς να πρωταγωνιστούμε. Η παιδεία πρέπει να συμβάλει καίρια και καθοριστικά στην επίτευξη αυτού του στόχου.
Σήμερα η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε κρίση. Τα κόμματά της κυβερνούν σε ορισμένες χώρες της ΕΕ, όμως το ιδεολογικοπολιτικό της ρεύμα βρίσκεται σε φάση αναζήτησης της νέας φυσιογνωμίας της.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ΕΕ πρέπει να στοχεύσουν στον περιορισμό των ανεξέλεγκτων οικονομικών δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης. Η συνεργασία με τις ΗΠΑ του Τζο Μπάιντεν στο θέμα αυτό αποτελεί στρατηγικό στόχο και μπορεί να αποκτήσει μεγάλη σημασία.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, καθώς και οι δημοκράτες σοσιαλιστές παντού, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πρέπει να επανασυνδεθεί με τις προοδευτικές παραδόσεις της, στα θέματα της υποστήριξης των αγώνων των εθνών για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία, της αντίστασης στα αυταρχικά και επεκτατικά καθεστώτα, αλλά και τις πολιτικές του κοινωνικού κράτος με τις κατακτήσεις του, την προοδευτική φορολογία περιουσίων και εισοδημάτων, την ισόρροπη αειφορική ανάπτυξη, το κλείσιμο του χάσματος Βορρά-Νότου.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει εδώ και τώρα να μετασχηματιστεί, να αναγεννηθεί, να ανασυσταθεί, για να μπορέσει να καταστεί κίνημα αλλαγής, δύναμη εξουσίας.
Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα της Χώρας, σήμερα, είναι ότι δεν υπάρχει μια πραγματική, αξιόπιστη, ισχυρή εναλλακτική Δύναμη με ανάλογο λόγο, Σχέδιο και Ηγεσία απέναντι στη ΝΔ και την κυβέρνησή της.
Η Δύναμη αυτή στο ευρύ φάσμα της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να είναι -και δεν είναι – ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο η καθήλωση στα απογοητευτικά για αξιωματική αντιπολίτευση πολύ χαμηλά ποσοστά, καθ΄ όλη την μετεκλογική περίοδο. Είναι η κοινή συνείδηση, ο κοινός τόπος της ελληνικής κοινωνίας ότι: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί, ότι ο κύκλος του τελειώνει. Ενώ, παράλληλα, στρέφεται ξανά προς το ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας την αλλαγή ηγεσίας του ως έναρξη ενός ελπιδοφόρου κύκλου αναγέννησης, ανασυγκρότησης και νέας νικηφόρας πορείας.
Η καταστροφική κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα μέτωπα (Μακεδονικό, οικονομία, ανάπτυξη, παιδεία, κοινωνικό κράτος, απασχόληση), οι αγεφύρωτες εσωτερικές αντιφάσεις του, ο καιροσκοπισμός και ο αμοραλισμός νομής της εξουσίας, έχουν πείσει και τους πιο αισιόδοξους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν μπορεί. Ότι ήταν ένα ευκαιριακό προϊόν της κρίσης, ”φούσκωσε” μαζί με τις υποσχέσεις του, εξαπάτησης και ψεύδους, χωρίς διαχρονική, σταθερή κοινωνική συμμαχία στήριξης, χωρίς καμία συνέπεια διακηρύξεων, στόχων και πολιτικής πράξης. Δυσφήμησε τις ιδέες και τους αγώνες της Αριστεράς, φανερώνοντας ακόμα και τυχοδιωκτικές αντιλήψεις με κυβερνητική συμμαχία με ακροδεξιά μορφώματα, όπως οι ΑΝΕΛ. Ακόμα και η τελευταία εκλογική επίδοση του με ακροβατισμούς και καιροσκοπική μεταγραφή στελεχών από άλλους χώρους έχει πια χαρακτηρισθεί ως αποτυχημένη επιχείρηση ενός κακοστημένου σφετερισμού της Κεντροαριστεράς, ενός πολιτικού χώρου στον οποίο ουδέποτε ανήκε, ποτέ δεν πίστεψε και, βέβαια, αδυνατεί να εκπροσωπήσει.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται ως αυθαίρετος καταπατητής σε έκταση που δεν του ανήκει προσποιούμενος τον φίλο για να αποφύγει τη βέβαιη έξωση.
Η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον η μόνη λύση, η μόνη διέξοδος. Του ΠΑΣΟΚ, με το φορτίο της θετικής ιστορίας, του ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας και των μεγάλων επιτευγμάτων, κι όχι μικρών σχημάτων με παραφθαρμένους τίτλους.
Του ΠΑΣΟΚ, με νέα ηγεσία, με νέα δυναμική, με νέα πλειοψηφία.
Το ιστορικό αίτημα είναι: να δημιουργηθεί το νέο ΠΑΣΟΚ για να κυβερνήσει την Ελλάδα, με αξιοπιστία, με τόλμη, με αλλαγές, για μια Ελλάδα αντάξια των δυνατοτήτων της, της Εποχής και του Λαού της. Αυτό είναι το αίσθημα και η επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας.
Σ΄αυτό οφείλουμε, έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε.
Στο ιστορικό αυτό καθήκον στρατεύομαι.
Σ΄ αυτόν τον ωραίο Αγώνα, στο ιστορικό αυτό καθήκον καλώ όλους, κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Για να δημιουργήσουμε ξανά την Παράταξη της Ανόρθωσης, της Ανάπτυξης, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Εθνικής Αξιοπρέπειας, το νέο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ της Εποχής μας!
Διεκδικώ την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, για να καταστήσουμε το Κίνημα αυτό μεταρρυθμιστική αντιπολίτευση και αύριο μεταρρυθμιστική δύναμη εξουσίας.
Καλώ όλες τις Ελληνίδες, όλους τους Έλληνες να μας ξανακούσουν, να μας κρίνουν αυστηρά, να έρθουν κοντά μας, να ενισχύσουν τη φωνή μας, να συμμετάσχουν με όποιο τρόπο επιλέξουν.
Καλώ όλες τις δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία, στην άνδρωση, στην ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ από τη πρώτη του στιγμή και συνέχεια, από την 3η Σεπτέμβρη και σ΄όλη τη δημιουργική και αγωνιστική του διαδρομή.
Καλώ όλες τις δυνάμεις που συμμετείχαν από την ιδρυτική πράξη μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και μετά, λειτούργησαν δραστήρια, έδρασαν και επέκτειναν τις οργανώσεις και τις συνεργασίες του ΠΑΣΟΚ σε χώρους δουλειάς, κατοικίας, σπουδών, επιχειρήσεις, οργανισμούς να ξαναέρθουν μαζί μας σε τούτη τη μεγάλη και ελπιδοφόρα κοινή και πάλι πορεία.
Καλώ όλες τις δυνάμεις που πλαισίωσαν την Ελιά, τη Δημοκρατική Παράταξη, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Κίνημα Αλλαγής να παλέψουμε για το μέλλον της Ελλάδας και του κόμματός μας.
Καλώ όλους τους πολίτες που ήταν μαζί μας στο παρελθόν, που έδωσαν μάχες στη Βουλή, που αγωνίστηκαν στην αυτοδιοίκηση και το συνδικαλισμό να δώσουν και πάλι το ”παρών”, να μπουν και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Καλώ όλους τους πολίτες, που δεν εγκατέλειψαν την πιο ιστορική παράταξη της Ελλάδας, που ήμασταν μαζί στις τραγικές μέρες του 2010, του 2012, του 2015-19 και κράτησαν ψηλά τη σημαία μας, να ανασυντάξουμε το κόμμα μας και να το φέρουμε πιο δυνατό στο προσκήνιο.
Καλώ εκείνους που η διαφωνία τους ήταν γνήσια και από θέση αρχών και άσκησαν κριτική σε δίκαια βάση θέλοντας να κρατήσουν ζωντανή και ακμαία την ταυτότητα μας.
Καλώ τον εργαζόμενο, τον αγρότη, το φοιτητή, τον νέο επιστήμονα, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον άνθρωπο της τέχνης, των γραμμάτων και του πολιτισμού, τον νέο καινοτόμο επιχειρηματία, τους τεχνικούς, γυναίκες και άνδρες, όλους όσοι θέλουν μια νέα δημιουργική και αναπτυγμένη Πατρίδα να πορευθούμε μαζί.
Όλοι μαζί θα κάνουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ πραγματικό κίνημα αλλαγής και έτσι θα καταργηθεί στην πράξη το απαξιωτικό ερώτημα, που συχνά μας τίθεται, ”με ποιον θα πάτε;”.
Σήμερα ξεκινάμε τον αγώνα για μια Πράσινη Επανάσταση. Με σεβασμό στην ιστορία της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που έχει βαθιές τις ρίζες της στο 1910 και υπάρχει επί έναν και πλέον αιώνα, προσφέροντας στην Ελλάδα τις σημαντικότερες επιτυχίες.
Σήμερα ξεκινάμε τον αγώνα για μία Πράσινη Επανάσταση. Με σεβασμό στις μεταρρυθμιστικές αξίες, τις αξίες της Κοινωνικής Αλλαγής και τα σύμβολα του πατριωτικού κινήματος και τους στόχους της Αλλαγής.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο το όνομα μας.
Είναι η ιστορία μας.
Είναι η ψυχή μας.
Το ΠΑΣΟΚ είναι η πηγή της υπερηφάνειας μας.
Σύμβολό μας είναι ο ήλιος. Το σύμβολο του Διαφωτισμού, του φωτός, των ιδεών και των αγώνων μας. Το πράσινο είναι το χρώμα μας. Η επανάσταση είναι η αποστολή μας. Η επανάσταση είναι το καθήκον μας.
Η Πράσινη Επανάστασή μας είναι η επένδυση στο μέλλον.
Αφήνουμε πίσω μας θέσεις πολιτικά κενές κι αμήχανες, τα γνωστά ”ούτε-ούτε” και τις επικλήσεις σε μια αυτονομία, που αποτελεί μεν αυτονόητη επιλογή, αλλά δεν εμπεριέχει θετική και ενεργητική στάση πολιτικής.
Αφήνουμε πίσω μας την περίοδο που καθορίζαμε τις θέσεις μας από το τι λένε και τι κάνουν οι άλλοι. Ο ετεροπροσδιορισμός είναι αναξιοπρεπής.
Αφήνουμε πίσω μας τις αντιπολιτευτικές τακτικές που θυμίζουν πολιτικούς και πολιτικές του 20ού αιώνα.
Κάνουμε τη θετική ανατροπή, την ποιοτική υπέρβαση.
Με την Πράσινη Επανάστασή μας διαμορφώνουμε το ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα, το νέο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, εκφράζει και συμπυκνώνει πολιτικά την εθνική και λαϊκή δυναμική και προοπτική.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, ήταν πάντα και είναι το κόμμα των λαϊκών ανθρώπων, των μη προνομιούχων, του κόσμου της δημιουργίας, της παραγωγής, της εργασίας.
Η λαϊκότητα, όμως, συγκρούεται με τον λαϊκισμό, που παραμονεύει για να σφετεριστεί τη λαϊκή βούληση και τελικά να απογοητεύσει τις λαϊκές προσδοκίες.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έμαθαν καλά πως ο λαϊκισμός τελικά στρέφεται εναντίον των συμφερόντων εκείνων που υποτίθεται πως υπερασπίζεται.
Η άρνηση του λαϊκισμού, όμως, δεν πρέπει να οδηγεί στον ελιτισμό. Το κόμμα των ελίτ, η ΝΔ, αποτελεί τον ιδεολογικό, αλλά και τον παραδοσιακό μας αντίπαλο.
Η ΝΔ είναι το κόμμα που καταψήφισε και πολέμησε όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έκανε το ΠΑΣΟΚ.
Η ΝΔ καταψήφισε το ΕΣΥ, το ΑΣΕΠ, το Συνήγορο του Πολίτη, τους θεσμούς της αυτοδιοίκησης, τον ΕΟΠΥΥ και γενικά όλες τις μεταρρυθμίσεις που σήμερα υπηρετούν τον λαό και απαντούν στις ανάγκες της κοινωνίας.
Τα όρια ανάμεσα στο κόμμα μας και τη συντηρητική παράταξη είναι σαφή και χαράχθηκαν από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, το μεγάλο ελληνικό δημοκρατικό σοσιαλιστικό Κίνημα, πιστεύει πως πρωτεύον στοιχείο της φυσιογνωμίας του είναι η πίστη στη Δημοκρατία και η ενεργή, υπεύθυνη συμμετοχή των πολιτών .
Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε αυταρχικές αντιλήψεις και πολιτικές, που αντιλαμβάνονται τις θεσμικές εγγυήσεις της Δημοκρατίας ως αρμούς εξουσίας, τους οποίους μπορούν οι κυβερνήσεις και κομματικά στελέχη της να υφαρπάζουν.
Στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν υπάρχει μία μόνο εξουσία, αλλά πολλές και αυτοτελείς, δομημένες στα πλαίσια της Συνταγματικής νομιμότητας. Οι εξουσίες αποτελούνται από σύνολα σχέσεων και δεν είναι «αντικείμενα», που απλώς αλλάζουν ιδιοκτήτες.
Όσα κόμματα συμμερίζονται παρόμοιες αυταρχικές-ολοκληρωτικές απόψεις, δεν είναι προοδευτικά. Άρα τα πολιτικά μας σύνορα με τον ΣΥΡΙΖΑ, και στον τομέα αυτό είναι απολύτως ευδιάκριτα. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε ένα ευκαιριακό, καιροσκοπικό σχήμα που μετά την υπερδιόγκωση στο μεσοδιάστημα της κρίσης 2014 -2019, βρίσκεται ήδη σε αποδρομή επιστρέφοντας στα φυσιολογικά του ποσοστά.
Το τέλος της πανδημίας θα συνδυαστεί και με το σταδιακό τέλος της δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Θα αγωνιστούμε με το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα και όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να μην επανέλθουμε στις πολιτικές των μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων και των ασφυκτικών περιοριστικών πολιτικών λιτότητας.
Θα επιδιώξουμε, παραπέρα, να αλλάξουμε τα στραγγαλιστικά δημοσιονομικά κριτήρια που εξουθενώνουν τις οικονομίες, ιδιαίτερα τις πιο αδύναμες, μέσα από μια νέα μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ανεργία και η φτώχεια θα αποτελέσουν τα μεγάλα θέματα της χώρας μας, όταν η πανδημία υποχωρήσει οριστικά και χρειαζόμαστε ενεργητικές πολιτικές αντιμετώπισής τους.
Η επιστροφή στην κανονικότητα δεν σημαίνει, όμως, επιστροφή στη δανειακή και παρασιτική ζωή του παρελθόντος. Για τις δυσκολίες της επόμενης ημέρας υπάρχουν, βέβαια, οι ενωσιακές πολιτικές στήριξης, αλλά κάθε κράτος της ΕΕ θα προχωρά με όπλο τις δυνατότητές του.
Το κυβερνητικό σχέδιο για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης τελικά δεν ξεφεύγει από το παρωχημένο πρότυπο ανάπτυξης «μπετόν, ήλιος, θάλασσα», και τα δίκτυα των ημετέρων (επιχειρηματικών ομιλών και παραγόντων). Χωρίς κοινωνικό διάλογο, χωρίς διαμόρφωση εθνικών στόχων συναφών με τις πραγματικές ανάγκες και προτεραιότητες μιας καθημαγμένης οικονομίας μετά από 12ετή διπλή κρίση, η κυβέρνηση αυταπατάται και νομίζει ότι οι έπαινοι των Βρυξελλών ισοδυναμούν ήδη με επιτυχία στο σκληρό και αμείλικτο τοπίο της οικονομικής κρίσης και των αδυσώπητων αναγκών.
Η ανάπτυξη με σύγχρονους, ενδογενείς και ποιοτικούς όρους, η δημιουργία εθνικής προστιθέμενης αξίας, η απασχόληση με πραγματική στήριξη, η περιφέρεια της χώρας με έντονο ενδιαφέρον και αντίστοιχες πολιτικές στον πρωτογενής και δευτερογενή τομέα, οι καταστραμμένες υποδομές, το κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία και ασφάλιση), η εθνική αμυντική βιομηχανία δεν απασχόλησαν ουσιαστικά την κυβέρνηση.
Οι εποχές έχουν αλλάξει.
Το οικονομικό και τεχνικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από την εκρηκτική πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, τον ψηφιακό μετασχηματισμό κρατών και οικονομιών, τη βιοτεχνολογία, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, τον καταιγισμό της πληροφόρησης, την εκρηκτική ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων, τα ”έξυπνα συστήματα” παντού.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, αυξάνονται οι ψηφιακές ανισότητες, πνευματικές και υλικές, μειώνεται δραματικά η πλήρης απασχόληση, εξαπλώνεται ο χαοτικός και άναρχος δικαιωματισμός, διευρύνεται η υπογεννητικότητα, οξύνεται το δημογραφικό πρόβλημα .
Η απληστία των ισχυρών καταστρέφει το περιβάλλον υποσκάπτει τη συνοχή της κοινωνίας και γιγαντώνει τις ανισότητες.
Τα κυρίαρχα πολιτικά και οικονομικά συστήματα εξουσίας των ισχυρών, ωσάν να είναι ιδιοκτήτες του πλανήτη, συνεχίζουν να επιβάλουν έναν καταστροφικό περιβαλλοντικό φαύλο κύκλο.
Η μετανάστευση καθίσταται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά προβλήματα της Ευρώπης και μαζί της συνδέεται η ασφάλεια των κοινωνιών και των πολιτών.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα: δεν μπορούμε να σηκώσουμε μεγαλύτερο βάρος απ΄ ό,τι έχουμε δεχτεί. Προς κάθε κατεύθυνση τονίζουμε ότι η Χώρα τούτη έχει ταυτότητα, πολιτισμό και ιστορία και οφείλει να μεριμνά για τους Έλληνες πολίτες, άνδρες, γυναίκες, νέες και νέους, καθώς και για την ασφάλειά της απέναντι σε ό,τι τη διασαλεύει με κανόνες και θεσμούς Δικαίου. Η Ελλάδα δεν αποτελεί και δεν θα αποτελέσει ένα αλλόκοτο μωσαϊκό εθνοτήτων, φυλών, φανατικών θρησκευτικών φραξιών με πλήθος ρηγμάτων στον εθνικό της κορμό. Στην Ελλάδα μετά τα τρία μνημόνια και εν μέσω πανδημίας η γραφειοκρατία στη Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη καλά κρατεί.
Η αλλαγή, όμως, του παραγωγικού προτύπου της οικονομίας προϋποθέτει οπωσδήποτε τον περιορισμό των μηχανισμών, που παράγουν γραφειοκρατία και ταλαιπωρούν την επιχειρηματικότητα και την κοινωνική ζωή.
Το κράτος πρέπει να μεταρρυθμιστεί εδώ και τώρα. Ένα κράτος παραγωγικό, αντιγραφειοκρατικό και αποτελεσματικό. Μια δημόσια διοίκηση, σύγχρονη, στην υπηρεσία των πολιτών, της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, με ενσωμάτωση των σύγχρονων τεχνολογιών, αποτελεί άμεση προτεραιότητα.
Η παροχή δημόσιων αγαθών όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, δεν πρέπει να αποτελεί θέμα προσφοράς και ζήτησης.
Τα δημόσια αγαθά πρέπει να παρέχονται μέσα από θεσμούς και διαδικασίες, όπου κυριαρχούν η αξιοκρατία και η διαρκής αξιολόγηση.
Το Δημόσιο, το κοινωνικό κράτος, ανήκει σε όλους τους πολίτες και όχι στους εργαζόμενους σε αυτό. Οι Δημόσιες Υπηρεσίες είναι αυτό που ο τίτλος τους εννοεί Υπηρεσίες, κι όχι ταλαιπωρία και ανεύθυνη καθυστέρηση. Υπηρεσίες προς τους πολίτες από τη φορολογία των οποίων στηρίζονται, υπηρεσίες για την σωστή, αποτελεσματική, δίκαιη, έγκαιρη εφαρμογή των νόμων και κανόνων, προς όφελος της κοινωνίας και της Πατρίδας.
Ο τουρισμός αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας και πρέπει να ενισχύεται, αλλά η πανδημία μας δίδαξε πως η μονομερής στήριξη της οικονομίας σε αυτόν είναι επικίνδυνη.
Η βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή και ο δευτερογενής αγροτοδιατροφικός τομέας, η ενέργεια στις μεταβατικές ορυκτές και κυρίως στις ανανεώσιμες μορφές της, ο ορυκτός πλούτος και οι σπάνιες γαίες της ελληνικής γης, ο κατασκευαστικός τομέας και οι υποδομές, -όλα αυτά τα πεδία προτεραιότητας-, με τη χρήση των κατακτήσεων και των εργαλείων της ψηφιακής εποχής και με την εγχώρια ανάπτυξη της ίδιας της ψηφιακής τεχνολογίας, θα αποτελέσουν πεδία ιδιαίτερου βάρους και επεξεργασμένων αναπτυξιακών πολιτικών με σεβασμό των περιβαλλοντικών και κλιματικών όρων.
Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανταγωνιστεί οικονομίες χαμηλού κόστους παραγωγής. Πρέπει, συνεπώς, να δοθεί έμφαση σε διεθνώς ανταγωνιστικές υπηρεσίες, στις υπηρεσίες έντασης γνώσης και στα προϊόντα ποιότητας και προστιθέμενης αξίας.
Πρέπει να ενισχυθεί η έρευνα, η τεχνολογική ανάπτυξη και η προσαρμογή μας στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η καινοτομία, η πράσινη οικονομία, η επιχειρηματική εξωστρέφεια. Υπάρχει σημαντικό ελληνικό επιστημονικό δυναμικό για τους στόχους αυτούς. Δυναμικό στην Ελλάδα και της νέας μεγάλης επιστημονικής μετανάστευσης στο εξωτερικό, το οποίο με τις πολιτικές μας και τις δράσεις μας θα φέρουμε πίσω αναβαθμίζοντας το επίπεδο της παραγωγής και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Η πανδημία έφερε στη ζωή μας τη λειτουργία του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας μέσω της τεχνολογίας. Η αποσύνδεση, όμως, από τον υπολογιστή στην αγορά εργασίας είναι αναφαίρετο δικαίωμα.
Ο αγώνας για τη λειτουργία του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας πρέπει να είναι διαρκής, γιατί ο πλανήτης καταστρέφεται. Ωστόσο, οι παραδοσιακές, ορυκτές ενεργειακές ύλες, ιδιαίτερα το πετρέλαιο, μπορεί να έχει τη θέση του σε χρήσιμα προϊόντα και αναγκαία μέσα της πετροχημικής βιομηχανίας.
Μόνο για το μεσοδιάστημα, όμως, που προβλέπεται να είναι ευρύ, πρέπει να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός ορυκτός πλούτος της χώρας και κυρίως η σταδιακή αντικατάσταση του πετρελαίου από το φυσικό αέριο. Ταυτόχρονα, πρέπει να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή των σημαντικών επιστημονικών και τεχνικών προσπαθειών, μαζί με τις χώρες –εταίρους μας στην Ε.Ε. για το πράσινο και μπλε υδρογόνο, ως την πιο ελπιδοφόρα και ρεαλιστική ενεργειακή λύση, καθώς και για την απόλυτα ‘’πράσινη’’ ενέργεια της σύντηξης υδρογόνου, στο κοντινό μέλλον.
Η διεθνοποίηση της μεταλυκειακής εκπαίδευσης και η προσέγγιση φοιτητών και σπουδαστών από όλο τον πλανήτη μπορεί να αποτελέσει ένα νέο «εξαγωγικό» τομέα υπηρεσιών.
Οι αξίες μας στρέφονται γύρω από ορισμένους και συγκεκριμένους άξονες:
Πρώτον, στην αγάπη για την πατρίδα, στην αγάπη για την Ελλάδα μας.
Δεύτερον, στην ισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Με τον δικαιωματισμό, δηλαδή την παντελή έλλειψη ευθύνης, δεν έχουμε καμία σχέση.
Τρίτον, στην ισορροπία ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον.
Η συνεργασία μεταξύ των δύο τομέων με κριτήριο την αμοιβαιότητα, την ενίσχυση της απασχόλησης και την εξωστρέφεια της Ελληνικής Οικονομίας. Σ’ ένα σκληρό παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον η αλληλοϋποστήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων βοηθά και τις ίδιες και την Ελληνική Κοινωνία.
Τέταρτον, στη σταθερή εμπέδωση της Δικαιοσύνης σε όλους τους τομείς της ζωής, και στην απόδοση της από τα θεσμικά όργανα με ταχύτερους ρυθμούς, γιατί μόνο έτσι θωρακίζεται η ενότητα του λαού και η πίστη του πολίτη στο κράτους δικαίου.
Πέμπτον, στη διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων και τη μείωση των ανισοτήτων, που επιτυγχάνεται μέσα από τη διαρκώς αυξανόμενη ανάπτυξη και τη δίκαια φορολόγηση, για την οποία φορολογία θα δημιουργήσουμε, επιτέλους, ένα σταθερό και δίκαιο σύστημα.
Έκτον, στη στήριξη όποιου παράγει, είτε πρόκειται για τον πρωτογενή τομέα, είτε πρόκειται για τη μεταποίηση, τις υπηρεσίες, την τεχνολογική εξέλιξη, την τέχνη.
Τα κλειδιά για να υπερβούμε την 10ετή αποεπένδυση στη Χώρα και τον χρόνιο παρασιτισμό, για να κερδίσουμε το στοίχημα μιας ανθεκτικής και εύρωστης οικονομίας που δεν θα μεταπέσει σε συνθήκες χρέους είναι: η ενδογενής παραγωγή με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της, οι νέες τεχνολογίες και το επιστημονικό-τεχνικό δυναμικού της, η πλήρης απασχόληση και η μεταφορά ενδιαφέροντος και ενισχύσεων στην ύπαιθρο και τις περιφέρειες.
Έβδομον, στην ανάγκη ολόπλευρης στήριξης των νέων ανθρώπων, που δεν επιτυγχάνεται με πολιτικές κολακείες, αλλά με μακρόπνοο κι εύστοχο σχεδιασμό.
Η επιστροφή του επιστημονικού δυναμικού που μετανάστευσε αποτελεί στα πλαίσια αυτά ζωτική προτεραιότητα και για την ποιοτική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και για την αντιμετώπιση του δημογραφικού.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, η ελληνική σοσιαλδημοκρατία, μέσα από μια Πράσινη Επανάσταση πρέπει να γίνει κόμμα πατριωτικό, μεταρρυθμιστικό, προοδευτικό. Κόμμα της κοινωνίας, της προοδευτικής πολιτικής και των αλλαγών.
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη πρέπει να ξαναγίνει Κίνημα ανοικτό σε ιδέες, απόψεις και παραγωγή πολιτικής, που δεν θα τρομάζει μπρος στη διαφωνία, ενώ, παράλληλα, θα επιδιώκει τις μεγάλες προωθητικές συνθέσεις.
Το Συνέδριο μας , μετά την εκλογή από την κοινωνική βάση του Προέδρου, θα είναι ένα κορυφαίο γεγονός μέσα από μια ανοιχτή, δημιουργική, οργανωμένη πορεία. Θα είναι το συνέδριο επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.
Το Συνέδριο Ίδρυσης του νέου ΠΑΣΟΚ της εποχής μας.
Θα έχουν σ΄ αυτό θέση, λόγο και διαμορφωτικό ρόλο όλοι όσοι θα έχουν πάρει μέρος σε τούτη τη μεγάλη προσπάθεια αναγέννησης, ανασυγκρότησης του. Στελέχη παλιά και νέα του Κινήματος και από όλους τους κοινωνικούς χώρους, νέοι συναγωνιστές και νέες συναγωνίστριες, προσωπικότητες με προσφορά και δημοκρατικό κύρος, ανένταχτοι, σχήματα, κινήσεις και έντυπα που αποδέχονται το αρχικό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο.
Θα ξαναπιάσουμε το νήμα που μας συνδέει με την ιστορία της παράταξής μας, η οποία μεγάλωσε, δυνάμωσε, άλλαξε και εκσυγχρόνισε την πατρίδα μας.
Θα αγωνιζόμαστε διαρκώς με όλες μας τις δυνάμεις για την προτεραιότητα της πολιτικής και κοινωνικής δημοκρατίας.
Θα αγωνιζόμαστε διαρκώς με όλες μας τις δυνάμεις για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, η οποία θα δικαιώσει εμπράκτως το κοινωνικό- πολιτικό πρόταγμά μας για συμμετοχική δημοκρατία, για βιώσιμη ανάπτυξη, για δίκαιη ανακατανομή του πλούτου και εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η τελική δικαίωση αυτής της σύνθετης προσπάθειας μας, που στοχεύει να απαντήσει στις βαθύτερες ανάγκες, σχετίζεται με τη συγκρότηση όρων και συνθηκών για μια Ελλάδα ισχυρή και οικουμενική, για μία νέα κοινωνία παραγωγής, ανάπτυξης, συμμετοχικής δημοκρατίας, δικαιοσύνης, χειραφέτησης και απελευθέρωσης σε μια Ευρώπη κοινωνική και ισόρροπη και σ΄ έναν Κόσμο δίκαιο, βιώσιμο, ειρηνικό και δημοκρατικό.
Με την Πράσινη Επανάστασή μας διαμορφώνουμε το νέο ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα, το ΠΑΣΟΚ της εποχής μας και του Μέλλοντος.
16 Ιουνίου 2021
………………………………………………………………………………………………
-
*** Κεφάλαια- Ενότητες για την πληρότητα Πολιτικής Στρατηγικής (αναγκαία προσθήκη):
1. Το στρατηγικό δίλλημα-διακύβευμα των Δυτικών (κυρίως ΗΠΑ, αλλά και ΕΕ) στο γεωπολιτικό χώρο της Μεσογείου & της Μέσης Ανατολής που συνυφαίνεται με τις εθνικές ανάγκες και το νέο ρόλο της Ελλάδας. Το ιστορικό momentum και η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας (ιστορικού & γεωπολιτικού βάθους, – αντίστοιχης ιστορικής σύγκρισης με 1911 -1916).
• ΕΔΩ, η απάντηση στην αναζήτηση, στο δίλλημα Μπάϊντεν για τη νέα αρχιτεκτονική στην περιοχή (το πρόβλημα Ερντογάν-Τουρκίας/Πούτιν-Ρωσίας /τζιχαντιστικού Ισλάμ/νέων σφαιρών επιρροής).
Το καίριο ερώτημα με δεδομένη την “πρωτοκαθεδρία” των ΗΠΑ είναι: σε ποια βάση χτίζεται η στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας μαζί τους. Όχι ασφαλώς η υπάρχουσα και η εξελισσόμενη, αλλά εκείνη που περιλαμβάνει ελληνικές θέσεις για την ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας και μπορεί να αποτελέσει και μέρος της Αμερικανικής στρατηγικής. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα, σήμερα της Ελλάδας -και του Ελληνισμού ( = +Κύπρος, + εθνικές ελληνικές μειονότητες, + ελληνικός πολιτισμός) για το Αιγαίο, τη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, από τη μία μεριά, και των ΗΠΑ, από την άλλη, καθώς μάλιστα οι ΗΠΑ διαμορφώνουν μια νέα αρχιτεκτονική για την ευρεία ζώνη της Μέσης Ανατολής (επί Μπάιντεν). Εδώ, στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα, δεν έχει διατυπώσει καμία στρατηγική θέση και Αξίωση. Και καθώς ο κρίσιμος χρόνος περνάει, -αν δεν έχει περάσει-, οι ΗΠΑ θα έχουν κάνει επιλογές και εμείς θα συζητήσουμε για τον σύγχρονο πολυπολικό κόσμο, θέμα που κρίθηκε πριν από 20 χρόνια.
– Η Ελλάδα σε νέο ρόλο-κλειδί
(Το μεγάλο τόξο: Έβρος -Αλεξανδρούπολη/Σαμοθράκη –Καστελόριζο/σύμπλεγμα Μεγίστης – Κρήτη + Κύπρος).
Μια Νέα Αρχιτεκτονική: με την Ελλάδα πυλώνα και με κατοχύρωση-εγγύηση όλων των κυριαρχικών της δικαιωμάτων (‘ Η Μεγάλη Συμφωνία του 21ου αιώνα για την Ελλάδα’).
Ελλάδα = Δύναμη πρώτης γραμμής.
Η Τουρκία σε ρόλο Δύναμης δεύτερης γραμμής (ή/και εκτός στρατηγικών πλάνων).
— Η Ελλάδα: Χώρα στο σύνορο/Χώρα πρώτης Γραμμής/Χώρα με εξασφαλισμένη Εδαφική Κυριαρχία (ΑΟΖ, αιγιαλίτιδα ζώνη, υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος)/ Χώρα με εγγυημένη άμυνα-ασφάλεια ( =ασφάλεια του Δυτικού Δημοκρατικού Συνασπισμού).
— Η Ελλάδα πυλώνας των πραγματικών Δυτικών Συμμαχιών (Ευρωμεσογειακή Συνεργασία -Med7, πλέγμα Συμμαχιών): Ισραήλ, Αίγυπτος, Μάλτα, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Λιβύη, Τυνησία…).
— Η Ελλάδα στη Διπλωματία της και με τα Δίκτυα Ελληνισμού (με υψηλή προτεραιότητα, σε συνδυασμό μυστικής και υβριδικής διπλωματίας ) προβάλλει και υποστηρίζει ένα Ενιαίο Δυτικό Δόγμα (στον ευρύ γεωπολιτικό χώρο), απέναντι στο τζιχαντιστικό Ισλάμ, στον επεκτατικό νέο-0θωμανικό αναθεωρητισμό (=Τουρκία), στην ανάσχεση επιρροής, αλλά και δυνάμενη να εγγυηθεί την ισορροπία προς/και με τη Ρωσία και την πιθανή διαμεσολάβηση προς τη Ρωσία(όταν χρειασθεί).
— Ο Ελληνισμός, με το δικό του άξονα στην περιοχή: Ελλάδα & Κύπρος, εγγυάται τη δυτική ταυτότητα, την κυριαρχία του πλέγματος των δυτικών δυνάμεων, την ισχύ (στρατιωτικών βάσεων, στρατιωτικών/πολιτικών συσχετισμών). Αναγκαίο αντάλλαγμα (αναγκαίο για την πραγματοποίηση του ρόλου αυτού): εξασφάλιση εδαφικής κυριαρχίας, εγγύηση εθνικής ασφάλειας, εθνική αμυντική ισχύς, με δέσμευση απάντησης αν όποιο από τα προηγούμενα καταστρατηγηθεί.
2. Ο Ελληνισμός.
Στις σημερινές συνθήκες το νέο Έλληνικό Δόγμα πρέπει να είναι:
‘’Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός ενδιαφέρονται, μεριμνούν και υπερασπίζονται κάθε τι Ελληνικό παντού στον Κόσμο, ιδιαίτερα στη γεωγραφική περιοχή τους ’’.
– Διεκδικούμε παντού στον Κόσμο και προβάλλουμε, ιδιαίτερα στον άμεσο γεωπολιτικό μας χώρο, τη μητρότητα της Πολιτιστικής μας Δημιουργίας και Κληρονομίας, στηρίζουμε το ιστορικό πολύμορφο υλικό και πνευματικό αποτύπωμα, τα δημιουργήματα των Ελλήνων στην πορεία του χρόνου, όλα τα παραχθέντα υλικά και πνευματικά αποτελέσματα των Ελλήνων.
— Ο Ελληνισμός έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό, ότι ενώ συγκροτεί τον πυρήνα του Ελληνικού έθνους, ταυτόχρονα, απλώνεται, διακλαδίζεται και αποτελεί βάση και εσώτερο στοιχείο της Οικουμενικότητας.
– Ο Ελληνισμός της Μεσογείου έχει τον δικό του άξονα άμυνας, δράσης και δημιουργικών πρωτοβουλιών. Τον άξονα: Ελλάδας – Κύπρου. Ο άξονας αυτός, όπου η Ελλάδα οφείλει να πρωτοπορεί, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το κλειδί για τη συγκρότηση και την υλοποίηση μιας νέας Δυτικής Στρατηγικής των Δημοκρατικών Χωρών και όλων των Δυνάμεων που βλέπουν ότι ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός και ο φανατικός ισλαμικός ριζοσπαστισμός αποτελούν απειλές και πρέπει να αναχαιτισθούν.
— Το στρατιωτικό αμυντικό δόγμα ”δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα ”, – εννοώντας ότι η εθνική κυριαρχία και η ελληνική επικράτεια είναι απαραβίαστες και αδιαπραγμάτευτες, αποτελεί καίριο τμήμα αυτού του νέου γεωπολιτικού Ελληνικού Δόγματος. Αλλά το νέο γεωπολιτικό Ελληνικό Δόγμα είναι υπέρτερο και ευρύτερο.
— Για τα θέματα Άμυνας και Ασφάλειας, του στρατιωτικού δόγματος και της εφαρμογής του συγκροτείται Φορέας Σχεδιασμού και Εγγύησης, στο υψηλότερο επίπεδο, το Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας και Ασφάλειας που θα λειτουργεί σε σταθερή και διαρκή εθνική βάση.
— Υποστηρίζουμε ενεργά και σταθερά ότι ο Ελληνισμός της Διασποράς είναι Έλληνες με δικαιώματα και υποχρεώσεις Ελλήνων πολιτών, αρκεί να είναι γραμμένοι στα ελληνικά Δημοτολόγια και στους Εκλογικούς καταλόγους της ελληνικής Πολιτείας. Το δικαίωμα ψήφου τους είναι αυτονόητο. Το δικαίωμα εκλέγεσθαι, επίσης. Εννοούμε την Ελλάδα, ως ένα ζωντανό κοινωνικό δυναμικό, όχι των 11 εκατ. κατοίκων της ελληνικής επικράτειας, αλλά των 20 και πλέον εκατομμυρίων όλου του Κόσμου, που έχουν στην καρδιά τους και στη σκέψη του, στη ζωή και στις δράσεις τους την Πατρίδα Ελλάδα.
— 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, το δραστικό μήνυμα για τον Ελληνισμό πρέπει να είναι: όπως τότε, το 1821, σε κάθε κέντρο δραστηριότητας των Ελλήνων (Κωνσταντινούπολη, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, Τεργέστη, Πίζα, Μόσχα, Οδησσό, Σμύρνη, Ιάσιο), έτσι και σήμερα σε κάθε χώρα (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Ασία), σε κάθε κέντρο, παντού στον κόσμο, η δύναμη μας είναι ο Ελληνισμός και όπως τότε, ανάλογα και σήμερα, πρέπει να δράσουμε για τους μεγάλους μας εθνικούς, πατριωτικούς στόχους.
3. Η αντίθεση : Βορράς – Νότος.
Στην Ε.Ε. υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις, που μετά το τέλμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, από το 2007 και μετά, σκέφτονται και μιλούν για την επανεκίνηση του ευρωπαϊκού οράματος. Με συνείδηση των εθνικών μας αναγκών και του αντίστοιχου ρόλου μας, θα συμμετέχουμε ενεργά σε μια τέτοια προοπτική, επισημαίνοντας ότι μια τέτοια αναζωογονητική, θετική προσπάθεια οφείλει να αντιμετωπίζει τη διευρυνόμενη αντίθεση Βορρά-Νότου με πολιτικές σύγκλισης, την υποχώρηση του Κοινωνικού Κράτους με πολιτικές ανόρθωσης και ενίσχυσής του, την κρίση Δημοκρατίας με πολιτικές αναβαθμισμένης συμμετοχής και μεταρρυθμίσεων.
4. Στρατηγικές Προγραμματικές Ενότητες (και τα περιεχόμενά τους) :
– 1η. Παραγωγή – Εθνική Προστιθέμενη Αξία – Ενδογενής Ανάπτυξη – Απασχόληση,
– 2η. Ύπαιθρος -Περιφέρεια – Αγροτοδιατροφικός τομέας,
– 3η. Εθνική Άμυνα (αποτρεπτική/εγγύηση – ενίσχυση/αναβάθμιση) – Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία.
– 4η. Δημογραφικό.
– 5η. Σπάνιες Γαίες – νέες Ενεργειακές ύλες (πράσινο & μπλε υδρογόνο, σύντηξη υδρογόνου). Ταυτόχρονα, όχι απαξίωση στους Υδρογονάνθρακες (Φυσικό Αέριο = εξόρυξη, αλλά και Πετροχημική Βιομηχανία =πετρέλαιο).
– 6η. Φηφιακή Εποχή (Εμπλοκή σε όλα τα παραπάνω για τη στήριξη τους. Ταυτόχρονα, αυτόνομος τομέας ανάπτυξης, επιτευγμάτων, νέων μέσων & προϊόντων).
Η ανάδειξη σε κεντρική θέση των παραπάνω: ΚΡΙΣΙΜΗ, απολύτως ΑΝΑΓΚΑΙΑ, σχετιζόμενη με το Νέο Παραγωγικό Μοντέλο και την θετική αναστροφή της εσωτερικής αποδυνάμωσης της Χώρας.
5. Φορολογία.
Για την άρση των μεγάλων ανισοτήτων, δεν χρειάζονται άλλα ευχολόγια.
Για την στοιχειώδη αποκατάσταση αισθήματος οικονομικής δικαιοσύνης δεν χρειάζονται και άλλα μέτρα σε βάρος της μεσαίας τάξης.
Για την ενίσχυση των πόρων με κοινωνικό προσανατολισμό και περιεχόμενο δεν μπορεί η φορολογική εισφορά να προέρχεται από το 95% των φορολογουμένων, αφήνοντας σχεδόν άθικτες τις εισοδηματικά τεράστιες περιουσίες και τον παρασιτικό πλούτο.
Μέτρο 1.
Φορολόγηση με κλιμάκωση ποσοστιαίων συντελεστών ( =προδευτική φορολόγηση, -η λογική της μεγάλης σοσιαλδημοκρατικής επιλογής-κατάκτησης της δεκαπενταετίας του 1960 -1975) για όλες τις μεγάλες περιουσίες, όχι απλώς τα εμφανιζόμενα ετήσια εισοδήματα, σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και στην Ελλάδα. Για περιουσίες από 1 εκατ. € έως 2 εκατ. € συντελεστής ετήσιας φορολόγησης 1%, για περιουσίες από 2 εκατ. € έως 5 εκατ. € από 2% -3%, κ.ο.κ., με τον φορολογικό συντελεστή να φτάνει και να ξεπερνά το 15% για περιουσίες εκατοντάδων εκατ. €.
Μέτρο 2.
Οι συλλεγόμενοι πόροι θα έχουν τριπλή κατεύθυνση διάθεσης:
1η. Για τη βελτίωση των υλικοτεχνικών αλλά και κοινωνικών υποδομώ.
2η. Για την αναστήλωση και υποστήριξη του κράτους πρόνοιας.
3η. Για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος αντιμετώπισης του Δημογραφικού προβλήματος.
Οι κατακτήσεις της προοδευτικής φορολογίας εισοδήματος και πλούτου (συνήθως παρασιτικού), η συναπόφαση με συμμετοχή στις εταιρείες (στις διοικήσεις τους και στα πλάνα τους), οι συνεργατική-αλληλέγγυα οικονομία και οι συμμετοχικές δομές της (ο λεγόμενος και ‘τρίτος τομέας’), τα αναπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης, τα δημόσια, αναπτυγμένα συστήματα Παιδείας και Εκπαίδευσης, οι ισχυροί τοπικοί δημοκρατικοί θεσμοί αυτοκυβέρνησης, η αναγνώριση της τεχνολογικής προόδου ως κτήμα της κοινωνίας και όχι μόνο της κυρίαρχης τάξης σχετίζονται με τις λαμπρότερες παραδόσεις του Κινήματος μας στην Ελλάδα και της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη. Μιας σδοσιαλδημοκρατίας που έχει συνείδηση του ρόλου της και της αποστολής της, παύοντας να ακυρώνει τον εαυτό της και την ιστορία της, με ρόλους δευτερεύοντες των «μεγάλων συνασπισμών» της Συντήρησης. Αυτά βρίσκονται την καρδιά του οικονομικού και κοινωνικού μετασχηματισμό μέσα από δημοκρατικό δρόμο. Πρέπει, λοιπόν, να ξαναπιάσουμε αυτό το νήμα, και στις σύγχρονες συνθήκες να συνεχίσουμε πιο δραστήρια, πιο οργανωμένα, πιο γοργά, πιο οραματικά.
*Ο Ελευθέριος Τζιόλας διτέλεσε Υφυπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Αύγουστος 2021
