του Παντελή Σαββίδη
Ο ηθικός, σίγουρα, ίσως και φυσικός αυτουργός της παράδοσης της Κύπρου στην Τουρκία, Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ. Πολλοί στην Ελλάδα αναρωτιούνται αν οι ΗΠΑ είναι σύμμαχος της Ελλάδας.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο του στο αμερικανικό counterpunch ο Ευάγγελος Βαλλιανάτος, ιστορικός και περιβαλλοντικός σύμβουλος, ο οποίος εργάστηκε στην Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ για 25 χρόνια, διατρέχει επιγραμματικά και εξαιρετικά εύστοχα την ελληνική ιστορία από την εποχή του Χαλκού στις Κυκλάδες μέχρι τις ημέρες μας.
Στο πολιτικό δια ταύτα θέτει το ζήτημα της υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Τουρκία και τον Ερντογάν προκειμένου να κρατήσει την χώρα στο ΝΑΤΟ.
Δυστυχώς, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Ο Ερντογάν “χορεύει” τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες με την λανθασμένη πολιτική τους βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτο σημείο στην παγκόσμια σκακιέρα και προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια του ΝΑΤΟ. Θεωρούν πως η πονηρή Τουρκία τους είναι απαραίτητη.
Αυτό θα είχε μικρή σημασία αν στην προσπάθειά τους αυτή οι Αμερικανοί δεν θεωρούσαν την Ελλάδα περιουσιακό τους στοιχείο κομμάτια του οποίου ή και ολόκληρο μπορούν να το παραχωρήσουν στην Τουρκία ως αντάλλαγμα.
Ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το καταλληλότερο πολιτικό πρόσωπο για την ικανοποίηση της αμερικανικής πολιτικής.
Στο εσωτερικό, με την βοήθεια και των Αμερικανών ήλεγξε τα Μέσα Ενημέρωσης και τους ολιγάρχες και στο εξωτερικό δήλωσε δεδομένος προς τις ΗΠΑ. Ο κ. Μητσοτάκης και η πολιτική ομάδα που τον ακολουθεί δεν έχουν πρόβλημα να διαμοιράσουν ιμάτια της Ελλάδας προκειμένου να διατηρήσουν την προνομιακή σχέση τους με τις ΗΠΑ άρα και την εξουσία στο εσωτερικό της χώρας. Με τον έλεγχο, δε, των ΜΜΕ μπορούν να περάσουν το μήνυμα σε μια ευνουχισμένη κοινή γνώμη πως η παραχώρηση μπορεί να είναι προς το ελληνικό συμφέρον.
Οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται την Ελλάδα μετά τον Β’ΠΠ προς αποκλειστικό όφελός τους και αυτό δεν ενοχλεί κανέναν. Αλλά αν μέναμε στην εκμετάλλευση το πρόβλημα θα υπήρχε μεν αλλά, τουλάχιστον, δεν θα κινδύνευε η ακεραιότητα της χώρας. Σήμερα την έχουν προς πώλησιν.
Στις δεκαετίες του 50 και 60 οι ΗΠΑ συνέστησαν στον Καραμανλή να μην αντιδρά στις προκλήσεις του Τίτο για το Μακεδονικό διότι η πολιτική ρήξης του Γιουγκοσλάβου ηγέτη με τον Στάλιν τους εξυπηρετούσε.
Την δεκαετία του 60 πίεζαν τον Γεώργιο Παπανδρέου να κάνει παραχωρήσεις στο κυπριακό και τον έφεραν στο σημείο να υπονοήσει την αναζήτηση βοήθειας από τη Ρωσία. Μέχρι να συνειδητοποιήσει τι έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου βρέθηκε, με τις αποστασίες εκτός κυβέρνησης προεξάρχοντος του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κων. Μητσοτάκη.
Λίγο αργότερα ο Κίσιγκερ σε συνεργασία με τον Ετσεβίτ, κατέλαβαν το 1/3 της Κύπρου και το παρέδωσαν στην Τουρκία.
Στα ελληνοτουρκικά, μετά τη μεταπολίτευση δεν υπάρχει σχεδόν κανένα θέμα, από την επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι την ΑΟΖ που οι αμερικανικές θέσεις να συγκλίνουν με τις ελληνικές. Οι πιέσεις που ασκούνται είναι προς την Αθήνα. Προς την Άγκυρα απευθύνονται μόνον εκκλήσεις.
Στα ‘Ιμια εποίησαν την νήσσαν και ζήτησαν να τους δηλώσει χάριτες η Αθήνα επειδή με τη μεσολάβησή τους απέτρεψαν έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Στην Κύπρο επεδίωξαν το Σχέδιο Ανάν που καταργούσε την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος.
Και σήμερα πουθενά δεν έχουν σαφή θέση στις αξιώσεις της Άγκυρας.
Στο σκοπιανό πίεσαν για την αποδοχή της Συμφωνίας των Πρεσπών και σήμερα, που την αμφισβητεί η γειτονική χώρα δεν έβαλαν ούτε τον θυρωρό του State Department να κάνει μια σαφή δήλωση υποστήριξής της.
Ο Αλβανός πρωθυπουργός προκαλεί την Αθήνα, αλλά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε από όσα δηλώνει αν δεν είχε την παρασκηνιακή ενθάρρυνση των ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον συντηρεί σε ένταση και το μειονοτικό στη Θράκη και υποστηρίζει κινήσεις μειονοτικού χαρακτήρα στους λεγόμενους, και κατά τη συμφωνία των Πρεσπών, «μακεδόνες» στον ελλαδικό χώρο.
Σε λίγο θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία και Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Σε αυτούς ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε δεδομένος. Και την πολιτική αυτών υποστηρίζει.
Η ψήφος υποστήριξής του στις ευρωεκλογές εγκρίνει αυτήν την πολιτική.
Ο σημερινός ελληνικός λαός δεν έχει καμιά σχέση ούτε με εκείνους που έκαναν την Επανάσταση του 21, ούτε με εκείνους που την συνέχισαν ως το 1940. Βρίσκεται στα πρόθυρα μιας κατάρρευσης, αν δεν την βιώνει, ήδη, όπως είπαν στην χθεσινή εκπομπή Πρίσμα της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης ο Καθηγητής Γ. Κοντογιώργης και ο Θεολόγος Βασ. Ξυδιάς. Δεν διαφαίνεται καμιά προοπτική σωτηρίας. Η πορεία προς την καταστροφή είναι νομοτελειακή.
Σε ένα άρθρο που έγραψα για το Pontos News και θα το αναδημοσιεύσω το Σάββατο στις Ανιχνεύσεις αναζητώ σπίθες σωτηρίας. Η παρακμή είναι τεράστια. Προϋπόθεση να την αποφύγουμε είναι να αποδομηθεί το σημερινό αμερικανικής στήριξης σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Καταλύτης αποδόμησής του είναι η αλλαγή πρωτεύουσας. Η Πέλλα η η Βεργίνα που συμβολίζουν τον οικουμενικό ελληνισμό και γειτνιάζουν με την Κωνσταντινούπολη η οποία κατελήφθη αλλά δεν παραδόθηκε είναι οι καταλληλότερες τοποθεσίες.
Η καταψήφιση Μητσοτάκη στις εκλογές, εκφραστή της ιδεολογίας των «δεδομένων» και η διαμόρφωση συνείδησης δημιουργίας πολιτικού κινήματος εκτός Αθηνών είναι, μερικά, ψήγματα επιλογών για την αναζήτηση οδού διαφυγής από την καταστροφή. Χωρίς να είναι βεβαία η αποφυγή της.
Και αν οι Αμερικανοί δεν αλλάξουν ρότα η ενεργοποίηση του συνθήματος Yankee-go-home ίσως πρέπει να επαναληφθεί για να αντιληφθεί η Ουάσιγκτον πως στην χώρα δεν είναι όλοι δεδομένοι. Και θα πρέπει να την σέβονται. Θα πάρετε κύριοι Αμερικανοί αλλά θα δώσετε κιόλας. Τουλάχιστον τον σεβασμό προς την χώρα.
Δύση δεν είναι οι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ είναι η δύση της Δύσης. Ο δυτικός τρόπος έχει ως βάση τον διαχρονικό ελληνισμό. Οι Αμερικανοί για ένα διάστημα ηγήθηκαν της δυτικής ιδεολογίας. Η κριτική η αποστασιοποίηση από τις ΗΠΑ δεν σημαίνει απόρριψη της δύσης. Σημαίνει εμμονή στις δυτικές αξίες από τις οποίες οι ΗΠΑ έχουν αποδράσει.
Κι κάτι ακόμη. Πρέπει να τεθεί θέμα απομάκρυνσης και των βρετανικών βάσεων από την Κύπρο. Η εποχή της αποικιοκρατίας έχει παρέλθει.
Η υπερψήφιση Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές σημαίνει αποδοχή της πολιτικής που περιγράφηκε παραπάνω.
Όσοι την εγκρίνουν θα είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας.
Κάπως μονόπλευρη ανάλυση. Οι ΗΠΑ ασκούν πολιτική σύμφωνη αποκλειστικά με τα δικά των συμφέροντα. Υπάρχει παράδειγμα μεγάλων δυνάμεων, από το παρελθόν έως και σήμερα, για το οποίο να ισχύει το αντίθετο;
“Ο ηθικός, σίγουρα, ίσως και φυσικός αυτουργός της παράδοσης της Κύπρου στην Τουρκία, Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ”
O Κίσιγκερ ασκούσε προσωπική εξωτερική πολιτική, βάσει δικών του συμφερόντων, ή ήταν σύμβουλος ασφαλείας και ΥπΕξ των ΗΠΑ, υπαγόμενος στον εκάστοτε πρόεδρό των και υπηρετούσε τα συμφέροντα τής νέας του πατρίδας; Το γράφω αυτό, διότι είθισται στην Ελλάδα να επιρρίπτομε προσωπικές ευθύνες στα άτομα που ενεργούν κατ’ εντολήν κι έγκριση ανωτέρων τους, πράγμα ασφαλώς λάθος.
Κατά τ’ άλλα, είμαστε δεδομένοι, όπως το ομολόγησε και ο ίδιος ο π/θ, και υφιστάμεθα τις συνέπειες τής επιλογής μας αυτής. Την υφιστάμεθα ως λαός, που θα χάσει μετ’ ού πολύ και την λίγη ανεξαρτησία, που έχει (αν έχει), θα μετατραπεί σε δορυφόρο τής Τουρκίας και χώρα πολυπολιτισμική, μάλλον αδιευκρινίστου ταυτότητος. Οι πολιτικοί μας αναζητούν είτε θέση στην ΕΕ, είτε θα αρκεστούν να είναι οι τοποτηρητές των αφεντικών μας, όπως άλλωστε κάνουν και τώρα.
Λίαν εναργείς και ενδιαφέρουσες οι ευσύνοπτες τοποθετήσεις του κ. Σαββίδη στο παραπάνω άρθρο.
Θα ήθελα να επεκτείνω τον σχετικό προβληματισμό επισημαίνοντας τα εξής:
Από την μεταπολίτευση και μετά, στην ελληνική κοινωνία διαμορφώθηκε και εγκαταστάθηκε στον πυρήνα του συλλογικού υποσυνειδήτου ένας σχεδόν θεμελιακός αντιαμερικανισμός: “έξω αι ΗΠΑ”, “φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι”, “go home κουφάλες Αμερικανοί” κοκ. Ο γράφων δηλώνει ότι ήταν παραλληλισμένος απολύτως με αυτήν την φερόμενη ως αντιιμπεριαλιστική γραμμή -μάλιστα εκτός των άλλων μετείχε και στις διαδηλώσεις για την Σερβία.
Όμως αυτός ο αντιαμερικανισμός της ελληνικής κοινωνίας ήταν στην πραγματικότητα υποκριτικός. Όπως είχε επισημάνει ο Διονύσης Σαββόπουλος, οι Έλληνες κατά την δεκαετία του ’90 και σίγουρα μέχρι την οικονομική κρίση ήμασταν ο πλέον αντιαμερικανικός λαός της Ευρώπης (στα λόγια και στα συνθήματα) και συγχρόνως ο πιο αμερικανοποιημένος, υπό την έννοια ότι ασπαζόμασταν άκριτα όλη την αμερικανική μαζική υποκουλτούρα και μιμηθήκαμε με ευτέλεια την εικόνα του αμερικάνικου τρόπου του βίου.
Μέσα σε αυτήν την παρανοϊκή αντινομία, ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα διοχετεύτηκε αρχικά σε έναν στείρο και άκριτο φιλοσοβιετισμό, ενώ μετά την πτώση της ΕΣΣΔ σε μία μεσσιανική ελπίδα ότι έρχεται οσονούπω και το τέλος της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Το ερώτημα που τελικά δεν τέθηκε ποτέ είναι ποια δύναμη συμφέρει τον ελληνισμό να κρατάει τα παγκόσμια ηνία. Είναι αναμφίβολο γεγονός ότι οι ΗΠΑ ευθύνονται για όλα αυτά που καταγράφει το άρθρο (Κυπριακό, Σκοπιανό, Ίμια, οικονομική εξάρτηση, υπεράσπιση των τούρκικων θέσεων, φραγμό στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας και άλλα πολλά).
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: οι ΗΠΑ έχουν ένα πληθυσμό ελληνικής καταγωγής και εν μέρει ελληνικής εθνικής συνείδησης που κυμαίνεται από 1,2 έως και 3 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται σε γενικές γραμμές σε αρκετά υψηλή οικονομική και κοινωνική στάθμη και είναι απολύτως ισόνομοι σε ευκαιρίες συμμετοχής τους στην πολιτική: ο Μάικλ Δουκάκης παρολίγον να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, κάτι που το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι δεν έχει ακόμα καταφέρει. Ο Τζων Νεγκροπόντε υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της αμερικανικής διπλωματίας. Παλαιότερα ο Σπύρο Άγκνιου έφτασε να γίνει αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.
Παράλληλα, και αυτό είναι το σημαντικότερο, οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοαμερικανοί επιστήμονες βρήκαν πρόσφορο έδαφος στις ΗΠΑ για να αναδειχτούν και να καθιερωθούν στην διεθνή επιστημονική κοινότητα (Μιχάλης Δερτούζος, Σταμάτιος Κριμιζής, Tom Apostol, Tom Υpsilantis, Nicholas Metropolis κ.α.)
Ας γίνει μία πρόχειρη σύγκριση με την υπόλοιπη διασπορά: νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει ανάλογη κοινωνική, οικονομική και πολιτική πρόοδος του ελληνισμού ούτε στα κράτη με μεγάλη παρουσία Ελλήνων μεταναστών (Γερμανία, Βέλγιο, Αγγλία), ούτε στα κράτη με αρχέγονες ελληνικές κοινότητες (Ρωσία, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή).
Συνελλόντι ειπείν: Δεν αυταπατώμεθα. Η Ελλαδίτσα είναι άθυρμα στα χέρια της αμερικανικής ισχύος. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτούμε, οι ΗΠΑ μπορούν να χαρακτηριστούν ως μία εν μέρει ελληνική οντότητα. Και αυτό το στοιχείο πρέπει να το εκμεταλλευτούμε έξυπνα.
Γιατί κάνατε ιστορική αναδρομή στο ”χούι” μας .
Εμείς θέλουμε -εκλογές έρχονται-να αποδείξουμε ότι ο μόνος δεδομένος των ΗΠΑ είναι ο σημερινός πρωθυπουργός μας κ. Μητσοτάκης, ενώ οι προηγούμενοι -σαυτούς που και εσείς και ο Νιόνιος Σαββόπουλος αναφέρεστε-έκαναν -συχνά, πυκνά-και πορείες μέχρι την Αμερικανική Πρεσβεία, βρίζοντας τους Αμερικανούς ως” φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”.
ΧΑΛΑΣΑΜΕ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΤΗΝ ΣΟΥΠΑ ,ΑΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΝΩΜΗΣ ΕΧΟΥΜΕ.
Φυσικά και είναι σύμμαχος με διαχρονική υποστήριξη της Ελλάδας. Αν δεν έπαιρνε τηλέφωνο ο Ομπάμα τηλέφωνο την Μέρκελ στην σύνοδο κορυφής το 2015 θα μας είχαν πετάξει εκτός ΕΕ και εκτός ευρώ όπως ήθελε ο Σόιμπλε και θα γινόμαστε Αργεντινή.
Ποιους πήρε τηλέφωνο ο Σημίτης στα Ίμια;
Γιατί έδωσαν τόσες βάσεις στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Για να μας προστατεύουν με το αζημίωτο φυσικά για αυτούς.
Η Κύπρος είναι ξεκάθαρη περίπτωση. Ο Μακάριος μεσούντος του ψυχρού πολέμου άρχισε τα πάρε δώσε με τους αδέσμευτους και τους Ρώσους. Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν τετελεσμένα και αφού έβαλαν την χούντα να αποσύρει την μεραρχία και να κάνει το πραξικόπημα έκλεισαν το μάτι στους Τούρκους να καταλάβουν το βόρειο μέρος.
Στην ΝΑ Μεσόγειο ή υπερασπίζεται η Ελλάδα με αίμα την ακεραιότητα ή πάει στους Αμερικανούς και ο Θεός βοηθός τι θα κάνουν αυτοί.
Όπλα και βούτυρο δεν πάνε μαζί. Η Τουρκία διαλέγει όπλα και επιβιώνει η Ελλάδα διαλέγει βούτυρο και λίγο όπλα και προστρέχει στους Αμερικανούς για επιβίωση. Αν φύγουν οι Αμερικανοί η Τουρκία θα επιτεθεί σε 6 μήνες.
Κάτι σαν πολιτικό μανιφέστο μοιάζει με κορώνες και ρομαντισμό.
Η Ελλάδα χάραξε πολύ νωρίς την στρατηγική της ανήκουμε στην Δύση.
Όλοι οι κατά καιρούς αντί αμερικανοί μόλις βρέθηκαν στην εξουσία έκαναν κωλοτούμπες ( Παπανδρέου, Τσίπρας, Βαρουφάκης, Κουβέλης, Φλωράκης). Κάνουν τους παλικαράδες στα μπαλκόνια και μόλις καθήσουν στην καρέκλα γίνονται γατάκια.
Η D Day δεν αλλάζει και τα αφεντικά είναι οι ΗΠΑ. Επίσης ο αναθεωρητισμός δεν συνιστά λογική πρακτική. Πιο πολύ ταιριάζει σε αιθεροβάμωνες και αερολογούντες εκ του ασφαλούς (με τα μπικικίνια στις τσέπες) .
Με αυτά που έχει τραβήξει η Ελλάδα από την μικρασιατική καταστροφή αν δεν ήταν οι ΗΠΑ και δύο τρεις φωτισμένοι ηγέτες σήμερα θα ήταν η Ελλάδα χειρότερη από την Αλβανία, τα Σκόπια, την Σερβία, την Ρουμανία, την Βουλγαρία, την Τουρκία, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, την Λιβύη κλπ.
Οι εραστές της φτωχό ποίησης και της σοσιαλιστικής μοιρασιάς ονειρεύονται μεγαλεία και ματαιοδοξούν.
Κασελάκια θα ξεφυτρώνουν κάθε μέρα αν γλιτώσει την συντριβή στις ευρωεκλογές, έβαλε όμως χαμηλά τον πήχη και πλασάρει επιτυχία το δεύτερος. Μετά λέει ερχόμαστε για την Αμερικανική αριστερά και άλλα ακαταλαβίστικα της βίλας του Κολωνακίου.
Να μη ευχαριστήσουμε όλοι μας τους κ.κ. Ντίνο και Ευλόγησον , γιατί ”προσγείωσαν” -ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ-τα υπολείμματα των αντιΑμερικανών στην Ελλάδα μας , που κινδύνευσε το 1946-49 να κομμουνιστοποιηθεί;;;.
Εκτιμώ πως δεν είναι τόσο αντΑμερικανοί όσο αντιΜητσοτακικοί.
ΠΟΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΟΥΝ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙ -ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ.
Αγαπητέ κ.Σαββίδη, αν μου επιτρέπετε θα πρόσθετα στο σημαντικό άρθρο σας και τον ρόλο της “φίλτατης” Νούλαντ (“άξιας” διαδόχου του γνωστού και μη εξαιρετέου μας Κίσινγκερ)…..στην “Σύνοδο του Κολυμπαρίου’ αλλά και αλλού…….