Εθνική ευθύνη. Κίβδηλες διεθνιστικές εμμονές. Και λοιπές ιδεοληπτικές γελοιότητες

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το βέβαιο είναι πάντως, ότι το πρόβλημα του μεταναστευτικού δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαντλείται σε γενικόλογες φλυαρίες περί διαγραμμάτων, ούτε και σε θεωρητικές – απεραντολογικές αναζητήσεις που δεν καταλήγουν πουθενά…

Σχετίζεται πλέον όλο και πιο καθαρά, με την οφειλόμενη εθνική στάση, απέναντι σε ένα σύστημα παραγόντων κινδύνου που «εμφυτεύεται» μεθοδικά σε ολόκληρη την επικράτεια, γι’ αυτό και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται, αποτυπώνει σε τελευταία ανάλυση και το μέτρο της ευθύνης ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, απέναντι σε ένα πρόβλημα που εργαλειοποιείται συστηματικά, και ενσωματώνεται – όχι τυχαία – στην πολυμέτωπη επιθετική στρατηγική της γείτονος.

Εδώ λοιπόν δεν χωρούν μισόλογα και αδιέξοδες φλυαρίες. Και προφανώς δεν υπάρχει χώρος, ούτε και ανοχή ώστε να συνεχίσουν να αναμασώνται οι κλασικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις, διότι αυτές πλέον ΔΕΝ αφορούν το συνολικό πρόβλημα, αλλά μονάχα ένα πολύ μικρό μέρος της συντονισμένης και απολύτως χορογραφημένης πίεσης που δέχεται η χώρα μας σε όλο το εύρος των ανατολικών της συνόρων.

Οι προκλήσεις επομένως είναι πολλές και σοβαρές… Τα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν είναι εξαιρετικά κρίσιμα… Και η διαχείριση του προβλήματος με όρους εθνικής ευθύνης, απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα και όχι ατελείωτες αντιιμπεριαλιστικές «διατριβές», που μπορεί να είναι εγκυκλοπαιδικά αξιόλογες, αλλά δεν δίνουν λύσεις.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος, και αυτή δεν περιορίζεται σε ένα ιδιότυπο διεθνικό σαβουάρ βιβρ, αλλά επεκτείνεται αντικειμενικά σε μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, με την… 
κοινωνική συνοχή, με την καθημερινότητα του πολίτη, και με την γεωπολιτική φυσιογνωμία της χώρας σε τελευταία ανάλυση.

Δυστυχώς, το πολιτικό της προσωπικό, συναγωνίζεται εαυτόν στην προσχηματολογία και τον καθωσπρεπισμό, αρνούμενο να εντάξει το πλαίσιο των αποκαλούμενων «διεθνών της υποχρεώσεων», στην δημιουργική τους συνάρτηση με τις αυτονόητες και αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες που οφείλει να έχει, στο πλαίσιο της στοιχειώδους άσκησης εθνικής κυριαρχίας.

Οι ανόητοι συμψηφισμοί, που υποβαθμίζουν συνειδητά αυτήν την ανάγκη, και την αντιμετωπίζουν ως δευτερεύουσα μέσα στο περιβάλλον της συνολικότερης εθνικής εξάρτησης στην οποία παραδέρνει η Ελλάδα, είναι επιπροσθέτως και επικίνδυνοι συμψηφισμοί.

Διότι ακόμη και στην περίπτωση που μια άλλη πολιτική εξουσία θα ελάμβανε την πολιτική απόφαση να διαρρήξει οριστικά τις σχέσεις της εξάρτησης που αλυσοδένουν την πατρίδα μας με τους διαχρονικούς πάτρωνες και νταβατζήδες, οι συνέπειες αυτού του προβλήματος καθίστανται πρακτικά μη αντιμετωπίσιμες, όσο θα διευρύνεται η διάχυσή τους μέσα στην Ελληνική επικράτεια και την Ελληνική κοινωνία.

Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…

Πριν απ’ όλα με την ίδια την καθαρότητα των προθέσεών μας. Απέναντι σ’ ένα τέτοιο πρόβλημα που προσλαμβάνει πλέον διαστάσεις ανεξέλεγκτες, και η εμπλοκή της μπίζνας, του δουλεμπόριου και της γεωπολιτικής είναι καταφανής, οι απαντήσεις που είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε, ΔΕΝ έχουν αποδέκτη τον Ύψιστο, ΟΥΤΕ το υπαγορευμένο σαβουάρ βιβρ που αναγορεύει αυθαίρετα σε Διεθνή νομιμότητα την αποσταθεροποίηση και την ανομία. Οφείλουν να υπερασπίζονται την πατρίδα μας και την Ελληνική κοινωνία, και τίποτε άλλο πέραν αυτού.

Δεύτερον με την απόφασή μας, να αποσυνδέσουμε τις πραγματικές μας υποχρεώσεις απέναντι στην πραγματική Προσφυγιά, από την εγκληματική ανοχή που μας επιβάλουν να επιδείξουμε, απέναντι στην γεωπολιτική και δουλεμπορική μπίζνα της Μετανάστευσης.

• Η Προσφυγιά είναι διαχειρίσιμη… Τα δικαιώματά της είναι απολύτως σεβαστά… Και η επιθυμία της να επιστρέψει στην Πατρίδα είναι δεδομένη και ως πόθος παραμένει άσβεστος.
• Η Μετανάστευση που στο σύνολο της παραμένει κατευθυνόμενη, ευάλωτη και εργαλειοποιημένη πλήρως, για την προώθηση σχεδίων εκτεταμένης αποσταθεροποίησης, συνιστά γεωπολιτικό πρόβλημα και κάθε ανοχή στον Δικαιωματισμό, ισοδυναμεί με συνενοχή σε νέα επικίνδυνα τετελεσμένα.

Τρίτον με την υποχρέωσή μας, να έχουμε πλήρη επίγνωση των προβλημάτων της επόμενης μέρας, γιατί με αυτά θα βρεθεί αντιμέτωπη η πατρίδα μας, και διότι η λύση σε αυτά δεν μπορεί να δοθεί με αφορισμούς και παραληρηματικές εκδηλώσεις λαθρολαγνείας.

Καλοί λοιπόν οι δεκάρικοι για «στήριξη και αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους» που τονώνει στην συνείδηση των αφελών το εμπόριο της συγκίνησης, αλλά εδώ προέχει να δοθούν απαντήσεις…

Τι θα κάνουμε με την συντριπτική πλειοψηφία των λούμπεν σουλατσαδόρων που ΔΕΝ είναι κατατρεγμένοι και που την επόμενη κιόλας ημέρα από την άφιξή τους στην χώρα μας συγκροτούν συμμορίες βιαστών, πλιατσικολόγων και αδίστακτων εγκληματιών, σε βάρος των ομοεθνών τους, των αλλοεθνών και των Ελλήνων πολιτών;;; Θα μας απαντήσετε ή θα καταφύγετε και πάλι σε «αντιρατσιστικά» ξόρκια και παραληρηματικούς αφορισμούς;;;

Καλές και οι μεγαλοστομίες για την ανάγκη ξενοδοχειακής υποδοχής και για τις λοιπές δικαιωματικές φανφάρες που εκτοξεύονται ανέξοδα προς πάσαν κατεύθυνση, αλλά και εδώ προέχει να δοθούν απαντήσεις…

• Για πόσους;;; Το «μαγαζί» έχει συγκεκριμένα τετραγωνικά και η ανάγκη να παραμείνει με συγκεκριμένη ταυτότητα είναι δεδομένη. Απάντηση έχετε;;;
• Για πόσο;;; Από την πρώτη μέρα της άφιξής τους – αρκούντως δασκαλεμένοι – σηκώνουν πλακάτ με «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ» ενώ αρνούνται παραδειγματικά να τηρήσουν ακόμη και τις αυτονόητες «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ» όπως αυτή του σεβασμού της χώρας και του πληθυσμού της. Έχετε σταθμίσει την κατάσταση που θα διαμορφωθεί σε μεταγενέστερο χρόνο όταν μέρος των «δικαιωμάτων» που θα διεκδικούν θα είναι η απαίτηση για εκτεταμένη μεταμόρφωση της χώρας στα πολιτισμικά και αξιακά τους πρότυπα;;; Έχετε απάντηση ή δεν μας αφορά το θέμα;;;
• Στην βάση ποιού ρυθμιστικού και κανονιστικού πλαισίου ικανού να διασφαλίζει τα αυτονόητα αλλά και αποφασισμένου να απαιτεί τα επίσης αυτονόητα, αφού ένα σύνολο ανθρώπων για να διαβιεί ισορροπημένα θα πρέπει να ενσωματώνεται σε μια επίσης ισορροπημένη σχέση μεταξύ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ. Έχετε ασχοληθεί καθόλου με το ζήτημα ή δεν το θεωρείτε απαραίτητο;;;
• Στο περιβάλλον ποιάς ακριβώς θεσμικής και λοιπής υποδομής, αφού η αδυναμία τους να συνυπάρξουν οι ίδιοι με αλλοεθνείς τους σε μια ξένη χώρα στην οποία έρχονται απρόσκλητοι, θυμίζει στην καλύτερη των περιπτώσεων πως ακόμη και η ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ συνύπαρξη είναι αδύνατη ακόμη και μεταξύ αυτών που τους χαρακτηρίζει ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ;;; Έχετε τις απαντήσεις ή και εδώ αρκούν οι κραυγές;;;

Μέσα λοιπόν σε ένα περιβάλλον εντάσεων, ρήξεων και αναπόφευκτων συγκρούσεων, που το ανατροφοδοτεί η πρωτογενής διαφορετικότητα η οποία προσλαμβάνει χαρακτηριστικά ακαταμάχητου ενστίκτου, ποιο είναι το όραμά σας για την Ελλάδα της επόμενης μέρας;;;

• Το πολυπολιτισμικό μοντέλο που καταρρέει με πάταγο σε ολόκληρο τον πλανήτη;;;
• Μια εκφυλισμένη ελληνική πραγματικότητα που θα πρέπει να ευνουχιστεί πολιτισμικά, αξιακά, μαθησιακά κλπ προκειμένου να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του νεοαποκτηθέντος πληθυσμού ο οποίος αρνείται να προσαρμοστεί στα δεδομένα της χώρας;;;

Πάρτε θέση κύριοι… ΟΛΟΙ ΣΑΣ… Οι προκλήσεις είναι συγκεκριμένες και δεν είναι δυνατόν περί άλλων να τυρβάζετε, οι μισοί υλοποιώντας εντολές των νταβατζήδων και οι άλλοι μισοί πουλώντας δικαιωματισμό και ψευτοδιεθνιστική αγαπησιάρικη κουταμαρολογία.

Οι πολιτικές απαντήσεις δεν αρκούνται σε περιγραφές. Απαιτούν ευθύνη. Ευθύνη απέναντι στον τόπο και λύσεις σε όλα τα ζητήματα. Δεν αρκεί να πάρεις στο ένα χέρι την κουμούτσα και ν απαγγέλεις συνθήματα, και με το άλλο να πάρεις αγκαλιά ένα μπουκάλι νερό για να βγάλεις την υποχρέωση…