του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Όταν δολοφονείς έναν εκλεγμένο πολιτικό ηγέτη με τον οποίο διαπραγματεύεσαι την κατάπαυση των εχθροπραξιών, τρία τινά επιβεβαιώνεις: Πρώτον ότι δεν σέβεσαι καμία αρχή και αξία, δεύτερον ότι οι συνομιλίες με τη Χαμάς είναι υποκριτικές και διεξάγονται για να αποπροσανατολίζουν τους επικριτές σου από τους πραγματικούς σκοπούς σου και τρίτον ότι είσαι αποφασισμένος να θυσιάσεις τη ζωή των επιζώντων ομήρων. Οι δύο δολοφονίες, σε Βηρυτό του στρατιωτικού διοικητή της Χεζμπολάχ Φουάντ Σουκρ στις 30 Ιουλίου και του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια την επομένη στην Τεχεράνη, συνέβησαν αμέσως με την επιστροφή του Νετανιάχου από τις ΗΠΑ, όπου στις 24 Ιουλίου μίλησε επί 56 λεπτά ενώπιον του Κογκρέσου στο Καπιτώλιο, διακοπτόμενος μάλιστα 50 φορές χειροκροτούμενος και επευφημούμενος από τους παρόντες, παρόλο που τα λόγια του είχαν διαψεύσει κάθε ελπίδα γαι λήξη του πολέμου στη Γάζα. Τόνισε μάλιστα πως όσο περισσότερα και υψηλότερης τεχνολογίας όπλα αποφασίσουν να στείλουν οι Αμερικανοί στο Ισραήλ, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει να «τελειώσει τη δουλειά», όπως είπε χαρακτηριστικά (Καθημερινή 26/7/2024). Την επομένη μάλιστα συναντήθηκε με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις. Θα μπορούσε να προβεί στη δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια σε περίπτωση αντιρρήσεών τους;
Ο Γκιντεόν Λεβί, δημοσιογράφος της εφημερίδας Haaretz από το 1986, σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα είχε δηλώσει: “Μόνον η Αμερική μπορεί να βάλει τέλος στον πόλεμο”. Για να συμπληρώσει: «Οι Αμερικανοί δεν θα έπρεπε να ζητούν τίποτα από το Ισραήλ. Εκείνο που θα έπρεπε να κάνουν είναι να στραφούν από τα λόγια στις πράξεις, αν βέβαια θέλουν να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Και ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν. Δεν γίνεται να ζητάς από το Ισραήλ να σταματήσει τον πόλεμο και ταυτόχρονα να συνεχίζεις να το προμηθεύεις με όπλα και πυρομαχικά. Αν το κάνεις, σημαίνει απλούστατα ότι θέλεις να συνεχιστεί ο πόλεμος. Είναι πολύ ωραίο να μιλάς για εκεχειρία και ειρήνη, αλλά αν συνεχίζεις να εξοπλίζεις το Ισραήλ άνευ όρων, σημαίνει ότι υποστηρίζεις τη συνέχιση του πολέμου».
Ο εκπρόσωπος της Χαμάς Οσάμα Χαμντάν χαρακτηρίζοντας τη στάση των Αμερικανών στην ατέλειωτη διελκυστίνδα των διαπραγματεύσεων μεταξύ κυβέρνησης Νετανιάχου και Χαμάς είχε πει: “Πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί προσπαθούν απλώς να κερδίσουν χρόνο ώστε να επιτρέψουν τη συνέχιση της γενοκτονίας’ (Καθημερινή 21/8/2024)
Το 1997 ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Πάτρικ Λίχι θέσπισε νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα που απαγορεύουν να παρέχεται στρατιωτική βοήθεια σε ξένες δυνάμεις ασφαλείας οι οποίες τα παραβιάζουν. Όμως, η Washington Post αποκάλυψε στις 6 Μαρτίου 2024 ότι οι ΗΠΑ, έχουν πραγματοποιήσει μυστικά μετά την 7η Οκτωβρίου περισσότερες από 100 πωλήσεις όπλων στο Ισραήλ. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ σε απόρρητη έκθεση διευκρίνιζαν ότι οι πωλήσεις όπλων έγιναν χωρίς να προηγηθεί δημόσια διαβούλευση, επειδή κάθε αγορά δεν υπερέβαινε το πλαφόν σε δολάρια πάνω από το οποίο απαιτείται να ενημερώνεται το κογκρέσο. Και όλα αυτά πέραν του πακέτου εξοπλισμών των 20 και πλέον δις δολαρίων που ενέκρινε η αμερικανική κυβέρνηση στις 13 Αυγούστου και περιλαμβάνει 50 μαχητικά αεροσκάφη F-15 πολλαπλών ρόλων, 33.000 οβίδες για άρματα μάχης, 50.000 οβίδες ολμοβόλων κ.ά.. και τελεί υπό την έγκριση του Κογκρέσου. Γιατί όλα αυτά; «Οι ΗΠΑ είναι προσηλωμένες στην ασφάλεια του Ισραήλ κι είναι ζωτικό για τα αμερικανικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας να βοηθήσουμε το Ισραήλ να αναπτύξει και να διατηρήσει ισχυρές αμυντικές δυνατότητες», ανέφερε το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών στην εισήγησή του προς το Κογκρέσο.
Η Χάνα Άρεντ στις “Τρεις συζητήσεις” (εκδ. μάγμα) αναφερόμενη στη μέθοδο δολοφονίας από την καρέκλα ενός γραφείου, σημείωνε ότι «πρόκειται για έναν τύπο ανθρώπου ασύγκριτα τρομακτικότερο από κάθε άλλο δολοφόνο, διότι δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τα θύματά του. Σκοτώνει ανθρώπους λες και πρόκειται πραγματικά για μύγες». Για να σημειώσει φωτογραφίζοντας τους πολιτικούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις: «Όσο για τον βαθμό στον οποίο (αυτός που αποφασίζει) ήταν κοντά στον (ή μακριά απ’ τον) δράστη του εγκλήματος, δεν έχει καμιά σχέση για το μέρος της ατομικής του ευθύνης. Απεναντίας, γενικά, ο βαθμός ατομικής ευθύνης μεγαλώνει όσο απομακρυνόμαστε από τον άνθρωπο που χειρίζεται το εργαλείο της θανάτωσης” Όμως, πώς μπορεί ένας άνθρωπος να εξοντώνει μαζικά αμάχους, να το ξεπερνά και να συνεχίζει να ζει ανεπηρέαστος; Ο Κάρλο Γκίντζμπουργκ, αναφερόμενος στους ολοκληρωτικούς πολέμους που στοχεύουν σε αμάχους εστίασε στις συνέπειες της απόστασης ως πηγής ηθικής αδιαφορίας. Έγραφε ότι η απόσταση εξαφανίζει τον τρόμο του θανάτου και κάνει τον εγκληματία αδιάφορο εξουδετερώνοντας τις ηθικές αναστολές του διότι ο εχθρός μεταμορφώνεται σε μικροσκοπικό στόχο και οι εκτελεστές των σφαγών γλυτώνουν τη θέα του αίματος. «Όταν μεγιστοποιείται η απόσταση, μπορεί να χαθεί εντελώς η συμπόνια για τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα» σημειώνει. Αυτή είναι, μας λέει, η εφιαλτική πρωτοτυπία της νεωτερικότητας. Τα τελευταία χρόνια τα drones διευκολύνουν ακόμη περισσότερο τη διάπραξη του εγκλήματος χωρίς αισθήματα. Έτσι συντελείται η γενοκτονία στη Γάζα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν αποφασίζει, αποστέλλει όπλα και το Ισραήλ εκτελεί. Και όχι μόνον αυτό. Εισβάλλοντας ο ισραηλινός στρατός και στη Δυτική Όχθη, ουσιαστικά αναιρεί στην πράξη κάθε δυνατότητα επίλυσης του παλαιστινιακού με τη δημιουργία δύο κρατών, που υποκριτικά φέρονται να υιοθετούν ΗΠΑ και Ευρώπη.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
7/9/2024
