του Δ. Μακροδημόπουλου
Είχε κάποια λογική να προταχθεί το θέμα της ψήφου των αποδήμων, όπως συνέβη και το 2019, αμέσως μετά τις εκλογές και τέσσερα χρόνια πριν τις επόμενες; Να προστρέξουν δηλαδή να “βελτιώσουν” τον σχετικό νόμο 4648/19 καίτοι το θέμα είχε αντιμετωπιστεί κατ’ αρχήν από τον Δεκέμβρη του 2019, αίροντας τα όποια εμπόδια του προηγηθέντος νόμου; Τόσα προβλήματα ταλανίζουν τον ελληνικό λαό, που δεν αγγίζουν καν τους αποδήμους, γιατί λοιπόν το προέταξε έναντι όλων αυτών, σε σημείο μάλιστα να προταχθεί ακόμη και έναντι του νομοθετήματος του υπουργείου Οικονομικών; Για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Διότι τα οριστικά στοιχεία της Eurostat για τον δείκτη τιμών καταναλωτή του Ιουνίου έδειξαν μια ανησυχητική «πρωτιά» της Ελλάδας: Στην Ελλάδα καταγράφηκε τον Ιούνιο η υψηλότερη μηνιαία αύξηση τιμών, 3,3%, στην κατηγορία των τροφίμων, όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά συνολικά στην ΕΕ. Μάλιστα η αύξηση που καταγράφηκε στις τιμές των τροφίμων τον Ιούνιο του 2023 σε σύγκριση με τον Μάιο του 2023 ήταν υψηλότερη ακόμη και από αυτή στην Τουρκία (Καθημερινή 21/7/2023).
Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, και τώρα και το 2019, επικαλείται συναισθηματικά κριτήρια και όχι πολιτικά, όμως η ψήφος είνααι πολιτική πράξη του πολίτη. Το δικαίωμα της ψήφου δεν αποτελεί επιβεβαίωση ή άρνηση της ελληνικότητας των συμπατριωτών μας του εξωτερικού ή της καταγωγής τους. Η ελληνικότητά τους είναι αυτονόητη. Όμως, οι εκλογές αποτελούν διαδικασία κατά την οποία ο ελληνικός λαός αποτυπώνει στην ψήφο του τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα που αποκόμισε κατά την κοινοβουλευτική περίοδο που ολοκληρώθηκε ή έληξε πρόωρα,. αξιολογώντας την πολιτική της κυβέρνησης, τη στάση και την αξιοπιστία της αντιπολίτευσης. Ο ίδιος και η οικογένειά του που ζουν στη χώρα υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες της πολιτικής της υποβάθμισης της υγείας, της παιδείας, της διάλυσης π.χ. του σιδηροδρόμου και τόσων άλλων αρνητικών που χειροτερεύουν τη ζωή τους, αλλά και κάποια θετικά για ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Ένας Έλληνας του εξωτερικού που ζει στην αλλοδαπή 20, 30 και πολύ περισσότερα χρόνια ή είναι δεύτερης ή τρίτης γενιάς, με ποια κριτήρια θα ψηφίσει; Της καθημερινότητάς του στη Γερμανία, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, κ.ο.κ. ή μήπως πληροφορούμενος από συγγενείς τα τεκταινόμενα στην πατρίδα; Ένας Έλληνας που έφυγε από τη χώρα πριν την κρίση πώς μπορεί να αντιληφθεί τη μετάλλαξη της ζωής στην Ελλάδα την τελευταία δωδεκαετία; Χειρότερο όλων είναι ότι ζώντας ο απόδημος σε ένα διαφορετικό περιβάλλον επί χρόνια, όπου εργάζεται και δημιουργεί οικογένεια, ενσωματώνεται τελικά σε μια κοινωνία εντελώς ξένη προς την ελληνική πραγματικότητα, αφομοιώνει την εκεί νοοτροπία και αναπτύσσει βαθμιαία αντιλήψεις ξένες προς τις δικές μας και με βάση αυτές θα προσέλθει να ψηφίσει για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά δηλαδή η ψήφος τους παραχαράσσει τη βούληση των Ελλήνων που ζουν στην Ελλάδα.
Εκείνο όμως που απαξιώνει πλήρως την ψήφο των απόδημων και αναδεικνύει την αρνητική τους συμβολή στην εκλογή του κοινοβουλίου είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι ζώντας στο εξωτερικό, δεν βιώνουν τις συνέπειες της επιλογής τους στην κάλπη, όπως οι ημεδαποί που θα τις βιώσουν άμεσα στην τετραετία που θα ακολουθήσει και θα επιβεβαιώσουν ή θα διαφοροποιήσουν την επιλογή του στην κάλπη των επόμενων εκλογών. Όμως, όταν ένας εκλογέας ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα τυπικά μόνον απέχοντας από τη ζωή της πατρίδας και από τις εμπειρίες της πολιτικής εκεί, γιατί να διαφοροποιήσει στις επόμενες εκλογές την αρχική του ψήφο; Με ποια κριτήρια; Θα αποτελούν δηλαδή οι ψήφοι των αποδήμων μια σταθερή παράμετρο στην εξίσωση που θα αναπαράγεται σε κάθε εκλογική διαδικασία..
Προφανώς τα ανωτέρω δεν μπορούν να ισχύουν για τη νεολαία που μετανάστευσε στην περίοδο της κρίσης, αλλά και πάλι το χρονικό όριο της απουσίας στο εξωτερικό που θα τους επιτρέπει να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία δεν μπορεί να υπερβαίνει ένα ελάχιστο χρονικό όριο διότι όπως προαναφέρθηκε, βαθμιαία ενσωματώνονται στο σύστημα της χώρας μετανάστευσης και αλλάζουν οι νοητικές αντιλήψεις τους για όλα τα θέματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα κριτήρια για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, δηλαδή ποιο κόμμα θα επιλέξει ο απόδημος Έλληνας να ψηφίσει, θα υπαγορεύονται από ξένα πρότυπα και άλλες νοοτροπίες και παραδόσεις για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας.
Το σημαντικότερο: Μπορεί να προσδιοριστεί αριθμητικά αυτό το δυνητικό εκλογικό σώμα των αποδήμων; Μήπως λόγω του μεγάλου αριθμού των αποδήμων (αναφέρεται πληθυσμός άνω των 5 εκατομμυρίων) διαμορφωθεί εκτός Ελλάδος ένα εκλογικό σώμα ισοβαρές με το εκλογικό σώμα εντός της Ελλάδας και ψηφοφόροι που δεν θα έχουν έλθει ποτέ στην Ελλάδα, παρά μόνον ως τουρίστες ίσως, θα καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα; Είναι δυνατό να προωθείς έναν νόμο χωρίς να γνωρίζεις τον αριθμό αυτών που αφορά και επομένως χωρίς να μπορείς να προσδιορίσεις το εύρος των συνεπειών του;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν.6947-771412
22-7-2023
Αν, όπως γινόταν στο παρελθόν, όντας εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, βασικό, τους φορτώσουν όλους μα όλους, υποθετικό σενάριο, θα τους επιτραπεί να ψηφίσουν? Προσγειωνωμενοι στο Ελληνικό έδαφος, ως δια μαγείας, θα έχουν αποκτήσει γνώσεις του τι συμβαίνει στην χώρα μας? Πιθανόν αφελής ερώτηση, αλλά περιμένει απάντηση.
Να συμπληρώσω:
Μάλλον θα ψηφίζει για ελληνική κυβέρνηση και ο πρέσβης των ΗΠΑ κ. Τσούνης.
Στις ΗΠΑ διαβιούν 3 εκ. και πλέον ομογενείς!
Οι δυνητικές συνέπειες είναι ολοφάνερες.
Ανησυχούμε-όσοι ανησυχούν- για τα εκλογικά αποτελέσματα ,αλλά διαγράφουμε τα δικαιώματά των ομογενών , που προκύπτουν από την συνταγματική ισότητα της ψήφου τους ,εφόσον είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους.
Ειδικά τα μικρά κόμματα που αγωνίζονται για το 3% της εισόδου τους στην Βουλή, που μπορεί να αυξηθεί σε 5% ,-όπως σε πολλά άλλα κράτη-αυτό το ποσοστό θα το παίρνουν -όπως μέχρι τώρα-από τους Ελλαδίτες ψηφοφόρους τους και κακώς ανησυχούν .
Δικαιολογημένα ανησυχούν τα καλούμενα κυβερνητικά κόμματα -κακώς δεν το ψηφίζει ο χωρίς τον κ.Τσίπρα- Σύριζα ,που δεν πρόκειται πια ούτε να συγκυβερνήσει – διότι πράγματι οι ομογενείς θα δίνουν το μπόνους των εδρών στο πρώτο κόμμα.
Εντυπωσιακό πάντως είναι ότι το υπερασπίζονται και θα το ψηφίσουν πέραν της Νέας Δημοκρατίας ,το ΠΑΣΟΚ και τα δύο φερόμενα ως Δεξιά και το ένα φερόμενα ως Αριστερό κόμματα -δηλαδή 220 βουλευτές -και ο νόμος θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ , ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ.
Εξαιρετικό άρθρο, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
Η άποψη του αρθρογράφου προδηλώνει ό,τι δεν αναγνωρίζει το αναφαίρετο πολιτικό δικαίωμα του εκλέγειν για ΟΛΟΥΣ τους εγγεγραμμένους Έλληνες πολίτες και επί ίσοις όροις. Ο αρθρογράφος συγχέει ότι στην προτεινόμενη ρύθμιση επουδενί υπάρχει πρόθεση να αποδοθεί «δωρεάν» δικαίωμα ψήφου σε κανέναν «ομογενή» (κατά ένα πρότυπο «ελληνοποίησης») αλλά μια απλή διευκόλυνση των ήδη εγγεγραμμένων ψηφοφόρων την μέρα των εκλογών όσων τυχαίνουν να ταξιδεύουν εκτός Ελλάδος, είτε εργάζονται μόνιμα εκτός Ελλάδος, να ψηφίσουν στις κατά τόπους πρεσβείες της όποιας χώρας συμβαίνει να διαμένουν, όπως κατ’ αναλογία επιβάλλεται (υποχρεωτικώς από την Ε.Ε.) και στις ευρωεκλογές, και όπως ακριβώς το εφαρμόζουν ΟΛΕΣ οι δυτικές δημοκρατικές χώρες (βλ. αμερικανικές εκλογές, γαλλικές, κλπ). Προφανώς ο αρθρογράφος θέλει και συγχέει τα πέντε με έξι εκατομμύρια ομογενείς (που ελάχιστοι είναι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ως πολίτες της Ελλάδος) με τους περί τους εξακόσιους χιλιάδες νυν εγγεγραμμένους απόδημους ψηφοφόρους που η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων διαμένει στην Ε.Ε., και από αυτούς προέρχεται η μισή αποχή. Ορισμένοι απόδημοι (μεταξύ τους και εγώ) προσδοκούν και να επαναπατρισθούν μόνιμα όταν βρεθεί ευκαιρία διορισμού στην πατρίδα, παλλινοστίζοντας πολλοί συζύγους και παιδιά που τα έχουν ήδη μεγαλώσει στο εξωτερικό, εντελώς ανέξοδα για την πατρίδα. Αναρωτιέμαι πώς θα έκρινε ο αρθρογράφος άραγε την περίπτωση κάποιου που την επομένη των εκλογών αποφασίσει να αποδημήσει στο εξωτερικό για πάντα: Να του επιτραπεί να ψηφίσει στην Ελλάδα την μέρα των εκλογών, μια μέρα πριν αποδημήσει οριστικώς στο εξωτερικό, ή όχι; Και πώς άραγε κρίνει ο αρθρογράφος μια άλλη περίπτωση, κάποιου που την επομένη των εκλογών επαναπατρίζεται μετά δεκαετίες οριστικώς στην Ελλάδα: έπρεπε να είχε ψηφίσει την προηγουμένη μέρα στο εξωτερικό ή όχι, αφού την επομένη επιστρέφει οριστικώς στην χώρα που θα ζήσει για πάντα; Μην καταπιαστούμε δε και με ειδικότερες περιπτώσεις όπως αυτών που τον μισό χρόνο ζουν στην Ελλάδα, τον άλλο μισό στο εξωτερικό, όπως ο θείος μου που πηγαινοέρχεται στην Αμερική κάθε εξάμηνο: να ψηφίζει στην Αμερική αν οι εκλογές συμπέφτουν όταν χρονικά ταξιδεύει στην Αμερική ή όχι; Και τί άλλα θα είχαμε να ακούσουμε αν εξαγγέλλονταν από την κυβέρνηση πιο προηγμένες διαδικασίες, όπως της ψηφιακής ψηφοφορίας όπως γίνεται στην Εσθονία πλέον της δεκαπενταετίας, όπου ο κάθε Εσθονός ψηφοφόρος από όπου και αν βρίσκεται στην πλανήτη (είτε στο σπίτι του επειδή βαριέται να βγει να πάει σε εκλογικό κέντρο, είτε ασθενεί ή έχει ειδικές ανάγκες, είτε απασχολημένος με οτιδήποτε άλλο τη μέρα των εκλογών, είτε έχει παλιννοστήσει σε οπουδήποτε σημείο στον κόσμο), με αναγνώριση της ηλεκτρονικής του ταυτότητας στο card reader του υπολογιστή και με ένα κατεβασμένο πρόγραμμα κρυπτογράφησης του Εσθονικού κράτους ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΕΤΣΙ ψηφίζει ηλεκτρονικώς και όχι δια ζώσης, για τις δικές τους βουλευτικές εκλογές. Αλλά στην Ελλάδα τρομάζουμε να μην αλλάξει η γεροντοκρατική νοοτροπία και όχι πώς να διευκολυνθεί ο ψηφοφόρος μπας και ελαχιστοποιηθεί και η ριμάδα η αποχή.
Μου φαίνεται ότι κάτι δεν έχει γίνει κατανοητό.
Ο νόμος του 2019 και ο νόμος του 2023 ούτε προσθέτουν, ούτε αφαιρούν ψηφοφόρους.
Ελληνική υπηκοότητα = δικαίωμα ψήφου. Δεν αποδίδει υπηκοότητα ο νόμος αυτός.
Ο νόμος του 2019 έκανε (μισή) διευκόλυνση για (κουτσή) ψήφο.
Υποτίθεται ότι διευκόλυνε όσους ήδη έχουν δικαίωμα ψήφου να ψηφίσουν στην χώρα που ζουν αντί να πάρουν το αεροπλάνο να έρθουν στην Ελλάδα να ψηφίσουν.
Αλλά δεν τους διευκόλυνε όλους. Εφάρμοζε περιορισμούς: α. 35 χρόνια μέγιστο, β. 2 χρόνια στην Ελλάδα αυτά τα 35 χρόνια, γ. κατάθεση φορολογικής δήλωσης τα τελευταία 2 χρόνια πριν τις εκλογές, δ. αίτηση 12 ημέρες ΠΡΙΝ την προκήρυξη των εκλογών.
Προφανώς, αντισυνταγματικοί όλοι αυτοί οι περιορισμοί, διότι δεν μπορεί μία διευκόλυνση (σε ένα υπάρχον δικαίωμα) να γίνεται στους μισούς και να μην γίνεται στους άλλους μισούς.
Ο νόμος του 2023 καταργεί όλους αυτούς τους περιορισμούς. Με μία απλή αίτηση μπορεί κανείς να διευκολυνθεί. Έκλεισε αυτό.
Η ψήφος παραμένει κουτσή, διότι προσμετράται ΜΟΝΟ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και ΟΧΙ στην εκλογική περιφέρεια του ψηφοφόρου. Άρα, ούτε σταυρό δεν βάζει.
Το κακό της παρανόησης ξεκίνησε από όλα τα ΜΜΕ που βαφτίζουν το εν λόγω νομοσχέδιο ότι αφορά τους Ομογενείς ή Αποδήμους. Ουσιαστικά, αφορά όλους τους ψηφοφόρους, οι οποίοι για οποιονδήποτε λόγο βρίσκονται στο εξωτερικό την ημέρα των εκλογών. Από ένα σαββατοκύριακο (όπως οι οπαδοί του Ολυμπιακού ένα τμήμα των οποίων ψήφισε τον Μάιο από τη Λιθουανία αν έκαναν αίτηση εγκαίρως, επειδή βρέθηκαν εκεί λόγω τoυ Final-4) μέχρι 35 χρόνια.
Μην ανησυχείτε λοιπόν. Το εκλογικό σώμα δεν αυξάνεται με το εν λόγω νομοσχέδιο.
Να ανησυχείτε επειδή οι κυβερνώντες δεν δείχνουν διάθεση να μειώσουν την αποχή. Αυτό θα γίνει με την θέσπιση της επιστολικής ψήφου. Και για τους εκτός, αλλά και για τους εντός. Διότι τότε θα ψηφίζουν και όσοι λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δεν μπορούν σήμερα, δηλαδή: γηραιοί, ασθενείς, ετεροδημότες, ταξιδιώτες για διάφορους λόγους (εργασίας, οικογενειακών υποχρεώσεων, ασχολιών, αναψυχής), δημόσιοι υπάλληλοι σε απόσπαση, μέχρι και όσοι βαριούνται ή δεν θέλουν να περιμένουν στις ουρές ή να μεταβούν σε άλλο σημείο της πόλης που βρίσκονται.
Επειδή είναι τόσο πολλές οι παρανοήσεις και από τόσο πολλούς, θα το ξαναπώ. Δεν αυξάνεται ούτε κατά έναν ψηφοφόρο το εκλογικό σώμα από αυτόν τον νόμο. Ας γίνει αντιληπτό επιτέλους
Δεν είναι θέμα αύξησης των ψηφοφόρων αλλά αύξηση της συμμετοχής των ομογενών στις εθνικές εκλογές.
Εδώ είναι το ζήτημα και σε αυτό το σημείο η κριτική του άρθρου είναι απολύτως σωστή όσον αφορά τις συνέπειες αυτής της αυξημένης συμμετοχής.