του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Όταν ο Μαρξ έγραφε ότι «κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να καταπιέζει άλλο έθνος», ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα δικαιωθεί στην περίπτωση του δικού του λαού στο Ισραήλ το οποίο ίσως δεν υφίστατο και ως σκέψη τότε. Διότι οι συνθήκες αποκλεισμού και περιθωριοποίησης που βίωναν οι Εβραίοι της διασποράς, ιδιαίτερα με τη δημιουργία εθνικών κρατών μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας τους υποχρέωναν να σκέφτονται εναντίον της εξουσίας, εναντίον των κατεστημένων ιδεών, εναντίον των ορθοδοξιών και εναντίον της κυριαρχίας, με αποτέλεσμα να αποτελέσουν σε σημαντικό βαθμό την πνευματική ιντελιγκέντσια του κομμουνιστικού κινήματος και να ηγηθούν των εξεγέρσεων. Όχι μόνο στην Οχτωβριανή Επανάσταση όπου διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στη Γερμανία, η σπαρτακιστική εξέγερση του Γενάρη του 1919 είχε επικεφαλής τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, εβραία μαρξίστρια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι περισσότεροι ηγέτες του γερμανικού κομμουνισμού ήταν εβραίοι διανοούμενοι (Πάουλ Λέβι, Ρουτ Φίσερ, Αρκάντι Μάσλοφ, Καρλ Ράντεκ, κ.α.) Οι εβραίοι ήταν επί κεφαλής στις επαναστάσεις του Μονάχου και της Βουδαπέστης. Ο Κουρτ Άισνερ, εβραίος, ήταν πρόεδρος της Συμβουλιακής Δημοκρατίας τη; Βαυαρίας. Στην εφήμερη ουγγρική Δημοκρατία των Συμβουλίων, δεκαοχτώ από τους είκοσι εννιά κομισάριους του λαού ήσαν εβραίοι, ανάμεσά τους κι ο πρόεδρος της Μπέλα Κουν. Οι διανοούμενοι αποτελούσαν τη διευθυντική ομάδα της επανάστασης και η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν εβραίοι.
Στο ναζιστικό τύπο, μπολσεβίκοι διανοούμενοι και εβραίοι ήταν περίπου συνώνυμα. Ο Γκέμπελς έλεγε ότι “Ο εβραίος διανοούμενος, ο πραγματικός εγκέφαλος της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν ο εμπνευστής του εκρηκτικού επαναστατικού μείγματος”. Ο Ερνστ Νόλτε, ιστορικός με ακραίες θέσεις, έγραφε ότι η πραγματική πηγή του κακού είναι ο μπολσεβικισμός, ο οποίος είχε βρει τους φυσικούς του εκπροσώπους στο πρόσωπο των Εβραίων.
Ο Χίτλερ, το 1933, ταύτιζε την προλεταριακή δικτατορία με τη “δικτατορία του εβραϊκού διανοουμενισμού” και κατήγγειλε την “εβραιο – διανοούμενη ηγεσία της παγκόσμιας επανάστασης”. Στη ναζιστική κοσμοθεωρία ο συσχετισμός των Εβραίων με τον μπολσεβικισμό είναι τόσο βαθύς που η εξόντωσή τους αποτελούσε έναν και μόνο στόχο. Η ταύτισή τους με τον μπολσεβικισμό, ο “ιουδαιομπολσεβικισμός”, ήταν κύριος λόγος που πλήρωσαν με το Ολοκαύτωμα, τη Σοά,
Λαός που διακρίνονταν για τον κοσμοπολιτισμό του λόγω της διασποράς και τα ανθρώπινα αισθήματά του λόγω των κοινωνικών συνθηκών που βίωνε, υιοθέτησε ως διέξοδο την πνευματικότητά του και συνεισέφερε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα στη διανοητική ζωή της νεώτερης Ευρώπης. Πώς αυτός ο λαός βρέθηκε από τον Τρότσκι στον Κίσσινγκερ, από το αρχέτυπο .του επαναστάτη εβραίου σε αυτό του εβραίου αντεπαναστάτη και ιμπεριαλιστή; Πώς συνέβη αυτή η μετάλλαξη με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ;
Ο σιωνισμός ήταν τέκνο των εθνικισμών του 19ου αιώνα και των συνθηκών σε βάρος των εβραίων της διασποράς που δημιούργησαν, σύμφωνα με τον οποίο οι εβραίοι έπρεπε να αποκτήσουν “φυσιολογική” ύπαρξη: έθνος, κράτος, εθνική κυριαρχία. Η Βρετανία αρχικά και οι ΗΠΑ μετέπειτα, εκπλήρωσαν αυτή την προσδοκία του σιωνισμού με τη δημιουργία του Ισραήλ ως εφαλτήριο του ιμπεριαλισμού τους στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή. Απετέλεσε το Ισραήλ τη μεγαλύτερη γεωστρατηγική επένδυση της Βρετανίας και των ΗΠΑ μετέπειτα, για τον έλεγχο της διώρυγας του Σουέζ και της Μ. Ανατολής μετέπειτα.
Μεταπήδησαν έτσι οι εβραίοι που συγκεντρώθηκαν στο Ισραήλ από τις επάλξεις του σοσιαλισμού που υπερασπίζονταν πανανθρώπινες αξίες, σε ενεργούμενο του ιμπεριαλισμού, απαραίτητη προϋπόθεση για να διασφαλιστεί η επιβίωση του Ισραήλ. “Φυτεύθηκε’ ένας πολιτισμός ξένος με τον πολιτισμό της περιοχής. Θα μπορούσε ποτέ να αναδυθεί εκεί ένα ευρωπαϊκό κράτος, όπως πχ η Δανία; Γιαυτό το Ισραήλ επιβάλλεται με τη βία για να επιβιώσει.
Όσα συμβαίνουν είχαν προαναγγελθεί το 1948 από τη Χάνα Άρεντ, με το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών. Εάν οι Εβραίοι κερδίσουν τον πόλεμο, έγραφε η Άρεντ, θα έχουν να πληρώσουν τις μόνιμες συνέπειες της επιτυχίας τους: «Οι νικητές Εβραίοι θα ζουν περικυκλωμένοι από έναν εντελώς εχθρικό αραβικό πληθυσμό, ταμπουρωμένοι πίσω από τα σύνορα, υπό διαρκή απειλή, μόνιμα απασχολημένοι με τη φυσική τους αυτοάμυνα σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταπνιγούν όλα τα άλλα ενδιαφέροντα και όλες οι άλλες δραστηριότητες. Η ανάπτυξη της εβραϊκής κουλτούρας θα πάψει να αποτελεί έγνοια ολόκληρου του λαού, οι κοινωνικοί πειραματισμοί θα απορριφθούν σαν άχρηστες πολυτέλειες, η πολιτική σκέψη θα εστιαστεί στη στρατιωτική στρατηγική, η οικονομική ανάπτυξη θα καθορίζεται αποκλειστικά από τις ανάγκες του πολέμου». Μπορεί να επικρατεί στα πεδία των μαχών λόγω της υπεροπλίας του μη διστάζοντας να προβαίνει στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, όμως ένα λαός καταδικασμένος να επιβιώνει με το όπλο στο χέρι σε πλήρη εξάρτηση από τις σκοπιμότητες της υπερδύναμης, είναι ελεύθερος; O Βάλτερ Μπένγιαμιν, που έβλεπε στον μαρξισμό την εκπλήρωση του μεσσιανισμού στη γη, αλλά και οι μεγάλοι εβραίοι φιλόσοφοι – επιστήμονες (Μαρξ, Μαρκούζε, Αινστάιν, Φρόιντ κ.α.π.), δεν θα αναγνώριζαν τον λαό τους στο κράτος του Ισραήλ.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
29/9/2024
Πολύ καλό άρθρο εκφράζει πήρως την πραγματικότητα.
Δεν ξέρω για εβραϊκές αξίες…. προφανώς από Εβραίους τής διασποράς…. αλλά αν διαβάσεις την Π. διαθήκη – που είναι ή θρησκευτική αλλά συγχρόνως καί ή Ιστορία ( μυθολογία;) τού εβραϊκού έθνους – καί την αποκωδικοποιήσεις ,θά φριξεις από τίς μεθόδους πού χρησιμοποιούσαν για νά καταλάβουν τούς ντόπιους λαούς τής Παλαιστίνης ( με την εφεύρεση τίς δωρεάς από τόν Θεό…) σάν νά μήν πέρασε ούτε μία μέρα!!!…….
ο αρθρογράφος ή τουλάχιστο η Άρεντ, δεν μας είπαν τί θα συνέβαινε εάν οι Εβραίοι έχαναν τον πόλεμο το 1948…
Υπήρχε περίπτωση να χάσουν τον πόλεμο του 1948;;; Οι Βρετανοί τους προώθησαν εκεί για τον έλεγχο του Σουέζ και μετά τους παρέλαβαν οι ΗΠΑ με την Ευρώπη, άβουλη πλέον μετά την καταστροφή του Β’ Π Π και νικήτρια τις ΗΠΑ να ακολουθεί. Υπάρχει περίπτωση να μην επικρατήσει σήμερα έχοντας ως προωθητική δύναμη τις ΗΠΑ; Με την τεχνολογία διεξάγονται οι πόλεμοι
Και βέβαια υπήρχε και ήταν θαύμα πώς τον κέρδισαν. Μπέρδεψες το πόλεμο τού 1956 (β’ αραβοϊσραηλινός πόλεμος), που πολέμησαν με τούς Άγγλους για το Σουέζ, μ’ αυτόν τού 1948, που δεν είχε καμμία σχέση με το Σουέζ. Και πώς να είχε, αφού οι Άγγλοι είχαν τον έλεγχο, το οποίον έχασαν μετά την επανάσταση των Ναγκίμπ και Νάσσερ (1953). Άνοιξε κανένα βιβλίο, ή έστω εγκυκλοπαίδεια. Οι ΗΠΑ, από ιδρύσεως τού κράτους τού Ισραήλ (14/5/1948), μέχρι το πέρας τού πολέμου των 6 ημερών (4-10/6/1967 – γ’ αραβοϊσραηλινός πόλεμος) τηρούσαν ευμενή προς τούς Άραβες ουδετερότητα. Μετά τον πόλεμο αυτόν, είδαν ποιος πρέπει να είναι ο σύμμαχός των στην περιοχή και τον Νοέμβριο τού ιδίου έτους, ο πρόεδρος Τζόνσον διέταξε την αποστολή στρατιωτικής βοηθείας στο Ισραήλ.
Ευχαριστώ για το επιμορφωτικό σχόλιο!!!
Στη διάθεση σου 🙂
Το 1947 – 1948 ήταν μεταβατική περίοδος που ο έλεγχος του κόσμου περνούσε από το ΗΒ στις ΗΠΑ, αυτό συνέβη και στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Δύση γενικότερα θα άφηνε ποτέ τους Εβραίους στην Παλαιστίνη να ηττηθούν. Γιαυτό το 1947, όταν καταθέτει το ΗΒ την Εντολή για την Παλαιστίνη, η Γεν Συνέλευσή του ψηφίζει τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε Παλαιστινιακό και εβραϊκό κράτος ευνοώντας σκανδαλωδώς τους Εβραίους. Έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος
Πώς δηλαδή ευνοούσε σκανδαλωδώς τούς Εβραίους; Το 1947 ο ΟΗΕ πρότεινε την ίδρυση δύο κρατών, ενός εβραϊκού κι ενός αραβικού. Οι Εβραίοι αποδέχτηκαν την πρόταση, ενώ οι Άραβες την απέριψαν ασυζητητί. Κατόπιν αυτού και βλέποντας ότι το πράγμα δεν προχωρά, οι Εβραίοι ανεκύρηξαν την ίδρυση τού κράτους τού Ισραήλ στις 14/5/1948.
Israeli Declaration of Independence
Πώς;;;;Μα διένειμε ο ΟΗΕ την Παλαιστίνη δυσανάλογα ανάμεσα σε Εβραίους και Παλαιστίνιους χωρίς να λάβει καν υπόψη τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς. Το αντίθετο μάλιστα, σε απαράδεκτο βαθμό.
“Γιαυτό το 1947, όταν καταθέτει το ΗΒ την Εντολή για την Παλαιστίνη”
Hμέρα λήξεως τής Eντολής ήταν η 15/5/1948. Γι αυτό οι Εβραίοι ανακύρηξαν την ίδρυση τού κράτους των την προηγουμένη ακριβώς. Πρέπει να διαβάσεις λίγο, άλλως δεν γίνεται δουλειά.
Δεν θα επανέλθω, διότι έχει κι άλλες ασχολίες.
Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!!!!
Απέδειξες παραπάνω, από το πρώτο σου σχόλιο ήδη, το γεμάτο ανακρίβειες, ότι έχεις πλήρη άγνοια τού θέματος. Προπσάθησα καλόπιστα να διορθώσω (October 2, 2024 At 11:22 am), παραθέττοντάς σου και πηγές (October 2, 2024 At 3:11 pm). Αντί να κάτσεις να διαβάσεις και να ενημερωθείς πρώτα, έρχεσαι με θράσσος χιλιών πιθήκων να ζητάς και τα ρέστα. Και θέλεις να ασχοληθώ περισσότερο μαζί σου χάνο0ντας την ώρα μου;
Η ουσία των πραγμάτων δεν είναι μία ημερομηνία ή η παρέκκλισή της για λίγους μήνες . Είναι το γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν. Γιατί μεταλλάχθηκαν οι Εβραίοι που μετοίκησαν στο Ισραήλ από πρωτοπορία του κομμουνιστικού κινήματος σε εφαλτήριο του ιμπεριαλισμού
Ανώνυμε Κρητικέ, δεν σου άρεσε το άρθρο για τους δικούς σου λόγους. Σε καταλαβαίνω. Το πότε ξεκίνησε το έγκλημα στην Παλαιστίνη δεν έχει τόση σημασία για λίγους μήνες ή ένα χρόνο, διότι είναι διαρκές. Όταν ανακαλύψεις το επίθετό σου επανέρχεσαι.
Αν αποτείνεσαι σε μένα, Μακροδημόπουλε, σε πληροφορώ ότι δεν σχολίασα το άρθρο σου, διότι δεν το διάβασα. Άρα πώς συμπεραίνεις ότι … “δεν μού άρεσε” και μάλιστα … “για δικούς μου λόγους” (ποιούς άραγε;); Διόρθωσα κάτι ανακρίβειες που είδα σε σχόλια και τίποτε παρπάνω. Θα ανακαλύψω και το επίθετό μου, όπως το … ανεκάλυψαν και όλοι οι άλλοι παραπάνω.