του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
(Φωτ.: EPA / Tolga Bozoğlu)
Η Ευρώπη, προφανώς λόγω έλλειψης οραματικής ηγεσίας εδώ και καιρό έμεινε στάσιμη στην προσπάθεια εμβάθυνσής της. Όσο αυτή η στασιμότητα αφορούσε και ενοχλούσε περιφερειακά κράτη, όπως και η Ελλάδα, κανέναν δεν απασχολούσε.
Μια χώρα, ουσιαστικά προτεκτοράτο μετά την οικονομική κρίση και τα μνημόνια που υπέγραψε δεν ενδιέφερε και πολύ κανέναν. Ενδιέφερε –και συνεχίζει να ενδιαφέρει– ως τόπος αποθήκης ψυχών ή για συμπληρωματικές λειτουργίες που θα εξυπηρετούσαν, κυρίως, τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Τα προβλήματα, όμως, που αντιμετώπιζε η Ελλάδα τα αντιμετωπίζουν, τώρα, και ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες. Φθάνουν μέχρι τη γερμανική καρδιά της Ευρώπης. Και το κυριότερο από αυτά είναι το ανθρωπιστικό.
Αν και τα όσα συμβαίνουν στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας δεν αφυπνίσουν και δεν προβληματίσουν, και τώρα, τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης τότε δεν υπάρχει καμιά ευρωπαϊκή προοπτική. Η οικονομία είναι σημαντική, αλλά στον σύγχρονο κόσμο δεν αρκεί. Χρειάζεται μια αντίληψη ασφάλειας, προστασίας και γεωπολιτικής δράσης.
Αποδομητικό στοιχείο της συνοχής και της έννοιας της Ευρώπης είναι, επίσης, το γεγονός ότι όλα τα κράτη μέλη κάνουν ό,τι θέλουν και ό,τι θεωρούν ως συμφέρον τους. Δεν δίνουν καμιά σημασία σε ευρωπαϊκές δομές, θεσμούς και αποφάσεις που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα της Ένωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Τουρκία. Η Τουρκία απειλεί με ένοπλη σύρραξη δύο κράτη μέλη της Ένωσης. Καταστέλλει στο εσωτερικό της κινήματα και έχει εισβάλλει και επιχειρεί στρατιωτικά σε γειτονικές χώρες. Υπονομεύει, επίσης με τη στρατιωτική συνεργασία της και το NATO.
Ούτε η Γερμανία, ούτε και άλλες δυνάμεις, όπως η Ισπανία δεν λαμβάνουν υπόψη τα αναθεωρητικά και επεκτατικά αυτά στοιχεία της Τουρκίας που κρατούν σε ρευστότητα μια ευρεία περιοχή και αμφισβητούν κυριαρχικά δικαιώματα κρατών μελών η άσκηση των οποίων θα ωφελούσε την Ένωση. Η Γερμανία έχει, ήδη, πουλήσει έξι υπερσύγχρονα υποβρύχια στην Τουρκία και η Ισπανία, μόλις την Πέμπτη υπέγραψε πέντε αμυντικές συμφωνίες με την Άγκυρα. Και οι δύο είναι κινήσεις που ενόχλησαν την Αθήνα αλλά αυτό, ελάχιστα, θα επηρεάσει την υλοποίηση των συμφωνιών αυτών.
Το να επισημανθεί ότι είναι υποκρισία η Ευρώπη να ενισχύσει μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Τουρκίας και από την άλλη να μιλά για κράτος δικαίου, ανθρωπισμό, δημοκρατία και ειρήνη, είναι κάτι που, απλώς, διδάσκεται στις σχολές πολιτικών επιστημών. Στον πραγματικό, ευρωπαϊκό κόσμο όποιος τα επικαλείται εισπράττει ειρωνεία. Ακόμη πιο ειρωνικό είναι να ενισχύει μια χώρα αυταρχική, επιθετική, προκλητική και φιλοπόλεμη, όπως η Τουρκία, μια πολιτική δύναμη στην Ισπανία που επικαλείται τον σοσιαλισμό! Και να εκδηλώνει την αντίθεσή της η δεξιά παράταξη.
Το επιχείρημα περί οικονομικού ανοίγματος των ισπανικών τραπεζών στην Τουρκία ως δικαιολογητικού για την συμφωνία με την Άγκυρα δεν ευσταθεί. Αν ήταν ισχυρό δεν θα αντιτίθετο με δημόσια δήλωσή της στην συμφωνία αυτή η δεξιά αντιπολίτευση. Ενδιαφέρεται για το ισπανικό συμφέρον το Σοσιαλιστικό Κόμμα και αδιαφορεί η συντηρητική παράταξη της χώρας;
Ένα, επιπλέον, στοιχείο διαλυτικό της ευρωπαϊκής υπόστασης είναι τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των μεγάλων κρατών που τη συγκροτούν.
Η περί ης ο λόγος Συμφωνία Ισπανίας-Τουρκίας έχει εμφανιστεί ως προσπάθεια αμυντικής εξισορρόπησης της ελληνογαλλικής συμφωνίας. Η σχετική ανάλυση έχει ως επίκεντρό της το ότι η Ισπανία –και η Ιταλία– αντιτίθενται στην επιδιωκόμενη από τη Γαλλία μεσογειακή ηγεμονία. Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή, υποτίθεται Ένωση δεν μπορεί να φέρει σε συνεννόηση δύο από τα μεγαλύτερα κράτη της για ένα θέμα μείζονος γεωπολιτικής σημασίας; Το αν αυτό είναι Ένωση ή, απλώς, ένα φόρουμ ευρωπαϊκού διαλόγου μένει στον αναγνώστη να το κρίνει.
Βεβαίως, υπάρχει μια διάσταση της Συμφωνίας Μαδρίτης-Άγκυρας η οποία δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της ως μέσο διπλωματικής επιρροής και εξαγοράς. Είναι γνωστό ότι έχει εξαγοράσει δια του τρόπου αυτού την ισπανική κυβέρνηση η οποία στο πλαίσιο της ΕΕ παίρνει θέσεις ευνοϊκές της Άγκυρας και κατά της Αθήνας πολλές φορές και σε κρίσιμες περιστάσεις.
Δεν είναι σίγουρο αν οι συμφωνίες αυτές υλοποιηθούν διότι, όπως επισημάνθηκε παραπάνω, η Τουρκία τις χρησιμοποιεί στη διπλωματία της. Αλλά η συμπεριφορά τόσο της Γερμανίας όσο και της Ισπανίας δείχνει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται στο ζήτημα της άμυνας και της ασφάλειάς της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέραν της οικονομίας και σε μερικά άλλα ζητήματα ήπιας πολιτικής, Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υφίσταται. Και τίποτε δεν δείχνει πως υπάρχει ευρωπαϊκή ηγεσία με όραμα που θα διαμορφώσει δυναμική μιας πιο ενωμένης Ευρώπης.
Από την άλλη, ούτε NATO υπάρχει. Πέραν της επισήμανσης Μακρόν περί εγκεφαλικού θανάτου της Συμμαχίας, η ύπαρξη του NATO δεν εξυπηρετεί ουδόλως την Ελλάδα στην κύρια απειλή που αντιμετωπίζει από την Τουρκία. Μια έξοδος από το NATO θα ήταν αφελής και επικίνδυνη κίνηση αλλά και το να βασίζεται κανείς στη Συμμαχία αποτελεί το ίδιο επικίνδυνη αφέλεια. Ίσως μια τουρκική εξώθηση θα ήταν ευνοϊκή για την Ελλάδα –και την Κύπρο– αλλά, μάλλον, βρισκόμαστε μακριά από ένα τέτοιο σενάριο. Η Τουρκία δεν θα το επιδιώξει και οι Αμερικανοί δεν είναι γνωστό αν το επιθυμούν. Μάλλον, βρίσκονται στο σημείο χωρίς συγκεκριμένη πολιτική.
Πάντως, ορισμένες δυνατότητες τόσο των ίδιων όσο και της Συμμαχίας τις μετέφεραν από την Τουρκία στην Ελλάδα εν μέσω διθυράμβων αλλά οι υπερδυνάμεις, –και η Αμερικανική– είναι αμοραλιστικές. Αν το επιτάσσει το συμφέρον τους όπως το εκτιμούν δεν θα διστάσουν να αφήσουν σε εκκρεμότητα την Ελλάδα.
Εκεί που οι διαμορφωτές της ελληνικής πολιτικής πρέπει να προσέξουν είναι δύο σενάρια τα οποία μπορεί να αποβούν επικίνδυνα για την χώρα. Το πρώτο είναι μια σύντομη ελληνοτουρκική αντιπαράθεση που θα στρέψει την προσοχή της Άγκυρας από την Μέση Ανατολή στο Αιγαίο ώστε να σταθεί ευκολότερη η δημιουργία μιας κουρδικής κρατικής υπόστασης και το δεύτερο μια, πάλι, ελληνοτουρκική αντιπαράθεση ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εξόδου της Τουρκίας ή, προσωρινά και της Ελλάδας, από το ΝΑΤΟ.
Γενικώς το παιχνίδι είναι περίπλοκο, ρευστό και επικίνδυνο και χρειάζεται προσοχή. Ελπίζουμε όλες οι δυνατές εξελίξεις να βρίσκονται στο τραπέζι στην Αθήνα και να υπάρχουν απαντήσεις. Ελληνικές απαντήσεις.
Ασφαλώς έχετε δίκιο, κ. Σαββίδη, αλλά η Ελλάδα έχει χάσει πια το τραίνο τού ευυπόληπτου κράτους. Είναι ο παρίας τής Ευρώπης, η οποία ούτως ή άλλως ουδεμίαν αλληλεγγύη επιδεικνύει, όπως αποδείκνύουν τα πράγματα.
“Ελπίζουμε όλες οι δυνατές εξελίξεις να βρίσκονται στο τραπέζι στην Αθήνα και να υπάρχουν απαντήσεις. Ελληνικές απαντήσεις”
Πιστεύω ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ θα απαντήσει … ελληνικά…. Ξέρομε ποιοι μάς κυβερνούν, κ. Σαββίδη.
Ἕλλην δικαστής ζητεῖ νά ἀναγνωρισθοῦν σύλλογοι στήν Θράκη ὡς «τουρκικοί»!
ΕΛΛΗΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ “ΕΦΙΑΛΤΗΣ” ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Βλέπετε κάποια σχέση στα παραπάνω άρθρα; Τι Ροζάκης, τι Κτιστάκις, από το ίδιο σινάφι και οι δύο. Και οι δύο προωθήθηκαν από εθνομηδενιστικές κυβερνήσεις.
κ. Σαββίδη, έχω την εντύπωση ότι γνωρίζετε περισσότερα από όσα φαίνεται ότι γνωρίζετε.
Το είναι και το φαίνεσθαι που έλεγε και ο γίγαντας Orson Welles.
“Γενικώς το παιχνίδι είναι περίπλοκο, ρευστό και επικίνδυνο και χρειάζεται προσοχή.”
Πράγματι.
Οι αμυντικές συμφωνίες της Τουρκίας με την Ισπανία και την Γερμανία είναι η καλύτερη απάντηση στους θιασώτες της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης και του Ευρωστρατού. Η European Response Forces ( ERF) εάν και εφόσον δημιουργηθεί δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στην Ε/Τ αντιπαράθεση.
Ελληνοτουρκική σύρραξη είναι δύσκολο να υπάρξει ειδικά τώρα με την MDCA και την Ελληνογαλλική συμφωνία. Σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ είναι ισχυρά απίθανο έως φαντασιογενές. Σενάριο εξόδου της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ είναι υπαρκτό , αλλά τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Αν οι Τούρκοι κάνουν φασαρίες στην Κύπρο οι ΗΠΑ θα ενεργοποιήσουν σταδιακά το plan B. Έξω η Τουρκία και μέσα η Κύπρος στο ΝΑΤΟ.
Όταν ένα εξωτερικό δικό μας ,ή, διεθνές θέμα είναι περίπλοκο ,ρευστό και επικίνδυνο δεν μπορείς να σχεδιάσεις πλήρως τις διεξόδους για εκτόνωση της έκρυθμης καταστάσεως στην οποίαν θα βρεθείς και ούτε για την εθνωφελή επίλυσή του ,γιαυτό και παρέλκουν τα όποια Συμβούλια Εθνικής Στρατηγικής με τέτοιες μάλιστα κομματικές διαφορές .
Το μόνο, που μπορείς και επιβάλλεται να σχεδιάσεις είναι να καταγράψεις και να επικοινωνήσεις urbi et orbi την εδραία απόφασή σου να αμυνθείς εναντίον οπουδήποτε θα προσβάλλει ενόπλως την εθνική κυριαρχία σου.
Αυτό ,χωρίς τυμπανοκρουσίες το έμαθαν οι Έλληνες -και όλος ο ”ντουνιάς”- τον Μάρτιο και τον Αύγουστο του 2020 – και ας αρκεστούμε σαυτό όσοι ανησυχούμε- και παραλλήλως να πιέζουμε τους ”κιοτήδες” ,ή, ειρηνόφιλους -στυλ κ.κ. Σημίτη ,ΓΑΠ και Τσίπρα -πολιτικούς μας ηγέτες -όσοι τους ακολουθούμε- να ενταχθούν στην μόνη εθνική άποψη ότι”ευχόμαστε να μη χρειασθεί ,αλλά αυτήν την φορά προετοιμαζόμαστε και διπλωματικώς και στρατιωτικώς και θα πολεμήσουμε αυτόν που θέλει να αναθεωρήσει την Συνθήκη της Λωζάννης και ότι αναθεώρησή της χωρίς πόλεμο δεν θα δεχθούμε”.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΧΩΣ-ΧΩΡΙΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΟΠΩΣ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ-.
Όσο για την Ε,Ε μας των 27 κρατών -Εθνών με τρία διαφορετικά θρησκεύματα ,με Σταυροφορίες εναντίον της Ελληνορθοδοξίας ,-(που την εγκατέλειψαν από το 1261-1827 (Ναυαρίνο-,με την Λουθηρανή Μεταρρύθμιση ,-που δίχασε και ταλαιπώρησε αιώνες όλα τα κράτη της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης-ας μη περιμένουμε να σφιχταγκαλιασθούν όλα τα μέλη της ”εις ΄σάρκαν μίαν” ,αλλά και να είμαστε βέβαιοι ότι δεν διαλυθεί λόγω της κοινής οικονομικής κατευθύνσεως-ελεύθερη οικονομία- , της κοινής κυβερνητικής πολιτικής-πολυκομματική Δημοκρατία- και του ενός Ενωσιακού Δικαίου ,μαζί με την ελεύθερη διακίνηση των Ευρωπαίων πολιτών-ιδίως των υπερκινητικων νέων- και κεφαλαίων εντός στο εσωτερικού της.
ΑΛΛΑ και ούτε πρόκειται με τέτοιους διαφορετικούς πολιτισμούς ,θρησκείες και με προαιώνιες έχθρες και διαφορετικά κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα να εξελιχθεί σε Ομοσπονδιακή Ένωση ,σαν τις ΗΠΑ , -Ομοσπονδιακού κράτους 250 ετών- με οικονομικούς μετανάστες και πανέξυπνους απατεώνες από όλο τον κόσμο, που πλουτίζουν -με ,ή, και χωρίς – ιδρώτα , με επαγγελματικό στρατό ,που τον θαυμάζουμε γιατί -δεν γνωρίζει μεν να παρελάζει- αλλά βάζει το δεξί χέρι του στην καρδιά όταν ακούει τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ.
ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΗΓΕΤΕΣ , ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΜΕΤΡΙΟΤΡΗΤΕΣ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΗΘΟΥΜΕ .
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ.
ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ,ΠΟΥ ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ.
Η Ισπανία είναι ο δίαυλος μέσω του οποίου παρέχεται η υποστήριξη της Γερμανίας προς την Τουρκία καθώς υπάρχει ισχυρό πλέγμα συμφερόντων μεταξύ των τριών ιστορικών συμμάχων!
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν υπερτόνιζαν το ρόλο των δήθεν συμμάχων μας για να μπορούν να μεταθέτουν και τις ευθύνες της δικής τους ολιγωρίας (και ανεπάρκειας, βεβαίως) στις πλάτες των δεύτερων. Μια πρακτική, με άλλα λόγια, η οποία τις καθιστά περισσότερο επικίνδυνες από τις όποιες εξωτερικές απειλές καθώς οι πρόσφατες συμμαχίες εξυπηρετούν -όπως πάντα- τα συμφέροντα των Γάλλων και Αμερικανών οι οποίοι δε θα διστάσουν να μας αναλώσουν για να τα διασφαλίσουν.
Αλήθεια, γιατί να θεωρήσω ότι η βάση της Αλεξανδρούπολης προστατεύει εμάς από τους Τούρκους και όχι αυτούς από εμάς σε περίπτωση αντίδρασής μας στην αρπαγή της Αμμοχώστου (που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη) ή κάποιου νησιού του Αιγαίου; Έτσι δε λειτούργησε και η βάση της Σούδας το 1974;
Ο Τούρκος δεν κάνει τίποτα αν από πριν δεν του υποσχεθούν ανοχή ή προστασία οι “μεγάλοι” οπότε είναι βέβαιο ότι η οποιαδήποτε μεταξύ μας σύρραξη θα προκαλέσει τη δημιουργία του Κουρδικού κράτους (όπως άλλωστε το δικαιούται ο καταπονημένος αυτός λαός) ως αντίβαρο του οποίου μπορεί να δοθεί κάποιο κομμάτι της χώρας μας από τη δουλοπρεπή της οικονομικοπολιτική “ελίτ” που με τη στάση της πλήττει τον αυτοσεβασμό μας. Ανέκαθεν, ο εχθρός είναι εντός των πυλών.
Η Τουρκία τέθηκε από τις ΗΠΑ σε εξετάσεις. Αν δεν προβάλλει κωλύματα στις έρευνες της Exxon Mobil στην Κύπρο, θα τύχει θετικής επιρροής στο Κογκρέσο του αιτήματος για τα F -16. Με τον Μενέντεζ όμως απέναντι το αποτέλεσμα δεν είναι προβλέψιμο.
Ως περιφερειακό αντάλλαγμα μπορεί να πήρε την ανοχή των ΗΠΑ στο Αιγαίο από τις Τουρκικές προκλήσεις.
Η Ελλάδα με την Κύπρο θα πρέπει να σχεδιάσουν πολιτικά και στρατιωτικά το καλό σενάριο, δηλ.της επιβεβαίωσης μεγάλου κοιτάσματος στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Οι ΗΠΑ έχουν δώσει εγγυήσεις στην Τουρκία ότι στο καλό σενάριο θα λύσουν το Κυπριακό όπως επιθυμεί η Τουρκία. Συνομοσπονδία δύο ίσων κρατών. Αν ο Ερντογάν σωπάσει κατά τις έρευνες σημαίνει ότι τα βρήκε με τις ΗΠΑ για τα κοιτάσματα και το Κυπριακό.
Μετά το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι, Γαλλία, Ιταλία και Ισραήλ.
Υπάρχει όμως πάντα και η πιθανότητα να πιεστεί στο εσωτερικό ο Ερντογάν και να τινάξει τα συμφωνηθέντα. Και αυτό το σενάριο οφείλουν να το σχεδιάσουν η Ελλάδα με την Κύπρο.
Γενικότερα ο Μπαιντενόπουλος αν πάνε καλά οι έρευνες εύκολα γίνεται Μπαιντένογλου και χρειάζεται πολύ προσοχή.