του Παντελή Σαββίδη
Η κατάντια της Ελλάδας και σε πολιτικό και σε διπλωματικό και σε κοινωνικό και σε πολιτισμικό επίπεδο ήταν αναμενόμενη. Ακολουθούσε νομοτέλειες. Η υπόθεση Μπελέρη, η απειλή της Χεζμπολάχ κατά της Κύπρου, η εξευτελιστική πρόκληση των Σκοπίων στο θέμα της Συμφωνίας, οι καθημερινές αλβανικές συνειδητές προκλήσεις, η τουρκική γελοιοποίηση του ελληνικού κράτους, είναι καθημερινά φαινόμενα που τονίζουν το μέγεθος της φθοράς. Το κράτος και η κοινωία καταρρέουν και οι διαχεριστές της εξουσίας αδιαφρούν. Ασχολούνται με ό,τι επιταχύνει την παρακμή.
Σε κοινωνικό επίπεδο εκφράζεται κάποια ανησυχία αλλά ως εκεί.
Μια σωρεία γραφειοκρατών μεσαίων δυνατοτήτων έχει τοποθετηθεί σε ευαίσθητες και κρίσιμες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ‘εχουν να αντιμετωπίσουν όλο το βαθύ κράτος και τη μαφία των βαλκανίων απο την Τουρκία (Ερντογάν, Χακάν Φιντάν) μέχρι την Αλβανία (Ράμα), τα Σκόπια (Νίκολα Γκρούεφσκι και τον υποτακτικό του Μίτσκοσκι) ώς το περίπλοκο παιχνίδι στη Βοσνία.
‘Εχουμε να κάνουμε με τους κορυφαίους μαφιόζους της Ευρώπης και στέλνονται να τους αντιμετωπίσουν ευήθεις νεαρές και νεαροί που τρέμουν και στην ιδέα ότι θα τους συναντήσουν.
Ίδια πάνω κάτω είναι και η ομάδα που τους στέλνει απο την Αθήνα. Περνούν τον καιρό τους ασχολούμενοι με την σημερινή τους ταυτότητα, (αύριο μπορεί να έχουν άλλη), εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στο πως θα δώσουν διαπιστευτήρια στους προστάτες τους για να τους κρατήσουν στις θέσεις τους, νέμονται την δόξα της εξουσία. Καμιά φορά κάποιος ξεχνιέται και ομολογεί πως δεν υπάρχουν αδιάφθορα κόμματα, όλα και όλοι απο κάπου τα αρπάζουν. Το σύστημα πέφτει πάνω του να τον συνεφέρει.
Το κοινοβούλιο έχει προσχωρήσει στη λογική που περιγράφηκε, και η δικαστική εξουσία βάζει συχνά το ερώτημα: εγώ θα βγάλω το φίδι απο την τρύπα;
Σε αγαστή σύμπλευση και τα Μέσα Ενημέρωσης. Δεν είναι οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι οι κύριοι υπεύθυνοι. Υπάρχουν αρκετοί στο κλίμα που περιγράφηκε αλλά όχι όλοι. Δεν μπορούν, όμως, να κάνουν τίποτε. Τα Μέσα δεν τους ανήκουν. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τους θέτει εκτός.
Η χώρα έχει γίνει παιδική χαρά. Έχουμε θέσει επανειλημμένως το θέμα της επερχόμενης καταστροφής. Αρκετοί την βλέπουν αλλά την θεωρούν νομοτέλεια που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Άλλοι την θεωρούν αναγκαία για να συνέλθει η ελληνική κοινωνία και να αντιδράσει.
Δεν θα αντιδράσει, όμως, διότι η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μια ουσιώδη μεταβολή. Κατάφεραν και την μετασχημάτισαν απο μια νεωτερική κοινωνία στην μετανεωτερικότητα. Το χαρακτηριστικό της είναι η θεοποίηση του ατόμου και η εξάλειψη κάθε είδους συλλογικότητας. Οι κοινωνίες είναι άθροισμα ατόμων χωρίς καμιά συλλογική στόχευση. Έτσι, το εθνικό κράτος είναι ένας απαρχαιωμένος, ρατσιστικός θεσμός που πρέπει να εκλείψει. Σημασία έχουν τα άτομα και οι ιδιαιτερότητές τους.
Αυτήν την κοινωνία επιδιώξαμε, αυτήν έχουμε. Και το κράτος που την περιλαμβάνει δεν περνά, απλώς, κρίση. Καταρρέει.
Οι συνέπειες θα είναι δραματικές.
Το κράτος που το εκφράζουν Έλληνες υπάλληλοι παλαιά τους λέγαμε λειτουργούς – που (αν δεν είναι άσχετοι με τα αντικείμενα που χειρίζονται)είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανυπάκουοι στην κυβέρνηση για πολλούς λόγους-δεν είναι καλό -πότε ήταν καλύτερο θα μας πει κανένας;;;- αλλά ούτε καταρρέει και ούτε θα καταρρεύσει ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΙΡΗΝΗΣ ,στα καλά καθούμενα -που λέμε-..
Αν καταρρεύσει ή προγραμματίζεται να καταρρεύσει θα προηγηθεί κάτι ανάλογο με το 1974, οπότε θα επακολουθήσει νέα Μεταπολίτευση , την οποίαν όμως μέχρι τώρα δεν έχουμε κάποιον να την εκφράσει .
Τότε περιμέναμε τον Καραμανλή από το Παρίσι ,που ήρθε και μας συμμάζεψε σε έξι μήνες .
Τώρα αν κάτι έλθει δεν αποκλείεται να είναι καμιά παλινόρθωση του τέως Διαδόχου Παύλου , ο οποίος με την γκλαμουριά που έχουμε ως Κοινωνία θα γίνει μετά βαϊων και κλάδων αποδεκτός κυρίως από τις γυναίκες ,αλλά και τις νέες γενιές που δεν θέλουν να ακούνε για τα παλαιά.
Σκεφθείτε την αποδοχή του κ. Κασσελάκη , που σε ένα χρόνο ”πετάει στα σκουπίδια τον Σύριζα με τα υπάρχοντά του (και την εφημερίδα ΑΥΓΗ)”, θεωρεί το ΠΑΣΟΚ το κ. Ανδρουλάκη σαν την ΕΔΗΚ του μακαρίτη του Ζίγδη και θα τολμήσει την μετεμψύχωση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα από το 1977.
Η πολιτική κατάρρευση ξεκίνησε από την Αντιπολίτευση που θα καταλήξει προ των εκλογών του 2027 στην νέα Ένωση Κέντρου με πέντε- έξι πρωθυπουργήσιμους Αρχηγούς μικρών κομμάτων στους οποίους- όπως τότε – θα περιλαμβάνονται και οι σημερινοί λεγόμενοι ακροδεξιοί-που μόνο την εξουσία αγαπούν .
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει λόγους να ρίξει την κυβέρνησή της προ του 2027 , ενώ οι πρώην πρωθυπουργοί της (Καραμανλής και Σαμαράς) μας θυμίζουν και θα μας θυμίζουν ”την magna karta και τα πιστεύω της από της ιδρύσεώς της.
ΤΕΛΙΚΩΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ -ΚΑΙ ΤΟΥ ”ΚΑΚΑΡΩΜΕΝΟΥ” ΛΑΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ Ε… ΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ,γιατί όποιος δεν θέλει να σωθεί κανένας δεν τον σώζει.
Προτάσεις για αποτροπή της κατάρρευσής του γίνονται ασμένως δεκτές . ΤΙΣ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΕΙ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ;;;.
“Κράτος”, κατ΄επίφαση του όρου, όπως το Ελληνικό, στο οποίο έχει αποδομηθεί κάθε έννοια ΙΣΧΥΟΣ, Στρατός-Αστυνομία και Δικαιοσύνη, εν παντί τρόπο, (αναξιοκρατία, διαφθορά, κομματικοκρατία και ωχαδερφισμός), συνθήκη η οποία δεν διαμορφώθηκε τυχαία και στιγμιαία -και αυτό φαίνεται τοις πάσει είναι καταδικασμένο. Ψεύτης να βγώ θα καταλήξουμε στο “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”