Του οικονομολόγου Eric Gazon. [email protected]
Και την επιμέλεια του Αλκη Καλλιαντζίδη [email protected]
Η Γαλλία ήταν ήδη πολιτικά εξαιρετικά διχασμένη από την αρχή της τρέχουσας εκλογικής περιόδου Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2016. Κατ’ αρχάς, αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 40% περίπου των εκλογέων είναι ακόμα αναποφάσιστοι, το εκλογικό σώμα διαιρείται πλέον χοντρικά σε τέσσερα μπλοκ τα οποία κυμαίνονται έκαστο μεταξύ του 20 και του 25 % των ψηφοφόρων. Τα εν λόγω μπλοκ συγκεντρώνουν γνώμες πολιτών που εκ των προτέρων δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους.
Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν μια ανοικτή κοινωνία στην πολύ-πολιτισμικότητα και τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων.
Υπάρχουν άλλοι που αναφέρονται στην αφομοίωση των μεταναστών στο πλαίσιο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Υπάρχουν εκείνοι για τους οποίους η εθνική κυριαρχία πρέπει να είναι απόλυτη (ανεξαρτησία της Γαλλία) και
από την άλλη πλευρά υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι το συμφέρον της Γαλλίας είναι να δεχτεί μια κοινή εθνική κυριαρχία για ορισμένες πολιτικές, όπως π.χ. το ευρώ, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπάρχουν οι Κρατιστές, εχθρικοί με τις τράπεζες και τις αγορές και εκείνοι που υποστηρίζουν την αγορά, ως κεντρικό στοιχείο για την ανάπτυξη της απασχόλησης και της ευημερίας.
Η ακροδεξιά της Le Pen συσπειρώνει υποστηρικτές της αφομοίωσης και της απόρριψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή συγκέντρωνε το 26 % των προθέσεων ψήφου στα τέλη Μαρτίου 2017.
Η φιλελεύθερη και συντηρητική δεξιά υποστηρίζει επίσης την αφομοίωση των μεταναστών. Ο Fillon προτείνει την μοιρασμένη εθνική κυριαρχία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεντρώνει περίπου 20 % . Παραδοσιακά ο Chirac συγκέντρωνε αυτό το ποσοστό το 1988, το 1995, το 2002 και 30 % ο Sarkozy το 2007. Ωστόσο, στα τέλη Μαρτίου συγκέντρωνε μόνο 18%.
Η φιλελεύθερη κεντροαριστερά του Macron τάσσεται υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και έχει φιλο-ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ο François Bayrou, σύμμαχος πλέον του Macron, πέτυχε 18,5 % στις εκλογές του 2007 και 9 % στις εκλογές του 2012. Η φιλελεύθερη πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος τον υποστηρίζει πλέον ευρέως. Ο πρώην πρωθυπουργός του Φρανσουά Ολάντ, ο Manuel Valls, ανακοίνωσε δημόσια ότι θα ψηφίσει τον Macron στον πρώτο γύρο (κι όχι τον Hamon όπως είχε υποσχεθεί). Ο Macron πιστώνεται με 26 % της πρόθεσης ψήφου, κι όλο αναβαίνει.
Η αριστερά, του Mélenchon καθώς και ο Hamon, είναι και οι δύο υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Ωστόσο, ο Mélenchon καταγγέλλει την Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Hamon την υποστηρίζει κριτικά. Οι δυο τους πιστώνονταν με 15 και 10% αντίστοιχα, τέλη Μαρτίου, συγκεντρώνοντας έτσι περίπου το 25% του εκλογικού σώματος και οι δυο.
Η Γαλλία είναι επίσης διχασμένη μεταξύ, αφενός, εκείνων που πιστεύουν ότι ο Fillon έχει υποστεί άδικη μεταχείριση από τα μέσα ενημέρωσης και από τη δικαιοσύνη και, αφετέρου, εκείνων που φαίνονται έκπληκτοι που ο Fillon επιμένει και δεν παραιτείται από την υποψηφιότητά του, δεδομένων των κατηγοριών εναντίον του και της οικογενείας του. Οι γάλλοι πολίτες είναι πολωμένοι για την αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης και της δικαιοσύνης.
Η αξιοπιστία των ΜΜΕ πέφτει : μόνο το 52 % των ερωτηθέντων έχουν εμπιστοσύνη στις πληροφορίες που ακούνε στο ραδιόφωνο (– 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο έτος), μόνο το 44 % έχουν εμπιστοσύνη στις εφημερίδες (– 7 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο έτος), μόνο το 41 % για την τηλεόραση (– 9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρυσι) και μόνο το 26 % σε πληροφορίες από το διαδίκτυο (– 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο έτος).
Περίπου ένας στους δύο (48 %) θεωρεί ότι η γαλλική δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία (κυβερνήσεις), σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στις 28 Μαρτίου 2017. Το χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών της δικαιοσύνης, η μεγαλύτερη ή μικρότερη ταχύτητα με την οποία δρα, και οι επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις του απορρήτου της ανάκρισης εγείρουν το ζήτημα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Και, όπως είναι αναμενόμενο, ιδιαίτερα η δεξιά είναι που δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη.
Στις αρχές Απριλίου, η Le Pen ελπίζει να κερδίσει τις εκλογές, ο Fillon εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει, ο Macron είναι πάντα στην πρώτη θέση μαζί με την Le Pen. Το Σοσιαλιστικό κόμμα είναι διχασμένο όσο ποτέ άλλοτε. Οι Γάλλοι είναι επίσης διχασμένοι. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν βαριόμαστε, παρακολουθώντας την προεκλογική εκστρατεία. Όλα σχεδόν είναι απροσδόκητα και μόνο οι εκπλήξεις δεν λείπουν. Ωστόσο, η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδης.
Ραντεβού λοιπόν το βράδυ του πρώτου γύρου των εκλογών στις 23 Απριλίου.
