Απο ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ για την συνάντηση των ΥΠΕΞ Ρωσίας και Ουκρανίας:
“Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που έχει πολλαπλασιάσει τις μεσολαβητικές προσπάθειες από το ξέσπασμα της κρίσης, διαβεβαίωσε χθες Τετάρτη ότι η Τουρκία «μπορεί να συζητάει τόσο με την Ουκρανία όσο και με την Ρωσία». «Εργαζόμαστε για να αποτρέψουμε το να μεταμορφωθεί αυτή η κρίση σε τραγωδία», πρόσθεσε”.
“Ο τούρκος πρόεδρος θα συνομιλήσει με τον αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν περί τις 17:00 (ώρα Ελλάδας), ανακοίνωσε χθες το βράδυ ο Λευκός Οίκος”.
“Και άλλοι ηγέτες ανέλαβαν πρωτοβουλίες για την επίλυση της κρίσης, ανάμεσά τους ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και ο ισραηλινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ, χωρίς το παραμικρό απτό αποτέλεσμα προς το παρόν”.
Η επόμενη ημέρα του πολέμου θα βρει την αναθεωρητική και πολεμοχαρή Τουρκία με το προσωπείο μιας φιλειρηνικής, ήπιας και πονόψυχης χώρας, θα της αναγνωρισθεί η διαμεσολάβηση σε μια δύσκολη κρίση, η Τουρκία δεν θα έχει υποστεί καμιά οικονομική απώλεια, οι πολιτικές μετοχές της θα ανέβουν και θα εξαργυρώσει την διαμεσολάβησή της. Και απο τους Αμερικανούς και απο τους Ευρωπαίους και απο τους Ρώσους.
Στην Αθήνα η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθεια με τους μηχανισμούς που διαθέτει (οι οποίοι μηχανισμοί σε κεντρικό επίπεδο ελέγχουν απολύτως, την ενημέρωση), να πείσει πόσο ψύχραιμος είναι ο πρωθυπουργός, πως ελέγχει την κατάσταση, θα πάει σε εκλογές και θα σαρώσει και άλλα, όμορφα, τέτοια.
Το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας είναι εμφανές. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι. Με τέτοιες πολιτικές οι εξελίξεις μπορεί να αποβούν μοιραίες.
Η Ελλάδα έχει απομονωθεί, όχι η Τουρκία.
Είπαμε να βλέπουμε το μπόι μας με τον ίσκιο μας το μεσημέρι και όχι το πρωί και το βράδυ που δεκαπλασιάζεται περίπου.
Ας βάλουμε στο τραπέζι τα Ελληνοτουρκικά δεδομένα.
Οι τρείς Μεγάλες Δυνάμεις -μεταξύ των οποίων και η Ρωσία- μας αναγνώρισαν ένα κράτος , που μέχρι το 1912 ήταν ”δείγμα κράτους”, και πτωχευμένο από την επομένη της Εθνικής Επαναστάσεως.
Μετά το 1912 εμπλακήκαμε σε πολέμους απελευθερωτικούς και διιπλασιασθήκαμε και σε πληθυσμό και σε έκταση, νικώντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία -που από το 1908 με το Κίνημα των Νεοτούρκων (Κεμάλ) διασπάσθηκε εσωτερικά .
Εμείς τότε αντί να απαιτήσουμε από τους Συμμάχους μας την προστασία των Ελληνορθοδόξων της Αλεξανδρινής και Βυζαντινής Ανατολής, που επιβιώσαν στην Τουρκοκρατία τους ”επιτεθήκαμε” στον ομφαλό τους -την Σμύρνη- και δημιουργήσαμε τον απελευθερωτή Κεμάλ , που κατάφερε σε τρία χρόνια να μας διώξει και από την Μικρά Ασία και από την Ανατολική Θράκη.
Και όχι μόνο αυτό το 1930 τον παρακαλέσαμε να γίνει σύμμαχος και φίλος μας και το 1932 τον πρότεινε ο τότε μεγάλος μας πολιτικός για το Βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη.
Μετά το 1936 με την Συνθήκη του Μοντρέ η Τουρκία του Κεμάλ έγινε γεωπολιτικός παίκτης και ως τέτοιος σεβαστός και από τους Μπολσεβίκους και από την Δύση συνολικά επί Ψυχρού πολέμου.
Μας νίκησε και στην Κύπρο το 1974 μετά το αδικαιολόγητο στρατιωτικά και πολιτικά πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έκτοτε ”μας έβαλε στο μάτι” ,αλλά μέχρι τώρα δεν άπλωσε το χέρι της σε εδάφη της Πατρίδος ,όπως διαμορφώθηκαν μετά το 1947, εκτός από την ρωγμή των Ιμίων το 1996.
Διεθνώς με αρίστη σχεδόν φιλία με την Ρωσία του κ.Πούτιν και ”αλισβερίσι” σε Συρία και σε εξοπλισμούς (S400)φαντάζει και είναι πιο κοντά σαυτην την Ρωσία -γιαυτό και η πρωτοβουλία της και αποδοχή της από την Ρωσία για την σημερινή Αττάλεια.
Και μη ξεχνάμε ότι εμείς προ 3ετίας ”ξεφορτωθήκαμε”-απελάσαμε δύο Ρώσους διπλωμάτες ,που προφανώς δεν ήθελαν να μπουν στο ΝΑΤΟ τα Σκόπια, αμέσως μετά την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ποιος αποκλείει ότι την σημερνή πρωτοβουλία της Τουρκίας στην Αττάλεια δεν θα την λαμβάναμε και εμείς επί κυβερνήσεως του κ.Κώστα Καραμανλή , ο οποίος είχε συναντηθεί πέντε φορές με τον κ.Πούτιν ;;;.
Τώρα λογικό είναι η Τουρκία του επί 20 χρόνια ηγέτου της κ. Ερντογάν ,με κλεισμένα τα Στενά και μετά από τόσες επαφές με Ρωσία και Ουκρανία ,να επωφελείται ,αλλά σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιείται πια -μετά την συνολική αντίδραση εναντίον της Ρωσίας από την Δύση να μας απειλεί με πόλεμο ,ή, και να τολμήσει πόλεμο στον οποίον μαζί με εμάς και αυτή θα ”χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια του”, όπως τώρα και η Ρωσία.
Την Τουρκία -και κανένα κράτος- δεν πρέπει να το θέλουμε στριμωγμένο”, αλλά δεν θέλουμε και να μας απειλεί με πόλεμο και εμείς να υποταχθούμε χωρίς πόλεμο.
Τι δηλαδή μόνο ο Ουκρανός ο κ.Ζελένσκι θα αντιστέκεται;;;.