του Παντελή Σαββίδη
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή στο Υπουργείο Εξωτερικών για να περνά απαρατήρητη. Ουσιαστικά, το υπουργείο δεν υφίσταται.
Υπάρχει, μόνο, η κ. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, έμπιστη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, και οι παρέες που έχει συγκροτήσει. Το υπουργείο έχει καταντήσει παραμάγαζο της οικογένειας.
Ο Μητσοτάκης έχει αλώσει, κομματικά, το κράτος (η πρό Ανδρέα δεξιά ανασυγκροτήθηκε με στελέχη και εκτός Αθηνών που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ και είδαν ότι το μέλι άλλαξε πηγή και πήγαν να το απολαύσουν απο νέες θέσεις) και έχει διαλύσει [ο Μητσοτάκης] τον κρατικό μηχανισμό. Ιδιαίτερα διαλυμένο, όπως περιγράφει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Σιδέρης στο site onegapress είναι το Υπουργείο Εξωτερικών, το πλέον σημαντικό υπουργείο μαζί με το Άμυνας για την ασφάλεια του κράτους.
Είναι η φιλελεύθερη ιδεολογία του, είναι η ανικανότητά του να κυβερνήσει την οποία καλύπτουν τα χρηματοδοτούμενα απο την κυβέρνηση Μέσα Ενημέρωσης, είναι πολλά μαζί, πάντως η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και οι επιλογές της στην διεθνή σκηνή είναι τραγικές.
Κάτι πρέπει να γίνει. Τα αθηναϊκά μέσα, όσα δεν μπορούν να επιβιώσουν, ζητούν την συνδρομή της κυβέρνησης η οποία παρέχεται με αυστηρούς όρους υποστήριξης, ή οι ιδιοκτήτες τους είναι διαπλεκόμενοι.
Στην περιφέρεια σπάνια θα βρεθεί μέσο ενημέρωσης που να βγάζει τα έξοδά του, οπότε για την επιβίωσή του χρειάζεται και αυτό κρατική βοήθεια.
Κρατική δεν είναι, μόνο, η ΕΡΤ. Κρατικά είναι όλα, σχεδόν, τα Μέσα Ενημέρωσης.
Τα επισημαίνουμε απο τη στήλη αυτή εδώ και καιρό αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για την λειτουργία του κράτους και την άλωσή του απο μια οικογένεια.
Πολλοί είναι προσηλωμένοι αποκλειστικά στο κόμμα και ενδιαφέρονται, μόνο, γι αυτό. Βαδίζουμε στην καταστροφή και δεν θα έχετε κανένα περιθώριο να πείτε ότι δεν το γνωρίζατε. Η εικόνα της χώρας δεν είναι καν τριτοκοσμική. Είναι ανύπαρκτη στο εξωτερικό. Γελάνε μαζί μας. Παίζουν με άλλους, ακόμη και με άλλες βαλκανικές χώρες, όπως η Αλβανία, που έχουν μια πολιτική και μια επιθυμία να την ασκήσουν. Είναι, ήδη, αργά. Ξυπνήστε για να σωθεί ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί.
Ο κ. Γεραπετρίτης μπορεί να είναι ένας ικανότατος ακαδημαϊκός δάσκαλος αποδεικνύεται, όμως, ανίκανος ως υπουργός εξωτερικών. Με ό,τι έχει αναμιχθεί τα έκανε μαντάρα.
Διαβάστε το άρθρο του Σωτήρη Σιδέρη για να δείτε σε ποιο βαθμό διάλυσης βρίσκεται το Υπουργείο Εξωτερικών.
Σ’ ένα διαλυμένο κράτος (τι έχει μείνει όρθιο;), πώς θα μπορούσε το ΥΠΕΞ να αποτελεί εξαίρεση; Αλλά πόσο άραγε ενδιαφέρουν όλα αυτά τον πολύ κοσμάκη; Πόσοι τα γνωρίζουν, ή ενδιαφέρονται να τα μάθουν; Διότι προφανώς από τούς Έλληνες πολίτες αρχίζουν όλα και σ’ αυτούς καταλήγουν. Διάβασα το άρθρο τού Σιδέρη. Η Ελλάδα θυμίζει πια παλιά λατινοαμερικάνικη Μπανανία, μονάχα που εκεί δεν γίνονταν εκλογές κι έτσι δεν είχε την ευθύνη ο λαός. Μήπως η αθώωση τού κλέφτη Παπαντωνίου, η νόμιμη παραγραφή αδικημάτων (παρόμοιος νόμος υπήρχε, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη, στην Αργεντινή), δεν είναι ακόμη ένα δείγμα σε τι είδους κράτους ζούμε;