του Γιώργου Τσουκαλά, Δικηγόρου
Μιας και όταν ο στρόβιλος του παρόντος υποχωρεί, καθώς τα γεγονότα χάνονται στο παρελθόν, συνήθως οι άνθρωποι αναλογίζονται το δέον πράττειν, αποφάσισα να θέσω μια σειρά από ερωτήματα…
… «A posteriori in summa, ἐκ τῶν ὑστέρων συνοπτικῶς»
Θ’. Η ΚΡΙΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Υπάρχει μία κατά σύμβασιν αντιπολίτευση στην Ελλάδα; Και αν ναι, σήμερα σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Ως γνωστόν, η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου υπάρχει αντιπολίτευση. Ως συμβατική αντιπολίτευση θα μπορούσε να λογιστεί εκείνη που αντιτίθεται στην φερόμενη ως κυρίαρχη ιδεολογία σε μία κοινωνία, και στο εκάστοτε κατεστημένο οικονομικοκοινωνικό σύστημα. Μεταπολεμικά, επικράτησε, όταν οι άνθρωποι αναφέρονταν στην αντιπολίτευση στην Ελλάδα, να εννοούν κατ’ εξοχήν τις πολιτικές θέσεις που θεωρούνταν συμβατικά πως κατατάσσονταν «Αριστερά» της «Δεξιάς» – όποιες κι αν ήταν αυτές. Υπάρχει όμως σήμερα πειστική αντιπολίτευση στο κυρίαρχο παράδειγμα στην Ελλάδα; Ή μήπως ξεκίνησε την δεκαετία του 2020, μια υπαρκτική κρίση στη νεοελληνική, συμβατική αντιπολίτευση;
Στην Ελλάδα, το φαινόμενο της «Αριστεράς» υπήρξε διακριτό από την Ανατολική Ευρώπη, και κοντολογίς ακολούθησε τις εξελίξεις στην Δυτική Ευρώπη. Αν και η ελληνική «Αριστερά» μεταπολεμικά στην Ελλάδα, έφερε την ιδιαιτερότητα πως ήταν η ηττημένη ενός Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949), τελικά υπερίσχυσε ιδεολογικά ως κριτική του αυταρχικού μεταπολεμικού κράτους (1945-1974). Μάλιστα η «Αριστερά» κυβέρνησε την Ελλάδα μετά την Μεταπολίτευση, αρχικά ως σοσιαλδημοκρατία έως την δεκαετία του 2000, και τέλος, μετά την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας, ως «Νέα Αριστερά» (New Left) κατά την δεκαετία του 2010.
Όμως, η πολυετής διάσταση μεταξύ ιδεαλιστικής ρητορικής και πραγματιστικής πολιτικής, η μη τήρηση των υπεσχημένων στον λαό, η κακοδιοίκηση και η διαφθορά, και προπάντων η υπερχρέωση της χώρας, έπληξαν μακροπρόθεσμα το κύρος της. Κατά την δεκαετία του 2020, η νεοελληνική «Αριστερά» μοιάζει πλέον σε αποδιάλυση, και το χειρότερο για αυτήν, με μάλλον ιδεολογικές προεκτάσεις. Η διαφαινόμενη απώλεια από την «Αριστερά», της ιδεολογικής ηγεμονίας στην Ελλάδα είναι ένα κομβικό γεγονός, ιστορικών διαστάσεων, που ίσως προοιωνίζεται την επερχόμενη αδυναμία του πολυσχιδούς, ιδεολογικού χώρου αυτού να ανακάμψει στην ελληνική πολιτική, τουλάχιστον σύντομα. Ταυτόχρονα, ένα μέρος της ιδεολογίας της «Αριστεράς», κυρίως ο δικαιωματισμός, μοιάζει πλέον να έχει αφομοιωθεί από την ελληνική «Δεξιά» μέσω της θεωρίας του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Γιατί η ελληνική κοινή γνώμη την δεκαετία του 2020 δείχνει να εγκατέλειψε ιδεολογικά την «Αριστερά»; Μήπως οι Έλληνες πολίτες πλέον δεν ενθουσιάζονται όπως παλιά από την ρητορική της «Αριστεράς» που πολλές φορές αποδείχτηκε πολιτικά ανεφάρμοστη; Μήπως οι πολίτες καταλογίζουν στην «Αριστερά» την ανταπόδειξη των πολιτικών της, ως ανεπαρκών, που αντί για την μεταρρύθμιση του ελληνικού Κράτους, θεωρούν πλέον πως συνέβαλαν καθοριστικά στην αποδυνάμωσή του;
Αρκεί η αλλαγή προσώπων για τον αναβαπτισμό της συμβατικής αντιπολίτευσης στην ελληνική κοινή γνώμη; Πως θα αποκατασταθεί η χαμένη καλή πίστη, στο εκλογικό σώμα; Μπορεί η ελληνική «Αριστερά» να ανακάμψει σύντομα ή μήπως έχει ξεκινήσει ένας καθοδικός ιστορικός κύκλος, που θα διαρκέσει για πολύ καιρό, ώσπου να απολογηθεί για τα σφάλματά της, επαρκώς στην ελληνική κοινωνία; Συνελόντι ειπείν, πρέπει πρώτα να δηλώσει η συμβατική αντιπολίτευση ειλικρινά μετανιωμένη για τα ιστορικά λάθη της, και κατόπιν, αφού αποκατασταθεί συν τω χρόνω η εμπιστοσύνη των πολιτών, να προτείνει μια σοβαρή πολιτική, ως εφαρμόσιμη μεταρρύθμιση του Κράτους;
Τίποτα το πρωτότυπο! Ποιος να προέβλεπε το 1917, όταν ξέσπασε η περίφημη Οκτωβριανή Επανάσταση, πως λιγότερο από έναν αιώνα μετά, η «Αριστερά» στην Ανατολική Ευρώπη, δεν θα προτιμούνταν από τις κοινωνίες του πρώην «Ανατολικού Συνασπισμού»; Ως γνωστόν, η απαξίωση της «Αριστεράς» στις κοινωνίες της Ανατολικής Ευρώπης είναι οξύτατη, και διαρκεί πολλές δεκαετίες. Μπορεί όμως ένα ανάλογο φαινόμενο να συμβεί και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα; «Σοφώτατον χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα», όπως έλεγε ο σοφός Θαλής ο Μιλήσιος, μόνιμη φωνή αντιλογίας στην εποχή του. Αυτό θα μας το δείξει μονάχα ο καιρός!
Η Αριστερά θά πρέπει νά είναι ανατρεπτική καί ριζοσπαστική, όι άλλες εκδοχές τής είναι νεροβραστες!!!… ( Αριστερά αγκαλιά με ολιγαρχες δεν πείθει….) Δύσκολο αυτή τήν εποχή όμως, γιατί τό σύστημα έχει κατορθώσει νά έχει πολλούς ψιλοβολεμεμους πού αρκούνται στο ξεροκομματο καί ας περνάνε τά δις κάτω από τό τραπέζι!!… Αλλά θά πρέπει νά είναι καί πανευρωπαϊκη γιατί λόγο ΕΕ ένα κράτος μόνο του
δεν μπορεί νά πετύχει ανατροπές ( Βλέπε τι έγινε τό 15 με εμάς)… καί βέβαια αξιόπιστη με πρόγραμμα πού από την μία νά ανατρέπει αλλά συγχρόνως να προτείνει εφαρμόσιμα καί πρωτοποριακα πράγματα…..Άρα έχει πολύ δουλειά νά κάνει!!!… Αλλά είναι καί ή μόνη ελπίδα!!…
Όσο πιο μορφωμένα άτομα μπαίνουν στο εκλογικό σκηνικό, τόσο θα κατεβαίνει η αριστερά / κεντρο-αριστερά στην Ελλάδα.
Προδήλως τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο μορφωμένα από τους γονείς τους, με γλώσσες και νέες τεχνολογίες να είναι η 2η φύση τους.
Τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Η νέα γενιά ψήφισε μαζικά Μητσοτάκη (ήτοι όχι ΝΔ per se), διότι έχει ένα προφίλ ελκυστικό για αυτή, μεταρρυθμιστικό και με όραμα και αυτοπεποίθηση για το μέλλον της χώρας.
Καιρός ήταν να μπουν ερμητικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλα τα λιμά της μεταπολίτευσης, παρέα με τις ροζ μεταλλάξεις τους.
“Προδήλως τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο μορφωμένα από τους γονείς τους, με γλώσσες και νέες τεχνολογίες να είναι η 2η φύση τους”
Όμως οι “αμόρφωτοι” γονείς διέθεταν σθένος και πατριωτισμό, που αυτά δεν διαθέτουν. Οι “αμόρφωτοι” γονείς θεωρούσαν ντροπή να μην υπηρετήσει κανείς την Πατρίδα. Τα νέα παιδιά κοιτάζουν πώς θα την σκαπουλάρουν από το στρατιωτικό. Θεωρούν μερικές έννοιες ξεπερασμένες, σκουριασμένες πια. Καθόλου περίεργο, λοιπόν, που ο μαθητής τού εθνομηδενιστή Σημίτη έχει έχει ένα προφίλ ελκυστικό για αυτή. Τώρα, όσον αφορά στο “όραμα” και την “αυτοπεποίθηση για το μέλλον της χώρας”, θα μού επιτρέψεις να απορώ ποια είναι αυτά.
18 μήνες πέταξα από την πολύτιμη ζωή μου, για την πατρίδα.
Μιλάμε για τον ορισμό του χαμένου χρόνου, οι οποίοι αναλώθηκαν σε ΓΕΛΟΙΕΣ, ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΕΣ και ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΕΣ καταστάσεις.
Ακριβώς λοιπόν επειδή τα νέα παιδιά είναι μορφωμένα, ορθότατα επιλέγουν να αμφισβητούν αυτήν την ιλαροτραγωδία που λέγεται θητεία.
Αυτά όσον αφορά στην θητεία, που όμως πάντα οι παλιοί την εκτελούσαν, χωρίς να παραπονούνται ότι χάνουν τον χρόνο τους. Τότε τούς ενδιέφερε η Πατρίδα και ήσαν πρόθυμοι να πολεμήσουν γι αυτήν.
Για το “όραμα” και την “αυτοπεποίθηση” για το μέλλον της χώρας αλά Μητσοτάκη, δεν μού είπες τίποτε.
Πες μου κι εσύ την εμπειρία σου από τη θητεία. Εσύ δηλ τι ακριβώς ένιωσες που εμένα μου διέφυγε;
Αν δεν έχει όραμα και αυτοπεποίθηση για τη χώρα ο Μητσοτάκης, τότε πες μου ποιος άλλος έχει.
Συγκεκριμένα όμως. Ο Ανδρουλάκης, ο Κασσελάκης, ο Κουτσούμπας, ο Βελόπουλος, ο Νατσιός;
Κάποιος που είναι εκτός Βουλής αυτήν την στιγμή; Συγκεκριμένα.
Υπηρέτησα 24 μήνες στον στρατό, κάνοντας αυτό που μού ανέθεσαν να κάνω στην εκάστοτε θέση, χωρίς να έχω το αίσθημα ότι χάνω τον καιρό μου, διότι ήξερα ότι πρέπει να υπηρετήσω. Τόσο απλά. Αν δεν υπηρετεί ο καθένας, τότε, αν χρειαστεί ποτέ ο στρατός, δεν ξέρω πού θα τον βρούμε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και η σημερινή νοοτροπία των “έξυπνων” είναι “άσε το κορόιδα να υπηρετούν.
Εσύ είπες ότι ο Μητσοτάκης έχει όραμα και αυτοπεποίθηση για τη χώρα κι εγώ σε ρώτησα να μού πεις πιο είναι αυτό. Δεν είπα ότι άλλοι έχουν.
Το όραμα που έχει ο Μητσοτάκης είναι για μια Ελλάδα παραγωγική, με περισσότερες θέσεις εργασίες και υψηλότερες αμοιβές. Για ένα καλύτερα οργανωμένο κράτος με όσο περισσότερες ψηφιακές υπηρεσίες γίνεται. Με μεταρρυθμίσεις σε τομείς-ταμπού όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια όπου κάνει πάρτι η αριστερά από το 1974, αλλά και στην απονομή δικαιοσύνης. Όραμα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όπου έχουμε το φαινόμενο να δηλώνονται 80 δις το χρόνο και να καταναλώνονται 140 δις (με επίσημα στοιχεία).
Όραμα για τα μεγάλα έργα όπως η γραμμή 4 του μετρό της Αθήνας, το μετρό της Θεσ/νίκης, ο ΒΟΑΚ, η ολοκλήρωση του Πάτρα-Πύργος κλπ. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει πολλά (π.χ την ασφάλεια αν και είναι γενική έννοια, την περιφερειακή ανάπτυξη, την εξωστρέφεια του παραγωγικού τομέα, την πράσινη μετάβαση κλπ), μόνο που θα μου πεις ότι είναι έκθεση ιδεών και θα συμφωνήσω.
Το θέμα είναι ότι το εκλογικό σώμα πείθεται ότι σε σχέση με τους άλλους που προανέφερα, ο Μητσοτάκης προσφέρει αυτό το όραμα. Αν θα τα καταφέρει, είναι άλλο θέμα. Εγώ θεωρώ ότι κάποια θα τα προχωρήσει, κάποια λιγότερο και κάποια καθόλου.
Υπάρχουν ορισμένα άλλωστε που μόνο ο Τζίζας με κανένα θαύμα, πιθανόν να τα κατάφερνε.
Αφού ρώτησες 1-2 φορές, είπα ν’ απαντήσω. Όχι ότι έχει νόημα βέβαια, από τη στιγμή που δε συμμετέχεις σε εκλογές και έχεις δηλώσει 1 εκατομμύριο φορές κατά των κομμάτων.
Ναι ok, δεκτόν. Ποιο όμως είναι το βέλτιστο σύστημα επιλογής για την διακυβέρνηση της χώρας και πως θα υλοποιηθεί;
Καλά έκανες και απάντησες, για να δω κι εγώ πώς το βλέπεις αυτό το όραμα τού Μητσοτάκη. Το αν είναι απλώς έκθεση ιδεών, ή όχι, δεν έχει σημασία.
Το ότι εγώ είμαι γενικώς κατά τού κομματικού συστήματος, το οποίο θεωρώ υπεύθυνο για την κατάντια τής χώρας, την δημιουργία μίας τάξης πολιτικών, διαποτισμένης από οικογενειοκρατία/ευνοιοκρατία και διαφθορά, που καταντά άσχετη με τον λαό και την κοινωνία (ο καθηγητής Κοντογιώργης και όχι μόνο τα έχουν με σαφήνεια αναλύσει), δεν σημαίνει ότι δεν μ’ ενδιαφέρει αν δω πώς ο άλλος αντιλαμβάνεται το όραμα τού Μητσοτάκη για την Ελλάδα.
Ποιο είναι το βέλτιστο σύστημα για την διακυβέρνηση τής χώρας είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς, ή όσους τέλος πάντων δεν συμφωνούν με το παρόν. Το πώς θα εφαρμοστεί είναι το δυσκολότερο ερώτημα, διότι ένα υπάρχον σύστημα ανατρέπεται μονάχα, δεν αλλάζει από μόνο του, όταν μάλιστα ο λαός δεν έχει λόγο σε τίποτε. Π.χ. ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο (ποιος θα το καταρτήσει;), που δεν θα χωρίζει σε κόμματα τούς υποψηφίους και συνεπώς τον λαό. Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν το ενδιαφέρον τού λαού, που δεν υπάρχει.
Το όραμα τού Μητσοτάκη για μία εθνικά ανεξάρτητη (όσο το δυνατόν) Ελλάδα υπάρχει; Για την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, ή ίσως προσωπική, χωρίς συμμετοχή των αρμοδίων τού ΥπΕξ, τι απαντά; Διότι καλή η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η προοδευμένη Ελλάδα, με τις πολλές θέσεις εργασίας και υψηλούς μισθούς (και ο Τσίπρας και όλοι τα ίδια υποσχότανε), αλλά προϋπόθεση είναι να υπάρχει … Ελλάδα. Με την λαθρομετανάστευση και την σταδιακή μετατροπή (και) τής χώρας μας σε πολυπολιτισμικό κράτος, αρχικά, με κίνδυνο ισλαμοποίησης, τι λέει ο Μητσοτάκης;
Μάλλον προσωπική θα είναι η εξωτερική πολιτική, ναι. Δηλ με τους συμβούλους που εμπιστεύεται, τον Γεραπετρίτη κλπ.
Όπως και ο καταληψίας άλλωστε. Εκεί κι αν ήταν προσωπική η εξωτ. πολιτική. Δεν προχώρησε τη συμφωνία των Πρεσπών με τον Κοτζιά και τον Ζάεφ, χωρίς να ρωτήσει κανέναν; Τι παραχωρήσαμε και τι ακριβώς κερδίσαμε; Συζητήθηκε ποτέ τίποτα, μπήκε στον δημόσιο διάλογο το θέμα; Ακόμα και πιο πίσω να πάμε, ποιος π/θ συζητεί αυτά τα θέματα;
Για το 2ο που ρωτάς, έχει δηλώσει ότι μέχρι τέλος του ’25 θα έχει ολοκληρωθεί ο φράχτης του Έβρου και θα υπάρχει αύξηση του αριθμού των επαναπατριζόμενων. Επίσης έχει μιλήσει για υλοποίηση διεθνών συμφωνιών για την προσέλκυση ατόμων με ειδικές δεξιότητες για την πρωτογενή παραγωγή, την τεχνολογία κλπ καθώς και την κοινωνική ένταξη των ασυνόδευτων παιδιών, στην Ελλάδα.
Άρα μάλλον το αντίθετο απ’ αυτό που περίμενες ν’ ακούσεις.
“Δηλ με τους συμβούλους που εμπιστεύεται, τον Γεραπετρίτη κλπ.”
Ακριβώς, με τέτοιους συμβούλους (κλπ. = ΕΛΙΑΜΕΠ) ασκεί εξωτερική πολιτική. Αν εσένα σε ικανοποιεί η πολιτική κατευνασμού (να δώσομε και κάτι τι), εμένα δεν με ικανοποιεί καθόλου.
“Για το 2ο που ρωτάς, έχει δηλώσει…”, “Επίσης έχει μιλήσει…” Αυτά είναι τα … οράματα τού Μητσοτάκη; Μην ανατρέχεις συνεχώς στο τι έκαναν “οι άλλοι”, διότι τώρα δεν κυβερνούν αυτοί, αλλά ο περί ού ο λόγος. Δεν κάνω συμψηφισμούς λαθών εγώ και ούτε έχουν καμμία λογική. Δηλαδή, επειδή οι άλλοι υπέγραψαν την ΣτΠ, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, δεν πειράζει ότι και τούτος να υπογράψει τις “Πρέσπες τού Αγαίου”, αφού αυτό τού υποδεικνύουν τ’ αφεντικά του (ΗΠΑ, Γερμανία);
Εγώ ξέρω ότι έχει εκφράσει την ικανοποίησή του που βλέπει την Ελλάδα να γίνεται χώρα πολυπολιτισμική, απελάσεις δεν γίνονται, νομιμοποιούνται λαθρομετανάστες για να προσφέρουν εργασία και “κλείνει” επιπλέον Πακιστανούς (γνωστό ότι είναι οι πλέον πιστοί φίλοι των Τούρκων), για … “δουλειά”. Σε περίπτωση (ο μη γένοιτο) σύγκρουσης με την Τουρκία, ξέρεις τι πρόβλημα έχει δημιουργηθεί στην χώρα, το οποίο με ευθύνη τού διεθνιστή Μητσοτάκη χειροτερεύει, με όλους δαύτους τούς μουσουλμάνους και ιδιαιτέρως τούς Πακιστανούς, που κουβαλάνε;
Τι σημαίνει “Άρα μάλλον το αντίθετο απ’ αυτό που περίμενες ν’ ακούσεις”; Ποιο … αντίθετο;
Ειδικά στην ΣτΠ δεν θα έπρεπε να είχες αναφερθεί καθόλου, διότι, όπως ασφαλώς γνωρίζεις, ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί ότι θα επιβλέπει την πιστή τήρησή της, πράγμα που ασφαλώς δεν κάνει. Αντί να βάλει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, “μάλωσε” τον Μακρόν που το έκαμε για την Αλβανία, πλήττοντας και τα Σκόπια, που ήσαν στο ίδιο “πακέτο”. Αν τηρεί έτσι όλες τις υποσχέσεις του, ζήτω που καήκαμε.