του Γιάννη Μαγκριώτη, π. Υφυπουργού
Η κριτική Σαμαρά, ειδικά για τα εθνικά θέματα, είναι καθολική, απόλυτη και απορριπτική της κυβερνητικής πολιτικής. Ουσιαστικά την είχε αναπτύξει στην ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο, λίγες ημέρες μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές. Απλώς στην συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, προσέθεσε και δεικτικές αναφορές, σε σχέση με τις ανάλογες δεικτικές αναφορές του Πρωθυπουργού, στην τελευταία του ομιλία στην βουλή.
Μπορεί, να ήταν η αφορμή για την διαγραφή του, και να επισημοποίησε την εσωτερική σύγκρουση στην ΝΔ, όμως το μείζον της συνέντευξης, που ήταν ίσως και ο βασικός λόγος της απόφασης του Πρωθυπουργού, για την διαγραφή του κ. Σαμαρά, ήταν η δημοσιοποίηση της πρότασης του Κώστα Καραμανλή, για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Είναι προφανές ότι, ο Αντώνης Σαμαράς έχει πολιτικούς και προσωπικούς λόγους, να θέλει να δημιουργήσει πολιτικά προβλήματα στον πρωθυπουργό.
Η κριτική του για την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική πολιτική της κυβέρνησης, σίγουρα δεν είναι ευχάριστη για τον Πρωθυπουργό, εκείνο όμως που τον ενόχλησε περισσότερο, ήταν η δημοσιοποίηση της πρότασης για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι, δεν θέλει δημόσιες δηλώσεις για το θέμα αυτό, με το επιχείρημα: Δεν τιμά την σημερινή Πρόεδρο της δημοκρατίας η πρόωρη συζήτηση του θέματος.
Λογικό ακούγεται, όμως δεν είναι αυτός ο λόγος.
Ο κ. Μητσοτάκης, πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές, άφηνε να εννοηθεί ότι θα υποστηρίξει την επανεκλογή της κ. Σακελλαροπούλου, όμως μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών για την ΝΔ και την ενίσχυση των κομμάτων δεξιά της ΝΔ, ακούστηκαν πολλές αρνητικές απόψεις για την Πρόεδρο της δημοκρατίας, ειδικά για την παρουσία της, το βράδυ που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, σε wine bar των Αθηνών, με την συνοδεία του υπουργού Επικρατείας κ. Σκέρτσου και του διευθυντή του οικονομικού γραφείου του Πρωθυπουργού κ. Πατέλη.
Μάλιστα, οι δύο κυβερνητικοί αξιωματούχοι μίλησαν από μικροφώνου: για την ιστορική ημέρα για αυτούς.
Θυμίζω ότι μεγάλος αριθμός βουλευτών της ΝΔ καταψήφισαν το νομοσχέδιο, όπως και αρκετοί υπουργοί, απείχαν της ψηφοφορίας, καθ’ υπόδειξίν του Πρωθυπουργού.
Η κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είχε δήλωση πρόθεσης να μην ψηφίσουν την επανεκλογή της κ. Σακελλαροπούλου, αλλά να προτιμήσουν να ψηφίσουν ένα πρόσωπο της δικής τους παράταξης, επιλογή που την ζήτησαν από τον Πρωθυπουργό.
Ο πρώην πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ Κώστας Καραμανλής, σίγουρα συγκεντρώνει, περισσότερο από κάθε άλλον ή κάθε άλλη, τις περισσότερες προϋποθέσεις, μιας κομματικής υποψηφιότητας.
Ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να έχει ελεύθερα τα χέρια του, για την τελική επιλογή του προσώπου και, μάλιστα, λίγες ημέρες πριν την εκλογή, για να ελέγξει και τις πιθανές αντιδράσεις, στο εσωτερικό του κόμματος.
Τώρα ο Αντώνης Σαμαράς τον έχει παγιδέψει.
Μάλιστα η απάντηση των “κύκλων”, του πρώην πρωθυπουργού, ότι: “Ο κ. Καραμανλής δεν γνώριζε την συνέντευξη του κ. Σαμαρά”, χωρίς να απορρίπτει την πρόταση, έδεσε ακόμη περισσότερο τα χέρια του Πρωθυπουργού.
Ο κ. Μητσοτάκης, είναι πολύ δύσκολο να απορρίψει πλέον την πρόταση του κ. Σαμαρά, γιατί διαφορετικά, κινδυνεύει να αποτύχει να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας και να συρθεί σε πρόωρες εκλογές σε καθεστώς εσωκομματικής κρίσης, ακόμη και διάσπασης.
Μοιάζει, σαν επανάληψη της πτώσης της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το 1993, την διάσπαση της ΝΔ και την εκλογική ήττα που ακολούθησε.
Γενικά ο κ. Μητσοτάκης έχει δύο επιλογές πλέον: πρόσωπο της παράταξης, δηλαδή τον κ. Καραμανλή, ή μη κομματικό πρόσωπο, με πιο πιθανό την κ. Σακελλαροπούλου, η οποία έχει ψηφιστεί και από τον Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία και το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, με πολλές πιθανότητες να την ξαναψηφίσουν και να εκλεγεί.
Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι πρόωρες εκλογές, η ΝΔ όμως βγαίνει βαθιά τραυματισμένη και ίσως διασπασμένη, με την ήττα στις επόμενες εκλογές, περισσότερο από βέβαια.
Με την επιλογή του κ. Καραμανλή, ο κ. Μητσοτάκης εκλέγει Πρόεδρο, εκλέγει όμως και ισχυρό αντίπαλο στην εξωτερική πολιτική, τουλάχιστον, φυσικά αποφεύγει την πιθανή διάσπαση, τις πρόωρες εκλογές και την ήττα, όμως χάνει την επιρροή, όση του έχει απομείνει, στους πολίτες με “κεντρώα” τοποθέτηση, εξέλιξη που πάλι θα τον οδηγήσει σε σίγουρη ήττα.
Ο κ. Σαμαράς, μπορεί να μην έχει προσωπική πολιτική συνέχεια, όμως, σίγουρα, θα είναι αυτός που θα γελάσει τελευταίος.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα βρεθούν πιο γρήγορα μπροστά σε επιταχυνόμενες εξελίξεις, που μπορεί να μην τις ήθελαν και, να χρειαστεί να πάρουν αποφάσεις, που σίγουρα θα τους δημιουργήσουν προβλήματα.
