Διάβασα με προσοχή τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για προσφυγή στη Χάγη της οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας- Αλβανίας.
Είναι μια μεγάλη απόδειξη της συνεχιζόμενης πολιτικής και διπλωματικής ανικανότητας της Ελλάδας.
Δεν με ενοχλεί, τόσο, η Χάγη, όσο η προσέγγιση απο την Αλβανία των σχέσεων με την Ελλάδα κάτω απο την επίδραση της Τουρκίας.
Μια χώρα η οποία επιβίωσε απο το 1991 ως σήμερα χάρη στις δυνατότητες που παρείχε στους πολίτες της η Ελλάδα, καταφέρνει και προσδιορίζει την ατζέντα των διμερών σχέσεων. Τα Τίρανα θέτουν την ατζέντα και η Αθήνα ακολουθεί. Όπως παντού. Τέτοια τραγική αδυναμία!
Και να σκεφθεί κανείς πως η χώρα αυτή (η Αλβανία) έχει τρομοκρατημένη και την ελληνική μειονότητα.
Αντί στη μειονότητα να αναγνωρισθεί ρόλος που θα επηρέαζε προς το θετικότερο τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, το αλβανικό καθεστώς, που συνεχίζει να έχει σταλινικά χαρακτηριστικά, έχει εκμηδενίσει την παρουσία της.
Και ξέρετε ποιά είναι η πλήρης γελοιοποίηση της Ελλάδας;
Το 2009 τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες η κυβέρνηση Καραμανλή την υπέγραψε με την κυβέρνηση Σαλί Μπερίσα. Τότε, αντιδρούσε ο σημερινός πρωθυπουργός Έντι Ράμα.
Σήμερα, υποτίθεται πως ο Ράμα ήθελε να συνάψει συμφωνία με την Αθήνα. Και αντιδρά ο Μπερίσα. Δεν νοιώθετε άσχημα στην Αθήνα απο το δούλεμα που σας κάνουν; Τι μεγαλύτερος εξευτελισμός;
Αυτές είναι οι δυνατότητες μιας χώρας (Ελλάδας) που καλύπτει τις αδυναμίες της κάτω απο τα χαλί και βγαίνουν σε κρίσιμες στιγμές.
Αδυναμίες που δεν θέλει να τις διορθώσει.
