του Παντελή Σαββίδη
Ο πόλεμος και η αντιπαράθεση στο πεδίο είναι η πιο σκληρή δουλειά. (Είναι και η πιο απάνθρωπη αλλά, τώρα, μιλάμε για την περίπτωση που η άλλη σου επιλογή είναι η υποδούλωση).
Αν προσέξετε τις επιλογές του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν, κυρίως, απο την Τσετσενία και άπο άλλες εθνότητες του Καυκάσου που φημίζονται για την τραχύτητα της καθημερινής τους διαβίωσης και την αντοχή τους σε δύσκολα περιβάλλοντα.
Τέτοιες κοινότητες ανθρώπων έχει, στην επικράτειά της, και η Τουρκία. Αυτές αξιοποιεί ο τουρκικός στρατός.
Σε αντίθεση με Ρωσία και Τουρκία, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν γίνει μαλθακές. Δεν είναι για σκληρά περιβάλλοντα.
Ο μόνος τρόπος αποτρεπτικής αντιμετώπισης της Τουρκίας, απο την Ελλάδα, είναι με έξυπνα όπλα, προχωρημένης τεχνολογίας που θα χρησιμοποιούν Τεχνητή Νοημοσυνη.
Ωστε η αντιπαράθεση, απο ελληνικής πλευράς, να γίνεται με όπλα τα οποία θα κατευθύνονται απο κάποια υπόγεια της ελληνικής επικράτειας.Καμιά επαφή με τον αντίπαλο.
Αυτή θα μπορούσε να είναι η ελληνική απάντηση στην Τουρκία. Αλλά και εδώ βλέπουμε την Τουρκία να πρωτοπορεί και την Αθήνα να καθεύδει.
Βλέπετε η Ελλάδα να ασχολείται με το πως θα επιβιώσει, απο άποψη ασφαλείας, στην περιοχή;
Απλώς, δηλώνει δεδομένη και ελπίζει στην προστασία.
Αλλά οι προστάτες θέλουν τα ανταλλάγματά τους τα οποία, πολλές φορές, είναι επώδυνα, αν δεν βαρέθηκαν να σε προστατεύουν.
Και τότε;
Έπρεπε, ήδη, να έχουμε τεράστια τεχνολογική απόσταση απο την Τουρκία. Φοβάμαι πως την έχουμε σε αντίστροφη φορά.
Η υψηλή τεχνολογία για ασφάλεια και η κλασική παιδεία για την αναπαραγωγή τρόπου ζωής και αντιλήψεων θα μπορούσαν να είναι τα δύο πλεονεκτήματα του ελληνισμού.
Δυστυχώς, δεν είναι.
Γιατί παραιτηθήκαμε έτσι;
Οι πολιτικοί οδηγούν τούς λαούς και τούς εμπνέουν αναλόγως των δικών των αντιλήψεων, που πηγάζουν από πατριωτισμό, ή συμφέρον. Έλληνες ήσαν αυτοί που πολέμησαν το ’40 και στην Αντίσταση. Έλληνες είναι και σήμερα αυτοί που έχουν παραιτηθεί, προτιμώντας να γίνουν δορυφόροι τής Τουρκίας, αντί να πολεμήσουν. Η διαφορά έγκειται στην πολιτική ηγεσία. Το ’40 τούς ενέπνεαν με θάρρος και πατριωτισμό. Σήμερα, ειδικά μετά τα Ίμια (1996), τούς έπεισαν ότι είναι φρονιμότερο να υποχωρείς, παρά να αντιστέκεσαι, με κίνδυνο να πολεμήσεις. Ούτε και η έρευνα για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων έχει νόημα, αφού μπορείς να τα αγοράζεις από το εξωτερικό. Το τελευταίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα τσέπης τού εκάστοτε υπουργού-αγοραστού (βλέπε Τσοχατζόπουλος).
Ούτω πως, οδήγησαν τον λαό στην μαλθακότητα, την αυτοεγκατάλειψη και το ατομικισμό/φιλοτομαρισμό.
Παραιτηθήκαμε γιατί η Ελληνική κοινωνία δέχθηκε το Ανήκομεν εις την Δύσιν της κυβερνώσας ελίτ με όλα τα συνεπακόλουθά του.
Από αγορά ”σιδερικών ” δεν παραιτηθήκαμε, ειδικά μετά τα Ίμια -μάλλον για να δικαιολογήσουμε την αιτία του τότε μη πολέμου – χωρίς όμως να πουν στον ελληνικό λαό γιατί άφησαν αφύλακτη την μία Ίμια που κατέλαβαν στην αρχή οι Τούρκοι δημοσιογράφοι και μετά οι κομάντος-και ούτε γιατί ο τότε πρωθυπουργός μας είπε ευχαριστώ στους Αμερικανούς, που δεν μας άφησαν να πολεμήσουμε (ένα ευχαριστώ που είναι το ”πατριωτικό” παράσημο του κ. Σημίτη).
Και τώρα μετά την οικονομική κρίση αγοράζουμε πολλά και σύγχρονα οπλικά συστήματα, αλλά δεν βρίσκουμε να αγοράσουμε πατριωτική-ούτε καν νεολαία – γιατί σπουδάζει και κακομαθαίνει μέχρι τα 40 της, ούτε ηθικό στους επαγγελματίες στρατιωτικούς μετά τις μαζικές ”αποχουντοποιήσεις” σε όλους τους βαθμούς στην 10ετία του 1980 , τις στήλες των φαντάρων -σχεδόν σε όλες τις εφημερίδες- και τις επίσης μαζικές αποστρατείες των ικανών , αλλά ανεξέλεγκτων κομματικά Αξιωματικών , μόλις προάγονταν στον βαθμό του Συνταγματάρχη και συμπλήρωναν τα 26 χρόνια , έξη μήνες και μία ημέρα για να λαμβάνουν την κατώτερη σύνταξη.
Έτσι επικράτησε η μετριοκρατία .
Με τον συνδικαλισμό -το τέταρτο βάθρο της πασοκικής Δημοκρατίας- και στις Ένοπλες Δυνάμεις , τα Σώματα Ασφαλείας κονιορτοποιήθηκε και η επιβαλλόμενη στρατιωτική πειθαρχία και ο σεβασμός στην ιεραρχία και φτάσαμε στο σημείο να παρακαλούμε να μετατίθενται στρατιωτικοί στα σύνορα και να συμμετέχουν σε στρατιωτικές αποστολές εκτός Ελλάδος και με διπλάσιες αποδοχές.
Δεν θα -και ίσως δεν πρέπει -να καταργηθούν όλα αυτά τα δικαιώματα των λεγόμενων-κακώς- ενστόλων- αλλά καλοί μου άνθρωποι και αγαπητά μας παιδιά , αφού εθελοντικώς επιλέγετε τα δύσκολα αυτά επαγγέλματα αυτοπεριορισθείτε κατά την θητεία και τον υπηρεσιακό σας χρόνο για την Πατρίδα όλων μας την Ελλάδα.
ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΤΕ -ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΙ ΣΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥΣ -ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ”ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ” ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ;;;.
Υ.Γ Και φυσικά να επανέλθει οπωσδήποτε η υποχρεωτική 12μηνη στρατιωτική θητεία, η οποία μάλιστα να πραγματοποιείται μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις για τα ΑΕΙ , πλην αυτών που θα πετύχουν στις Στρατιωτικές Σχολές .
Να μη θεωρήσουμε απαράδεκτο και κοροϊδία την στράτευση επί 15νθήμερο του Αρχηγού του Σύριζα κ. Κασσελάκη , γεγονός ,που και αυτό δείχνει ότι παραιτηθήκαμε ηθικά ;;;.
Δέν ἔχουν παραιτηθεῖ ὅλοι. ᾿Εκεῖ πού εἶναι ὁ στίβος ἐκεῖ καί τά ἀθλήματα. Βλέπουμε τώρα ἀπό τούς ἀθλητές τίς ἀξίες. Τόν τεράστιο κόπο, τό ταλέντο ἀλλά καί τήν δουλειά στίς ἱκανότητες ἀλλά καί στόν χαρακτήρα, στήν σκέψη καί στά ψυχικά ἐφόδια. Ὅλα εἶναι δύσκολα γιά ὅλους. Ὅλα εἶναι δρόμος. Τήν στιγμή τῆς ἐπιτυχίας, τήν ὥρα τῆς μεγάλης ἐπευφημίας, εἴδαμε τόν Πετρούνια νά ζητάει τήν ἀγκαλιά τῆς γυναίκας του, τόν Τζόκοβιτς νά διασχίζει τό γήπεδο γιά νά ἀγκαλιάσει τήν κόρη του, τόν Τεντόγλου νά χαίρεται πού μᾶς ἔδωσε χαρά, στιγμές γραμμένες στά κύτταρά τους. Κίνητρο ἡ πατρίδα, ἡ ὁμάδα, ὁ ἑαυτός, οἱ πιό δικοί ἄνθρωποι, ὅλα μέ διαβαθμίσεις. Γιά ἀρκετούς καί ὁ Θεός, τό θρησκευτικό συναίσθημα πού ὁ Γιούνγκ πιστεύει ὅτι ἑδράζεται στήν καρδιά καί ἀφορᾶ τό μυστήριο τοῦ κόσμου, τό μυστήριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.
῾Η ἀπομάγευση τοῦ κόσμου, ἀπό ἔννοιες ριζικές ὅπως Θεός, πατρίδα, ἀγάπη, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν φύση μέ τήν ὁποία, ὅπως ἀναλύει ὁ Γιούνγκ, ὁ ἄνθρωπος συνομιλοῦσε καί ἔβρισκε σημάδια καί συμβολισμούς σέ μιά γλώσσα θεϊκή, ἡ ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες καί ἀπό τό παρελθόν πού ἀποκόβει μέ τήν ἀναμέτρηση μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό ἐν τέλει. Ὅλα αὐτά τά σύγχρονα καί ξένοιαστα, ὁδηγοῦν σέ μιά ζωή ρηχή, σέ μιά ἐπιφανειακή ἐκπαίδευση χωρίς οὐσιαστική παιδεία πού βοηθάει τόν κάθε ἄνθρωπο νά γίνεται καλύτερος. Οἱ πρόχειρες ἑρμηνεῖες στά μυστήρια τῆς ζωῆς, ἐκεῖ πού οἱ φιλοσοφικές καί θρησκευτικές ἐμβαθύνσεις κράτησαν αἰῶνες, ἔχουν καί φαιδρά ἐνίοτε ἀποτελέσματα. Ὅλα εἶναι δύσκολα. Εἰδικά σέ αὐτόν τόν τόπο, στόν ὁποῖο ἡ ἀνάγκη ὁδήγησε σέ ὀμορφιά.
ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝ
είναι παρά μια λάμψη πίσω απ’ τα βουνά
-κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρας δυνατός
που άξαφνα σταματάει όξω απ’ τα λιμάνια. Κι όσοι νογούν, το μάτι
τους βουρκώνει
Χρυσέ ζωής αέρα γιατί δε φτάνεις ως εμάς ;
Κανένας δεν ακούει, κανένας. Όλοι τους πάνε κρατώντας ένα εικό-
νισμα και πάνω του η φωτιά. Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο
αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα
Γιατί δε φτάνεις ως εμάς ;
Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι να’ ναι: το σάκο μου τον ταξιδιωτικό
στον ώμο· στην τσέπη μου έναν Οδηγό· τη φωτογραφική μου μηχανή
στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω
ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα…
ἀπό τόν Μικρό Ναυτίλο τοῦ Ελύτη
Δεν είναι θέμα παραίτησης.
Η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης, η πασοκο-ελλαδάουα της ΠΑΣΕΓΕΣ, της Ολυμπιακής και της Τράπεζας Κρήτης, των άπειρων απεργιών και των Πανεπιστημίων της πλάκας, δικαίως βρίσκεται στι χάλι που βρίσκεται.
Αν προσθέσουμε την φοροδιαφυγή των 60 δις/έτος στην κατάπτυστη δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία που διατρέχει οριζόντια τον δημόσιο βίο, τότε πάλι καλά να λέμε που δε γίναμε Σουδάν με τα πεπραγμένα του Σύριζα το καλοκαίρι του ’15.
Και εσείς καλά τα είπατε-γράψατε, αποτυπώνοντας ”δια βραχέων” την σκληρή πραγματικότητα-αλλά μεσολάβησε η αγαπητή κυρία Ελένη ,που απάλυνε τον πόνο μας- .
Άλλοι βρήκαν ή θα βρουν τις εύκολες απαντήσεις σαν να μη γνώρισαν ή έζησαν στα τελευταία 40 χρόνια ,εκτός αν συνέβαλαν για την δημιουργία των καταστάσεων και γεγονότων, που αμφότεροι περιγράψαμε .
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΜΕ.
Εντάξει το ΠΑΣΟΚ έβγαλε τα μάτια του λαού, αλλά και η δεξιά φρόντισε το κατά δύναμην να παραδόσει έναν λαό ο οποίος θα ψήφιζε μια τέτοια “αλλαγή” με μεγάλη προθυμία.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έβγαλε -άνοιξε – τα μάτια του αχόρταγου -λαού.
Τα” μάτια” ,της Πατρίδας-Ελλάδος μας, έβγαλε.
Και άντε για το 1981 φρόντισε το κατά δύναμιν-όπως γράφετε- η Δεξιά ΟΜΩΣ το 1985, το 1989/90 -που συγκυβέρνησε με τον Κοσκωτά στην πλάτη του -, το 1993, το 1996 ,το 2000 -με τα Ίμια ,Μαδρίτη και Ελσίνκι και το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου στην πλάτη του -ποια Δεξιά φρόντισε;;;.
Το δε 2009 ήταν καθαρή αυτοκτονία του να επιδιώξει την αυτοδυναμία ,αν δεν ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία για να επακολουθήσουν , όσα επακολούθησαν.
ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ .
ΑΠΛΩΣ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΟΙ Β.Β ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΑΚΟΥΑΝ ΣΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ”Και τώρα πάλι ΠΑΣΟΚ”. Καλημέρα σας .
Το άρθρο θέτει τον πήχη πάλι ψηλά.
Με τέτοιους στόχους, κάθε μέτρια κοινωνία είναι πιθανότερο να πάθει κόμπλεξ κατωτερότητας παρά να διεκδικήσει μεταρρυθμίσεις.