Ορισμένοι αναλυτές ανησυχούν απο την προσέγγιση Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Τουρκίας. Μπορεί να μην είναι αρνητική:
1.-Η προσέγγιση γίνεται απο την τουρκική διαπίστωση ότι το παιχνίδι της υπερεπέκτασης δεν κερδίζεται. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι απομονώνεται. Με τις ΗΠΑ έχουν πρόβλημα, με τη Ρωσία ως ένα σημείο μπορούν να τα βρουν, με την Κίνα, το μέλλον δεν είναι τόσο σαφές και με την μετά Μέρκελ Ευρώπη τα πράγματα δεν προοιωνίζονται ρόδινα.
2.-Η οικονομία της Τουρκίας δεν πάει καλά.
3.-Οι στρατιωτικές συνεργασίες στην περιοχή δεν την ευνοούν.
4.-Υπάρχει μια διάθεση στη Μέση Ανατολή να κλεισθούν ανοικτά στρατιωτικά μέτωπα. Αυτό μπορεί να βάλει και το Ιράν στο παιχνίδι. Η παρουσία του Ιράν δεν μπορεί να είναι ευνοϊκή για την Τουρκία.
5.-Η προσέγγιση δεν γίνεται με όρους ευνοϊκούς για την Τουρκία. Είναι, μάλλον, η επισπεύδουσα.
6.- Το σπουδαιότερο είναι ότι τα Εμιράτα σε αντάλλαγμα των επενδύσεων που θα κάνουν και της προσέγγισης με την Τουρκία θα ζητήσουν αλλαγή της τουρκικής πολιτικής ή, ακόμη, και απομάκρυνση της Τουρκίας απο τη Λιβύη. Μια καλή διαχείριση αυτής της υπόθεσης μπορεί να οδηγήσει σε αδράνεια ή κατάργηση του τουρκολιβυκού συμφώνου. Αυτό το σύμφωνο είναι το κύριο βάρος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σήμερα.
7.- Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο μιας νέας ισορροπίας στη Μέση Ανατολή μετά την μείωση της αμερικανικής παρουσίας.
8.-Θα πρέπει να προστεθεί ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και η δημιουργία μιας πρωτόλειας κρατικής κουρδικής υπόστασης και πως η επιχείρηση των τούρκων να εισχωρήσουν στο Ιράκ, δεν πήγε καλά.
Παν. Σαββίδης
Κύριε Σαββίδη, ειλικρινά δεν ξέρω τι να υποθέσω με την Τουρκία. Έχω μάθει να μην εκπλήσσομαι με την ευελιξία τού Ερντογάν, γι αυτό κρατώ μικρό καλάθι.
“Αυτό το σύμφωνο είναι το κύριο βάρος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σήμερα”
Αυτό με ενοχλεί, διότι δεν θα έπρεπε να είναι. Αν η Ελλάδα είχε ανακηρύξει ΑΟΖ και είχε οριοθετήσει (και) με την Κύπρο, αυτό το ψευδομνημόνιο δεν θα υπήρχε. Αλλά…. Και ύστερα κάνει συγκρίσεις με το Ισραήλ ο Παπαχελάς… Πώς καταντήσαμε, λοχία, που έλεγε και το τραγούδι.
Το αντάλλαγμα 6 του άρθρου είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο και θυμίζει ” ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται” . Τα ΗΑΕ το πιθανότερο είναι να ζήτησαν την απομάκρυνση ή την μείωση των τουρκικών βάσεων στο Κατάρ. Ενδιαφέρονται για την ασφάλεια στη γειτονιά τους σύμφωνα με τη σημείωση 7 στο άρθρο. Κάτι σαν μεσολάβηση του Ερντογάν για ομαλοποίηση των σχέσεων των ΗΑΕ με το Κατάρ και ανάλογα μεσολάβηση των ΗΑΕ για εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με τις χώρες του κόλπου και κυρίως την Σαουδική Αραβία. Φυσικά το business as usual έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Στην Αθήνα πάντως θα αισθάνονται άβολα με τις εξελίξεις στον κόλπο υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ. Το σενάριο της ιφιγενοποίησης η περιθωριοποίησης της Ελλάδας πάντα θα είναι στο προσκήνιο. Η εύκολη χειραγώγηση της Ελλάδας αποτελεί διαχρονική αδυναμία. Ας ελπίσουμε ότι τα χειρότερα (εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας με Ισραήλ) θα καθυστερήσουν.
Η “μελλοντική” επένδυση των 10 δις μικρή για το μέγεθος της τουρκικής οικονομίας μάλλον είναι μια ανάσα στον Ταγίπ για πιθανές διεργασίες και ανταλλάγματα στην επικείμενες εκλογές της Λιβύης .τα ΗΑΕ ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουν κάνει κάτι επιπόλαια και σε βάρος των μόνιμων συμμάχων τους Γαλλίας , σαουδικής Αραβίας Αιγύπτου πόσο μάλλον ενάντια στον νέο υπό διαμόρφωση στρατηγικό άξονα της Μεσογείου με την Ινδία .